Τα ενδημικά είδη της Ρόδου

Το κουνάβι της Ρόδου – Martes Foina Milleri

Το κουνάβι της Ρόδου είναι ένα μικρό, ευκίνητο ζώο με φουντωτή ουρά και σχετικά μεγάλα πόδια. Πρόκειται για θηλαστικό το οποίο είναι νυκτόβιο και λόγω του ότι κάνει συχνές επιδρομές στα κοτέτσια, οι χωρικοί συχνά το ονομάζουν "διάβολο της νύχτας".

Κάβουρας ο ποτάμιος

Ο Κάβουρας ο ποτάμιος  είναι κάβουρας του γλυκού νερού με καφέ χρωματισμούς. Το κέλυφός του είναι λείο, λαμπερό και τόσο σκληρό που αποτελεί πραγματική θωράκιση.  Μπορεί κανείς να τον συναντήσει κοντά σε ρυάκια, λίμνες, ποτάμια και γενικά σε βρεγμένο έδαφος κοντά σε νερό.  Στο νησί της Ρόδου τον συναντάμε κυρίως στην κοιλάδα των πεταλούδων με ένα επιπλέον χαρακτηριστικό, στην πλάτη του υπάρχει ένα σχήμα το οποίο μοιάζει με πεταλούδα.   https://youtu.be/uQTtqirORUk

Η Τρανόσαυρα της Ρόδου ή Κορκούσαυλος

Η Τρανόσαυρα της Ρόδου ή Κορκούσαυλος είναι μια μεγαλόσωμη σαύρα σε αποχρώσεις γκρι ή πράσινη με λέπια στο σώμα, μακριά ουρά και διχαλωτή γλώσσα. Αποτελεί ενδημικό είδος της Ρόδου και απειλείται από την ανθρωπογενή καταστροφή και υποβάθμιση των ενδιαιτημάτων του. tranosavrarodou

https://blogs.sch.gr/kpepetal/tranosayra-tis-rodoy-lacerta-trilineata-diplochondrodes/

Το αλογάκι της Ρόδου “Φαέθων”

https://youtu.be/N2jrjR3y0ochttps://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcThbAKOw85DFPnM6NtvKgV8kn32ywtPI6Ftfw&shttps://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR4yyRsTli4kgAVBHd6fRlw6Wqy2HvtVWIDTw&s                                             

Το αλογάκι της Ρόδου ή το Ροδιακό Πόνυ είναι μια σπάνια φυλή αλόγων προς εξαφάνιση που βρίσκεται στο νησί της Ρόδου. Τα άλογα πρωτοεμφανίστηκαν πενήντα τέσσερα εκατομμύρια χρόνια πριν, λίγο μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Είχαν το μέγεθος ενός μικρού σκύλου και ζούσαν στα δάση.  Πιστεύεται ότι δύο απ’ αυτές τις αρχικές φυλές είναι οι πρόγονοι του Ροδιακού αλόγου. Ο Σύλλογος «Φαέθων» άρχισε προσπάθειες για τη διάσωση της σπάνιας φυλής το 2001.   Αυτό που τα κάνει ξεχωριστά και μοναδικά είναι το γεγονός ότι το μικρό τους μέγεθος είναι αποτέλεσμα της φυσικής τους ανάπτυξης κι όχι ανθρώπινης παρέμβασης. Το χρώμα του τριχώματός τους είναι βαθύ κόκκινο ή  ερυθροκαστανό, ενώ μερικά άλογα έχουν λευκές κηλίδες στην κεφαλή. Το ύψος των αλόγων είναι περίπου 110 εκατοστά, το σώμα τους είναι κομψό. Το κεφάλι τους έχει μεγάλα έξυπνα μάτια και μεσαίου μεγέθους αυτιά, ο λαιμός και τα πόδια τους είναι γερά και μυώδη, η χαίτη τους είναι πυκνή και πλούσια, και η ουρά τους είναι πολύ πυκνή και φτάνει σχεδόν μέχρι το έδαφος. Σήμερα, τα ελάχιστα εναπομείναντα άλογα διαβιούν σε χώρο ελεγχόμενης αναπαραγωγής με σύγχρονες εγκαταστάσεις στον Δήμο Αρχαγγέλου. Τα άλογα της φυλής της Ρόδου σήμερα είναι έντεκα. Τα έξι είναι αρσενικά και τα πέντε είναι θηλυκά.

Η κοιλάδα των πεταλούδων της Ρόδου

Η ΚΟΙΛΑΔΑ

Η συγκέντρωση τόσων πολλών πεταλούδων σε ένα μέρος είναι ένα σπάνιο φαινόμενο και δεν συμβαίνει συχνά στη φύση. Είναι μια σπάνια εμπειρία και οι επισκέπτες που την βιώνουν πολύ τυχεροί! Οι πεταλούδες συνήθως κοιμούνται ή ξεκουράζονται πάνω σε κορμούς δέντρων ή σε φύλλα, ή γύρω από τις ρίζες και σε βράχια δίπλα στο τρεχούμενο νερό. Εάν είναι ξύπνιες, ετοιμαστείτε γιατί θα μπορέσετε να θαυμάσετε τα εντυπωσιακά κόκκινα και κίτρινα φτερά τους να φτερουγίζουν στον αέρα! Οι πεταλούδες πετούν συνήθως μόνες τους, αλλά συχνά αρκετά κοντά η μια με την άλλη, δημιουργώντας έτσι μια εκπληκτική και πολύχρωμη σκηνή.

Το γκιζάνι

ΓΚΙΖΑΝΙ

Το Ladigesocypris ghigii (Pisces, Cyprinidae), κοινώς γκιζάνι, είναι ένα ψάρι μικρού μεγέθους που ζει αποκλειστικά στα γλυκά νερά της Ρόδου. Πήρε το κοινό, αλλά και το επιστημονικό – γλωσσοδέτη – όνομά του, από τον Ιταλό καθηγητή Alessandro Ghigi που το πρωτοσυνέλλεξε στο νησί στις αρχές του 1900.

Το ελάφι της Ρόδου

Πολλές είναι οι λαϊκές ιστορίες που αναφέρονται στην προέλευση και παρουσία του ελαφιού στο νησί. Πολλοί ισχυρίζονται ότι το πλατόνι ήρθε στο νησί της Ρόδου με την άφιξη των Σταυροφόρων. Η θεωρία μάλιστα αυτή συσχετίζεται και με άλλα ιστορικά χαρακτηριστικά του νησιού. Η Ρόδος αναφέρεται σε αρχαία κείμενα σαν “Οφιούσα”, λέξη που σημαίνει, “η έχουσα πολλά φίδια”. Σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία οι Σταυροφόροι για να προστατέψουν τα στρατόπεδά τους από τα φίδια, εισήγαγαν το ελάφι και το χρησιμοποίησαν σαν φύλακα σε χώρους γύρω από αυτά.

Το πλατόνι της Ρόδου.