Ένα διαφορετικό Πασχαλινό blog

ΠΑΣΧΑ ονομάζεται η μεγάλη γιορτή του χριστινισμού και του ιουδαισμού.

Στον ιουδαισμό καθιερώθηκε ως η ανάμνηση της Εξόδου, που ελευθέρωσε τους Εβραίους από την αιγυπτιακή  δουλεία. 

Για τους Χριστιανούς η λέξη «Πάσχα» σημαίνει, το πέρασμα του Χριστού από τον θάνατο στη ζωή. Λέγεται και αλλιώς «Λαμπρή», ονομασία που προήλθε από τους αναστάσιμους κανόνες της εκκλησίας, οι οποίοι ονομάζουν «Λαμπροφόρο» την ημέρα του Πάσχα και συνιστούν στους πιστούς «Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί».

Έτσι όπως κατά την εβραϊκή παράδοση Πάσχα σήμαινε τη διάβαση από τη σκλαβιά στην ελευθερία έτσι κατά την Χριστιανική αντίληψη Πάσχα σημαίνει το πέρασμα από τη σκλαβιά της αμαρτίας στην ελευθερία της εν Χριστώ αγάπης και ζωής.

Το Μεγάλο Σάββατο, οι προετοιμασίες για το τραπέζι μετά την Ανάσταση ξεκινούν με την μαγειρίτσα να έχει τον κύριο ρόλο!

Μετά την νηστεία της σαρακοστής είναι το πρώτο πιάτο με κρέας που καταναλώνεται. Είναι πολύ νόστιμη σούπα που περιέχει τα εντόσθια και χόρτα.

Κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ο συμβολισμός της. Τα χορταρικά της συμβολίζουν τα πικρά χόρτα που έτρωγαν οι Εβραίοι προς ανάμνηση της σκλαβιάς τους από τους Αιγύπτιους. Το Πάσχα των Εβραίων είναι εθνική γιορτή. Πάσχα στα εβραϊκά σημαίνει έξοδος ή διάβαση. Οι Χριστιανοί γιορτάζουν την Ανάσταση του Χριστού και το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή.

Οι σαράντα μέρες της σαρακοστής που ξεκινάνε την Καθαρά Δευτέρα είναι η περίοδος προετοιμασίας για το Πάσχα. Σε αυτή την περίοδο οι χριστιανοί προετοιμάζουν τους εαυτούς τους για την Αγία μέρα της Ανάστασης. Οι 40 ημέρες νηστείας είναι μια άσκηση για το σώμα και το πνεύμα. Οι ημέρες αυτές είναι νηστεία για το κρέας και αμέσως μετά την Ανάσταση το πρώτο φαγητό που καταναλώνεται και που συμπεριλαμβάνει κρέας είναι η μαγειρίτσα.

Η μαγειρίτσα είναι ένα από τα λίγα φαγητά που φτιάχνονται με συγκεκριμένο τρόπο και υλικά και δεν έχει πολύ "χώρο" για αλλαγές.

Τα συστατικά λοιπόν της μαγειρίτσας είναι:

• η συκωταριά και τα έντερα,
• μαρούλια (εδώ μπορεί να γίνει μια μικρή παραλλαγή και να χρησιμοποιήσεις χόρτα),
• φρέσκα κρεμμυδάκια,
• ρύζι (υπάρχουν πολλές συνταγές που δεν το περιέχουν),
• αυγά,
• λεμόνια και
• για μυρωδικά θέλει μόνο αλάτι, πιπέρι και άνηθο.

Ανά περιοχές τις Ελλάδας βέβαια υπάρχουν κάποιες μικρές παραλλαγές όπως στην Πάτρα που την φτιάχνουν άσπρη αυγολέμονο. Πολύ γνωστή όμως είναι και η στιλίκουρδα, η μαγειρίτσα που φτιάχνουν στην Κέρκυρα, στην οποία προσθέτουν άνηθο, μαϊντανό, σκόρδο και λευκό κρασί. Στη Θεσσαλονίκη προτιμούν να φτιάχνουν την μαγειρίτσα αποκλειστικά μόνο με συκωτάκια!

Τη Μ. Τρίτη γίνεται αναφορά στην καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, Γραμματέων και Φαρισαίων. Διαβάζονται δύο παραβολές.

Η πρώτη είναι η παραβολή των δέκα παρθένων οι οποίες περιμένουν τον Νυμφίο (τον γαμπρό δηλαδή). Η παραβολή αυτή μας διδάσκει ότι πάντοτε πρέπει να είμαστε φιλάνθρωποι, να έχουμε πίστη καθώς και να είμαστε πάντα έτοιμοι να υποδεχτούμε τον Νυμφίο Χριστό γιατί είναι άγνωστο το πότε θα πεθάνουμε.

Η άλλη παραβολή είναι αυτή των ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να μεριμνούμε για τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Το βράδυ της Μ.Τρίτης ψάλλεται ο όρθρος της Μ.Τετάρτης, μέρα που είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα. Μετανιωμένη για τις αμαρτίες της, αλείφει τα πόδια του Κυρίου με άγιο μύρο και συγχωρείται για ό,τι έχει κάνει. Ψάλλεται επίσης ένα από τα πιο γνωστά τροπάρια, το τροπάριο της Κασσιανής.

Το έθιμο των αλόγων και της κουλούρας αναβιώνει κάθε χρόνο στο Επιτάλιο, τη Δευτέρα του Πάσχα. Aνήμερα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου, κάτοικοι από την ευρύτερη περιοχή του Πύργου αλλά και των Κρεστένων, παρακολουθούν το εντυπωσιακό θέαμα στον διαμορφωμένο στίβο ιπποδρομιών στην πρώην λίμνη Αγουλινίτσας. Είναι ένα πατροπαράδατο έθιμο που μένει αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου.

Τα παλιά χρόνια, μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα, στο χωριό αυτή την ημέρα γινόταν «το τρέξιμο της κουλούρας» δηλαδή ιπποδρομίες στο δρόμο του Σκουροχωριού, ο οποίος ήταν ευθύς και οριζόντιος.

Έπαθλο ήταν ένα καρβέλι ψωμί, η κουλούρα και ακολουθούσε γλέντι με σουβλιστά αρνιά.

Ο ρουκετοπόλεμος είναι ένα έθιμο που γίνεται κάθε Πάσχα στο Βροντάδο της Χίου δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα.

Το Πάσχα του Μεγάλου Σαββάτου οι καμπάνες των δύο «αντίπαλων» ενοριών, του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας της Ερειθιανής, χτυπούν και τότε αμέτρητες αυτοσχέδιες ρουκέτες και πυροτεχνήματα εκτοξεύονται με στόχο το καμπαναριό της αντίπαλης εκκλησίας. Οι δύο αντιμέτωπες εκκλησίες βρίσκονται χτισμένες σε απόσταση περίπου 400 μέτρων σε δύο αντικριστούς λόφους. Το επόμενο πρωί καταμετρούνται οι ρουκέτες που βρήκαν τον «στόχο» για να αναδειχθεί ο νικητής.

Το έθιμο των ρουκετών έχει τις ρίζες του στα χρόνια της Τουρκοκρατίας κι αποτελεί μια παλιά ναυτική παράδοση του νησιού.

Προκειμένου το έθιμο των ρουκετών να τηρείται με ασφάλεια, η Δημοτική Ενότητα Ομηρούπολης λαμβάνει τα τελευταία χρόνια όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το φαντασμαγορικό αυτό θέαμα στον ανοιξιάτικο ουρανό, είτε πηγαίνοντας σε μια από τις δύο ενορίες, είτε παρακολουθώντας το από την περιοχή του Αίπους.

Ώρα για παζλ!!! 96Ρουκετοπόλεμος

Τη Κυριακή του Πάσχα, οι γεροντότεροι της Αράχωβας σημάνουν προσκλητήριο στους λάκκους, καλώντας τη γειτονιά να ξεκινήσει τις προετοιμασίες για το ψήσιμο των αρνιών. Οι «λάκκοι» παίρνουν φωτιά, ενώ κάθε ένας από αυτούς έχει πάνω 10 αρνιά. Ο κόσμος παίρνει θέση γύρω από τους λάκκους και το γλέντι ξεκινά.

Το πασχαλινό τραπέζι συνεχίζεται μέχρι να «πέσουν οι τρεις κανονιές». Την ίδια μέρα βγαίνει η εικόνα του Αϊ-Γιώργη  ενώ οι καμπάνες καλούν όλες μαζί το χωριό για την περιφορά της εικόνας του Αγίου. Επίσης, το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, κάτοικοι και επισκέπτες φορούν παραδοσιακές στολές και ξεκινούν την περιφορά της Εικόνας του Αγίου Γεωργίου σε όλο το χωριό.

Την επόμενη ημέρα, διεξάγεται ο αγώνας των γερόντων που ξεκινά από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και τελειώνει στον λόφο.

Η «κυρά-Σαρακοστή» λειτουργούσε ως ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο το οποίο βοηθούσε «τους παλιούς» να μετρούν τις εβδομάδες που μεσολαβούσαν από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Μεγάλη Εβδομάδα. Συνήθως, ήταν η ζωγραφιά, μιας γυναίκας με μαντήλι στο κεφάλι, επτά πόδια, σταυρωμένα χέρια –επειδή προσευχόταν– και χωρίς στόμα, διότι νήστευε όλη αυτή την περίοδο. Κάθε Σάββατο, ξεκινώντας από το Σάββατο που ακολουθούσε μετά την Καθαρά Δευτέρα, η κυρά-Σαρακοστή «έχανε» ένα πόδι. Το τελευταίο μάλιστα, το οποίο κοβόταν το μεγάλο Σάββατο, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας το τοποθετούσαν μέσα στο ψωμί της Ανάστασης και σε όποιον τύχαινε, του έφερνε καλή τύχη (κάτι σαν το φλουρί της Βασιλόπιτας)! Εκτός από χαρτί, η κυρά-Σαρακοστή μπορεί να φτιαχτεί επίσης από ύφασμα, αλλά και από ζυμάρι.

Εμείς θα την φτιάξουμε με αλατόζυμο, ένα ωραίο υλικό που επειδή έχει πάρα πολύ αλάτι δεν χαλάει για πάρα πολύ καιρό – έχει τις ιδιότητες του πηλού ή της πλαστελίνης.

1. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160° C στον αέρα.
2. Βάζουμε τα υλικά για το ζυμάρι σε ένα λεκανάκι και τα ζυμώνουμε μέχρι να γίνει μια ελαστική και ωραία ζύμη.
3. Πλάθουμε την Κυρά Σαρακοστή με το ζυμάρι φτιάχνοντας το σώμα, τη φούστα, το πρόσωπο, τα πόδια της, τη διακοσμούμε όπως θέλουμε και τη βάζουμε σε ένα ταψί το οποίο έχουμε στρώσει με λαδόκολλα.
4. Ψήνουμε για 20 με 30 λεπτά. Μας ενδιαφέρει να στεγνώσει και όχι να «ψηθεί».

Καλή επιτυχία!!!