Τα γεγονότα αυτά έγιναν το έτος 1799.
Ο Αλή Πασάς, αφού έφτιαξε από την αρχή το κάστρο της Βόνιτσας, με τεχνίτες από την Πρέβεζα, αποφάσισε να βάλει έναν φόρο στους κατοίκους, ο οποίος δεν είναι σίγουρος. Τους απαιτούσε να δίνουν χρήματα κάθε μέρα. Όσοι δεν τηρούσαν τον φόρο του, πήγαιναν για να σκάψουν τον τάφο τους, μετά οι Τούρκοι τους μαστίγωναν 50 φορές και όσοι άντεχαν, πήγαιναν για κρεμάλα. Οι 2,5 χιλιάδες που το έβλεπαν αυτό, προσπάθησαν να κάνουν κάτι για να ξεφύγουν, και το βρήκαν: Θα έστελναν μηνύματα στους κλέφτες του Πλατανιά, θα έκαιγαν τα αρχοντικά χωράφια των Οθωμανών και των φίλων τους και έπειτα θα παρέσυραν τους Τούρκους στην περιοχή Πλατανιά, όπου τα περισσότερα Πλατάνια θα είναι ο τάφος τους.
Ο αρχηγός των Ελλήνων, Παναγιώτης Γαζής, ο Θεόφιλος Βαρνακιώτης και ο Ιωάννης Παλαιολόγος, έκτισαν το μοναστήρι από την αρχή και περίμεναν. Όταν αντίκρισαν τους παιδικούς τους φίλους, τους μισθοφόρους μουσουλμάνους του Αλή Πασά, αντί να τους χαιρετήσουν, τους τουφέκισαν. Αιχμάλωτος πιάστηκε ο αρχηγός, Κωνσταντίνος Ζαχαράκης, ή Σελίμ και άλλοι Έλληνες μισθοφόροι. Όλοι σκοτώθηκαν, αλλά τον αρχηγό τον άφησαν ελεύθερο. Τα λόγια του Ιωάννη Παλαιολόγου ήταν: <<Να φύγεις, να πας στον πασά σου, αλλά αν μάθω ότι δεν μπήκες στις τάξεις των κλεφτών και πας να μας δώσεις, θα σε σκίσω στα δύο>>.
Ο Σελίμ, φοβισμένος, πήγε στην Βόνιτσα. Από την μία δεν ήθελε να επιτεθεί ο στρατός για να μην του πάρουν τη ζωή, και από την άλλη, ήθελε να διώξει τους Τούρκους για να σωθούν οι κάτοικοι. Αποφασισμένος, είπε την αλήθεια, και ο Αλή, χωρίς δεύτερη λέξη, επιτέθηκαν. Οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν, και έφυγαν όλοι. Προσπέρασαν τον μισό Πλατανιά και πλησίασαν στο δάσος με τα πυκνωμένα πλατάνια. Ο Αλή Πασάς έστειλε τον Σελίμ και τον Χασίν, διοικητές του στρατού να κυνηγήσουν τα γυναικόπαιδα, τα άτομα τρίτης ηλικίας και τους ιερείς. Ο Ιωάννης Παλαιολόγος τους συγκέντρωσε στο μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου και έπειτα, όταν εγκατέλειψαν οι Τούρκοι το βουνό, οι Έλληνες έτρεξαν όσο πιο σύντομα γινόταν στην Λίμνη Βουλκαριά, για να μπουν στις βάρκες. Οι βάρκες έφτασαν σε έναν λόφο απέναντι από τον Πλατανιά και την λίμνη, σε ένα οχυρό που δεν φαινόταν καλά από χαμηλά. Οι υπόλοιπες βάρκες γέμισαν με μπαρούτι και παρέσυραν τις οθωμανικές βάρκες στην Λίμνη. Οι Τούρκοι πλησίασαν, περικυκλώθηκαν από τις βάρκες στο τέλος, μέχρι που οι Έλληνες βομβάρδιζαν τα σεντούκια με το μπαρούτι. Οι Τούρκοι, συγκέντρωσαν τα σεντούκια στον Πλατανιά, και κατάλαβαν ότι έχει γρόσια(χρήματα των Τούρκων). Ο Χασίν δίνει μια πιστολιά σε ένα από τα σεντούκια και ανατινάζεται ο λόχος. Ο Σελίμ, παραιτήθηκε από τον στρατό του Αλή, επειδή έχασε τους άντρες του για μερικούς κατοίκους, και επειδή οι υπόλοιποι του χρωστούσαν ετήσιο μισθό. Ο Αλή έστειλε να τον κυνηγήσουν μέχρι την Πάλαιρο, και δυστυχώς, ο Κωνσταντίνος Ζαχαράκης, πρόδωσε την τοποθεσία του κάστρου και σφάχτηκε από τους Τούρκους. Οι Έλληνες ευτυχώς, πρόλαβαν να τους σκοτώσουν προτού τρέξουν στον Πλατανιά να μαρτυρήσουν στον Τεπελενλή.
Το κάστρο της Παλαίρου(ή του Πλατανιά), στο τέλος απέναντι από την λίμνη, βρίσκεται ένα από τα βουνά του Πλατανιά.