Παιδικά παιχνίδια

Τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα έπαιζαν με διάφορα παιχνίδια. Ένα από αυτά ήταν η Πλαταγή, μια πήλινη κουδουνίστρα, που έδιναν στα μωρά. Αγαπημένο παιχνίδι των αγοριών ήταν το Άθυρμα, ένα πήλινο αλογάκι πάνω σε ρόδες, που το έσερναν σε όλο το σπίτι. Έπαιζαν επίσης Χαλκή Μυία, τη σημερινή Τυφλόμυγα καθώς και Ακινητίνδα, κάτι σαν τα σημερινά Αγαλματάκια. Ακόμα έπαιζαν Πεντέλιθα, τα σημερινά Πεντόβολα και Αποδιδρασκίνδρα που έμοιαζε με το δικό μας κρυφτό. Γνωστό ήταν και το Κολλαβίζειν όπου ένας παίκτης στέκεται όρθιος και με το χέρι του σκεπάζει τα μάτια του. Ένας άλλος τον χτυπά και συγχρόνως τον ρωτά με ποιο χέρι τον χτύπησε. Το Αστραγαλίζειν ήταν ένα ακόμα από τα αγαπημένα παιχνίδια αγοριών και κοριτσιών, όπως και η Μοσκίνδα, που είναι γνωστή σε εμάς ως <<Μακριά γαϊδούρα>>. Υπήρχαν φυσικά και πολλά άλλα διασκεδαστικά παιχνίδια λιγότερο γνωστά.

Ι.Μ. 

 

Η Σχοινοφυλίνδα!

Σήμερα διάβασα σε μια ιστοσελίδα, για την σχοινοφυλίνδα! Η σχοινοφυλίνδα είναι ένα αρχαίο παιχνίδι που παίζεται ακόμα και σήμερα.

Το παιχνίδι παιζόταν από μια πολυάριθμη ομάδα κοριτσιών, συνήθως μικρών. Όλα τα κορίτσια εκτός από τη μάνα κάθονταν κάτω, σχηματίζοντας έναν κύκλο και είχαν μέτωπο προς το εσωτερικό του κύκλου. Τότε η μάνα που επιλεγόταν με κλήρωση, άρχιζε το παιχνίδι γυρνώντας έξω από τον κύκλο των κοριτσιών, επαναλαμβάνοντας τραγουδιστά τη φράση, «κάηκι τ΄παπά αχυρώνα κι κόμα καίιτι». Κρατώντας σταθερό τον ρυθμό της κίνησης της, σε κάποια στιγμή άφηνε, χωρίς να γίνει αντιληπτό, ένα μαντίλι πίσω κάποιο κορίτσι. Μόλις γινόταν αντιληπτό το γεγονός από τα κορίτσια της ομάδας, αυτά άρχιζαν να επαναλαμβάνουν τα λόγια της μάνας, πράγμα που σήμαινε ότι κάπου έπεσε το μαντίλι και όλα τα κορίτσια άρχιζαν να ψάχνουν πίσω τους για το μαντίλι. Το κορίτσι που έβρισκε το μαντίλι, σηκωνόταν αμέσως και άρχιζε να κυνηγά τη μάνα, γύρω γύρω στον κύκλο, με το μαντίλι στο χέρι. Αν την έφθανε, τη χτυπούσε με τον κόμπο που είχε το μαντίλι. Ο κόμπος δεν περιείχε τίποτε μέσα του, τα χτυπήματα επομένως ήταν ελαφρά, ίσα ίσα για να δημιουργούν την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Το κυνηγητό της μάνας, με χτυπήματα ή όχι,κρατούσε μέχρι να φτάσει η μάνα στην κενή θέση, οπότε καθόταν και αναλάμβανε το ρόλο της το κορίτσι που κρατούσε το μαντίλι. Αν μέχρι να ολοκληρώσει τον κύκλο η μάνα δεν γινόταν αντιληπτό ότι είχε πέσει το μαντίλι, τότε το έπαιρνε η μάνα και χτυπούσε με το μαντίλι το κορίτσι που το είχε πίσω του. Το κορίτσι τότε σηκωνόταν και έτρεχε για να αποφύγει τα χτυπήματα. Και στην περίπτωση αυτή το κυνηγητό κρατούσε έναν κύκλο, τότε όμως δεν άλλαζε η μάνα.

Αυτά διάβασα για τη σχοινοφυλίνδα που μοιάζει πολύ με το σημερινό παιχνίδι «αλάτι χοντρό αλάτι ψιλό».

Λ. Δ.

Ιστοσελίδες σχετικές με παιδικά παιχνίδια που παίζονταν στα παλιότερα χρόνια.

http://chaniamuseum.culture.gr/teachers-main2/teachersLevel5b/toys.html

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

http://www.mikrosanagnostis.gr/thema-athina-mathekiafto.asp