ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ- ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟ

Νίκος Ἐγγονόπουλος (1910-1985)   Ποίηση 1948 τούτη ἡ ἐποχή τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ δέν εἶναι ἐποχή γιά ποίηση κι ἄλλα παρόμοια:1 σάν πάει κάτι νά γραφεῖ εἶναι ὡς ἄν νά γράφονταν ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἀγγελτηρίων θανάτου γι' αὐτό καί τά ποιήματά μου εἶν' τόσο πικραμένα (καί πότε —ἄλλωστε— δέν ἦσαν;) κι εἶναι —πρό πάντων— καί τόσο λίγα (ΕΛΕΥΣΙΣ, 1948) Αναφορά στον καβαφικό στίχο: ...κι ἄλλα ἠχηρά παρόμοια (Κ.Π. Καβάφης, Ἀπό τήν σχολήν τοῦ περιωνύμου φιλοσόφου).

Μανόλης Ἀναγνωστάκης (1925)

Στόν Νίκο Ε... 1949

Φίλοι Πού φεύγουν Πού χάνονται μιά μέρα Φωνές Τή νύχτα Μακρινές φωνές Μάνας τρελῆς στούς ἔρημους δρόμους Κλάμα παιδιοῦ χωρίς ἀπάντηση Ἐρείπια Σάν τρυπημένες σάπιες σημαῖες

Εφιάλτες Στά σιδερένια κρεβάτια Ὅταν τό φῶς λιγοστεύει Τά ξημερώματα.

(Μά ποιός μέ πόνο θα μιλήσει  γιά ὅλα αὐτά;).

(Παρενθέσεις, 1949)