Μελετάμε και σχολιάζουμε ιστορικές πηγές
«Στις 12 Δεκεμβρίου 1916, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος κήρυξε το "Ανάθεμα" κατά του Βενιζέλου. Η εντολοδόχος επιτροπή του Πανελληνίου Συνδέσμου των Συντεχνιών δημοσίευσε σε αθηναϊκές εφημερίδες προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία καλούσε τον ελληνικό λαό στις 3 μ.μ. στο Πεδίο του Άρεως "όπως αναθεματίση τον τρισκατάρατον προδότην Βενιζέλον". Και συνέχιζε η προκήρυξη: "όλοι ανεξαιρέτως, νέοι, γέροντες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά ρίψατε ανά ένα λίθον αναθέματος κατά του μυσαρού προδότου και δολοφόνου της Πατρίδος και του Βασιλέως μας". Στη συγκέντρωση προσήλθε και ο ίδιος ο Θεόκλητος με μέλη της Ιεράς Συνόδου για να ρίξουν τον λίθο του αναθέματος στον σωρό από πέτρες που είχε σχηματιστεί. Το αντιβενιζελικό πάθος απέκτησε έτσι και υπερβατικό χαρακτήρα. "Θυμάμαι τ' απομεσήμερο που είδα από το παράθυρο της οδού Μπουμπουλίνας το ελεεινό θέαμα του όχλου με δεσποτάδες και παπάδες που κουβαλούσαν πέτρες για το ανάθεμα του Βενιζέλου. την αηδία που με έπνιγε μπροστά στο φριχτό μνημείο με τα κερατοφόρα καύκαλα από τραγιά στην κορυφή του", έγραφε αργότερα ο Γ. Σεφέρης. Το "ανάθεμα" κατά του Βενιζέλου επαναλήφθηκε μετά την Αθήνα και σε πολλές περιοχές της επαρχίας. Στη βάση του "αναθέματος" τοποθετούσαν μία καλά λαξευμένη πέτρα με χαραγμένο το όνομα του δήμου ή της κοινότητας. Πολλές από τις πέτρες αυτές έχουν διασωθεί και βρίσκονται σήμερα στο Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών "Έλευθέριος Κ. Βενιζέλος" στα Χανιά.»
… φαίνεται ότι ο εθνικός διχασμός φανάτισε την ελληνική κοινωνία και έκανε τους ανθρώπους να ξεχάσουν ποιος ήταν ο πραγματικός εχθρός και να ‘‘πολεμήσουν’’ μεταξύ τους.
Μαργαρίτα
… η εκκλησία, ως σημαντικός παράγοντας του έθνους, πήρε θέση κατά του Βενιζέλου αποκαλώντας τον προδότη της πατρίδας και συντάχτηκε με την πιο συντηρητική θέση του βασιλιά.
Λένα
Η ιστορική πηγή, σε αντίθεση με την ιστορική αφήγηση, μας παρουσιάζει την κατάσταση από τα μάτια του λαού, ενώ η ιστορική αφήγηση αφηγείται αποκλειστικά γεγονότα και τις απόψεις των κυρίαρχων. Συμφωνούν στο ότι ο λαός είχε διχαστεί στα δύο, και κάθε “στρατόπεδο” προσπαθούσε να ρίξει το άλλο.
Ραχήλ
