Όλες οι σύγχρονες μελέτες δείχνουν πως η σταδιακή εξοικείωση των παιδιών με σύμβολα, γράμματα και αριθμούς πρέπει να ξεκινά από την προσχολική ηλικία μέσω του παιχνιδιού και της ανακάλυψης.
Η «διδασκαλία» των γραμμάτων με τους τρόπους που γίνονται στο δημοτικό είναι αναπτυξιακά ακατάλληλες πρακτικές για τα παιδιά του νηπιαγωγείου. Αντίθετα, κατάλληλες για το παιδί πρακτικές είναι εκείνες που εκθέτουν το παιδί σε γλωσσικά ερεθίσματα, καρτέλες με λέξεις, παιχνίδια με τις φωνούλες των γραμμάτων και όχι με τις επίσημες ονομασίες.
Για παράδειγμα βλέπουμε το Α και το ονομάζουμε με τον ήχο που βγάζει κι όχι με την ονομασία άλφα. Παίζουμε παιχνίδι και προσπαθούμε να βρούμε κι άλλες λεξούλες που ξεκινούν με τον ήχο α όπως αλάτι, αυτοκίνητο, άνοιξη κλπ. Ποια παιδιά έχουν όνομα που ξεκινάει με αυτή τη φωνούλα;
Η τάξη γεμίζει με καρτέλες, ταμπέλες και αφίσες που περιέχουν γράμματα ώστε τα παιδιά παρατηρώντας να αρχίσουν να τα αναγνωρίζουν και στη συνέχεια να προσπαθήσουν να «γράψουν» με το δικό τους τρόπο. Σκοπός είναι να καταλάβουν τη χρησιμότητα του γραπτού λόγου στη ζωή μας (κρατάμε σημειώσεις για να μη ξεχάσουμε κάτι, γράφουμε σημειώματα ο ένας στον άλλο, μπορούμε να διαβάσουμε και να γράψουμε ιστορίες, ειδήσεις κλπ) ώστε να έχει νόημα για κείνα να μάθουν την γραφή.