Το πόδι μου

Πριν από κάποιες εβδομάδες χτύπησα το πόδι μου κι έκανα ράμματα. Τώρα είμαι σίγουρη πως θα με ρωτήσετε πως το έπαθα. Ήμουνα σε μια κούνια που είχε κάτι για να βάζεις τα πόδια σου. Εγώ πάτησα πολύ δυνατά σε αυτό το πράγμα και έσπασε. Το πόδι μου γλίστρησε από εκεί και εκείνο το πλαστικό είχε γίνει σαν μαχαίρι και έσκισε το πόδι μου. Εγώ έκλαιγα αλλά κανείς δεν με άκουγε. Μετά από λίγο η μικρή μου αδερφή η Στέλλα με βοήθησε να πάω στην καρέκλα μου. Όταν ήρθε η μαμά μου είπε πως δεν ήταν τίποτα. Μου το καθάρισε με οινόπνευμα κι εγώ έκλαιγα το σκασμού. Αλλά το αίμα συνέχισε να τρέχει. Τότε η μαμά φώναξε τον μπαμπά. Ο μπαμπάς ήρθε και μου είπε να πάμε στο Ε.Σ.Υ. για να μου κάνουν ράμματα. Εγώ έκλαιγα επειδή δεν είχα κάνει ποτέ στην ζωή μου ράμματα. Ο μπαμπάς μου είπε πως δεν θα πονέσει καθόλου. Εγώ το πίστεψα και όταν πήγαμε στα ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ έπρεπε να βάλουμε μάσκα. Ο μπαμπάς με άφησε να κάτσω στο παγκάκι που ήταν μπροστά από τα ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ. Όταν ο μπαμπάς γύρισε με τις μάσκες μου έβαλε μια και μου ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ! Όταν μπήκαμε στα επείγοντα με έβαλαν σε ένα δωμάτιο που έμοιαζε με χειρουργείο. Όταν μου έκαναν τα ράμματα δεν πόνεσα καθόλου! Όταν γυρίσαμε σπίτι είχα μια μεγάλη γάζα. Μετά πήγαμε να πάρουμε μαζί με τον μπαμπά παγωτό. 

Από τότε μετά από κάποιες εβδομάδες έκλεισε η πληγή μου και τώρα μπορώ να κάνω ελεύθερα τις βουτιές μου. Εύχομαι σε όλους σας ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!!