[από πληροφορίες της Ελένης, Κατερίνας και Παρασκευής που αλίευσαν από το διαδίκτυο]
Ο Νικόλαος Πλαστήρας γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1883 ήταν γιος του Χρήστου Πλαστήρα, ράφτη, και της Στυλιανής Καραγιώργου, υφάντρας. Γεννήθηκε στο Μορφοβούνι Καρδίτσας.
Το 1919 ανέλαβε τη διοίκηση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων στην Ουκρανία, συμμετέχοντας στη συμμαχική εκστρατεία υποστήριξης του ρωσικού «Λευκού Στρατού», ο οποίος εμάχετο τους μπολσεβίκους του Λένιν. Μετά την αποτυχία του εγχειρήματος, ο Πλαστήρας επικεφαλής της ίδιας μονάδας και με το βαθμό του συνταγματάρχη εστάλη στο Μικρασιατικό Μέτωπο.
Ο ίδιος ο Πλαστήρας και αργότερα στις συγκρούσεις του με τον τακτικό στρατό του Κεμάλ θα είναι μεγαλόψυχος με τους αιχμαλώτους στρατιώτες τους οποίους αντιμετώπιζε με σεβασμό και καλοσύνη. Η φήμη του Πλαστήρα διαδίδεται στον τουρκικό στρατό και οι Τούρκοι στο άκουσμά του τρέπονται σε φυγή. Ο «Μαύρος Καβαλάρης» έγινε ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων του. Με λιγότερες δυνάμεις κατάφερνε πάντοτε να οδηγεί το στράτευμά του σε νικηφόρες μάχες με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.
Οι Τούρκοι αποκαλούσαν τον ίδιο «καραπιπέρ» (μαύρο πιπέρι) και το στράτευμά του «σεϊτάν ασκέρ» δηλαδή στρατό του διαβόλου, ενώ ο ίδιος ο Κεμάλ φοβάται τη δράση του και τον επικηρύσσει για πολλές χιλιάδες λίρες.
-Άραγε είχε μαζί του ο Πλαστήρα κάποιον συγχωριανό σας;
-Έχετε ρωτήσει τους δικούς σας σχετικά;
