Ποίημα για τη μητέρα!

       Γ. Βιζυηνός «Πως να πειράξω τη μητέρα»

    Πως να πειράξω τη μητέρα

να κάμω εγώ να λυπηθεί,

που όλη νύχτα κι όλη μέρα

για το καλό μου προσπαθεί;

Πως ν' αρνηθώ ή ν' αναβάλλω

ό,τι ορίζει κι απαιτεί,

αφού στη γη δεν έχω άλλο

κανένα φίλο σαν κι αυτή;

Αυτή στα στήθη τα γλυκά της

με είχε βρέφος απαλό

με κάθιζε στα γόνατά της

και μ' έμαθε να ομιλώ.

Αυτή με τρέφει και με ντύνει,

όλο το χρόνο που γυρνά,

και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,

σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.

Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω,

φιλά, να γιάνει την πληγή,

αυτή, τι πρέπει εγώ ν' αφήσω

και τι να κάνω μ' οδηγεί.

Πως το λοιπόν τέτοια μητέρα

να κάνω εγώ να λυπηθεί,

που όλη νύχτα κι όλη μέρα

για το καλό μου προσπαθεί;