Ήταν το 1960, Νέα Ορλεάνη USA.
Την πρώτη ημέρα του σχολείου, η μικρή μαθήτρια δεν συνοδεύτηκε από τους γονείς της, παρά μόνο από τέσσερις αστυνομικούς. Την διαδρομή από το σπίτι της έως το σχολείο την έκανε ανάμεσα σε πλήθος που ήταν παρατεταγμένο στις δυο πλευρές του δρόμου, ανάμεσα στα ουρλιαχτά τους και σε αντικείμενα που της πετούσαν για να την χτυπήσουν.
Όταν μπήκε στην αίθουσα της τάξης της, αντιλήφθηκε ότι ήταν η μοναδική μαθήτρια παρούσα : όλοι οι άλλοι μαθητές είχαν αποτραβηχτεί από τους γονείς τους. Και όχι μόνο. Και οι δάσκαλοι αρνήθηκαν να κάνουν το μάθημα τους : όλοι εκτός μιας δασκάλας της Μπάρμπα Χένρι,, που για ένα έτος ήταν η μοναδική της δασκάλα.
Για όλο έτος η μικρή μαθήτρια έπαιρνε μαζί της το φαγητό από το σπίτι της για να αποφύγει απόπειρες δηλητηρίασης. Και η οικογένεια της υπέστη εκβιασμούς : ο πατέρας της έχασε την εργασία του, στην μητέρα της απαγορεύτηκε να πραγματοποιεί τα ψώνια της στο γειτονικό μπακάλικο, οι παππούδες της εκδιώχτηκαν από τους αγρούς που καλλιεργούσαν.
Το μοναδικό φταίξιμο της Ruby Bridges – αυτό το όνομα της μικρής – ήταν το μαύρο χρώμα του δέρματος της. Ήταν η πρώτη έγχρωμη μαθήτρια που μπήκε σε ένα σχολείο που έως εκείνη την στιγμή ήταν προνόμιο των λευκών.
