ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΜΟΥ - 4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ

Μακρυγιάννης

Ο Μακρυγιάννης γεννήθηκε το 1797 στην περιοχή Αβορίτι Δωρίδας.
Υπήρξε σπουδαίος αγωνιστής του 1821.  Το επίθετο Μακρυγιάννης του το έδωσαν οι συμπολεμιστές του λόγω του αναστήματος του.
Το 1820 έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Από εκείνη τη στιγμή και μετά συμμετείχε
σε πολλές μάχες και το 1824 ανακηρύχθηκε Στρατηγός. Χαρακτηριστικά το 1825,
όταν ο στρατός του Ιμπραήμ επιτέθηκε στους Μύλους του Άργους με περισσότερο
από τέσσερις χιλιάδες στρατό, ο Στρατηγός πλέον Μακρυγιάννης με 300 στρατιώτες
κατάφερε να τον αντιμετωπίσει και να τον αποκρούσει.
Υπερασπίστηκε με πάθος την Ακρόπολη το 1826 προβάλλοντας αντίσταση στον
Κιουταχή, καθώς για περισσότερο από ένα χρόνο είχε οριστεί φρούραρχος. Κατά τη
διάρκεια των μαχών είχε τραυματιστεί πέντε φορές και τα τραύματα του αυτά θα τον
βασάνιζαν μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο Μακρυγιάννης εκτός από την πολεμική του δράση είχε ενεργή συμμετοχή και στα
πολιτικά πράγματα. Μετά την αναδιοργάνωση του Ελληνικού Κράτους διετέλεσε
μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας. Πρωταγωνίστησε στην επανάσταση
της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 για την παραχώρηση Συντάγματος από τον Βασιλιά
Όθωνα, με αποτέλεσμα να δικαστεί για εσχάτη προδοσία. Καταδικάστηκε αρχικά σε
θάνατο για να μετατραπεί στη συνέχεια η ποινή σε κάθειρξη 10 ετών.
Οι γραμματικές του γνώσεις, που τις απέκτησε σε μεγάλη ηλικία, περιορίζονταν στην
ανάγνωση και γραφή των 24 γραμμάτων της αλφαβήτου, χωρίς τόνους, πνεύματα
και σημεία στίξης. Τα απομνημονεύματα του: «δυστυχήματα εναντίον της πατρίδας
και θρησκείας» - (1829 - 1850), θεωρούνται ιστορικό ντοκουμέντο.
Πέθανε το 1864 στην Αθήνα σε ηλικία 67 ετών.

Η Ναυμαχία του Γέροντα

Χρονολογία	29 Αυγούστου 1824
Τόπος	Νοτιοανατολικό Αιγαίο
Έκβαση	Νίκη των Ελλήνων
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες | Οθωμανική Αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Ανδρέας Μιαούλης                                                            Γεώργιος Σαχτούρης                                                        Νικολής Αποστόλης |Ισμαήλ Γιβραλτάρ |Χοσρέφ Πασάς
Δυνάμεις
70 Σκάφη 800 Πυροβόλα |1 Δίκροτο |25 Φρεγάτες |25 Δρόμωνες |50 Πάρωνες & Ημιολίες |300 Μεταγωγικά |50.000 Ναύτες & Στρατιώτες |2.500 Πυροβόλα
Απολογισμός
- |27 βυθισμένα πλοία

Α΄ πολιορκία του Μεσολογγίου

Μετά την καταστροφική, για τους Έλληνες επαναστάτες, μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822),  ο Ομέρ Βρυώνης και ο Κιουταχής μαζί με  8.000 άνδρες κατευθυνθήκαν και πολιόρκησαν το Μεσολόγγι  (25 Οκτωβρίου). Ο Γιουσούφ Πασάς με τον στόλο είχε αποκλείσει την πόλη από τη θάλασσα. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και ο Μάρκος Μπότσαρης με 700 περίπου πολεμιστές ανέλαβαν την υπεράσπιση του Μεσολογγίου. Τα πολεμοφόδια και τα τρόφιμα μόλις έφθαναν για ένα μήνα. Στα μέσα Νοεμβρίου στολίσκος από 11 πλοία υπό τον Ανδρέα Μιαούλη διέσπασε τον θαλάσσιο αποκλεισμό του Μεσολογγίου. Αποβίβασε περίπου 1.000 άνδρες υπό τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Ανδρέα Ζαΐμη και Κανέλλο Δεληγιάννη και προμήθευσε με τροφές και πολεμοφόδια τους υπερασπιστές του. Οι  πασάδες αποφάσισαν έφοδο. Η επίθεση προγραμματίστηκε για τη νύχτα της 24ης προς 25η Δεκεμβρίου, με την ελπίδα ότι οι μαχητές θα εγκατέλειπαν τους προμαχώνες και θα πήγαιναν στις εκκλησιές για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα. Τους Έλληνες ειδοποίησε όμως ο γραμματικός του Ομέρ Βρυώνη, Γιάννης Γούναρης  κι έτσι η φρουρά παρέμεινε στις θέσεις της πανέτοιμη για την επίθεση. Κατά την έφοδο, οι Οθωμανοί υπέστησαν πανωλεθρία και οι δύο πασάδες αποφάσισαν να λύσουν την πολιορκία στις 31 Δεκεμβρίου 1822.

Πρώτη Πολιορκία του Μεσολογγίου
Ελληνική Επανάσταση του 1821
Χρονολογία	25 Οκτ. 1822- 31 Δεκ. 1822
Τόπος	Μεσολόγγι
Έκβαση	Νίκη των Ελλήνων Οι Τούρκοι λύνουν την Ά πολιορκία και αποχωρούν
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες  Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Μάρκος Μπότσαρης, Αλέξ. Μαυροκορδάτος Μαυρομιχάλης, Λόντος Ομέρ Βρυώνης, Μεχμέτ Ρεσίτ πασάς Κιουταχής
Δυνάμεις
600 άνδρες + 1.500 από την Πελοπόννησο 8.000 στρατιώτες
Απώλειες
4 νεκροί, 2 τραυματίες 500 νεκροί

Γεώργιος Καραϊσκάκης -Μάχη Αναλάτου Φαλήρου

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν αγωνιστής της Επανάστασης του 1821.Γεννήθηκε το 1782 στη Σκουληκαριά Άρτας και πέθανε το 1827.Η μητέρα του, μετά τον θάνατο του πρώτου της συζύγου, έγινε καλόγρια, γι’ αυτό και του έμεινε η προσωνυμία <<ο γιος της καλογριάς>>
Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και το 1820 προσπάθησε να υποκινήσει επανάσταση στην περιοχή της Βόνιτσας , χωρίς όμως επιτυχία. Το Δεκέμβριο του 1821 ανέλαβε καπετάνιος στην περιοχή των Αγράφων. Κατηγορήθηκε όμως ότι ερχόταν σε μυστικές συνεννοήσεις με τους Τούρκους και κηρύχθηκε ένοχος εσχάτης προδοσίας, στερούμενος τα αξιώματά του. Ωστόσο αποκαταστάθηκε και ανέλαβε την διοίκηση του στρατοπέδου της Άμφισσας.
Το 1825 επιτέθηκε στον Κιουταχή που πολιορκούσε το Μεσολόγγι. Μετά τη πτώση του Μεσολογγίου διορίζεται αρχιστράτηγος της Στερεάς και εγκαθιστά το στρατόπεδο του στην Ελευσίνα. Τον Απρίλιο του 1827 κινήθηκε για την απελευθέρωση της Αθήνα από τον Κιουταχή. Σε βοήθεια του έσπευσαν στρατεύματα από την Πελοπόννησο και αρκετοί φιλέλληνες. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης δέχτηκε μια σφαίρα και ξεψύχησε την άλλη μέρα. Τα τελευταία του λόγια πριν πεθάνει ήταν : "Εγώ πεθαίνω αλλά να είστε μονοιασμένοι να βαστήξετε την πατρίδα"

Η Μάχη Ανάλατου (Φαλήρου)

Έγινε στις 24 Απριλίου 1827 στην περιοχή Ανάλατος (σημερινός Νέος Κόσμος, Αθήνα). Οι αντιμαχόμενοι ήταν οι Έλληνες και Οθωμανική αυτοκρατορία. Τα ηγετικά πρόσωπα ήταν 6 όπως : ο Λόρδος Κόχραν, ο Ρίτσαρντ Τσώρτς, ο Κίτσος Τζαβέλλας και  ο Μακρυγιάννης για τους Έλληνες  και ο Κιουταχής και ο Ομέρ Πασάς της Καρύστου από την πλευρά των Οθωμανών. Και οι απώλειες ήταν πολλές.

Οι Έλληνες σε αυτή τη μάχη ηττήθηκαν.

https://images.app.goo.go/4ukR2gMRDfC9TxQ2A
https://images.app.too.gl/VEytAex7qPDHHkZf6

Νικηταράς (Νικήτας Σταματελόπουλος) – Άλωση της Τρίπολης

Ο Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστότερος ως Νικηταράς γεννήθηκε το 1782 στα Μεσσήνια. Πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 1849. Ήταν Έλληνας οπλαρχηγός και ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Έμεινε γνωστός και μέσα από το ψευδώνυμο του, ως Τουρκοφάγος. Θάφτηκε στο πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Συμμετείχε στις μάχες : Μάχη του Βαλτεσίου, Μάχη των Δολιανών και Βερβένων, Άλωση της Τριπολιτσάς, Μάχη των Δερβενακίων, Μάχη του Αγιονορίου, Μάχη του Μεχμέταγα , Μάχη της Αράχωβας.

Η Άλωση της Τριπολιτσάς ή σφαγή της Τριπολιτσάς ονομάζεται στη νεότερη ελληνική ιστορία η κατάληψη της πόλης της Τρίπολης στις 23 Σεπτεμβρίου 1821. Για το ίδιο γεγονός χρησιμοποιείται ο συνοπτικός τίτλος Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς. Η πολιορκία (από τις αρχές Ιουνίου) και εν τέλει η άλωση (23 Σεπτεμβρίου 1821) της Τριπολιτσάς αποτέλεσαν καθοριστικό σταθμό στην πορεία της Ελληνικής Επανάστασης, δεδομένου ότι είχαν ως αποτέλεσμα τη σταθεροποίηση της και την επικράτηση των Ελλήνων σε όλη την Πελοπόννησο, πλην ορισμένων φρουρίων.

Να μια εικόνα με τον Νικήτα Σταματελόπουλο

https://images.app.goo.gI/dzjE2J51D5aDtJXc7

Δημήτριος Υψηλάντης

Ο Δημήτριος Υψηλάντης γεννήθηκε το 1793 στην Κωνσταντινούπολη  από τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη και την Ελισάβετ Βακαρέσκου, γόνος εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας και είχε έξι αδέλφια. Σπούδασε στην Γαλλία σε στρατιωτικές σχολές και το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, ενώ αργότερα κατατάχθηκε και στην αυτοκρατορική φρουρά του Τσάρου.

Με δύο διαβατήρια, Γερμανικό και Ρώσικο, κατάφερε να φτάσει στην Ελλάδα, όπου και ανέλαβε την αρχιστρατηγία των επαναστατών ενώ και ο Καποδίστριας αργότερα τον διόρισε στρατάρχη του στρατού. 

Κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα έλαβε μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου και τους Άργους, στην  μάχη των Δερβενακίων, στους Μύλους της Λέρνης, στην Πέτρα της Βοιωτίας.

Ανέπτυξε και πολιτική δράση αφού ανέλαβε πρωτοβουλίες για την συγκρότηση Εθνικής Συνέλευσης, διετέλεσε πρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας, ενώ τον Ιανουάριο του 1822 εκλέχθηκε πρόεδρος του βουλευτικού.

Πέθανε τον Αύγουστο του 1832 από μυοτονική δυστροφία τύπου 1.

Χαρακτηρίστηκε από τον ιστορικό Κωνσταντίνο Βακαλόπουλο ως ο  «αγνότερος ίσως και περισσότερο ανιδιοτελής από τους αρχηγούς της Ελληνικής Επανάστασης»

Η ναυμαχία του Ναυαρίνου

Η ναυμαχία στο Ναυαρίνο έγινε στις 20 Οκτωβρίου του 1827, κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης (1821-1832) στον κόλπο Ναυαρίνο, στη δυτική ακτή της χερσονήσου της Πελοποννήσου στο Ιόνιο Πέλαγος.

Αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά πολεμικά πλοία με αρχηγούς τους ναυάρχους Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν έπλευσαν στην Πύλο, για να εφαρμόσουν τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, τον Οκτώβριο του 1827, οι ναυτικές συμμαχικές δυνάμεις αντιμετώπισαν με επιτυχία τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, καταστρέφοντάς τον ολοκληρωτικά. Η νίκη του στόλου των συμμαχικών δυνάμεων στο Ναυαρίνο ήταν καθοριστική και επιτάχυνε τις εξελίξεις, οδηγώντας τελικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας.

Χρονολογία	20 / 10 / 1827
Τόπος	Ναυαρίνο
Έκβαση	Αποφασιστική νίκη των ευρωπαϊκών δυνάμεων
Αντιμαχόμενοι
Ηνωμένο Βασίλειο  Βασίλειο της Γαλλίας  Ρωσική αυτοκρατορία  Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Έντουαρντ Κόδριγκτον  Ανρί Δεριγνύ  Λογγίνος Χέυδεν  Ιμπραήμ Πασάς  Αμίρ Ταχίρ Πασάς  Μοχαρράμ Μπέης  Καπιτάν Μπέης
Εμπλεκόμενες μονάδες
10 πολεμικά πλοία 10 φρεγάτες 4 μπρίκια, 3 βάρκες 3 πολεμικά πλοία 17 φρεγάτες 30 κορβέτες 28 μπρίκια, 5 βάρκες, 5/6 πυρπολικά
Απολογισμός
περίπου 650 νεκροί και τραυματίες 6.000 νεκροί και 60 πλοία

Η μάχη της Αλαμάνας

22 Απριλίου 1821: Η μάχη της Αλαμάνας

Μετά τη σφοδρή επίθεση που δέχτηκαν οι Έλληνες από τον Ομέρ Βρυώνη το σώμα του Δυοβουνιώτη μπροστά στην τεράστια δύναμη του εχθρικού πεζικού και ιππικού υποχώρησε, ενώ το σώμα του Πανουργιά αναγκάστηκε μετά από αρκετή αντίσταση να καμφθεί και να υποχωρήσει ιδίως μετά τον σοβαρό τραυματισμό του ίδιου του Πανουργιά που μαχόταν στη πρώτη γραμμή.

Η αντίσταση στην Αλαμάνα, εναντίον των ανδρών του Κιοσέ Μεχμέτ, όμως εξακολουθούσε. Ο Διάκος βλέποντας ότι λιγόστευε η δύναμη των μαχητών πάνω στη γέφυρα έτρεξε σε βοήθεια. Οι ηρωικοί Καλύβας και Μπακογιάννης κλείστηκαν σε ένα χάνι κοντά στη γέφυρα για να απασχολήσουν τους εχθρούς.

Βλέποντας οι άνδρες του Διάκου, που ήταν πια 50 ή 10, ότι δεν ωφελούσε η παραπέρα αντίσταση, προσπάθησαν να τον πείσουν υποχωρήσουν. Αυτός όμως συνέχισε απτόητος να πολεμάει και τελικά τραυματίστηκε και συνελήφθη από πέντε Αλβανούς. Διακόσιοι Έλληνες σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα ενώ ο δρόμος για την Βοιωτία ήταν ελεύθερος για τους Τούρκους.

Αθανάσιος Διάκος

Ο Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε το 1788.  Ο τόπος γέννησης του διεκδικείται από την Ανω Μουσουνίτσα και την Αρτοτίνα Φωκίδας.  Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Γραμματικός.  Σε ηλικία 17 χρονών οι δικοί του τον έστειλαν στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου για να μορφωθεί.  Εκεί γαλουχήθηκε με τα ιδανικά της πίστεως και της πατρίδας.  Αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και πήρε το προσωνύμιο Διάκος.  Συμμετέχει από νωρίς στον αγώνα και αποκτά εμπειρία και δεξιότητα των όπλων μέσα στην αυλή του Αλή Πασά.

Στις 27 Μαρτίου 1821 πρωτοστατεί στην κύρηξη της επανάστασης.  Στην μάχη της Αλαμάνας τραυματίζεται και συλλαμβάνεται.  Ο Ομέρ Βρυώνης του προτείνει να αλλαξοπιστήσει αλλά ο Διάκος αρνείται λέγοντας "Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε να πεθάνω"   Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν ένας μαρτυρικός θάνατος δια ανασκολοπισμού  (σουβλίστηκε).  Προτού ξεψυχήσει αναφώνησε << Για δες καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρει τώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι>>.

Η άλωση της Τριπολιτσάς.

Οι Έλληνες επαναστάτες στην Πελοπόννησο με επικεφαλής τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη αποφάσισαν να πολιορκήσουν την Τριπολιτσά, που ήταν η στρατιωτική έδρα των Τούρκων.

Η Τριπολιτσά έπεσε στα χέρια των επαναστατών στις 23 Σεπτεμβρίου του 1821. Ακολούθησαν σφαγές και λεηλασίες. Οπλισμένοι οι Έλληνες, μπήκαν στην πόλη χτυπώντας τους Τούρκους, που οχυρώθηκαν στα σπίτια τους. Οι Οθωμανοί που κλείστηκαν στον κεντρικό πύργο, τη Μεγάλη Τάπια, παραδόθηκαν έπειτα από τρεις ημέρες από έλλειψη νερού.

Η άλωση της Τριπολιτσάς, έξι μήνες από την έναρξη της Επανάστασης, ήταν ιδιαίτερα σημαντική, καθώς είχε συντριβεί η βασική στρατιωτική βάση του οθωμανικού στρατού στην Πελοπόννησο και χιλιάδες τουρκικά όπλα πέρασαν στην κατοχή των Ελλήνων, τονώνοντας το ηθικό τους.

Χρονολογία	23 Σεπτεμβρίου 1821
Τόπος	Τρίπολη Αρκαδίας
Έκβαση	Ελληνική Νίκη
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες Επαναστάτες  Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Μεχμέτ Σαλήχ, Κεχαγιάμπεής
Δυνάμεις
10.000 άνδρες 10.000 στρατιώτες
Απώλειες
100-700 από διάφορες πηγές μεταξύ 6.000 και 32.000 άμαχοι + 8.000 περίπου ενόπλων μετά τη φυγή των Αρβανιτών

ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ

Ο Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας Φεραίος γεννήθηκε στο Βελεστίνο, τις αρχαίες Φερές, το 1757 από εύπορη οικογένεια.

Ο Ρήγας Φεραίος ήταν Έλληνας συγγραφέας, πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης. Θεωρείται εθνομάρτυρας και πρόδρομος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Σπουδαίο έργο του Ρήγα Βελεστινλή είναι ο Θούριος, τον οποίο είχε γράψει το 1797 και τραγουδούσε σε συγκεντρώσεις, με σκοπό να ξεσηκώσει τους Έλληνες.

Συνελήφθη στης 8 Δεκεμβρίου του 1797 από την αυστριακή αστυνομία στην Τεργέστη και παραδόθηκε στους Τούρκους οι οποίοι τον σκότωσαν δια στραγγαλισμού στης 12 Ιουνίου του 1798 στο Βελιγράδι.