Αγαπητή Ιωάννα,
Νιώθω πολύ θλιμμένη και μπερδεμένη γιατί πρόσφατα σκοτώθηκε ο αραβονιαστικός μου. Είναι πολύ σκληρό το συναίσθημα που νιώθεις όταν ένας τόσο κοντινός σου άνθρωπος χάνεται. Δεν είναι όμως μόνο αυτό που με απασχολεί. Πριν από κάποιες μέρες εμφανίστηκε σε μένα ένας άντρας τραυματισμένος τον οποίο έλεγαν Τριστάνο. Ισχυρίστηκε πώς είναι πολύ τραυματισμένος και πως χρειάζεται βοήθεια. Φυσικά εγώ τον εμπιστεύτηκα γιατί δεν ήξερα ποιος ήταν καθώς μου παρουσιάστηκε με ψεύτικο όνομα. Στη συνέχεια όμως ανακάλυψα ότι ήταν ο δολοφόνος του αρραβωνιαστικού μου. Σε μία στιγμή απερίγραπτου μίσους προσπάθησα να το σκοτώσω για να δικαιώσω και εμένα και τον άντρα μου. Όταν όμως τον κοίταξα στα μάτια ένιωσα κάτι ξεχωριστό για εκείνον. Νομίζω πως το λένε έρωτα. Καταλαβαίνεις φυσικά ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει και δεν είναι σωστό να γίνει.
Έπειτα όμως υπάρχει κι άλλο θέμα. Ο πατέρας μου με προξενεύει στο θείο του Τριστάνου, Μάρκε, ο οποίος είναι βασιλιάς της κορνουάλης, ως φόρο υποταγής της Ιρλανδίας. Δεν είναι καθόλου δίκαιο και καθόλου λογικό να παντρευτώ κάποιον για τον οποίο δεν νιώθω τίποτα. Θα είμαστε σαν ξένοι.ο πατέρας μου πρέπει να καταλάβει πως δεν γίνεται να με χρησιμοποιεί για να αξιοποιήσει τις ανάγκες του πόσο μάλλον για κάτι τόσο σημαντικό που θα αλλάξει τη ζωή μου. Από την άλλη όμως με τον Κριστιάνο δεν μπορεί να γίνει τίποτα καθώς Δεν νομίζω πώς μπορώ να συγχωρήσω αυτό που έκανε στον αρραβωνιαστικό μου παρόλο που τον θέλω πολύ... Ελπίζω να καταλαβαίνεις τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκομαι.
Με εκτίμηση,
Ιζόλδη από το "Τριστάνος και Ιζόλδη"