Στους μυστικούς δρόμους της τέχνης

Βινσετ Βαν Γκονγκ

Σαν σήμερα 30 Μαρτίου  το 1853 γεννιέται ο Ολλανδός ζωγράφος, Βίνσεντ βαν Γκογκ.

Διαβάστε ΕΔΩ το άρθρο για τον ζωγράφο και ένα από τα διασημότερα έργα του, την έναστρη νύχτα!!!

  Δειτε εδω ένα ενδιαφέρων βίντεο για την έναστρη νύχτα!

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΝΓΚ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ 12 ΛΕΠΤΩΝ!

Βασίλι Καντίνσκι

Επιδραστικός ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης. Από πολλούς, θεωρείται ο πατέρας της αφηρημένης τέχνης.

Ο Βασίλι Βασίλιεβιτς Καντίνσκι γεννήθηκε στη Μόσχα στις 4 Δεκεμβρίου (16 Δεκεμβρίου με το το νέο ημερολόγιο) του 1866, αλλά μεγάλωσε στην Οδησσό, όπου o πατέρας του Βασίλι Σιλβέστροβιτς Καντίνσκι ασχολείτο με το εμπόριο τσαγιού. Σπούδασε νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και σε ηλικία 30 ετών εγκατέλειψε μία πολλά υποσχόμενη καριέρα καθηγητή του Ρωμαϊκού Δικαίου για να σπουδάσει ζωγραφική στο Μόναχο.

Τα πρώτα του έργα βρίσκονταν πολύ κοντά σ’ εκείνα των ρώσων συμβολιστών και των καλλιτεχνών της Απόσχισης (Sezession). Το 1906 πήγε στο Παρίσι, όπου κι έμεινε για περίπου ένα χρόνο, εκθέτοντας έργα του. Μετά την επιστροφή του στο Mόναχο, το έργο του άρχισε ν’ αντανακλά τις ιδέες των γάλλων Φωβιστών και Ναμπί, ενώ την ίδια εποχή συνδέθηκε και με τους καλλιτέχνες της Γέφυρας (Die Brücke).

Η πόλη της Μόσχας, οι ρωσικές εικόνες και η ρωσική λαϊκή τέχνη δεν έπαψαν, πάντως, ποτέ να τον επηρεάζουν και να τον συνδέουν με τη ρωσική καλλιτεχνική πρωτοπορία. Το 1910, ζωγράφισε τα πρώτα του αφηρημένα έργα (αν και μόλις το 1920 θα εξαφανιστεί τελείως από τους πίνακές του κάθε αναπαραστασιακό στοιχείο), ενώ ήδη από το 1909 είχε παρουσιάσει μία σειρά από τοπία με τον γενικό τίτλο «Αυτοοχεδιασμοί», όπου η ολοένα και μεγαλύτερη αποστασιοποίηση από τη φύση ήταν φανερή.

Με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, γύρισε στη Ρωσία και μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση συμμετείχε στην επεξεργασία της κυβερνητικής πολιτικής στο πεδίο των εικαστικών τεχνών. Το 1920 διατύπωσε ένα πλήρες πρόγραμμα για το νέο σύστημα διδασκαλίας στις σχολές καλών τεχνών, που όμως απορρίφτηκε από την ομάδα των κονστρουκτιβιστών, λόγω της συμβολικής φιλοσοφίας του και της αντίληψης για την τέχνη ως πνευματική διαδικασία που το διαπερνούσε.

Το 1921 εγκατέλειψε τη Ρωσία για να ενταχθεί στη σχολή του Μπάουχαους (Bauhaus) στη Βαϊμάρη, όπου και δίδαξε ως τη στιγμή της διάλυσής της από τους Ναζί το 1933. Ήδη από το 1920 είχε αρχίσει να ζωγραφίζει και πάλι, εισάγοντας στους πίνακές του γεωμετρικές φόρμες. Οι φόρμες αυτές, που δεν άργησαν να γίνουν εντελώς αφηρημένες θυμίζοντας τα έργα των σουπρεματιστών και των κονστρουκτιβιστών, κυριαρχούν σε ολόκληρη την περίοδο της παραμονής του στο Μπάουχαους, και μόνο μετά την εγκατάστασή του στο Παρίσι το 1933 θα γίνουν πιο ρευστές και σουρεαλιστικές, κάτω από την επίδραση και του Χουάν Μιρό. Το 1926, κυκλοφόρησε το επίσης σημαντικό για την ιστορία της μοντέρνας τέχνης βιβλίο του «Σημείο και Γραμμή σε σχέση με την Επιφάνεια», όπου πραγματεύεται το θέμα της φόρμας και της φύσης της.

Ο Βασίλι Καντίνσκι έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του στο Παρίσι και το 1939 απέκτησε τη γαλλική υπηκοότητα. Πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου 1944, σε ηλικία 78 ετών.

Πηγή: Σαν Σημερα© SanSimera.gr

Βασίλη Καντισκι Βίντεο με την ζωή και το έργο του

25η Μαρτίου του 1821

25^η Μαρτίου του 1821… Γνωστή ημερομηνία σε όλους  μας…  Τι γιορτάζουμε όμως; Γιατί αυτή η γιορτή να είναι τόσο σημαντική; Ελληνικές σημαίες παντού και παρελάσεις τις στιγμής… Θεωρώ πως την επέτειο αυτή δεν την παίρνουμε πλέον στα σοβαρά… Την βλέπουμε σαν όλες τις αργίες… Μια ακόμη μέρα για ξεκούραση … Το ιδανικό για τους μαθητές όλων των σχολείων που… ας μην κρυβόμαστε ,άλλη χαρά δεν έχουν από το να χάσουν μάθημα … Παραδοσιακές ελληνικές στολές, χάρτινες σημαίες και … εμείς, τα παιδία, κάνουμε μια παρέλαση  υποτίθεται για να τιμήσουμε αυτούς τους ήρωες ενώ δεν ξέρουμε καν  τα ονόματα τους… Κωμικοτραγική κατάσταση… Σχεδόν ειρωνεία… Τι έγινε τον Μάρτιο του 1821; Πως ξεκίνησε αυτή η επανάσταση; Πέρασαν 200 χρόνια από τότε… Είναι καιρός να μάθουμε τι γιορτάζουμε αυτή την σπουδαία μέρα…  

Η 25η Μαρτίου έχει διπλή σημασία για τους Έλληνες. Είναι θρησκευτική και εθνική γιορτή. Είναι θρησκευτική, γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και εθνική, γιατί η ημέρα αυτή σηματοδοτεί την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία, το 1821. Η έναρξη της επανάστασης στην Ελλάδα δεν πραγματοποιήθηκε μια μέρα μόνο, ούτε συγχρόνως σε όλες τις περιοχές, αν και είχε ορισθεί ως μέρα γενικής εξέγερσης η 25η Μαρτίου. Πολλοί παράγοντες και οι τοπικές ιδιομορφίες συντέλεσαν, ώστε η επανάσταση να αρχίσει πριν την 25η Μαρτίου και ακόμη άλλες περιοχές να προηγηθούν στην εξέγερση και άλλες να ακολουθήσουν, η έναρξη δηλαδή της επανάστασης να γίνει σταδιακά και να κλιμακωθεί σε χρόνο μακρότερο από δύο μήνες, ενώ μεμονωμένες εξεγέρσεις έγιναν και αργότερα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους Οθωμανούς σηματοδοτούσε την υποδούλωση του ελληνικού κράτους σε ξένους κυριάρχους για περισσότερους από 4 αιώνες. Μέσα σε δύσκολες συνθήκες , το ελληνικό έθνος στηρίχτηκε κυρίως στην ορθόδοξη πίστη και την ελληνική γλωσσά η όποια διδασκόταν κρυφά  από μορφωμένους Έλληνες που ονομάστηκαν δάσκαλοι του γένους… Πολλοί ήταν όμως αυτοί που αντισταθήκαν στην οθωμανική κυριαρχία…  Ανάμεσά τους ξεχώριζαν οι κλέφτες αλλά και οι αρματολοί… Η μεγάλη επανάσταση του 1821 αποτελεί την κορυφαία προσπάθεια των ελλήνων να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Στις 25 Μαρτίου 1821, ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση ενάντια στην τουρκική σκλαβιά που κρατούσε την Ελλάδα δέσμια για 400 χρόνια. Ήταν η εποχή εκείνη που ωρίμασαν οι συνθήκες και οι καταστάσεις για το ξεσήκωμα του ελληνισμού. Η επανάσταση ξεκίνησε από τα νότια διαμερίσματα του ελλαδικού χώρου επειδή εκεί υπήρχαν πολλοί εμπειροπόλεμοι άνδρες και πλούσια ναυτική δύναμη ώστε να επιτευχθεί ένα δυναμικό χτύπημα από στεριά και θάλασσα.. Η επανάσταση οργανώθηκε από  τη Φιλική Εταιρία. Την άνοιξη του 1821, οι Φιλικοί, δημιούργησαν πολλές επαναστατικές εστίες από την Μολδοβλαχία μέχρι την Κρήτη. Οι περισσότερες από αυτές έσβησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, όμως οι επαναστάτες κατάφεραν να υπερισχύσουν στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και σε πολλά νησιά του Αιγαίου και να κατανικήσουν τις στρατιές που έστειλε εναντίον τους τα δύο επόμενα χρόνια ο Σουλτάνος .Οι Έλληνες οργανώθηκαν πολιτικά και συνέστησαν προσωρινή κεντρική διοίκηση, η οποία επέβαλε την εξουσία της στους επαναστατημένους μετά από δύο εμφυλίους πολέμους. Οι οθωμανικές δυνάμεις με τη συνδρομή του Ιμπραήμ πασά της Αιγύπτου κατάφεραν να περιορίσουν σημαντικά την επανάσταση, αλλά η πτώση του Μεσολογγίου το 1826 σε συνδυασμό με το κίνημα του Φιλελληνισμού, συνέβαλαν στη μεταβολή της διπλωματικής στάσης των ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων, που είχαν αντιμετωπίσει με δυσαρέσκεια το ξέσπασμα της επανάστασης. Η διπλωματική ανάμιξη της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας και η ένοπλη παρέμβασή τους με τη ναυμαχία του Ναβαρίνου και το ρωσοτουρκικό πόλεμο συνέβαλαν στην επιτυχή έκβαση του αγώνα των Ελλήνων, αναγκάζοντας την Πύλη να αποσύρει τις δυνάμεις της αρχικά από την Πελοπόννησο και έπειτα από τη Στερεά Ελλάδα. Μετά από μια σειρά διεθνών συνθηκών από το 1827 και εξής, η ελληνική ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε το 1830 και τα σύνορα του νέου κράτους οριστικοποιήθηκαν το 1832.Το σύνθημα της επανάστασης, «Ελευθερία ή θάνατος», έγινε το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας και από το 1838 η 25η Μαρτίου, επέτειος εορτασμού της έναρξής της επανάστασης, καθιερώθηκε ως ημέρα εθνικής εορτής και αργίας.

… Οι έλληνες πολέμησαν γενναία, σαν λιοντάρια… Τους χρωστάμε την ελευθερία μας… Πρέπει να ξέρουμε την ιστορία του έθνους μας και να μην μένουμε στο «φαίνεσθε» αυτής της επετείου. Γνωρίζοντας σε βάθος το ιστορικό μας παρελθόν μπορούμε να χαράξουμε την εθνική μας πορεία. Η επανάσταση αυτή αποτελεί παρελθόν… Αλλά χωρίς το παρελθόν, δεν υπάρχει μέλλον…

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ, ΟΜΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΤΟ ΘΊΞΟΥΜΕ!!!ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟ ΥΕΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ,ΣΤΟΥΣ ΔΑΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ, ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΓΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ,ΠΟΥ ΠΑΡΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΗΣ ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ'' ΤΗΡΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ!!!

ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ,ΠΟΥ ΙΣΩΣ,ΠΑΡΟΤΙ ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟ ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΝ, ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΤΟΣΟ ΟΣΟ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΟΥΝ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥΣ! ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΝ ΠΩΣ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΡΡΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΛΑΨΟΥΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΑ,ΠΙΟ ΕΥΕΣΘΗΤΑ ΣΤΟΝ ΙΟ. ΚΤΑΤΛΑΒΑΙΝΩ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΓΙΑ ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ ΟΜΩΣ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΨΗΦΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ,ΤΟΣΟ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ!!!

Συνταγή για δίπλες

Υλικά Συνταγής

• 5 αυγά
• 2 βανίλιες
• σόδα στη μύτη του κουταλιού του γλυκού
• 1 πρέζα αλάτι
• 3 ½ φλ. αλεύρι γ.ο.χ.
• ελαιόλαδο ή σπορέλαιο για το τηγάνισμα

• Για το μέλωμα

• 500 γραμ. θυμαρίσιο μέλι
• 1 φλ. νερό
• ½ κ.γλ. κανέλα
• ½ κ.γλ. γαρύφαλλο
• ψιλοκομμένη καρυδόψιχα

Εκτέλεση

Για τις δίπλες, χωρίζουμε πρώτα τους κρόκους από τα ασπράδια. Στα ασπράδια ρίχνουμε το αλάτι και τα χτυπάμε μέχρι να κάνουν κορυφές που να στέκονται (μεσαία ταχύτητα).

Στους κρόκους ρίχνουμε τη βανίλια και τους χτυπάμε για 5’ με μίξερ χειρός, για να ασπρίσουν καλά και να μη μυρίζουν.

Ρίχνουμε τους κρόκους στα ασπράδια και προσθέτουμε τη σόδα. Χτυπάμε 5 λεπτά για να αφρατέψει καλά το μείγμα. Ρίχνουμε τα 2/3 του αλευριού για να γίνει σαν πηχτός χυλός. Λαδώνουμε τα χέρια και προσθέτοντας το υπόλοιπο αλεύρι (λίγο–λίγο). Ζυμώνουμε μέχρι η ζύμη να μην κολλάει στα χέρια. Τη σκεπάζουμε και την ξεκουράζουμε το λιγότερο για 30 λεπτά. Ανοίγουμε πολύ λεπτό φύλλο με πλάστη, σε αλευρωμένη επιφάνεια.

Κόβουμε σε μακρόστενα κομμάτια, περίπου 20×15 εκατοστά. Αφού κόψουμε όλες τις δίπλες (τις αφήνουμε πάνω σε πετσέτα απλωμένες μέχρι να τις ετοιμάσουμε όλες), ζεσταίνουμε σε κατσαρόλα το λάδι. Ρίχνουμε μέσα μία – μία τις δίπλες.

Μόλις σχηματίσουν φουσκάλες στην επιφάνεια, μετά από 30 δευτερόλεπτα, με τη βοήθεια 2 πιρουνιών τις ρολάρουμε κατά μήκος διπλώνοντας τες. Αφήνουμε να ροδίσουν. Τις βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί να στραγγίξουν.

Για το μέλωμα
Αραιώνουμε το μέλι με 1 φλ. νερό και περιχύνουμε τις δίπλες με προσοχή να μελωθούν όλες. Πασπαλίζουμε με καρύδια και κανελογαρύφαλλο.

Εναλλακτικά, μπορούμε να τις μελώσουμε όπως τα μελομακάρονα και να τις πασπαλίζουμε με καρύδι (αφού κρυώσουν, με το σιρόπι να είναι ζεστό)

Πηγή πληροφοριών : Αργυρω Μπαρμπαριγου

Χριστούγεννα στην Ελλάδα

Aπό την Κρήτη έως τη Θεσσαλία και από την Μακεδονία μέχρι το Αιγαίο και το Ιόνιο. Ο πλούτος, η ποικιλομορφία και η «πολυχρωμία» των εθίμων και των παραδόσεων στην Ελλάδα θα σας συγκλονίσει.

Όταν ο Δεκέμβρης φανεί, μια γλυκιά Χριστουγεννιάτικη ανυπομονησία γεννιέται και εξαπλώνεται γρήγορα στη καθημερινότητά μας.  Λίγο οι φανταχτερά στολισμένες βιτρίνες των καταστημάτων, λίγο οι στολισμένοι δρόμοι, λίγο οι χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις που ξεκινούν από νωρίς κάθε χρόνο μαζί με τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες στο ραδιόφωνο…δεν θέλει και πολύ !!  Ένα πλήθος από ήθη και έθιμα πλησιάζει ενώ οι μέρες μετρούνται αντίστροφα μέχρι τα Χριστούγεννα, ένα πλήθος που μας γεμίζει αναμνήσεις κοντινές και μακρινές.  Έχετε αναρωτηθεί όμως ποτέ από πού προέρχονται όλα αυτά;  Πόσα χάθηκαν στο χρόνο ή πόσα ακόμα άγνωστα υπάρχουν;  Ας κάνουμε ένα χειμωνιάτικο ταξίδι σε ατμόσφαιρα γιορτινή και προπαντώς ελληνική για να το ανακαλύψουμε !!

Το Χριστόψωμο

Το Χριστόψωμο παρασκευάζεται  από τη νοικοκυρά του σπιτιού τη Παραμονή των Χριστουγέννων και αποτελεί έθιμο καθαρά χριστιανικό.

Από τις προετοιμασίες της παραμονής των Χριστουγέννων, το ζύμωμα του Χριστόψωμου είναι αυτή που αναμφισβήτητα ξεχωρίζει.  Το Χριστόψωμο, δηλαδή το «ψωμί του Χριστού»,  φτιάχνεται με ιδιαίτερη ευλάβεια και υπομονή από τη νοικοκυρά του σπιτιού.  Αναπόσπαστο χαρακτηριστικό του αποτελεί ο χαραγμένος σταυρός στη πρόσοψη, ενώ ταυτόχρονα τις εντυπώσεις κλέβουν τα διακοσμητικά σκαλιστά σχέδια ή άλλα πρόσθετα στολίδια, που έχουν ως σκοπό την έκφραση διαφόρων πεποιθήσεων των πιστών.  Σε πολλά μέρη της Ελλάδας υφίστανται ποικίλες παραλλαγές του εθίμου με πιο χαρακτηριστικό βέβαια ένα κεφαλλονίτικο έθιμο κατα το οποίο όλη η οικογένεια συγκεντρώνεται στο σπίτι του πιο ηλικιωμένου, τοποθετούν στο πάτωμα τρία δαυλιά, έτσι ώστε να σχηματίζουν το γράμμα Χ και πάνω τους τοποθετούν την «κουλούρα».  Όλοι σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω της και ακουμπούν το δεξί τους χέρι πάνω σε αυτή.  Τότε ο σπιτονοικοκύρης ψέλνει και ρίχνει λάδι στα δαυλιά, βάζοντας τα στη φωτιά.  Έπειτα κόβει την κουλούρα, τη μοιράζει και το δείπνο ξεκινά.  Στην άλλη άκρη της Ελλάδας, για τους Κρητικούς η ετοιμασία του Χριστόψωμου αποτελεί ολόκληρη ιεροτελεστία.  Χρησιμοποιούνται τα πιο ακριβά υλικά για τη παρασκευή του όπως ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι, ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα και γαρίφαλο.  Όταν το ζυμάρι είναι έτοιμο οι γυναίκες παίρνουν τη μισή ζύμη και φτιάχνουν μια κουλούρα, ενώ με τη υπόλοιπη φτιάχνουν ένα σταυρό με λωρίδες και τον τοποθετούν πάνω στο ψωμί.

Στο κέντρο τοποθετούν ένα άσπαστο καρύδι και στην υπόλοιπη επιφάνεια σχεδιάζουν σχήματα με το μαχαίρι ή με το πιρούνι, όπως λουλούδια, φύλλα, καρπούς, σύμβολα της αφθονίας για την επιθυμητή παραγωγή των ζώων και της σοδειάς του σπιτιού.

‘Αλλοι συνήθιζαν να βάζουν στη μέση ένα άβαφο αυγό που συμβόλιζε τη γονιμότητα.  Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι το Χριστόψωμο θεωρείται ευλογημένο ψωμί, γεγονός που κατέστησε τη συνήθεια παρασκευής του μια παράδοση βαθειά ριζωμένη στο χρόνο, ως έργο καθαρά Χριστιανικό και θείο.  Παρολαυτά, το έθιμο αυτό στις μέρες μας διατηρείται σε ελάχιστα μέρη της Ελλάδας, με κύριο αντιπρόσωπο τη νήσο Κρήτη.

Το Χριστόξυλο

Το Χριστόξυλο καίγεται καθ’ όλη τη διάρκεια των γιορτών για να ζεσταίνει τις καρδιές των πιστών.

Κάπου στη βόρεια Ελλάδα, στα χωριά της Μακεδονίας, ο νοικοκύρης τις παραμονές των γιορτών αναζητά και διαλέγει το πιο όμορφο, γερό και χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά, το λεγόμενο Χριστόξυλο.  Η επιλογή θα πρέπει να είναι  αρκετά προσεκτική, αφού αυτό προορίζεται να καίγεται αδιάκοπα στο τζάκι του σπιτιού από τα Χριστούγεννα ως και τα Φώτα.  Σύμφωνα με τη παράδοση, καθώς καίγεται το Χριστόξυλο ο Χριστός ζεσταίνεται στη κρύα σπηλιά της Βηθλεέμ.  Κάθε νοικοκυρά λοιπόν, πριν το Χριστόξυλο φτάσει στο σπίτι της, πρέπει να έχει καθαρίσει καλά το τζάκι έτσι ώστε να μην υπάρχουν υπολείμματα από παλιά στάχτη.  Με μεγάλη προσοχή πρέπει να καθαρίζεται και η καπνοδόχος, ώστε να μην βρίσκουν «πάτημα» οι καλικάτζαροι και μπαίνουν στα σπίτια για να πειράξουν τους ανθρώπους, όπως διηγούνται τα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα παραμύθια.  Το βράδυ της Παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια είναι μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο νοικοκύρης ανάβει τη καινούρια φωτιά και τότε τοποθετεί το Χριστόξυλο, με ευχή όλων να αντέξει καθ’ όλη τη διάρκεια του δωδεκαημέρου των γιορτών.

Τα παραδοσιακά ελληνικά εδέσματα των Χριστουγέννων

Πίτα

Χοιρινό

Στο παραδοσιακό ελληνικό χριστουγεννιάτικο τραπέζι, εξέχουσα θέση κατέχουν αναμφίβολα τα πιάτα με χοιρινό.

Σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα, εξέχουσα θέση στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι κατέχουν η γεμιστή γαλοπούλα (μεξικανικό έθιμο), η πουτίγκα (βρετανικό έθιμο), το ροκφόρ κατά τη γαλλική συνήθεια, κρασιά και σαμπάνια σε ευρωπαϊκό στυλ.  Ωστόσο, αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω, δε θα συναντήσουμε κανένα από αυτά τα εδέσματα στο τραπέζι των Ελλήνων, είτε στην πόλη είτε στην ύπαιθρο.  Στη θέση τους θα βρίσκονται χειροποίητες πίτες με γέμιση, όπως εποχιακά λαχανικά (σπανάκι, πράσο, κρεμμύδια, χόρτα, κολοκύθα), αυγά, τυρί και κιμά ή λαχανοντολμάδες, έθιμο το οποίο φαίνεται ότι προέρχεται από το Βυζάντιο όπου, σύμφωνα με τους λαογράφους, τα τυλιγμένα φύλλα του λάχανου συμβολίζουν τα σπάργανα του Χριστού. Ξεχωριστή θέση στη παραδοσιακή ελληνική χριστουγεννιάτικη κουζίνα κατέχει το χοιρινό με πρασοσέλινο ή χοιρινό ψητό στη χόβολη του τζακιού, αφού τότε το έθιμο της σφαγής των γουρουνιών ήταν ακόμα ζωντανό. Άλλες παραλλαγές του χοιρινού ήταν οι τηγανιές (μικρά κομμάτια κρέατος στο τηγάνι με ρίγανη) και η πηχτή (σιγοβρασμένο κρέας με μπόλικο λεμόνι), όλα φυσικά με τη συνοδεία καλού ντόπιου κρασιού στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Ντολμαδάκια,παραδοσιακό Χριστουγεννιατικο ελληνικό έδεσμα

Δίπλες,παραδοσιακό Χριστουγεννιατικο γλυκό

Τα κάλαντα

Παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα με τη συνοδεία παραδοσιακών μουσικών οργάνων.

Τα Κάλαντα αποτελούν δημοτικά ευχητικά και εγκωμιαστικά τραγούδια με Βυζαντινές ρίζες που ψάλλονται κάθε χρόνο κυρίως την παραμονή μεγάλων θρησκευτικών εορτών, όπως τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια. 

Τα κάλαντα ψάλλονται κυρίως από παιδιά, είτε μεμονωμένα είτε κατά ομάδες που περιέρχονται σε οικίες, καταστήματα, δημόσιους χώρους με τη συνοδεία του πατροπαράδοτου σιδερένιου τριγώνου, αλλά ενίοτε και άλλων μουσικών οργάνων, όπως φυσαρμόνικας, ακορντεόν, τύμπανου, φλογέρας, λαούτου, νταουλιού κ.ά.  Οι τραγουδιστές – οργανοπαίκτες των καλάντων ονομάζονται “καλαντιστές”.  Κύριος σκοπός των τραγουδιών αυτών είναι μετά τις αποδιδόμενες ευχές, δηλαδή τα “Χρόνια Πολλά”, το φιλοδώρημα είτε σε χρήματα (σήμερα) είτε σε προϊόντα (παλαιότερα).  Ο μεγάλος αριθμός των διαφόρων παραλλαγών είχε ως αποτέλεσμα το διαχωρισμό τους σε εθνικά ή αστικά και σε τοπικά ή παραδοσιακά (κατά περιοχή).  Στα χριστουγεννιάτικα κάλαντα έχουν καταμετρηθεί περισσότερες από τριάντα παραλλαγές μόνο στον Ελλαδικό χώρο.

Δείτε 25 κάλαντα από όλη την Ελλάδα : Εδώ

Ο Άγιος Βασίλης και η βασιλόπιτα

Η βασιλόπιτα ένα έθιμο που συνδεεται άμεσα με τη ζωή και το έργο του Μ.Βασιλείου.

Στην ελληνική παράδοση η ημέρα της Πρωτοχρονιάς είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γιορτή του Αγιου Βασιλείου, ενός ταπεινού Έλληνα αγίου με μαύρα γένια και σκούρο φτωχό ράσο, που έρχεται από την Καισάρεια της Καππαδοκίας να ευλογήσει τα σπιτικά μας και να λάβει το δικό του κομμάτι από τη βασιλόπιτα που φτιάχνουμε προς τιμήν του (πάντα κόβουμε ένα κομμάτι του Χριστού, ένα της Παναγίας, ένα του αγίου Βασιλείου, ένα του φτωχού, ένα του σπιτιού, και μετά τα δικά μας κι αν πέσει το φλουρί στου Χριστού, στης Παναγίας ή στου αγίου Βασιλείου, το δίνουμε στην εκκλησία).  Σύμφωνα με τη παράδοση το έθιμο της βασιλόπιτας προήλθε τον Μ. Βασίλειο, όταν για να προστατεύσει την Καισάρεια της Καππαδοκίας από επιδρομή αλλοφύλων, έκανε έρανο και μάζεψε χρυσά νομίσματα και άλλα τιμαλφή, για να τα δώσει στους εχθρούς, ώστε να τους δελεάσει, για να μην λεηλατήσουν την περιοχή του.  Ωστόσο ο εχθρός τελικά, δεν κατόρθωσε να εισβάλει στην Καισάρεια και τα τιμαλφή έμειναν.  Τότε, ο Μ. Βασίλειος είπε να φτιάξουν μικρές πίττες – ψωμάκια, μέσα στις οποίες έβαζαν και ένα χρυσό νόμισμα, ή κάτι άλλο από όλα τα πολύτιμα πράγματα που είχαν μαζευτεί. Οι πίτες αυτές μοιράστηκαν σε όλους και ο καθένας κράταγε ό,τι του τύχαινε, ενω πάρα πολλά έτυχαν στα παιδιά.

Το ποδαρικό και το σπάσιμο του ροδιού

Το σπασμένο ρόδι αποτελεί το πιο γνωστό έθιμο που λέγεται πως φέρνει τύχη και ευμάρεια.

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, που η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία, ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι.  Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας, διότι σύμφωνα με το έθιμο δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του, έτσι ώστε να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι του για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι. Μπαίνοντας μέσα, πάντα με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη, για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: “με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά”.  Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες, αν είναι τραγανές και κατακόκκινες.  Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

Πολλοί βέβαια ακολουθούν μια άλλη τακτικη. Από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό.  Μόλις μπει στο σπίτι τον βάζουν να πατήσει ένα σίδερο για να είναι όλοι σιδερένιοι και γεροί.  Η νοικοκυρά φιλεύει τον άνθρωπο που κάνει ποδαρικό για το καλό του χρόνου.  Συνήθως του δίνει μήλα ή καρύδια και μια κουταλιά γλυκό κυδώνι ή ότι άλλο γλυκό έχει φτιάξει για τις γιορτές.   Αν ανήμερα την Πρωτοχρονιά έχει λιακάδα, πιστεύουν πως ο καιρός θα είναι ο ίδιο.  Αν όμως ο καιρός είναι άσχημος την Πρωτοχρονιά θα συμβεί το αντίθετο, δηλαδή σαράντα μέρες θα έχουμε βαρυχειμωνιά.

Ο στολισμός του παραδοσιακού ελληνικού καραβιού

Το στόλισμα του ελληνικού καραβιού αντικαταστάθηκε σταδιακά απο τον στολισμό του σύγχρονου χριστουγεννιάτικου δέντρου.

Ένα έθιμο που υποχώρησε στη φθορά του χρόνου, όμως κανένας δεν δείχνει να το έχει ξεχάσει είναι αυτό του στολισμού του παραδοσιακού ελληνικού καραβιού.  Σύμφωνα με τη παράδοση το καράβι συμβολίζει την καινούρια κατεύθυνση που δίνει στη ζωή του ανθρώπου η γέννηση του Χριστού.  Αποτελεί συνήθεια των παλαιών εποχών της χώρας μας, τότε που τα παιδιά με αγάπη, χαρά και δημιουργικό νου κατασκεύαζαν τα παιχνίδια τους.  Πριν από 50 χρόνια, δηλαδή έως και την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, συναντούσαμε το καραβάκι σε πολλά ελληνικά σπίτια και στα χέρια των παιδιών που έλεγαν τα κάλαντα.  Σε ορισμένες περιοχές, κυρίως σε νησιά, εξακολουθούν να στολίζουν «καραβάκια», ενώ τα τελευταία χρόνια γίνεται μια αξιέπαινη προσπάθεια ορισμένων Δήμων της χώρας να επαναφέρουν το έθιμο στην αρχική του μορφή, στολίζοντας στις πλατείες τους καραβάκια αντί για έλατα.

 Παρόλα  αυτά από τη ελληνική παράδοση δεν λείπει ούτε το χλωρό κλαδί, που πάντα έμπαινε στο σπίτι τις ημέρες του Δωδεκαημέρου, για να φέρει την ελπίδα για καινούρια ανθοφορία, για ένα καλύτερο μέλλον.

Πηγή πληροφοριών : Τα Χριστουγεννιάτικα ήθη, έθιμα και παραδόσεις της Ελλάδας μας

Christmas color book

Αγαπημένοι μου αναγνώστες... Χριστουγεννιάτικο διαδικτυακό βιβλίο ζωγραφικής σας περιμένει στον παρακάτω σύνδεσμο...

Christmas color book

ΣΥΝΤΑΓΉ ΓΙΑ ΠΑΝΕΤΟΝΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ

«Panettone»

Προετοιμασία: 0:30' Μαγείρεμα: 0:45'

Εύκολη

Μερίδες: 2 panettone

Υλικά Συνταγής

Υγρά υλικά

1. 250 γραμ. βούτυρο
2. 6 μεγάλα αβγά
3. 100 γραμ. γάλα
4. 1 κ.γλ. αλάτι

Στερεά υλικά

1. 700 γραμ. αλεύρι για τσουρέκι
2. 2 κύβοι νωπή μαγιά (50γρ) ή 2 φακελάκια ξερή μαγιά
3. 140 γραμ. ζάχαρη
4. 2 βανίλιες ή 1 κ.γλ υγρή βανίλια ή 1 κλωναράκι βανίλιας
5. 100 γραμ. σταφίδες
6. 100 γραμ. κόντιτα (ψιλοκομμένα φρούτα γλασέ)
7. 50 γραμ. μαύρο ρούμι ή κονιάκ
8. Ξύσμα από 1 πορτοκάλι ή λεμόνι
9. Λίγο βούτυρο για το μπολ

Για την αυθεντική συνταγή πανετόνε (panettone), βάζουμε πρώτα στον κάδο του μίξερ το αλεύρι, τη μαγιά, τη ζάχαρη και τη βανίλια. Τα ανακατεύουμε.Χωρίζουμε το βούτυρο, λιώνουμε τα 150 γραμ και το αφήνουμε να γίνει χλιαρό. Το υπόλοιπο βούτυρο το κόβουμε σε κομματάκια και το αφήνουμε να μαλακώσει.

Ζεσταίνουμε τα 50 γραμ. αλκοόλ και προσθέτουμε μέσα τις σταφίδες και τα γλασέ φρούτα. Τα σκεπάζουμε και αφήνουμε τα φρούτα να ρουφήξουν το αλκοόλ. Τα κρατάμε στην άκρη για αργότερα.Βάζουμε όλα τα υγρά υλικά, τα αυγά, το λιωμένο βούτυρο, το γάλα και το αλάτι σε μπολ και τα χτυπάμε με σύρμα.

Τα προσθέτουμε στο αλεύρι. Ζυμώνουμε για 7- 8′ μέχρι το μείγμα να γίνει ελαστικό και πολύ μαλακό. Σαν τσίχλα. Με το μίξερ σε λειτουργία, ρίχνουμε τα κομμάτια μαλακό βούτυρο που κρατήσαμε στην αρχή. Αφήνουμε το μείγμα να δουλευτεί στο μίξερ μέχρι να απορροφήσει όλο το βούτυρο, για περίπου 1′.

Βάζουμε τη μαλακή ζύμη για πανετόνε σε μεγάλο βουτυρωμένο μπολ, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε σε χλιαρό φούρνο ή κοντά στο καλοριφέρ για περίπου 1 ώρα να διπλασιαστεί. Ξαναβάζουμε τη ζύμη στο μίξερ και προσθέτουμε μέσα τα φρούτα. Δουλεύουμε για 2-3′ σε μεσαία ταχύτητα.

Βουτάμε τα χέρια σε λιωμένο βούτυρο και αδειάζουμε την ζύμη στον πάγκο να ξεφουσκώσει. Με γρήγορες κινήσεις αναδιπλώνουμε τη ζύμη.

Ισομοιράζουμε σε δυο μικρές καλά βουτυρωμένες χάρτινες φόρμες μίας χρήσεως για πανετόνε 15Χ13εκ. ή σε μια μεγάλη φόρμα για πανετόνε. Η ζύμη πρέπει να καλύπτει στο 1/3 του σκεύους.

Αφήνουμε να διπλασιαστεί και πάλι για περίπου 1.30 ώρα σε σβηστό φούρνο.  Αλείφουμε με ασπράδι αυγού την επιφάνεια απαλά. Μετά γυρίζουμε το φούρνο στους 170 ºC στον αέρα και  τον ζεσταίνουμε πολύ καλά. Μόλις η λυχνία φτάσει στους 170ºC  και πιάσει την επιθυμητή θερμοκρασία, φουρνίζουμε τα 2 πανετόνε χωρίς να ανοιγοκλείνουμε το φούρνο και ψήνουμε τα πανετόνε για 40′ περίπου, μέχρι να ξεχειλίσουν από τη φόρμα και να ροδίσει καλά η επιφάνειά τους.

Μόλις το βγάλουμε από το φούρνο αλείφουμε  τα πανετόνε με φρέσκο βούτυρο για να διατηρηθούν μαλακά. Ιδανικά, για να στεγνώσουν και να κρυώσουν σωστά, πρέπει να τα κρεμάσουμε ανάποδα.

Για τη μαγιά

Για να ενεργοποιήσουμε τη μαγιά, τη διαλύουμε σε μπολ, πασπαλίζουμε με λίγη ζάχαρη και ρίχνουμε λίγο νερό. Ανακατεύουμε να διαλυθεί. Σκεπάζουμε με μεμβράνη και αφήνουμε για 10′ να ενεργοποιηθεί. Όταν αφρίσει η επιφάνεια είναι έτοιμη και την προσθέτουμε στο αλεύρι.

Μυστικά για πανετόνε

Η ζύμη για το πανετόνε πρέπει να είναι βουτυράτη, μαλακή σαν μία μεγάλη τσίχλα. Για να πιάσουμε τη ζύμη βουτυρώνουμε τα χέρια μας.

δεν χρησιμοποιούμε πουθενά αλεύρι, ούτε στον πάγκο ούτε στο πλάσιμο των πανετόνε. Ιδανικά χρησιμοποιούμε ειδικές φόρμες μίας χρήσεως για πανετόνε, αφού τις βουτυρώσουμε πρώτα καλά. Εναλλακτικά, χρησιμοποιούμε βαθιά φόρμα, καλά βουτυρωμένη και στρωμένη με αντικολλητικό χαρτί.

Αλείφουμε το πανετόνε πριν το βάλουμε στο φούρνο με ασπράδι ή διάλυμα αυγού για να γυαλίζει μετά το ψήσιμο.

Την ώρα που ψήνουμε το πανετόνε βάζουμε ταψάκι με βραστό νερό στη βάση του φούρνου. Αυτό δίνει υγρασία στο ψήσιμο και γυαλίζει το πανετόνε.

Αφού βγάλουμε το πανετόνε από το φούρνο, διαπερνάμε τη βάση του με 2 σουβλιά και το στερεώνουμε ανάποδα να στεγνώσει τελείως  και να κρυώσει καλά.

Αυθεντική συνταγή για πανετόνε. Το panettone είναι ένα αγαπημένο Χριστουγεννιάτικο γλυκό από την Ιταλία, που μοιάζει με τσουρέκι και είναι φανταστικό. Δοκιμάστε το!

Χριστούγεννα στην Ιταλία

Χριστούγεννα στην Ιταλία

Χριστούγεννα στην Ιταλία

Πολλές ιταλικές οικογένειες έχουν μια σκηνή γέννησης στα σπίτια τους.Η πόλη της Νάπολης στην Ιταλία είναι παγκοσμίως γνωστή για τις σκηνές της Γέννησης. Η ύπαρξη σκηνής της Γέννησης στο σπίτι έγινε δημοφιλής τον 16ο αιώνα και εξακολουθεί να είναι δημοφιλής σήμερα (πριν από αυτό είχαν μόνο σκηνές εκκλησίες και μοναστήρια). Παραδοσιακές σκηνές στήνονται  στις 8 Δεκεμβρίου αλλά η φιγούρα του μωρού Ιησού δεν μπαίνει στην κούνια  μέχρι το βράδυ  νύχτα της 24ης Δεκεμβρίου!

Σκηνή Γένεσης

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για τις σκηνές της Ναπολιτάνικης Γέννησης, είναι ότι έχουν  επιπλέον «καθημερινά» άτομα και αντικείμενα (όπως σπίτια, καταρράκτες, φαγητό, ζώα, ακόμη και φιγούρες διάσημων ανθρώπων και πολιτικών!).

Χριστουγεννιάτικη διατροφή

Την παραμονή των Χριστουγέννων, είναι συνηθισμένο να μην τρώγεται κρέας (και μερικές φορές ούτε γαλακτοκομικά προϊόντα). Συχνά καταναλώνεται ένα ελαφρύ γεύμα με θαλασσινά.Υπάρχουν διαφορετικές θεωρίες για το γιατί τρώγονται επτά πιάτα με ψάρι. Μερικοί πιστεύουν ότι επτά αντιπροσωπεύουν τις επτά ημέρες δημιουργίας στη Βίβλο, άλλοι λένε ότι αντιπροσωπεύει τα επτά ιερά μυστήρια της Καθολικής Εκκλησίας. Αλλά μερικές οικογένειες έχουν περισσότερα από επτά πιάτα! Μπορεί να έχουν εννέα (για να εκπροσωπήσουν τη χριστιανική τριάδα τρεις φορές), 13 (για να εκπροσωπήσουν τον Ιησού και τους 12 μαθητές του) ή 11 (για τους 11 μαθητές χωρίς τον Ιησού ή τον Ιούδα!)Ένα παραδοσιακό ιταλικό χριστουγεννιατικο κέικ είναι  ,το «Panettone»

Συνταγή για Panettone

«Panettone»

Τα δώρα

Τη νύχτα των Θεοφανίων, τα παιδιά πιστεύουν ότι μια ηλικιωμένη κυρία που ονομάζεται «Befana» φέρνει δώρα για αυτούς. Τα παιδιά βάζουν κάλτσες δίπλα στο τζάκι για να γεμίσει η Befana. Την ημέρα των Χριστουγέννων ο «Babbo Natale» (Άγιος Βασίλης) μπορεί να τους φέρει μερικά μικρά δώρα, αλλά η κύρια ημέρα για να πάρουν δώρο είναι στα Θεοφάνια (6 Ιανουαρίου).

«Befana»

ΠΑΙΧΝΊΔΙ

Πάμπλο Πικάσο

Πάμπλο Πικάσο

(25 Οκτωβρίου 1881,Μάλαγα, Ισπανία - 8 Απριλίου 1973 (91 ετών)Μουζέν, Γαλλία)

Pablo Pikasso

Pikasso σε νεαρή ηλικία

Είναι ένας από τους κυριότερους Ισπανούς εκπροσώπους της τέχνης του 20ού αιώνα, συνιδρυτής ,μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ , του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Τα πρώτα έργα του τα υπέγραφε ως Ρουίθ Μπλάσκο.
Γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας όπου πέρασε και τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής του. Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, τα έλαβε από τον πατέρα του, ο οποίος δίδασκε σε διάφορες ακαδημαϊκές σχολές. Ο ίδιος ο Πικάσο ξεκίνησε να ζωγραφίζει σε πολύ μικρή ηλικία και έδειξε από νωρίς δείγματα του ταλέντου του. Το 1891 η οικογένειά του μετακόμισε στην Λα Κορούνια όπου έζησε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, σπουδάζοντας στην τοπική σχολή καλών τεχνών. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη το φθινόπωρο του 1895, και ο Πάμπλο έγινε δεκτός στην τοπική Ακαδημία Καλών Τεχνών (La Llotja), όπου είχε προσληφθεί ο πατέρας του ως καθηγητής του σχεδίου. Η οικογένεια ήλπιζε ότι ο γιος της θα σημείωνε επιτυχία ως ακαδημαϊκός ζωγράφος, και το 1897 η μελλοντική φήμη του στην Ισπανία φαινόταν εξασφαλισμένη.Το 1900 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συγκεκριμένα στη Μονμάρτρη, που αποτελούσε σημαντικό κέντρο της καλλιτεχνικής ζωής.

Μουσείο Picasso, Παρίσι

Το άγαλμα του Picasso στην Μάλαγα της Ισπανίας 

Λόγω της ποικιλομορφίας αλλά και της χρονικής έκτασης που παρουσιάζει το έργο του Πικάσο, χωρίζεται συνήθως σε διαφορετικές περιόδους. Ο κυριότερες από αυτές είναι:

  Μπλε ή Γαλάζια περίοδος (1901-1904): οι πίνακες του Πικάσο, αυτής της περιόδου, χαρακτηρίζονται από το μπλε χρώμα ή αποχρώσεις του και συμβολίζουν μία συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του ανήκουν σε αυτή, απεικονίζοντας ακροβάτες, αρλεκίνους, και καλλιτέχνες. Η μπλε περίοδος περιλαμβάνει πίνακες που ολοκληρώθηκαν κυρίως στο Παρίσι αλλά είναι περισσότερο επηρεασμένοι από την ισπανική ζωγραφική.

"Η τραγωδία "

"Ο ηλικιωμένος κιθαρίστας"

Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1905-1907): Στους πίνακες αυτής της περιόδου, κυριαρχούν τα κεραμικά χρώματα και οι γήινοι τόνοι, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται ως περισσότερο λυρικοί και εύθυμοι. Θεωρείται η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο επηρεάστηκε περισσότερο από τη γαλλική ζωγραφική.

"Η οικογένεια του ακροβάτη "

"Οι ακροβάτες "

Αναλυτικός κυβισμός (1907-1912): είναι η τεχνοτροπία που ανέπτυξε ο ίδιος ο Πικάσο μαζί με τον Μπρακ και ένας από τους δύο βασικούς τομείς του ρεύματος του κυβισμού.

Πορτρέτο του Ambroise Vollard

Η γυναίκα που κλαίει

Οι κυρίες της Αβινιόν

Συνθετικός κυβισμός (1912-1915): η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο και ο Μπρακ εξέλιξαν την κυβιστική οπτική, χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολάζ.
Οι επόμενες περίοδοι στο έργο του Πικάσο περιλαμβάνουν μια στροφή του σε περισσότερο κλασικές μορφές και ένα μεσογειακό πνεύμα (1916-1924), την αλληλεπίδρασή του με το υπερρεαλιστικό κίνημα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, την ενασχόλησή του με τη γλυπτική (από τα τέλη της δεκαετίας του '20) καθώς και το έργο που πραγματοποίησε μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο.

Οι τρεις μουσικοί

Η κιθάρα

Το διασημότερο ίσως έργο του Πικάσο είναι η Γκερνίκα , η απεικόνιση του Γερμανικού βομβαρδισμού της πόλης της Ισπανίας Γκερνίκα. Αυτός ο μεγάλος καμβάς περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Η διαδικασία της ζωγραφικής του πίνακα αποτυπώθηκε σε μια σειρά φωτογραφιών από τη διασημότερη ερωμένη του Πικάσο, την Dora Maar, μια διακεκριμένη καλλιτέχνιδα. Η Γκερνίκα έμεινε κρεμασμένη στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για πολλά χρόνια και ο Πικάσο είχε δηλώσει πως δε θα επέστρεφε στην Ισπανία προτού αποκατασταθεί πλήρως η δημοκρατία. Το 1981 η Γκερνίκα επιστράφηκε στην Ισπανία και εκτέθηκε αρχικά στο Casón del Buen Retiro και κατόπιν στο Μουσείο ντελ Πράδο. Το 1992 ο πίνακας μεταφέρθηκε στην οριστική του θέση στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη, του οποίου έγινε το διασημότερο και σπουδαιότερο έκθεμα.

Η {Γκερνίκα } γνωστή και ως Γκουέρνικα

η υπογραφή του Πικάσσο

ΑΞΊΖΕΙ ΝΑ ΚΛΙΚΑΡΕΤΕ ...

Η ΑΛΙΘΗΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ ΤΗΣ ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑΣ

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΙΚΑΣΟ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ 10 ΛΕΠΤΩΝ

Πικασσο και αρχαιότητα {ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ,ΑΘΗΝΑ}