Ο Ιουστινιανός είχε επιλέξει να αποκαταστήσει την ρωμαϊκή οικουμένη και αυτό αποτελούσε κυρίαρχο στοιχείο στην εξωτερική του πολιτική. Στον τομέα της εσωτερικής του πολιτικής όμως προχώρησε σε αλλαγές και καινοτομίες που θα διαμόρφωναν την φυσιογνωμία του κράτους και θα συνέβαλλαν στην μεταμόρφωση τους ρωμαϊκού κράτους σε βυζαντινό. Στόχος του αυτοκράτορα ήταν η συνοχή των λαών της αυτοκρατορίας που είχαν ως συνδετικά στοιχεία την ελληνική πολιτιστική παράδοση και την χριστιανική πίστη.
Με αυτήν την πολιτική η ρωμαϊκή οικουμένη εξελίχθηκε σε ελληνοχριστιανική. Τα κύρια σημεία αυτής της μετεξέλιξης ήταν:
- η ισχυροποίηση της απόλυτης μοναρχίας
- η επιβολή μίας θρησκείας και ενός δόγματος
- η συστηματική κωδικοποίηση του δικαίου
- η θεμελίωση νέου διοικητικού συστήματος
ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΜΟΝΑΡΧΙΑΣ
Η στάση του Νίκα (532) στάθηκε η αφορμή για τον Ιουστινιανό να θεμελιώσει απόλυτα την αυτοκρατορική εξουσία. Μετά την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης κανείς δεν αμφισβήτησε τον Ιουστινιανό και την εξουσία του. Ο Μονάρχης ήταν ο «εκλεκτός του Θεού», στον οποίο δόθηκε το προνόμιο να κυβερνά για το καλό των υπηκόων του.
ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΟΓΜΑ
Ο Ιουστινιανός ακολούθησε μια σκληρή πολιτική απέναντι στις αρχαίες θρησκείες, ιδιαίτερα απέναντι στο Δωδεκάθεο, με εξαίρεση τον Ιουδαϊσμό. Έκλεισε την νεοπλατωνική σχολή των Αθηνών το 529 και δήμευσε την περιουσία της.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του πραγματοποιήθηκε ιεραποστολικό έργο για τον εκχριστιανισμό πληθυσμών στο Σουδάν, στη Σαχάρα, στο Δούναβη και στον Καύκασο.
ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΡΩΜΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
Ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα του Ιουστινιανού ήταν το νομοθετικό του έργο. Η κωδικοποίηση του δικαίου από τον Ιουστινιανό, που είναι γνωστή ως corpus juris civilis από τον 16ο αιώνα, θα αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο των νομοθεσιών της Ευρώπης. Αποτελείται από 4 μέρη:
| Ιουστινιάνειος Κώδικας | λατινικά |
| Πανδέκτης | λατινικά |
| Εισηγήσεις | λατινικά |
| Νεαρές | ελληνικά |
ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ο Ιουστινιανός άλλαξε την οργάνωση του κράτους με μία σειρά από νομοθετικά διατάγματα (Νεαρές) παραχωρώντας την διοίκηση των επαρχιών στους στρατιωτικούς διοικητές των επαρχιών, κυρίως των ακριτικών επαρχιών. Αυτή η καινοτομία του θα εφαρμοστεί αργότερα σε όλη την αυτοκρατορία.
Επιπλέον θα περιορίσει με Νεαρές και την μεγάλη συγκέντρωση γαιών από τους «δυνατούς», με αποτέλεσμα να αποτραπεί η φεουδαρχία στο Βυζάντιο.
https://blogs.sch.gr/garitatzis/2019/10/20/i-ellinochristianiki-oikoymeni/