Την καλύτερη επίδοση, μαζί με τη Ρωσία, είχε η Ελλάδα στη φετινή Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO 2019, που πραγματοποιήθηκε στο Γκιόρ της Ουγγαρίας. Η Ελλάδα συμμετείχε στον παγκόσμιο τελικό της Ολυμπιάδας με δέκα ομάδες, αποτελούμενες συνολικά από εικοσιοκτώ μαθητές και η ελληνική αποστολή κατάφερε να επιστρέψει με τέσσερα μετάλλια -τρία αργυρά, ένα χάλκινο- και τρεις διακρίσεις (τέταρτη, έβδομη και ένατη θέση). Πρόκειται για μία παγκόσμια διάκριση με ιδιαίτερη σημασία, αφού στη διοργάνωση συμμετείχαν 423 ομάδες από 73 χώρες.
Το φετινό θέμα της Ολυμπιάδας ήταν οι Έξυπνες Πόλεις (Smart Cities) και έτσι, οι προκλήσεις που είχαν να αντιμετωπίσουν οι διαγωνιζόμενοι αφορούσαν καινοτόμες ιδέες και ρομποτικές κατασκευές που μπορούν να συμβάλλουν στην ανοικοδόμηση των πόλεων του μέλλοντος.
Ένα ρομπότ που… σε καταλαβαίνει
Μία από τις κατασκευές που έφεραν την Ελλάδα στο βάθρο και τη δεύτερη θέση, ήταν εκείνη τριών κοριτσιών από την Πάτρα: της Εύας Λαμπροπούλου, της Μαρίας Παναγοπούλου και της Μαρίας Στεφανίδη. Πρόκειται για μία κατασκευή, που με τη βοήθεια GPS και πάνελ ηλιακής ενέργειας μπορεί να κινείται αυτόνομα στην πόλη. Είναι εξοπλισμένη με κάμερα, η οποία χάρη στους κατάλληλους αλγόριθμους Τεχνητής Νοημοσύνης μπορεί να εξάγει συναισθήματα. Έτσι, το ρομπότ μπορεί να κινείται μόνο του στην πόλη και να «καταλαβαίνει» τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω του. Εάν αντιληφθεί ότι κάποιος βιώνει συναισθήματα, όπως για παράδειγμα πόνο ή φόβο, ξεκινά να συνομιλεί μαζί του, ώστε να καταγράψει δεδομένα και, εάν χρειαστεί, να ενημερώσει σε πραγματικό χρόνο τις αρμόδιες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα ένα νοσοκομείο.
«Η κατασκευή βασίζεται σε τεχνολογίες και ιδέες που ήδη υπάρχουν για τις έξυπνες πόλεις, όπως είναι οι αισθητήρες ή η αυτόνομη κίνηση, αλλά το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης κατασκευής, είναι ότι υπάρχει Τεχνητή Νοημοσύνη και όραση και ομιλία», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο προπονητής των κοριτσιών και επιστημονικός υπεύθυνος του STEM Educadion στην Πάτρα, Παναγιώτης Βέρρας.
Η έρευνα και η κατασκευή του ρομπότ από την ομάδα, που ονομάζεται Smartbirds, διήρκεσε εννέα μήνες, από τον Ιανουάριο, που έγινε γνωστό το θέμα, μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου. Η επιτυχία και η επιβράβευση με το αργυρό μετάλλιο ήταν προϊόν επιμονής των κοριτσιών, που πέρυσι είχαν συμμετάσχει στους πανελλήνιους, προκριματικούς αγώνες της Ολυμπιάδας, αλλά δεν κατάφεραν να πάρουν το εισιτήριο για το παγκόσμιο.
«Βάλαμε στόχο, δουλέψαμε πιο σκληρά και τελικά τον πετύχαμε», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μαρία Παναγωπούλου, μία εκ των Smartbirds. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη ρομποτική από περιέργεια, όταν ήταν στην Α’ τάξη του γυμνασίου και σήμερα, ούσα μαθήτρια της Α’ λυκείου, η ρομποτική «από απλή ασχολία, έγινε μεγάλη αγάπη και κομμάτι της ζωής της», όπως λέει.
«Μου αρέσει που πρέπει να βάλω το μυαλό μου να σκεφτεί διάφορους τρόπους για να λύσω ένα πραγματικό πρόβλημα, να δοκιμάσω τι δουλεύει. Με ιντριγκάρει», τονίζει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Η ομάδα δεν έχει σκεφτεί ακόμα εάν θα συμμετέχει και στην επόμενη Ολυμπιάδα, η Μαρία όμως έχει ήδη θέσει έναν μακροπρόθεσμο στόχο: να περάσει στην Ιατρική και ειδικότερα να ασχοληθεί με την εφαρμογή της ρομποτικής στη χειρουργική.
«Δεν το αποκλείουμε, να προετοιμαστούμε και για την επόμενη χρονιά. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσουμε να… ρομποτάρουμε», λέει χαμογελώντας.
Τα τρία κορίτσια, αποτελούν, εκτός των άλλων, την απόδειξη ότι ο χώρος της ρομποτικής δεν αφορά μόνο αγόρια.
«Ο χώρος της ρομποτικής θεωρείται από πολλούς ανδροκρατούμενος, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Το βλέπουμε καθημερινά, όχι μόνο από τη συνεχώς αυξανόμενη συμμετοχή των κοριτσιών, αλλά και από το ότι στην πράξη δεν υστερούν σε τίποτα από τα αγόρια», επεσήμανε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Λεωνίδας Φίλος, προπονητής της ομάδας Bitbot, από την Καλαμάτα, που κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στην κατηγορία ποδοσφαίρου με ρομπότ.
Ο κ. Φίλος, έχει ο ίδιος σχολή στην Καλαμάτα, την «BitLab Πληροφορική», στην οποία μπορούν παιδιά από 6 έως 17 ετών να «μυηθούν» στη ρομποτική.
Τι σημαίνει όμως «εκπαιδευτική ρομποτική»;
«Πρόκειται για την εκμάθηση των φυσικών επιστημών, με τη βοήθεια της κατασκευής ρομπότ, με κομμάτια Lego, πιο εξελιγμένα από αυτά που έχουμε συνηθίσει, με μοτέρ και αισθητήρες», εξηγεί μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Φίλος.
Το σημαντικό, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ότι από τη μία τα παιδιά κοινωνικοποιούνται και μαθαίνουν να δουλεύουν σε ομάδες, αλλά και το ότι παίζοντας, μαθαίνουν. «Είναι μία πολύ καλή εισαγωγή τα εκπαιδευτικά lego, γιατί είναι στη λογική του ‘παίζω και μαθαίνω’. Το παιδί νομίζει ότι παίζει, αλλά στην ουσία μαθαίνει», συμπληρώνει.
https://www.in.gr/2019/11/23/tech/pagkosmia-diakrisi-gia-tin-ellada-stin-ekpaideytiki-rompotiki/