ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΛΑΤΑ-ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Μία από τις πιο σημαντικές και βραβευμένες εκπαιδευτικούς, ήταν η Φωτεινή Αλατά-Παπαδημητρίου. Η Φωτεινή Αλατά-Παπαδημητρίου ήρθε σε επαφή με το επάγγελμα της δασκάλας σε πολύ μικρή ηλικία των δεκαέξι ετών. Με δική της απόφαση άρχισε να διδάσκει σε σλαβόφωνους Έλληνες σε ένα χωριό μικρού πληθυσμού στον ποταμό Στρυμόνα. Κατά την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα , καθώς το έργο της ήταν δραστικό και αξιόλογο, διώχθηκε αρκετές φορές και μάλιστα μία από αυτές διακινδύνευσε ακόμη και την ζωή της. Το 1906 εργάστηκε στο Σιδηρόκαστρο και μετέπειτα κατοίκησε μόνιμα στο Στάρτσοβο, επειδή γνώρισε τον σύζυγό της και παντρεύτηκε. Το 1920 ο σύζυγός της έφυγε από την ζωή. Εκείνη μεταφέρθηκε στη Βέργη μαζί με την κόρη της και δίδασκε σε ένα δημοτικό σχολείο έως το 1924. Στη συνέχεια μετατέθηκε σε μικρά σχολεία στα χωριά Δημιτρίτσι και Σκούταρι. Λόγω της ηλικίας της, παραιτήθηκε το 1948, διότι δεν είχε την δυνατότητα να ασκεί πλέον το επάγγελμα της δασκάλας. Η Ακαδημία Αθηνών της απένειμε βραβείο αρετής και αυτοθυσίας στις 27 Δεκεμβρίου 1958. Έχοντας την υποστήριξη και την περίθαλψη της κόρης της, η Φωτεινή Αλατά-Παπαδημητρίου απεβίωσε στις 2 Ιουλίου 1972.
   

ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΓΓΕΛΑΔΑΚΗ
Β'1