Καρδίτσα, 17ος αιώνας

Ο μετασχηματισμός της Καρδίτσας σε πόλη συνεχίστηκε σταθερά τον 17ο αιώνα με κύρια χαρακτηριστικά τη μεγάλη αύξηση τού πληθυσμού και τη μετατροπή της σε έδρα ομώνυμης επαρχίας, η οποία υπαγόταν διοικητικά στη Λάρισα και αποτελούσε τμήμα τής περιφέρειας των Τρικάλων. μέσα σε 70 χρόνια (1570-1640), ο πληθυσμός της πόλης διπλασιάστηκε. Ανάμεσα στους κατοίκους συγκαταλέγονταν πλέον και αρκετοί τιμαριούχοι με σημαντική κτηματική περιουσία στα γύρω χωριά.

Το 1668 όταν την επισκέφτηκε ο γνωστός Οθωμανός περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή η Καρδίτσα ήταν μία πόλη με εννιά μαχαλάδες και ισάριθμα τζαμιά (το μεγαλύτερο ήταν κτισμένο μέσα στην αγορά).  Ακόμη κι αν τα σπίτια της δεν ήταν 1000 όπως ισχυρίζεται ο Τσελεμπή, ήταν σίγουρος ότι έδινε την εντύπωση μιας αρκετά σημαντικής πόλης με έντονο το χριστιανικό στοιχείο και πρωτεύοντα οικονομικό ρόλο στη νοτιοδυτική Θεσσαλία.

Ο Εβλιγιά Τσελεμπή περιγράφει την Καρδίτσα ως εξής: Είναι χτισμένη σ' ένα ίσωμα. Έχει εννιά ιερά και εννιά μαχαλάδες. Υπάρχουν οκτώ μικρά συνοικιακά τεμένη, ένα σχολείο για παιδιά, ένας τεκές, τρία χάνια για τους πραματευτάδες, ένα μικρό λουτρό, εκατό μαγαζιά και χίλια κεραμοσκέπαστα, με αμπέλια και κήπους. Οι κάτοικοι είναι Ρωμιοί και μιλάνε μια γλώσσα περίπου ίδια με τα ρωμαίικα. Οι ραγιάδες και οι μπεραχιάδες είναι οι περισσότεροι άπιστοι. Στο κεφάλι φοράνε φράγκικα καπέλα από άσπρο κεστέ. Οι αραμπάδες, που έχουνε σε τούτον τον κάμπο, μοιάζουνε με τους αραμπάδες που 'χουν τα χωριά της Ανατολής που κουβαλάνε φορτία.

[από πληροφορίες που έφερε η μαθήτρια Βασιλική Λέκκα]