Την Μ. Παρασκευή γίνεται η αποκαθήλωση του Χριστού από τον σταυρό. Ο Χριστός τοποθετείται στον τάφο από αγάπη για ‘σένα, για ‘μένα, για όλους μας. Πήγε ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, μαθητής του Χριστού και ζήτησε να αποκαθηλώσει, δηλαδή να κατεβάσει, το Σώμα του Χριστού από τον σταυρό. Φοβισμένος παρακάλεσε τον Πιλάτο «Δώσ’ μου τούτον τον ξένον». Έραναν τον τάφο με μύρα οι μυροφόρες, ερχόμενες πολύ πρωί. Συγκινημένη η πάναγνη Μητέρα Του τον θρηνούσε νεκρό. Δακρύζουσα και χτυπώντας τα σπλάχνα της, φώναξε με θέρμη η κόρη (Παναγία): «Ω γλυκειά μου Άνοιξη, γλυκύτατό μου παιδί, πού είναι η ομορφιά σου; Όλες οι γενιές των ανθρώπων υμνούν την ταφή σου και σε δοξάζουν, καλέ μου».
Η Παναγία, ως μητέρα, βλέποντας τον γιο της να κείτεται μπροστά της νεκρός, Τον θρηνεί. Αυτός ο θρήνος έγινε ύμνος στο στόμα του πιστού λαού μας και έτσι ψέλνουμε κάθε Αγία Παρασκευή τα «Εγκώμια του Επιτάφιου Θρήνου».