Καλημέρα, Χρόνια Πολλά! Ήρθαν και τα βάγια!
[είδατε την έρευνά μας για τα "χελιδόνια";]
Τα "βάγια" είναι τα κλαδιά που δίνονται στην εκκλησία την Κυριακή των Βαΐων σε ανάμνηση της υποδοχής που έγινε στον Ιησού στην Ιερουσαλήμ. Από τον εσπερινό της Κυριακής των Βαΐων ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα.
Επειδή, λοιπόν, μπαίνουμε στο πνεύμα και τη διάθεση της Μεγάλης Εβδομάδας, θα σας αφήσω σήμερα εδώ με ένα από τα ποιήματα του Ζαχαρία Παπαντωνίου στη συλλογή "Χελιδόνια", που σας έστειλα χθες.
Μπορείτε να γράψετε τα σχόλια, τις σκέψεις σας και κυρίως να διαβάσετε τα λόγια του.
[Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω τρόπο να φέρω μες στην κυψέλη βίντεο ή ήχο, χωρίς χρέωση δεδομένων, παρόλο που το ποίημα έχει μελοποιηθεί.]
Με θέμα "τα δέντρα" που ζουν μαζί μας, δίπλα μας θα μπούμε στη Μεγάλη Εβδομάδα και θα έχουμε το χρόνο να συζητήσουμε γι' αυτά:
Η κατάρα του πεύκου
του Ζαχαρία Παπαντωνίου
| «Γιάννη, γιατί έκοψες τον πεύκο; Γιατί; Γιατί;» Αγέρας θα ’ναι, λέει ο Γιάννης και περπατεί.Ανάβει η πέτρα, το λιβάδιβγάνει φωτιά. Να ’βρισκε ο Γιάννης μια βρυσούλα, μια ρεματιά!Μες το λιοπύρι, μες στον κάμπο να ένα δεντρί... Το δέντρο παίρνει τα κλαριά του «Γιάννη, πού κίνησες να φτάσεις;» «Εγώ πηγαίνω, όλο πηγαίνω. Πότε ξεκίνησα; Είναι μέρες... για δυο, για τρεις... «Να μια βρυσούλα, πιε νεράκι να δροσιστείς».
Οι μέρες πέρασαν κι οι μήνες, Να το χινόπωρο, να οι μπόρες, «Γιάννη, γιατί έσφαξες το δέντρο, Ο πεύκος μίλαε στον αέρα «Φρύγανο και κλαρί του πήρες Σακάτης ήτανε κι ολόρθος, «Τη χάρη σου ερημοκλησάκι, Η μάνα μου θα περιμένει και τι εποχή; Ξεκίνησα το καλοκαίρι Πάλι Αλωνάρης και λιοπύρι! Άγιε, το δρόμο δεν τον βγάνω Πέφτει σα δέντρο απ΄ το πελέκι... Εκεί τριγύρω ούτε χορτάρι, |
