”Η ΣΤΑΧΟΜΑΖΩΧΤΡΑ”

΄΄Η ΣΤΑΧΟΜΑΖΩΧΤΡΑ΄΄

Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια περιοχή στην Εύβοια τα Χριστούγεννα του 1878. Τα βασικά πρόσωπα του διηγήματος είναι η θεία Αχτίτσα(Σταχομαζώχτρα), τα εγγόνια της Γέρος(Μιχαλιός) και Πατρώνα(Αργυρώ), ο ιερέας παπα Δημήτρης, ο έμπορος κυρ-Μαργαρίτης, ο Συριανός έμπορος και η γειτόνισσα Ζερμπινιώ. Η θεία Αχτίτσα ήταν μία γυναίκα η οποία είχε χάσει τον άντρα της και τους δύο της γιους, ενώ ο τρίτος ήταν κάπου στην Αμερική. Η κόρη της πέθανε στην γέννα του 2^ου παιδιού, ενώ ο γαμπρός της και πατέρας των παιδιών ζει, αλλά δεν είναι νοικοκύρης. Έτσι, η θεία Αχτίτσα πρέπει να σηκώσει μοναχή της το βάρος της επιβίωσης με κάθε τρόπο. Ζούσε πολύ φτωχικά με τα δυο ορφανά εγγονάκια της και είχε ως κύριο εισόδημα το σταχομάζωμα γι’ αυτό και ονομάστηκε Σταχομαζώχτρα. Τα έθιμα της περιοχής δεν διαφέρουν πολύ από τα σημερινά, αλλά ο Γέρος και η Πατρώνα αγωνίζονταν τόσο πολύ για να βρουν λίγο φαγητό μέσα στο σπίτι που δεν τους ενδιέφερε η παιγνιώδης διάθεση, κάτι που κάθε παιδί στην ηλικία τους θα επιθυμούσε. Διαβάζοντας αυτό το διήγημα ένιωσα θαυμασμό γι’ αυτή την γυναίκα που παρά τις πίκρες και τις δυστυχίες της, αγωνιζόταν να ζήσει τα εγγόνια της. Επιπλέον, συνειδητοποίησα ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να απελπίζεται ποτέ και να συνεχίζει να αγωνίζεται για κάτι καλύτερο, αφού δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει ο Θεός.

Μία περίοδος που πιστεύω ότι αποδίδει το μήνυμα του διηγήματος είναι:

Κατ᾿ ἔτος, οἱ χωρικοὶ τῆς Εὐβοίας καὶ τὰ χωριατόπουλα ἔρριπτον κατὰ πρόσωπον αὐτῶν τὸ σκῶμμα: «Νά! οἱ φ᾿στάνες! μᾶς ᾖρθαν πάλιν οἱ φ᾿στάνες!» Ἀλλ᾿ αὕτη ἔκυπτεν ὑπομονητική, σιωπηλή, συνέλεγε τὰ ψιχία ἐκεῖνα τῆς πλούσιας συγκομιδῆς τοῦ τόπου, ἀπήρτιζε τρεῖς ἢ τεσσάρας σάκκους, ὁλόκληρον ἐνιαυσίαν ἐσοδείαν δι᾿ ἐαυτὴν καὶ διὰ τὰ δυὸ ὀρφανά.