Ονειρικό σχολείο

Βλέπω όνειρα πολλλά

Είδα κι άλλη μία φορά!

Να σαν εχτές ήταν, αλήθεια λέω,

Το θυμάμαι…

Μία γελάω ,μία κλαίω.

 

Έβλεπα ένα σχολείο γαλανό

Φωτεινό σαν τον ουρανό!

Ζωγραφισμένους πολλούς αριθμούς είχε

Μα το 1 από το δύο πολύ απείχε.

Ανάμεσα είχαν το έξι και το εννιά,

-Έτσι, είπα, θα ‘ναι η σωστή σειρά.

 

Ξαφνικά βλέπω το Εφτά,

Να βγαίνει από πρόσθεση του Πέντε με το Τρία.

Και σαν αστρόσκονη αφού χάνονται αυτά,

Ξάφνου εμφανίζονται μπροστά

στην δασκάλα, την Κα Μαρία

Και μπροστά στα παιδιά!

 

Τότε άρχισαν να φωνάζουν όλα στο πέντε

Να πάει να πάει το δύο να βρεί

Γιατί μόνο με αυτό μπορεί να προστεθει!

Και το εφτά να βγεί!

 

Το πέντε όμως άρχισε να κοροϊδεύει

Και να σου προς το τρία οδεύει.

-όχι, λέει, με το τρία θέλω να κάνω παρέα, εγώ!

-Τότε, του λένε, τα παιδιά, θα φτιάξεις το οχτώ.

 

Και εκεί που πήγα να ξυπνήσω

Παραλίγο με το 10 να τσουγκρίσω.

Φαινόταν από το 8 πιο μικρό ,

-Αχ!πάλι λάθος,είπα έκανα εγώ!

-Αυτό το σχολείο τα έλεγε διαφορετικά,

Απ’ότι τα μάθαμε εμείς παιδιά!

 

Πολύ ,όμως, ήθελα να μάθω

Ποιο είναι το σωστό,

Αλλά σκέφτηκα έπρεπε να ξυπνήσω

Να κάτσω να σκεφτώ!