Ο μαγεμένος αυλός, διασκευή Sara Corrin, Stehpen Corrin, μετάφραση Ρένα Ρώσση – Ζαΐρη

       

      Το Χάμελιν ήταν μια μικρή γραφική πόλη με στενά δρομάκια και σπίτια με σκαλιστά αετώματα, να χαίρεσαι να τη διαβαίνεις.  Ήταν μια πλούσια πόλη, γιατί οι πιο πολλοί κάτοικοί της ασχολούνταν  με το εμπόριο και οι αποθήκες της, χτισμένες στις όχθες του ποταμού Βέσερ, ξεχείλιζαν από δημητριακά. Ίσως αυτός ακριβώς να ήταν το πρόβλημα, γιατί την πόλη τη μάστιζαν τα ποντίκια.

          Βρισκόντουσαν παντού και κανένας δεν μπορούσε να τους ξεφύγει. Όπου κι αν ήσουνα, σε κοιτούσαν κοροϊδευτικά, με τα μοχθηρά, λαμπερά τους μάτια, που ήταν μικρά, σαν χαντρούλες, ή σου γαργαλούσαν τα πόδια με τις ουρές τους, καθώς περνούσαν σαν αστραπή από δίπλα σου. Σου ΄βαζαν τρικλοποδιά, την ώρα που ανέβαινες τις σκάλες και σου τσιμπούσαν τα δάχτυλα, καθώς πιανόσουν από την κουπαστή. Τρύπωναν στα καπέλα, φώλιαζαν στις μπότες και στα παπούτσια, μέχρι που έστηναν το σπιτικό τους μέσα στα παλιά ρολόγια του σπιτιού. Γλιστρούσαν κάτω από τις κουβέρτες, ξέσκιζαν τα μαξιλάρια και τυλιγόντουσαν με τα σεντόνια…