English

Οι ερωτήσεις των γονέων στους εφήβους

Αγαπητοί μαμά και μπαμπά,
Είμαι έφηβος. Δεν είμαι τέλειος και ούτε θα είμαι. Τα μαθήματα δυσκόλεψαν, τα
φροντιστήρια αυξήθηκαν, το άγχος μεγάλωσε και οι ώρες της μέρας δεν μου φτάνουν.
Ξυπνάω νωρίς το πρωί, πηγαίνω στο σχολείο, γυρίζω στο σπίτι και, πριν ακόμη πάει
απόγευμα, έχω ξεκινήσει να διαβάζω. Όταν πλέον έχω τελειώσει, έξω έχει πέσει η
νύχτα. Θέλω λίγο χρόνο για μένα. Κάθομαι να δω μία ταινία, ώστε να αφιερώσω λίγο
χρόνο και στον εαυτό μου. Όταν πέφτω στο κρεβάτι, θυμάμαι όλα αυτά που έχω να
κάνω για αύριο και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Φοβάμαι... Φοβάμαι πως η μέρα που
ξημερώνει ίσως είναι χειρότερη και από τη σημερινή...

 

[Μπαμπάς]- τι κάνεις όλη μέρα στο δωμάτιό σου;
Η αλήθεια είναι πως ούτε και εγώ είμαι σίγουρος. Αν δεν έχω διάβασμα ή φροντιστήριο,
πιθανότατα να βλέπω μία ταινία ή ακούω μουσική. Πειραματίζομαι με ό,τι βρω μπροστά
μου και τις λίγες ώρες ξεκούρασης που μου απομένουν, νομίζω, πως έχω το δικαίωμα να
μη θέλω να συμμαζέψω το δωμάτιό μου. Θέλω να περάσω καλά έστω και μόνος μου,
αφού δεν μπορώ να βγω έξω. Θέλω να έχω τη ψευδαίσθηση πως ο χρόνος σταμάτησε και
εγώ δεν έχω να ανησυχώ για το αύριο.

[Μαμά]- νομίζω δεν επικοινωνούμε πλέον όπως παλιά!
Έχεις δίκιο. Πέρασαν τα χρόνια και εγώ άλλαξα. Δεν είμαι εκείνο το παιδάκι που θα σε
ρωτούσε για το κάθε τι και που θα προσπαθούσε να σε κάνει να γελάσεις με μία ζωγραφιά
που έφτιαξε στο σχολείο. Καλά -καλά πια δεν χαμογελάω εγώ. Όπως και εσύ, όταν έφυγες
από την ποδιά της γιαγιάς, έτσι και εγώ τώρα θέλω να δείχνω ανεξάρτητος. Θέλω να κάνω
πράγματα μόνος μου για να προετοιμάζομαι για τη ζωή που με περιμένει.