κείμενο, φωτογραφίες: Ελπίδα Κατσάρα
Είδα τον Γαβριά πρώτη φορά από τη γέφυρα κοντά στο Παλέρμο, πάνω στο δρόμο για Ραχούλα. Απογοήτευση! Σιγά το ποτάμι! Μου φάνηκε βρώμικο κι άσχημο! Περάσαμε τη γέφυρα και στρίψαμε αριστερά στο χωματόδρομο. Κοιτούσα το νερό που κυλούσε αριστερά μας. Το ίδιο χάλι…ώσπου φτάσαμε σε μια παλιά στενή τσιμεντένια γέφυρα. Από αυτή μπορούσες να περάσεις πάνω από τον Γαβριά και να περάσεις στον οικισμό του Αγίου Παντελεήμονα. Εδώ όλα ήταν διαφορετικά!
Προχωρήσαμε και πάλι έχοντας τώρα το Ρέμα στα δεξιά μας. Μετά από λίγο φτάσαμε στο σημείο όπου ο Γαβριάς συναντά τον Καράμπαλη. Δεν είχα ξαναδεί ένωση δύο ποταμών. Εκεί το νερό ήταν περισσότερο και πιο ορμητικό. Φαντάστηκα πού θα έφτανε το νερό τη βραδιά του Ιανού. Υπήρχε και μία παλιά σιδερένια γέφυρα απ' όπου περνούσε παλιά το τρένο. Οι ράγες ξεχώριζαν ακόμη.
Στρίψαμε αριστερά στο στενό χωματόδρομο πάνω στο ανάχωμα εκεί που κάποτε περνούσε το τρένο. Μετά από λίγο βρεθήκαμε στο σημείο όπου είδα για πρώτη φορά τον Γαβριά. Νομίζω ότι όλη αυτή η διαδρομή θα μπορούσε να γίνει ένα ωραίο μονοπάτι για περπάτημα ή ποδήλατο.
