Author: ΔΗΜΑΡΕΛΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ- ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΗΣ

Το βιβλίο "Ο Δρόμος για τον Παράδεισο είναι μακρύς" της Μαρούλας Κλιάφα είναι ένα βιβλίο εξαιρετικά συγκινητικό που μας προκαλεί ερωτηματικά και τονίζει την σημασία των ανθρώπινων σχέσεων. Μου άρεσε που θίγονται σοβαρά κοινωνικά ζητήματα όπως είναι ο ρατσισμός απέναντι σε οτιδήποτε διαφορετικό, είτε πρόκειται για τον κοινωνικό αποκλεισμό που βιώνει η Ελένη εξαιτίας της αναπηρίας της, είτε πρόκειται για την Βερόνικα, που βιώνει την ίδια κατάσταση εξαιτίας όμως του γεγονότος ότι είναι μετανάστης. Ταυτόχρονα μου άρεσε που θίγονται θέματα που απασχολούν τους εφήβους στην καθημερινή ζωή όπως είναι ο εφηβικός έρωτας και οι σχέσεις μεταξύ των μαθητών. Αυτό που δεν μου άρεσε πολύ είναι ότι το βιβλίο έχει ένα λίγο απότομο τέλος. Περίμενα να συνεχιστεί ίσως με μια απάντηση της Ελένης ή τις εξελίξεις σχετικά με την υγεία της ή έναν ωραίο επίλογο. Θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα αυτό το βιβλίο σε κάποιον φίλο μου να το διαβάσει, αφού είναι ένα ευχάριστο, εφηβικό μυθιστόρημα που θέτει προβληματισμούς και δίνει έμφαση στην αξία της φιλίας.

Έρωτας στην εφηβεία

Τα εφηβικά χρόνια αποτελούν μια περίοδο έντονων συναισθημάτων και ανακαλύψεων με τον έρωτα να αποτελεί ένα κυρίαρχο και μαγευτικό στοιχείο σ' αυτό το ταξίδι. Ο έρωτας στην εφηβεία αποτελώντας μια συναισθηματική εμπειρία, είναι ταυτόχρονα βασικός παράγοντας που διαμορφώνει την προσωπικότητα του ατόμου. Ο έρωτας στα εφηβικά χρόνια είναι η πρώτη επαφή με τα έντονα συναισθήματα της ερωτικής έλξης που μπορεί να ξεκινήσουν από ένα απλό ενδιαφέρον ή φιλία και να εξελιχθούν σε κάτι πολύ πιο σημαντικό. Οι έφηβοι βιώνουν έντονους έρωτες, έντονες στιγμές ευτυχίας και ρομαντισμού, έντονες στιγμές αγωνίας και ανασφάλειας, πολλές φορές όμως βιώνουν έντονα και το συναίσθημα της απογοήτευσης, της θλίψης και της απόρριψης. Παράλληλα όμως τους δίνεται η ευκαιρία να μάθουν πολλά για τον εαυτό τους και τους άλλους.

Ο Ενβέρ Χότζα προερχόμενος από μια πλούσια οικογένεια, γεννήθηκε το 1908 και πέθανε το 1985. Με σπουδές Νομικής στο Παρίσι και λαμπρό μέλλον, αφού τον επέλεξαν ως ιδιαίτερο γραμματέα του αλβανικού προξενείου στις Βρυξέλλες και παρόλο που είχε την ευκαιρία να ζήσει στην Δύση, ο ίδιος επέλεξε να επιστρέψει σε ένα κράτος με κομμουνιστικό καθεστώς και δύσκολη διαβίωση και να διοριστεί ως καθηγητής Γαλλικής φιλολογίας σε Λύκειο της Κορυτσάς. Έχοντας ως μέντορά του τον δικτάτορα Στάλιν πολύ γρήγορα έδειξε ενδιαφέρον για τη διοίκηση του κράτους. Αρχικά με την ένταξή του στην Κίνηση Εθνικής Απελευθέρωσης και ιδρυτής του Παρτιζάνικου κόμματος, κατάφερε να διοικήσει όλη την χώρα και όχι με νόμιμους τρόπους. Εξόντωσε τους αντίπαλούς του άλλους με αυτοκτονία και άλλους με δολοφονία. Ως μια πολύ δυνατή προσωπικότητα και άθεος πίστευε στην προσωπολατρία, έτσι δεν άργησε να κάνει εχθρούς τον ίδιο τον λαό του, καταστρέφοντας τζαμιά και εκκλησίες. Έτσι η Αλβανία είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο χωρίς θρησκεία. Συνέχισε την δικτατορία του στέλνοντας σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας 30.000 αντίπαλους Αλβανούς καθώς και Βορειοηπειρώτες, που πήγαιναν κόντρα στο όραμα του. Εκτός από τα προβλήματα στην χώρα του, άρχισε να έχει προβλήματα με γειτονικές χώρες (Γιουγκοσλαβία, Σοβιετική Ένωση και Δύση) κόβοντας διπλωματικές σχέσεις μαζί τους και έτσι το κράτος της Αλβανίας απομονώθηκε. Ψάχνοντας για συμμάχους, στράφηκε στην Μαοϊκή Κίνα. Και αυτή η συνεργασία όμως δεν ευοδώθηκε. Δικαίως αποδόθηκε στην Αλβανία ο τίτλος της πιο καθυστερημένης χώρας στην Ευρώπη,  όσον αφορά στην ανάπτυξη, τις ατομικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα...

   Πιστεύω πως η υπόθεση του βιβλίου «Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς» είναι ότι στην προσπάθεια να πετύχουμε κάτι ίσως συναντήσουμε εμπόδια. Όμως δεν πρέπει να απογοητευτούμε και να παραιτηθούμε. Ο αγώνας είναι αυτός που αξίζει, που θα μας δικαιώσει και ίσως κάποια στιγμή καταφέρουμε αυτό που αρχικά επιθυμήσαμε...