.jpg)
.jpg)
.jpg)
Updated on April 13, 2021
Παραδοσιακά παιχνίδια
Κρυφτό
Μετά από κλήρο , ένας παίκτης τα "φυλούσε" (δηλ. μετρούσε μέχρι ένα αριθμό με κλειστά μάτια) . Σ' αυτό το χρονικό διάστημα , οι άλλοι παίκτες κρυβόντουσαν . Αυτός που τα φύλαγε είχε σκοπό να βρεί έναν παίκτη . Μόλις τον έβρισκε , τα φύλαγε αυτός.
Κρυφτοτενεκές
Παιζόταν σαν το κρυφτό. Στη θέση του παιδιού που φυλάει, ένα παιδί κλωτσά έναν τενεκέ δυνατά και ύστερα τρέχει να τον πιάσει. Μέχρι να γίνει αυτό οι άλλοι κρύβονται και μετά ψάχνει να τους βρει!
Περνά, περνά η μέλισσα
Αυτό το παιχνίδι είναι ένα παλιό και παραδοσιακό παιχνίδι. Συγκεντρώνονται τουλάχιστον έξι παιδιά και δύο χτυπούν παλαμάκια και τραγουδούν. Τα υπόλοιπα παιρνούν κάτω απ' τα χέρια τους και όποιον πιάσουν το βάζουν και επιλέγει με ποιοανού το μέρος θα πάει. Τελικά όταν μαζευτούν όλα τα παιδιά τραβάνε τους άλλους και όποιοι δεν πέσουν κάτω είναι οι νικητές. Αυτό το παιχνίδι το παίζουν πολλά παιδιά (6-7 χρονών), από όλο τον κόσμο.
Νίκος Ζίνισα
Πεντόβολα
Mαζεύουμε πέντε πέτρες (κατά προτίμηση στρογγυλές λείες και άσπρες ) και ξεκινάμε το παιχνίδι: παίρνουμε μία από τις πέντε και την πετάμε στον αέρα προσπαθώντας με γρήγορη κίνηση να πιάσουμε άλλη μία (όσο η άλλη είναι στον αέρα ) από κάτω και να μείνουμε με δύο πέτρες στο ένα χέρι στο πρώτο στάδιο. Αν καταφέρουμε αυτό συνεχίζουμε πετώντας μία πέτρα στον αέρα προσπαθώντας να πιάσουμε άλλες δύο από κάτω και εν τέλει να έχουμε τρεις στο χέρι. Αν καταφέρουμε και αυτό επαναλαμβάνουμε την ίδια κίνηση προσπαθώντας να πιάσουμε τρεις και στη συνέχεια και τις τέσσερις πέτρες μαζί με αυτή που πετάμε στον αέρα. Αν δεν καταφέρουμε να το κάνουμε αυτό συνεχίζει ο επόμενος παίχτης. Στο επόμενο στάδιο του παιχνιδιού εργαζόμαστε ως εξής:σχηματίζουμε μία γέφυρα με το αριστερό μας χέρι ώστε ο αντίχειρας να βρίσκεται απέναντι των άλλων δακτύλων και συνεχίζουμε να πετάμε μία πέτρα στον αέρα προσπαθώντας (με το δεξί πάντα) να περάσουμε κάτω από τη γέφυρα μία πέτρα από τις υπόλοιπες. Αυτό συνεχίζεται μέχρι να περάσουμε και τις τέσσερις πέτρες κάτω από τη γέφυρα και να μείνουμε με τη μια{αυτή που πετάμε στον αέρα}στο χέρι. Νικητής είναι αυτός που θα τελειώσει τα παραπάνω πρώτος!
Βαγγέλης Κωστόπουλος
Η Αμπάριζα
Κανόνες του παιχνιδιού:
Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες κι η κάθε μία διαλέγει την ΄΄αμπάριζά΄΄ της, δηλαδή το σημείο (δένδρο, κολώνα) που θα υπερασπίζει. Οι δύο αμπάριζες πρέπει να απέχουν όσο δυνατόν περισσότερο. Ένα παιδί από την ομάδα που παίζει πρώτη, ακουμπάει την αμπάριζα και φωνάζει:
-Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω.
Και τρέχει κατά την αντίπαλη αμπάριζα με σκοπό να την ακουμπήσει ( όποτε την κυριεύει). Αλλά, αμέσως, απαγγέλοντας τα ίδια λόγια ξεκινάει και από την αμυνόμενη ομάδα ένας παίκτης, με σκοπό, ή να προλάβει να κυριέψει αυτός πρώτος την αμπάριζα των άλλων, ή να ακουμπήσει τον πρώτο παίκτη ( οπότε τον αιχμαλωτίζει). Τότε διαδοχικά, συμπαίκτες των πρώτων ξεκινούν με τα ίδια λόγια, για να τους ενισχύσουν αλλά και να ελευθερώσουν τους δικούς τους ( με άγγιγμα). Νικάει η ομάδα που κυριεύει την αμπάριζα των άλλων.
Ανδρονίκη Κυπαρίσση
ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ
Τα παιδιά «τα βγάζουν» για να δουν ποιο θα γίνει τυφλόμυγα.«'Ακα τα, μάκα τα σούκουτου μπε,άμπερ, φάμπερ, ντομινέ. Ακα τα, μάκα τα σούκουτου μπε, άμπερ, φάμπερ, βγε». Δένουν με πανί τα μάτια του παιδιού που τα φυλάει και τα άλλα γύρω του, το πειράζουν και το προκαλούν. Το παιδί-τυφλόμυγα προσπαθεί να πιάσει έναν από τους συμπαίχτες του κι όταν το πετύχει, μαντεύει από το μπόι του, από τα ρούχα του και γενικά από τα χαρακτηριστικά του, ποιος είναι. Τότε, αυτό το παιδί γίνεται τυφλόμυγα.
Βασίλης Μόσχου
Κλέφτες και αστυνόμοι
Για το παιχνίδι αυτό χρειάζονται τουλάχιστον έξι παιδιά. Είναι ένα πολύ συναρπαστικό παιχνίδι και απαιτείται μια ανοικτή επίπεδη έκταση. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Η πρώτη, με τα περισσότερα παιδιά, είναι οι κλέφτες και η δεύτερη, με τα λιγότερα, είναι οι αστυνόμοι. Το παιχνίδι κυλά σαν κυνηγητό ανάμεσα στα μέλη των δύο ομάδων, όπου οι αστυνόμοι κυνηγούν τους κλέφτες. Όταν οι κλέφτες θέλουν να ξεκουραστούν, πηγαίνουν σε έναν συγκεκριμένο χώρο που λέγεται σπίτι ή λημέρι. Οι αστυνόμοι πιάνουν έναν κλέφτη αν ακουμπήσουν την πλάτη του. Όταν συμβεί αυτό τον οδηγούν σε έναν χώρο που λέγεται φυλακή και βρίσκεται όσο πιο μακριά γίνεται από το λημέρι. Ένας φυλακισμένος κλέφτης ελευθερώνεται αν ένας σύντροφός του ακουμπήσει το χέρι του. Αν οι φυλακισμένοι κλέφτες είναι αρκετοί μπορούν να κάνουν ένα τέχνασμα. Ενώνουν τα χέρια τους στη σειρά σαν αλυσίδα και απλώνονται όσο πιο έξω από τη φυλακή μπορούν. Ο ελεύθερος κλέφτης που θα ακουμπήσει τον πρώτο φυλακισμένο ελευθερώνει και όλους τους υπόλοιπους που τον κρατούν. Οι αστυνόμοι απαγορεύεται να φρουρούν τους φυλακισμένους. Το παιχνίδι τελειώνει όταν όλοι οι κλέφτες φυλακιστούν, κάτι που δεν συμβαίνει εύκολα!
Κωνσταντίνα Γραμμένου
Posted on April 1, 2021
Χαμένοι πολιτισμοί
Ατλαντίδα
Η Ατλαντίδα (στα Αρχαία Ελληνικά: Ἀτλαντὶς νῆσος) είναι πιθανότατα μυθικό νησί που πρωτοακούστηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος» [1] και «Κριτίας» [2] [3].
Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Αφρικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα. Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».
Επειδή είναι μια ιστορία που ενσωματώνεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα θεωρείται γενικά ως παραβολή που κατασκευάστηκε από τον Πλάτωνα για να εξηγήσει τις πολιτικές του θεωρίες. Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί προτείνουν ότι η περιγραφή του είναι εμπνευσμένη από παλαιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονα γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.Χ. και την αποτυχημένη εκστρατεία στη Σικελία το 415-413 π.Χ.
Βασίλης Μόσχου
Οι διάλογοι Τίμαιος και Κριτίας, που γράφτηκαν το 360 π.Χ. είναι οι πρώτες γνωστές αναφορές στην Ατλαντίδα. Για άγνωστους λόγους ο Πλάτωνας ποτέ δεν ολοκλήρωσε τον Κριτία, εντούτοις ο μελετητής Benjamin Jowett, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει ότι αρχικά σκόπευε να γράψει και ένα τρίτο διάλογο με τον τίτλο «Ερμοκράτης». Ο John V. Luce υποθέτει ότι ο Πλάτωνας – αφού περιέγραψε την αρχή του κόσμου και της ανθρωπότητας στον Τίμαιο, καθώς επίσης και την αλληγορική τέλεια κοινωνία της αρχαίας Αθήνας και της επιτυχούς υπεράσπισης της ενάντια της εχθρικής Ατλαντίδας στον Κριτία - θα έκανε κύριο θέμα του Ερμοκράτη τη στρατηγική του Ελληνιστικού πολιτισμού κατά τη σύγκρουσή του με τους βάρβαρους. Ο Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα στον Τίμαιο:
Πολλές μεγάλες και θαυμάσιες πράξεις καταγράφονται στις ιστορίες μας για το κράτος σας. Αλλά μια από αυτές ξεπερνά όλες τις υπόλοιπες στο μεγαλείο και την ανδρεία. Οι ιστορίες μιλούν για μια τρανή δύναμη που απρόκλητη εκστράτευε έναντι Ευρώπης και Ασίας, και στην οποία η πόλη σας κατάφερε να θέσει τέλος. Αυτή η δύναμη ξεπρόβαλε από τον «Πέλαγος του Άτλαντα» («Ατλαντικό»), και τότε ο πέλαγος αυτός ήταν πλεύσιμος, και είχε ένα νησί που βρισκόταν μπροστά από τα στενά που εσείς αποκαλείτε Ηράκλειες Στήλες. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και την Ασία μαζί, και ήταν ο δρόμος προς άλλα νησιά, που αν από αυτά περνούσες μπορούσες να φτάσεις στην απέναντι ήπειρο που περιέβαλε τον αληθινό ωκεανό – γιατί η θάλασσα εντός των Ηράκλειων Στηλών είναι μόνο ένα λιμάνι με στενό λαιμό και η άλλη είναι αληθινή θάλασσα της οποίας η περιβάλλουσα γη μπορεί όντως να αποκαλεστεί άπειρη. Τώρα, σε αυτή τη νήσο της Ατλαντίδας ήταν μια μεγάλη και απίστευτη αυτοκρατορία...
Τα τέσσερα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στους δυο αυτούς διαλόγους είναι οι πολιτικοί Κριτίας και Ερμοκράτης και οι φιλόσοφοι Σωκράτης και Τίμαιος, όμως ο μόνος που αναφέρει την Ατλαντίδα είναι ο Κριτίας. Ενώ πιθανότατα όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν πραγματικά, οι διάλογοι όπως καταγράφηκαν μπορεί να ήταν εφεύρεση του Πλάτωνα. Στις γραπτές του δουλειές, ο Πλάτωνας κάνει εκτενή χρήση των Σωκρατικών διαλόγων προκειμένου να συζητηθούν οι αντίθετες θέσεις μέσα στα πλαίσια μιας υπόθεσης.
Ο Τίμαιος αρχίζει με μια εισαγωγή, που ακολουθείται από μια περιγραφή της δημιουργίας και της δομής του σύμπαντος και των αρχαίων πολιτισμών. Στην εισαγωγή, ο Σωκράτης διαλογίζεται πάνω στη τέλεια κοινωνία, όπως περιγράφεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα, και διερωτάται αν αυτός και οι φιλοξενούμενοί του μπορούν να θυμηθούν μια ιστορία που μιλά για μια τέτοια ακριβώς κοινωνία. Ο Κριτίας αναφέρει μια πραγματική, όπως ισχυρίζεται, τέτοια ιστορία και συνεχίζει την αφήγηση. Στη ιστορία του, η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλαντίδα τον αντίπαλό της, που αντιπροσωπεύει την ίδια την αντίθεση των «τέλειων» γνωρισμάτων που περιγράφονται στην Πολιτεία. Ο Κριτίας υποστηρίζει ότι η ιστορία του προέρχεται από μια επίσκεψη του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα στη Σαΐδα της Αιγύπτου, όπου γνώρισε ένα ιερέα που του μετάφρασε την ιστορία στα Ελληνικά από Αιγυπτιακά ιερογλυφικά γραμμένα πάνω σε παπύρους. Κατά τον Πλούταρχο, ο ιερέας ονομαζόταν Σόνχις, αλλά λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου μεταξύ Πλούταρχου και του υποτιθέμενου γεγονότος, αυτός ο προσδιορισμός είναι ανεπιβεβαίωτος.
Σύμφωνα με τον Κριτία, οι παλιοί Ελληνικοί θεοί διαίρεσαν τη Γη ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδας. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί, αλλά κατόπιν βυθίστηκε από ένα σεισμό και δεν έμεινε τίποτε άλλο παρά αδιάβατο λασπόνερο, που εμπόδιζε το ταξίδι σε οποιοδήποτε μέρος του ωκεανού. Οι Αιγύπτιοι περιέγραψαν την Ατλαντίδα ως ένα νησί 700 χλμ. σε πλάτος, αποτελούμενο κυρίως από βουνά στο βόρειο μέρος και κατά μήκος της ακτής, και με μια μεγάλη στενόμακρη πεδιάδα στα νότια που «εκτείνεται σε μια κατεύθυνση 3.000 στάδια (600 χλμ.) και 2.000 στάδια (400 χλμ.) στην άλλη»
Πενήντα στάδια μέσα από την ακτή ήταν ένα «βουνό όχι πολύ υψηλό σε οποιαδήποτε πλευρά». Εδώ ζούσε μια ιθαγενής γυναίκα την οποία ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και της έκανε πέντε ζευγάρια αρσενικών διδύμων. Ο Άτλαντας, που ήταν ο μεγαλύτερος τους, έγινε βασιλιάς ολόκληρου του νησιού και του ωκεανού (που ονομάστηκε Ατλαντικός σε τιμή του), και του δόθηκε το βουνό της γέννησής του και η περιβάλλουσα περιοχή. Επίσης μυθικός βασιλιάς της Ατλαντίδας αδελφός του Άτλαντα φέρεται ο Αζάης.
Ο Ποσειδώνας χάραξε το βουνό της αγαπημένης του σε παλάτι, και το εσώκλεισε με τρεις κυκλικές τάφρους αυξανόμενου πλάτους (1-3 στάδια) που είχαν δακτυλίους γης ανάλογους σε μέγεθος. Οι κάτοικοι του νησιού τότε έκτισαν γέφυρες προς τα βόρεια του βουνού για να το ενώσουν με το υπόλοιπο νησί. Τότε άνοιξαν ένα μεγάλο κανάλι προς τη θάλασσα, έσκαψαν τούνελ παράλληλα με τις γέφυρες για να περνούν τα πλοία και χάραξαν αποβάθρες πάνω στους πέτρινους τοίχους των τάφρων. Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν με πύλες και πύργους, και τείχη περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης. Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη, λευκή και μαύρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους, και ήταν επικαλυμμένα με μπρούντζο, κασσίτερο και ορείχαλκο αντίστοιχα.
Κατά τον Κριτία, 9.000 χρόνια πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στηλών (πιθανότατα τα στενά του Γιβραλτάρ). Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της Λιβύης μέχρι και την Αίγυπτο, καθώς και ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης μέχρι τη Τυρρηνία, και υπέβαλε τους ανθρώπους τους στη δουλεία. Οι Αθηναίοι οδήγησαν μια συμμαχία ενάντια στην αυτοκρατορία της Ατλαντίδας, και καθώς η συμμαχία αδυνατούσε, οι Αθηναίοι επικράτησαν μόνοι και ελευθέρωναν κατακτημένες περιοχές. «Όμως αργότερα έγιναν δυνατοί σεισμοί και πλημμύρες, και σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα όλοι οι πολεμιστές βυθίστηκαν μέσα στη γη, και ομοίως η νήσος της Ατλαντίδας χάθηκε στα βάθη της θάλασσας».
Νίκος Ζίνισα
Ανατολή Ναβροζίδου
Το μυστήριο της Ατλαντίδας αποτελεί τον πιο πολυσυζητημένο ίσως μύθο. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να αποδείξει ότι υπήρξε και πού ακριβώς βρισκόταν. Παρόλα αυτά, ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού και της αρχαίας Θήρας ταυτίζεται με τη χαμένη Ατλαντίδα.
Οι πρώτες γραπτές αναφορές για την Ατλαντίδα πηγάζουν από τον Αθηναίο φιλόσοφο Πλάτωνα (427-347 π.Χ.) ο οποίος μας αφηγείται ότι οι Ατλαντες ήταν ένας λαός με υπερφυσικές ικανότητες και θεϊκή καταγωγή, που ζούσαν ειρηνικά σε ένα εύφορο νησί πέρα από τις Πύλες των Ηρακλειδών. Στην αρχαιότητα, οι Ηράκλειες Πύλες ήταν τα στενά του Γιβραλτάρ, άρα πιθανότατα βρισκόταν κάπου ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική. Όπως θα δούμε όμως παρακάτω, νεότερα στοιχεία έρχονται να ανατρέψουν τις αρχικές θεωρίες.
Στέφανος Ζυγόπουλος
Χαμένη Ατλαντίδα Η Ατλαντίδα είναι πιθανότατα μυθικό νησί που πρωτοακούστηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος» και «Κριτίας». Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Αφρικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα. Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας». Το μυστήριο της Ατλαντίδας αποτελεί τον πιο πολυσυζητημένο ίσως μύθο. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να αποδείξει ότι υπήρξε και πού ακριβώς βρισκόταν. Παρόλα αυτά, ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού και της αρχαίας Θήρας ταυτίζεται με τη χαμένη Ατλαντίδα. Το όνομα Ατλαντίδα προέρχεται πιθανότατα από το μυθικό γίγαντα Άτλαντα, που κρατούσε στους ώμους του ολόκληρη τη γη και τον ουρανό. Σύμφωνα με τις ανακαλύψεις των Αμερικανών γεωλόγων Χάικεν και ΜακΚόϋ που έγιναν στη Σαντορίνη το 1990, όλα παραπέμπουν στη διάσημη τοιχογραφία που βρέθηκε στο δυτικό κτίριο του Ακρωτηρίου.
Ανδρονίκη Κυπαρίσση
Πηγές: Βικιπαίδεια, Μηχανή του χρόνου
Μινωικός πολιτισμός
Τι σχέση έχει η Χαμένη Ατλαντίδα με την Αρχαία Θήρα και αυτή με τη σειρά της με το Μινωικό πολιτισμό;
Παρακολουθώ τα παρακάτω βίντεο:
Updated on March 29, 2021
Ακρόπολη
Η κλιματικη αλλαγη της Ακροπολης
Η κλιματική αλλαγή θέτει σε κίνδυνο ελληνικά μνημεία χιλιετιών- Όξινη βροχή, ατμοσφαιρική ρύπανση, εναλλαγή ανάμεσα σε περιόδους ξηρές και περιόδους έντονων βροχοπτώσεων… Τα μάρμαρα κινδυνεύουν να υποστούν ανεπανόρθωτες ζημιές.
Άντεξαν 2000 χρόνια με ανέμους και πολέμους και απειλούνται τώρα από κλιματικές διαταραχές που προκαλούνται από τον άνθρωπο. Επιστήμονες δήλωσαν ότι τα ελληνικά μνημεία κινδυνεύουν. Η ατμοσφαιρική ρύπανση και η όξινη βροχή διαβρώνουν το μάρμαρο, ενώ οι ναοί και τα τείχη υφίστανται δομικά προβλήματα εξαιτίας του γεγονότος ότι υπάρχουν ακραία καιρικά φαινόμενα (εναλλασσόμενες περίοδοι ξηρασίας και έντονης βροχής).
Αυτές οι ανησυχίες αφορούν κυρίως την Ακρόπολη, ένα από τα μνημεία με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα παγκοσμίως. Παρά το γεγονός ότι ο βράχος της Ακρόπολης παραμένει δίχως αμφιβολία ο καλύτερα διατηρημένος αρχαιολογικός χώρος της Ελλάδας, ορισμένα σημάδια δείχνουν ότι η κλιματική αλλαγή επηρεάζει όλο και περισσότερο τα μνημεία.
Στέφανος Ζυγόπουλος
Η κλιματική αλλαγή στην Ακρόπολη. 👇🏻
Η Ακρόπολη απειλείται σοβαρά από τα καιρικά φαινόμενα και ιδιαίτερα την κλιματική αλλαγή, η οποία έχει αρχίσει να κάνει ολοένα και πιο έντονη την παρουσία της. Εκτός από τη ρύπανση, η οποία κατατρώει δεκαετίες τώρα τον Παρθενώνα, πλέον η κλιματική αλλαγή και οι ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώνονται, απειλούν ακόμη περισσότερο το ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Εδώ και δεκαετίες γίνονται προσπάθειες συντήρησης και προστασίας της Ακρόπολης και των μνημείων της, όμως η χώρα έχει εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, εκτεθειμένους αρχαιολογικούς χώρους. Ειδικότερα, η ατμοσφαιρική ρύπανση και η όξινη βροχή διαβρώνουν τα μάρμαρα ενώ τα ακραία καιρικά φαινόμενα όπως η ξηρασία αλλά και οι πλημμύρες δημιουργούν προβλήματα στατικότητας σε αρχαία τείχη και ναούς. Παρά το γεγονός ότι ο λόφος της Ακρόπολης όπου βρίσκεται ο ναός του Παρθενώνα -ένας από τους πιο καλοδιατηρημένους αρχαιολογικούς χώρους- υπάρχουν ενδείξεις ότι η κλιματική αλλαγή επηρεάζει ραγδαία τα μνημεία που βρίσκονται εκεί. Τα τείχη της αρχαίας Αθήνας έχουν μεγαλύτερη διάβρωση απ’ ότι στο παρελθόν. Επί δεκαετίες γίνονται προσπάθειες για την διατήρηση και την προστασία της Ακρόπολης και των μνημείων της, μια προσπάθεια που εντάθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του ’70.
Νίκος Ζίνισα
Χρήστος Χρηστίδης
Άγγελος Τζάγκας
Η Ακρόπολη απειλείται σοβαρά από τα καιρικά φαινόμενα και ιδιαίτερα την κλιματική αλλαγή, η οποία έχει αρχίσει να κάνει ολοένα και πιο έντονη την παρουσία της, σημειώνει σε άρθρο του το πρακτορείο Reuters, με αφορμή και τις ακραίες θερμοκρασίες που πλήττουν την Ευρώπη τα τελευταία 24ωρα.
Όπως αναφέρει το διεθνές πρακτορείο, εκτός από τη ρύπανση, η οποία κατατρώει δεκαετίες τώρα τον Παρθενώνα, πλέον η κλιματική αλλαγή και οι ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώνονται, απειλούν ακόμη περισσότερο το ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.
Το Reuters σημειώνει ότι η Ακρόπολη είναι πιθανότατα ο καλύτερα διατηρημένος αρχαιολογικός χώρος της Ελλάδας. Ωστόσο, «στα τείχη της αρχαίας Αθήνας υπάρχει μεγαλύτερη διάβρωση από ότι στο παρελθόν», δήλωσε η Μαρία Βλαζάκη, γ.γ. του υπουργείου Πολιτισμού.
Εδώ και δεκαετίες γίνονται προσπάθειες συντήρησης και προστασίας της Ακρόπολης και των μνημείων της, όμως η χώρα έχει εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, εκτεθειμένους αρχαιολογικούς χώρους, σημειώνεται στο ρεπορτάζ. «Κάθε χρόνο έχουμε περισσότερες περιπτώσεις. Δίνουμε περισσότερα χρήματα για να προστατεύσουμε τα τείχη αρχαίων πόλεων που δεν είχαν προβλήματα πριν», δήλωσε η κυρία Βλαζάκη.
Στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αναφέρθηκε και ο καθηγητής Χρήστος Ζερεφός, τονίζοντας ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν γίνει πιο συχνά και οι ξαφνικές εναλλαγές από πλημμύρες σε περιόδους ξηρασίας αποσταθεροποιούν τα μνημεία. Η Ελλάδα πρέπει να προστατεύσει καλύτερα τα μνημεία της, τόνισε ο κ. Ζερεφός και υπογράμμισε την ανάγκη για ένα σύστημα παρακολούθησης που θα μπορούσε να παράσχει επιπλέον προστασία σε περιπτώσεις ακραίων καιρικών συνθηκών.
Βασίλης Μόσχου
Η μόλυνση του αέρα και η όξινη βροχή προκαλούν διάβρωση στα μάρμαρα, ενώ ακραία φαινόμενα όπως η ξηρασία και οι καταρρακτώδεις βροχές δημιουργούν δομικά προβλήματα στους ελληνικούς θησαυρούς, όπως τονίζουν οι επιστήμονες.
Παρότι ο λόφος της Ακρόπολης είναι ο καλύτερα συντηρημένος αρχαιολογικός χώρος της χώρας, υπάρχουν ενδείξεις πως η κλιματική αλλαγή επηρεάζει όλο και περισσότερο τα μνημεία του. Οι επιστήμονες βεβαιώνουν ότι η διάβρωση είναι μεγαλύτερη σε σχέση με το παρελθόν και πως κάθε χρόνο όλο και και περισσότερα χρήματα ξοδεύονται για να προστατευθούν τα τείχη των αρχαίων μνημείων, που στο παρελθόν δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι ολοένα και συχνότερα, ενώ οι ξαφνικές αλλαγές του καιρού επηρεάζουν την Ακρόπολη, όπως και τα υπόλοιπα αρχαία μνημεία της χώρας μας.
Κωνσταντίνα Γραμμένου
Updated on March 29, 2021
Επέτειος της 25ης Μαρτίου
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
Διονύσιος Σολωμός
Από Ελληνική Λογοτεχνία Α΄ Λυκείου
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (Α-Β-Γ σχεδίασμα)
Οι στίχοι που θα ακούσουμε μελοποιημένους από το Γιάννη Μαρκόπουλο και θα τραγουδήσουμε:
Μελοποιημένη ποίηση εδώ:
Οι δικές σας εργασίες
Μακρυγιάννης
Γεννήθηκε το 1797, στον οικισμό Αβορίτη[1][2] του Κροκυλείου Φωκίδας[3] και το οικογενειακό του όνομα ήταν Τριανταφύλλου, του Δημητρίου και της Βασιλικής [4] το οποίο και απέκρυπτε επιμελώς στη νεαρή του ηλικία καθ' υπόδειξη της μητέρας του λόγω φόβου περαιτέρω αντεκδικήσεων[5], επειδή ο πατέρας του Δημήτρης είχε φονευθεί, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, σε συμπλοκή με τους Τούρκους όταν ο Μακρυγιάννης ήταν ενός έτους. Οι λόγοι της δολοφονίας του πατέρα του είναι άγνωστοι: ίσως συνδέονται με περιστατικά του κλεφταρματολικού βίου της οικογένειάς του. Ο σκοτωμός του Τριανταφύλλου θα πρέπει μάλλον να αποδοθεί στις συνέπειες της εμπλοκής του σε λεηλατικές δραστηριότητες των κλέφτικων σωμάτων του Καλιακούδα και της διάλυσής αυτών[ασαφές].[6] Σε ηλικία τεσσάρων ετών, μετά από επιδρομή των Τούρκων, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον Αβορίτη μαζί με την μητέρα του Βασιλική και τα αδέρφια του και να εγκατασταθεί στη Λειβαδιά[7]. Το 1811, η οικογένειά του τον έστειλε πίσω στη Φωκίδα στην υπηρεσία του συγγενή Παναγιώτη Λιδωρίκη, ο οποίος εκτελούσε χρέη ζαπτιέ (Τουρκικά "zaptiye" ο χωροφύλακας) στη Δεσφίνα. [8] Αργότερα, εστάλη στον αδερφό του Παναγιώτη, Θανάση Λιδωρίκη, στην Άρτα. Εκεί άρχισε, από το 1817, να ασχολείται με το εμπόριο: ο Θανάσης Λιδωρίκης, ο ευεργέτης του, του είχε αναθέσει τη διαχείριση δικών του υποθέσεων και στηριζόμενος ο ίδιος ο Μακρυγιάννης στο δίκτυο και την επιρροή του Λιδωρίκη, ανέπτυξε και δική του εμπορική δραστηριότητα. Μέχρι το 1819 είχε αποκτήσει σημαντική κινητή και ακίνητη περιουσία (σπίτι από καταχρεωμένο προύχοντα και αμπέλι). Στην Άρτα των τελών της δεκαετίας του 1810 ανήκει στους οικονομικά ευκατάστατους μικροεμπορευματίες και δανειστές.[9]
Βασίλης Μόσχου
Η ζωή του Γεώργιου Καραϊσκάκη👇🏻
Γεννήθηκε το 1782[1] και ήταν νόθος γιος της Ζωής Διμισκή ή Ντιμισκή, από τη Σκουληκαριά, πρώτης εξαδέλφης του αρματολού των Ραδοβυζίων Γώγου Μπακόλα.[4] Η μητέρα του, μετά τον θάνατο του Ιωάννη Μαυρομματιώτη, που ήταν ο πρώτος σύζυγός της, έγινε καλόγρια (γι' αυτό και του έμεινε η προσωνυμία «ο γιος της καλογριάς»). Για την ταυτότητα του πατέρα του δεν υπάρχει βεβαιότητα. Θεωρείται πιθανότερο ότι ήταν ο αρματολός του Βάλτου Δημήτριος Ίσκος ή Καραΐσκος, από φημισμένη οικογένεια σαρακατσάνικης καταγωγής που ανέδειξε πολλούς στρατιωτικούς και πολιτικούς. Δεν είναι απολύτως εξακριβωμένος ο τόπος γέννησης του Καραϊσκάκη [6]. Οι πρώτοι του βιογράφοι είτε δεν αναγράφουν τον τόπο γέννησης, είτε αναφέρουν διαφορετικές περιοχές όπως ότι γεννήθηκε σε σπηλιά πλησίον του χωριού Μαυρομμάτι Καρδίτσας ή σε μοναστήρι στη Σκουληκαριά. Κατέληξε στην επίσημη αναγόρευση του Μαυρομματίου ως γενέτειρας του Καραϊσκάκη. Όταν το καλοκαίρι του 1820 πολιορκήθηκε ο Αλή Πασάς από τα σουλτανικά στρατεύματα, ο Καραϊσκάκης παρέμεινε μαζί του και αγωνίστηκε υπέρ του. Αργότερα όμως προσχώρησε στους πολιορκητές, αλλά γρήγορα απομακρύνθηκε και από αυτούς. Κατάφερε δε τότε να αποσύρει από τα πολιορκούμενα Ιωάννινα την οικογένειά του και να τη στείλει στη νήσο Κάλαμο που τότε θεωρούνταν ασφαλές μέρος για τους Έλληνες αμάχους. Κατά τους πρώτους μήνες του 1821 προσπάθησε να εξεγείρει σε επανάσταση κατά των Τούρκων την περιοχή της Βόνιτσας, στην αρχή ανεπιτυχώς διότι οι προύχοντες της περιοχής θεωρούσαν πως δεν ήταν ακόμη κατάλληλος ο καιρός. Στη συνέχεια πήγε στα Τζουμέρκα όπου ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης, η οποία διαδόθηκε πολύ γρήγορα στις όμορες επαρχίες και από εκεί στο Μακρυνόρος όπου και συμμετείχε ο ίδιος στις γενόμενες εκεί συμπλοκές. Ο ήρωας μεταφέρθηκε στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι και αφού μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, υπαγόρευσε τη διαθήκη του που ιδιόχειρα υπέγραψε. Η τελευταία κουβέντα που είπε στους συμπολεμιστές του, κατά τον στρατηγό Μακρυγιάννη που τον επισκέφθηκε, ήταν "Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα". Την επομένη στις 23 Απριλίου 1827 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα του μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του. Η σορός του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα όπου ετάφη και θρηνήθηκε από το πανελλήνιο.
Νίκος Ζίνισα
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Άγγελος Τζάγκας |
«Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα»
Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, μαζί με την Μαντώ Μαυρογένους, ήταν οι δύο κορυφαίες γυναικείες μορφές της Ελληνικής Επανάστασης.
Κόρη του Υδραίου πλοιάρχου Σταυριανού Πινότση και της επίσης υδραίας Σκεύως Κοκκίνη, που καταγόταν από εφοπλιστική οικογένεια, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1771 στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, όπου ο πατέρας της εκρατείτο για συμμετοχή στα Ορλοφικά. Στα 17 της παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα, από τον οποίο ονομάζετο και Δημητράκαινα. Το 1797, ο σύζυγός της σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αλγερινούς πειρατές και η Λασκαρίνα σε ηλικία 26 ετών μένει χήρα με τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και την Μαρία.
Το 1801 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Σπετσιώτη καραβοκύρη Δημήτριο Μπούμπουλη και έγινε έκτοτε γνωστή ως Μπουμπουλίνα (η γυναίκα του Μπούμπουλη). Και ο δεύτερος σύζυγός της σκοτώθηκε σε σύγκρουση με αλγερινούς πειρατές το 1811, μεταξύ Μάλτας και Ισπανίας. Μαζί του απέκτησε τρία παιδιά, την Ελένη, την Σκεύω και τον Νικόλαο.
Με την περιουσία του συζύγου της, που ξεπερνούσε τα 300.000 τάλληρα, η Μπουμπουλίνα ασχολήθηκε με τα ναυτιλιακά κι έγινε μέτοχος σε διάφορα σπετσιώτικα πλοία. Όμως, το 1816 οι Οθωμανοί επεχείρησαν να κατάσχουν την περιουσία της, επειδή τα πλοία του συζύγου της μετείχαν υπό ρωσική σημαία στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1806. Με τη μεσολάβηση του ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Στρογκάνωφ και της μητέρας του Σουλτάνου Βαλιντέ κατόρθωσε να διασώσει την περιουσία της.
Στην Κωνσταντινούπολη φαίνεται ότι μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819, αλλά το γεγονός αμφισβητείται, καθώς είναι γνωστό ότι η οργάνωση δεν έκανε ποτέ μέλη της, γυναίκες. Μόλις η Μπουμπουλίνα επέστρεψε στις Σπέτσες διέταξε τη ναυπήγηση του πλοίου «Αγαμέμνων», για το οποίο δαπάνησε 25.000 δίστηλα. Με μήκος 48 πήχεις (περίπου 34 μέτρα) και εξοπλισμένο με 18 κανόνια, ο «Αγαμέμνων» καθελκύστηκε το 1820 και ήταν το μεγαλύτερο πλοίο που έλαβε μέρος στην Επανάσταση.
Ο Εθνικός Ξεσηκωμός βρήκε την Μπουμπουλίνα «πεντηκοντούτιδα, ωραίαν, αρειμάνιον ως αμαζόνα, επιβλητικήν καπετάνισσαν, προ της οποίας ο άνανδρος ησχύνετο και ο ανδρείος υπεχώρει», όπως τη σκιαγράφησε ο δημοσιογράφος και ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων. Ξόδευε την περιουσία της, όχι μόνο για τη διατήρηση των πλοίων της, αλλά και για τα στρατεύματα στην ξηρά. Συμμετείχε με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στον αποκλεισμό του Ναυπλίου και ανεφοδίασε με δικές της δαπάνες τους υπερασπιστές του Άργους. Σε μια έφοδο των Τούρκων υπό τον Κεχαγιάμπεη σκοτώθηκε ο γιος της Ιωάννης Γιάννουζας. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασίας, στην πολιορκία και την άλωση του Ναυπλίου και της Τριπόλεως, στην οποία εισήλθε πάνω σε λευκό ίππο και έσωσε τα χαρέμια του Χουρσίτ Πασά από τη μήνη των πολιορκητών.
Μετά την άλωση του Ναυπλίου, το Νοέμβριο του 1822, η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε στην πόλη (έδρα της προσωρινής κυβέρνησης), όπου έζησε έως τα μέσα του 1824. Εκδιώχθηκε από το Ναύπλιο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, όταν πήρε το μέρος του φυλακισμένου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, από το γάμο της κόρης της Ελένης με τον γιο του Πάνο. Οι κυβερνητικοί σκότωσαν τον γαμπρό της και από την ίδια αφαίρεσαν το κομμάτι γης που της είχαν δώσει για τις υπηρεσίες της στον Αγώνα.
Έτσι, η Μπουμπουλίνα επέστρεψε πικραμένη στις Σπέτσες και εγκαταστάθηκε στο σπίτι του δεύτερου συζύγου της, μόνη με τα υπολείμματα της περιουσίας της, μέχρι το τέλος της ζωής της, που δεν άργησε να έλθει. Τον Μάιο του 1825 ο γιος της Γεώργιος Γιάννουζας κλέφτηκε με την Ευγενία Κούτση, κουνιάδα του ετεροθαλούς αδελφού της Μπουμπουλίνας, Λάζαρου Ορλόφ. Ο Ορλόφ, συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειας Κούτση, πήγε στο σπίτι της Μπουμπουλίνας σε αναζήτηση της Ευγενίας. Στη λογομαχία που ακολούθησε, κάποιος πυροβόλησε και χτύπησε στο μέτωπο την Μπουμπουλίνα, που έπεσε νεκρή (22 Μαΐου). Δεν έχει διαλευκανθεί αν ήταν τυχαίο περιστατικό ή δολοφονία. Τα οστά της εναποτέθηκαν στον ιδιόκτητο ναΐσκο του Αγίου Ιωάννου.
Οι απόγονοι της Μπουμπουλίνας δώρισαν το πλοίο «Αγαμέμνων» στο νεοσύστατο κράτος, το οποίο έγινε η ναυαρχίδα του Ελληνικού Στόλου με το όνομα «Σπέτσαι». Ανατινάχθηκε από τον Ανδρέα Μιαούλη στον Πόρο κατά τη διάρκεια των πολιτικών ταραχών της 29ης Ιουλίου 1831. Το αρχοντικό της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες είναι σήμερα Μουσείο. Περιλαμβάνει συλλογή όπλων, επιστολές και άλλα αρχεία, παλιά βιβλία, πορτραίτα της Μπουμπουλίνας, προσωπικά της αντικείμενα, έπιπλα και διακρίσεις που τις είχαν απονείμει κυρίως ξένες κυβερνήσεις.
Μεταθανάτια έλαβε τον τίτλο του ναυάρχου από τη Ρωσία, πρωτοφανής τιμή για γυναίκα. Το 2018, ήταν η σειρά της πατρίδας της να την τιμήσει. Με απόφαση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΦΕΚ 373, Τεύχος Γ, της 11 Απριλίου), της απονεμήθηκε ο βαθμός του υποναυάρχου επί τιμή, ο Πολεμικός Σταυρός Α ‘ Τάξεως και το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων, για « τον απαράμιλλο ηρωισμό της, την αυτοθυσία και την αφοσίωση που επέδειξε προς το Ελληνικό Έθνος, τα οποία την κατέστησαν στη μνήμη όλων των Ελλήνων και Ελληνίδων ως Εθνικό ιδεώδες», σύμφωνα με το αιτιολογικό της απόφασης.
Ανδρονίκη Κυπαρίσση
Updated on March 20, 2021
Τα κάλαντα
Τα Κάλαντα αποτελούν δημοτικά ευχητικά και εγκωμιαστικά τραγούδια που ψάλλονται εθιμικά κατ΄ έτος κυρίως την παραμονή μεγάλων θρησκευτικών εορτών όπως των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς (Αγ. Βασιλείου), των Θεοφανείων, ακόμη και των Βαΐων (ή του Λαζάρου), με εξαίρεση εκείνων της Μεγάλης Παρασκευής που είναι κατανυκτικά. Κύρια παραδοσιακά μουσικά όργανα που συνοδεύουν τα κάλαντα είναι το τρίγωνο, το λαούτο, το νταούλι η τσαμπούνα, η φλογέρα κ.ά.
Οι τραγουδιστές - οργανοπαίκτες των καλάντων ονομάζονται "καλαντιστές".
Τα κάλαντα ψάλλονται κυρίως από παιδιά αλλά και από ενήλικα άτομα, είτε μεμονωμένα είτε καθ' ομάδας, που περιέρχονται οικίες, καταστήματα, δημόσιους χώρους κ.λπ. με τη συνοδεία του πατροπαράδοτου σιδερένιου τριγώνου, αλλά ενίοτε και άλλων μουσικών οργάνων (φυσαρμόνικας, ακορντεόν, τύμπανου,φλογέρας κ.λπ.). Τα παιδιά ρωτούν συνήθως «Να τα πούμε;» και περιμένουν την απάντηση «Να τα πείτε».
Κύριος σκοπός των τραγουδιών αυτών είναι μετά τις αποδιδόμενες ευχές τα "Χρόνια Πολλά" το φιλοδώρημα είτε σε χρήματα (σήμερα) είτε σε προϊόντα (παλαιότερα). Σχετική μ' αυτό είναι και η παρασκευή "κουλούρας" ονομαζόμενη "κολλίκι" (Βέροια) ή "κουλιαντίνα" (Σιάτιστα) και εξ αυτών οι φέροντες αυτά ονομάζονται "Κουλουράδες" ή "Φωτάδες"
Τα κάλαντα ξεκινούν κυρίως με χαιρετισμό στη συνέχεια αναγγέλλουν τη μεγάλη χριστιανική εορτή που φθάνει και καταλήγουν σε ευχές. Χαρακτηριστικό σημείο είναι η γλώσσα στην οποία αυτά ψάλλονται, στη καθαρεύουσα, καταδηλούντα την άμεση καταγωγή τους από τους Βυζαντινούς χρόνους τις Καλένδες του Ιανουαρίου που γιορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα.
Ο μεγάλος αριθμός των διαφόρων παραλλαγών εξανάγκασε να διακρίνονται αυτά σε εθνικά ή αστικά και στα τοπικά ή παραδοσιακά (κατά περιοχή). Στα χριστουγεννιάτικα κάλαντα έχουν καταμετρηθεί περισσότερες από τριάντα παραλλαγές μόνο στον Ελλαδικό χώρο. Σήμερα εκτός των παραπάνω έχουν εισαχθεί και διάφορα αγγλοσαξωνικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια, μερικά από τα οποία έχουν μεταγλωττιστεί στα ελληνικά και χρησιμοποιούνται κάποιες φορές επιπρόσθετα με τα παραδοσιακά.
Στον παρακάτω σύνδεσμο θα βρείτε παραδοσιακά κάλαντα των Χριστουγέννων από κάθε γωνιά της Ελλάδας "τοποθετημένα" πάνω στο χάρτη!
Παραδοσιακά κάλαντα από όλη την Ελλάδα
Πατήστε και ακούστε!
| Πελοπόννησος | Κοζάνη | Μακεδονία | |
| Χίος | Μυτιλήνη | Κρήτη | Κύπρος |
| Θράκη | Πόντος | Ικαρία | Κέρκυρα |
Και όπως σας υποσχέθηκα....
Updated on March 20, 2021
Χριστουγεννιάτικες κατασκευές
Παίρνω ιδέες και κατασκευάζω με ό,τι έχω στο σπίτι μου ή μπορώ εύκολα να βρω!
Μία μικρή βοήθεια από την κυρία:
Χριστουγεννιάτικες κατασκευές με απλά υλικά
...και λίγα παραδείγματα
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Έπειτα ανεβάζω την κατασκευή μου στο καινούριο μας padlet:
Κατασκευάζω, δημιουργώ και μοιράζομαι!
Καλή επιτυχία!!!
Updated on March 20, 2021
Τα βουνά της Ελλάδας
Φαντάστηκες ποτέ τον εαυτό σου να παρατηρεί την Ελλάδα από το διάστημα; Τι πληροφορίες θα έπαιρνες για τα βουνά της;
Μπορείς να περιηγηθείς και να παίξεις με τους γεωγραφικούς όρους. Ποιοι από αυτούς ανήκουν στον κατακόρυφο διαμελισμό της χώρας;
Βρες τους γεωγραφικούς όρους της ξηράς
Πότε περπάτησες για τελευταία φορά στο βουνό; Τι σε γοητεύει περισσότερο στο ορεινό τοπίο, όταν βρίσκεσαι σ' αυτό; Το παρακάτω βίντεο θα σου θυμίσει κάποιες εικόνες!
Φαντάσου ότι περπατάς πάνω σε έναν τρισδιάστατο χάρτη της Ελλάδας μας και αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το ανάγλυφό της...
Αναγνωρίζεις τον Όλυμπο; Βρες τον Όλυμπο
Αναγνωρίζεις την οροσειρά της Πίνδου; Βρες την Πίνδο
Υπάρχει ένα παλιό και όμορφο ντοκιμαντέρ από το αρχείο της ΕΡΤ, αφιερωμένο στην οροσειρά της Πίνδου. Είναι εδώ για σένα για να το παρακολουθήσεις:
Όταν μιλάμε για κατακόρυφο διαμελισμό, εννοούμε οροσειρές, βουνά, πεδιάδες, κοιλάδες, φαράγγια, οροπέδια, λόφους, λιμνοθάλασσες, λίμνες κ.λπ.
Έχεις βρεθεί ποτέ στην κοιλάδα της Βάλια Κάλντα που βρίσκεται στην οροσειρά της Πίνδου; Τώρα μπορείς να το κάνεις μέσα από το παρακάτω εκπαιδευτικό βίντεο!
Και ποιο υπέροχο ζώο ζει στο σημαντικότερο εθνικό δρυμό της Ελλάδας (Βαλια Κάλντα=Θερμή κοιλάδα); Μα φυσικά, η αρκούδα!
Στα επόμενα εκπαιδευτικά βίντεο μπορείς να μάθεις πολλά για το δυνατό αυτό θηλαστικό:
Updated on March 20, 2021
Μαντινάδες
Περιζήτητοι στις παρέες ήταν οι μαντιναδολόγοι ή ριμαδόροι. Σε περίπτωση που συναντιόντουσαν σε ένα γλέντι δύο ή και περισσότεροι ριμαδόροι τότε αυτοί αναμετριόνταν στα λεγόμενα «ντρακαρίσματα» ή «κοντραρίσματα». Σε αυτά κάθε μαντινάδα έρχεται σαν απόκρουση ή γελοιοποίηση εκείνης που ειπώθηκε από τον αντίπαλο πρωτύτερα.
Updated on March 20, 2021
Μετατροπές (κλάσμα – μεικτός)
- Διαιρούμε τον αριθμητή με τον παρονομαστή.
- Το πηλίκο της διαίρεσης είναι ο ακέραιος του μεικτού.
- Το κλάσμα του μεικτού έχει αριθμητή το υπόλοιπο της διαίρεσης και παρονομαστή τον ίδιο με το αρχικό κλάσμα.
Μπορεί να με βοηθήσει πολύ το παρακάτω βιντεάκι:
Τώρα εξασκούμαι στο παρακάτω λογισμικό:
Για να μετατρέψουμε ένα μεικτό αριθμό σε καταχρηστικό κλάσμα...
- Πολλαπλασιάζουμε τον ακέραιο του μεικτού με τον παρονομαστή του κλάσματός του.
- Στο γινόμενο που προκύπτει προσθέτουμε τον αριθμητή του μεικτού αριθμού.
- Το αποτέλεσμα αποτελεί τον αριθμητή του νέου κλάσματος, ενώ παρονομαστής παραμένει ο ίδιος.
Επίσης μπορεί να με βοηθήσει πολύ το ανάλογο βιντεάκι:
Και πάλι εξασκούμαι στο αντίστοιχο λογισμικό:
Θα τα δούμε και μαζί στο μάθημα!/stickers-schattig-decoratief-hart-pictogram-vector-illustratie-grafisch-ontwerp.jpg.jpg){kind=small}