ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΜΟΥ - 4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ

Τι μου αρέσει να κάνω το Πάσχα

Το Πάσχα μου αρέσει να τσουγκρίζουμε τα αυγά γιατιιιιιιιιί; Γιατί μου αρέσει να σπάω τα αυγά τον άλλων. ΧΑΧΑΧΑ

Μου ναρέσει κιόλας το τραπέζι που κάνουμε με τους συγγενεις μου. Παίζουμε, χορεύουμε, σηζητάμε και τρώμε.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!!!!

Τα 24 τραγούδια του Λαζάρου

Το πασχαλινό αυτό έθιμο καλά κρατεί στη Ροδαυγή και ο Πολιτιστικός Σύλλογος μαζί με όλους τους Φορείς του χωριού οι οποίοι στηρίζουν και πλαισιώνουν την Λαογραφική ομάδα που για 20 και πλέον χρόνια την παραμονή του Λαζάρου, Παρασκευή βράδυ και ώρα 8 στο προαύλιο του ιστορικού Ναού της Αγ. Παρασκευής τραγουδάνε με μεράκι και καημό αλησμόνητα τραγούδια της παράδοσής τους με στολισμένα καλάθια. Και τα 24 τραγούδια είχαν την σημασία τους και όλα είχαν να κάνουν με τη ζωή και τις ασχολίες των κατοίκων του χωριού. Ιδιαίτερη όμως σημασία έδιναν στο τραγούδι του ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥ, η παραγγελία του οποίου ήταν πολύ συχνή και αυτό επειδή η περιοχή είχε πολλούς ξενιτεμένους

Το κόκκινο αυγό στο εικονοστάσι του Πόντου

Πάσχα στη Γουμένισσα Δήμος Παιονίας

H Μεγάλη Παρασκευή, είναι η μέρα των Επιτάφιων. Στη Γουμένισσα, (όπως και σε όλη την Ελλάδα), κάθε εκκλησία βγάζει το δικό της Επιτάφιο και τους περιφέρει στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Μόνο που εδώ η παρουσία των ξακουστών χάλκινων Γουμένισσας, των χορωδιών των συλλόγων της πόλης μας και των χιλιάδων Γουμενισσιωτών και ξένων επισκεπτών, δίνει άλλη διάσταση στη βαριά τούτη μέρα. Οι Επιτάφιοι συναντώνται αρχικά στην πλατεία 23ης Οκτωβρίου και καταλήγουν στην πλατεία Θ. Ζελέγκου. Πρώτα βγαίνει ο Επιτάφιος της Παναγίας της Γουμένισσας από την Ιερά Μονή Παναγίας Γουμένισσας, για να ακολουθήσει το εκκλησάκι Αγίου Σάββα του Νοσοκομείου Γουμένισσας και τελευταίος βγαίνει ο επιτάφιος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Γεωργίου Γουμένισσας. Στη Γουμένισσα επίσης γίνεται το μοναδικό πανελλαδικά έθιμο το σήκωμα των επιτάφιων στα ακροδάχτυλα των νεαρών πιστών που περιφέρουν τους επιτάφιους.

Κόκκινη Πέμπτη-Κόκκινο Πανί

Μεγάλη Πέμπτη
Τη Μ. Πέμπτη οι νοικοκυρές βάφουν τα αβγά με κόκκινη μπογιά, τα παλιά χρόνια στην Ανατολική Θράκη η βαφή των αβγών γίνονταν με μπογιά που παράγονταν από διάφορα χόρτα. Μετά την βαφή των αβγών κρεμούν από το παράθυρο ένα κόκκινο πανί με την επωνυμία «κοκκινοπεφτιάτικο» και όσο το κόκκινο πανί είναι κρεμασμένο στο μπαλκόνι ή στο παράθυρο δεν πλένουν ούτε απλώνουν ρούχα γιατί το θεωρούν κακό σημάδι. Επίσης κρατούν τη μπογιά σαράντα ημέρες, επειδή πιστεύουν ότι είναι «του Χρηστού το αίμα» και την βαφή δεν την χύνουν αλλά την παραχώνουν.

Οι αυγομαχίες στην Καστανούσα Κερκίνης

Την Κυριακή του Πάσχα αναβιώνει στην Καστανούσα Κερκίνης του διευρυμένου δήμου Ηράκλειας, το ποντιακό πασχαλινό έθιμο «αυγομαχίες».Το έθιμο έχει τις ρίζες του στον Πόντο και συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου και τη σύγκρουση του καλού με το κακό. Βασικός κανόνας του εθίμου είναι η χρησιμοποίηση μόνο αυγών κότας.

Το κόκκινο αυγό στο εικονοστάσι του Πόντου

Έθιμο των Ποντίων στην Ξάνθη και όχι μόνο.
Τη Μεγάλη Πέμπτη κάθε οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία ένα καλάθι με τόσα αυγά, όσα και τα μέλη της, συν δύο ακόμη, ένα για το εικονοστάσι και ένα που ήταν «τ΄εφτωχού τ΄ωβόν». Στο καλάθι έβαζαν και αλάτι, που το χρησιμοποιούσαν αργότερα γιατ΄απολύμ΄», (είδος χορτόσουπας για τα ζώα) και βαμβάκι, που έφτιαχναν μ΄αυτό το «αποκάπνισμαν» (το κάπνιζαν με το θυμιατό και το ακουμπούσαστο μέτωπο του παιδιού που αρρώσταινε). «Τ΄ωβόν τη Πανα΄ΐας» το τοποθετούσαν στο εικονοστάσι. Εκεί παρέμενε όλο το χρόνο, χωρίς να χαλάσει. Το καλάθι το άφηναν στο ιερό και το έπαιρναν μετά την Ανάσταση. Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης επέστρεφαν στο σπίτι κρατώντας αναμμένα κεριά.

Το έθιμο της Λαμπροκουλούρας

Στη Τρίπολη και γενικότερα στις περιοχές της Αρκαδίας, οι νοικοκυρές τη Μεγάλη Πέμπτη ή το Μεγάλο Σάββατο φτιάχνουν μια πασχαλινή κουλούρα την οποία στολίζουν με διάφορα σχέδια  με ζυμάρι. Πάνω στη κουλούρα βάζουν κι ένα κόκκινο αυγό. Η κουλούρα αυτή κόβεται στο οικογενειακό τραπέζι τη Κυριακή του Πάσχα. Κάθε νοικοκυρά μπορεί να φτιάχνει λαμπροκουλούρες  και να τις χαρίζει σε συγγενείς. Επίσης παλαιότερα η λαμπροκουλούρα ήταν ένα δώρο που έδινε μαζί με την λαμπάδα του κάθε νονός ή νονά στο βαφτιστήρι τους ή ένα δώρο που προσέφερε αντίστοιχα το βαφτιστήρι στο νονό  ή τη νονά του όταν του έφερνε τη λαμπάδα του.