Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Ξέρεις, από την τελευταία φορά που σου έγραψα για την δερμάτινη τσάντα, δεν είχα αντιληφθεί την σοβαρότητα της κατάστασης. Η αστυνομία ήρθε και με συνέλαβε. Με πήραν και με έβαλαν στο αυτοκίνητο με το ζόρι. Εγώ σερνόμουν στο πάτωμα γιατί ήμουν πολύ φοβισμένος. Μόλις φτάσαμε ένας κοστουμαρισμένος κύριος ήταν εκεί πριν από εμάς και μας περίμενε. Με ρώτησαν τι ξέρω για την δερμάτινη τσάντα και τους είπα ότι δεν γνώριζα τίποτα για αυτήν. Τότε αυτός θύμωσε και με χαστούκισε ρίχνοντάς με στο πάτωμα. Εγώ μάτωσα και τότε δύο αστυνομικοί με έπιασαν από τα μαλλιά και από το ένα μπράτσο και με έβαλαν ξανά στην καρέκλα. Μετά με έβγαλαν έξω από το παράθυρο απειλώντας πως θα με αφήσουν να πέσω κάτω. Μετά από λίγα λεπτά με ανέβασαν επάνω, με χαστούκισαν, με ξαναρώτησαν αλλά εγώ τους τα αρνήθηκα όλα. Ορκίστηκα στην ψυχή της μαμάς μου πως δεν γνώριζα τίποτα. Τότε με ξαναέβγαλαν έξω από το παράθυρο και με απείλησαν ότι θα με ρίξουν. Δεν θα πρόδιδα ποτέ τον Χοσέ. Τότε με άφησαν να φύγω και έτρεξα γρήγορα στην πόλη μέχρι να φτάσω στο σπίτι μου.
Σκουπίδια
Αρετή Σωμάλου Α1