Όλοι γνωρίζουμε πως σε λίγες ημέρες γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και είναι μια μεγάλη ευκαιρία να αναζητήσουμε και να μάθουμε για τα γεγονότα, τους ήρωες, τους ποιητές, τους ζωγράφους εκείνης της εποχής! Έτσι και εγώ, θα σας γράψω για ένα ποίημα που έμαθα από τη γιαγιά μου και το ίδιο το έλεγε η μαμά μου στην ηλικία μου. Είναι "Ο βράχος και το κύμα", του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824 - 1879), είναι ένας από τους πιο μεγάλους ποιητές της νεώτερης Ελλάδας. Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1824 κι ευτύχησε να μεγαλώσει τον καιρό, που βροντούσαν ακόμα τα κανόνια της Επανάστασης του 1821.

Έτσι τα πρώτα τραγούδια, που παιδάκι ακόμα αποστήθισε ο Βαλαωρίτης, ήταν τα επικά τραγούδια του ελληνικού λαού και ο «Ύμνος εις την Ελευθερία» του Διονύσιου Σολωμού.

Ο Βαλαωρίτης έγραψε επικά και λυρικά ποιήματα. Από το τεράστιο έργο του, που είναι γεμάτο πατριδολατρία και λεβεντιά, έχουν γοητευθεί και έχουν διδαχθεί χιλιάδες Ελληνόπουλα ως και σήμερα, όχι μόνο στα σχολικά τους βιβλία μα κι έξω από αυτά.

Στο ποίημά του  "Ο βράχος και το κύμα",  ο Βαλαωρίτης προσωποποιεί τον Τούρκο δυνάστη με βράχο και παρουσιάζει τον Έλληνα σαν κύμα αγριεμένο από την σκλαβιά, που υποσκάπτει τα θεμέλια του τυράννου του.

Ακολουθεί το ποίημα:

«Μέριασε βράχε νὰ διαβῶ!» τὸ κύμα ἀνδρειωμένο
λέγει στὴν πέτρα τοῦ γυαλοῦ θολό, μελανιασμένο.
Μέριασε, μὲς στὰ στήθη μου, ποὖσαν νεκρὰ καὶ κρύα,
μαῦρος βοριὰς ἐφώλιασε καὶ μαύρη τρικυμία.

Ἀφροὺς δὲν ἔχω γι᾿ ἄρματα, κούφια βοὴ γι᾿ ἀντάρα,
ἔχω ποτάμι αἵματα, μὲ θέριεψε ἡ κατάρα
τοῦ κόσμου, ποὺ βαρέθηκε, τοῦ κόσμου, πού ῾πε τώρα,
βράχε, θὰ πέσης, ἔφτασεν ἡ φοβερή σου ἡ ὥρα!

Ὅταν ἐρχόμουνα σιγά, δειλό, παραδαρμένο
καὶ σὄγλυφα καὶ σὄπλενα τὰ πόδια δουλωμένο,
περήφανα μ᾿ ἐκύτταζες καὶ φώναζες τοῦ κόσμου
νὰ δεῖ τὴν καταφρόνεση, ποὺ πάθαινε ὁ ἀφρός μου.

Κι ἀντὶς ἐγὼ κρυφὰ κρυφά, ἐκεῖ ποὺ σ᾿ ἐφιλοῦσα
μέρα καὶ νύχτα σ᾿ ἔσκαφτα, τὴ σάρκα σου ἐδαγκοῦσα
καὶ τὴν πληγὴ ποὺ σ᾿ ἄνοιγα, τὸ λάκκο πού ῾θε κάμω
μὲ φύκη τὸν ἐπλάκωνα, τὸν ἔκρυβα στὴν ἄμμο.

Σκύψε νὰ ἰδῆς τὴ ρίζα σου στῆς θάλασσας τὰ βύθη,
τὰ θέμελά σου τά ῾φαγα, σ᾿ ἔκαμα κουφολίθι.
Μέριασε, βράχε, νὰ διαβῶ! Τοῦ δούλου τὸ ποδάρι
θὰ σὲ πατήση στὸ λαιμό… Ἐξύπνησα λιοντάρι!»

Ὁ βράχος ἐκοιμότουνε. Στην καταχνιὰ κρυμμένος,
ἀναίσθητος σοῦ φαίνεται, νεκρός, σαβανωμένος.
Τοῦ φώτιζαν τὸ μέτωπο, σχισμένο ἀπὸ ρυτίδες,
τοῦ φεγγαριοῦ, ποὖταν χλωμό, μισόσβηστες ἀχτίδες.
Ὁλόγυρά του ὀνείρατα, κατάρες ἀνεμίζουν
καὶ στὸν ἀνεμοστρόβιλο φαντάσματα ἀρμενίζουν,
καθὼς ἀνεμοδέρνουνε καὶ φτεροθορυβοῦνε
τὴ δυσωδία τοῦ νεκροῦ τὰ ὄρνια ἂν μυριστοῦνε.

Τὸ μούγκρισμα τοῦ κύματος, τὴν ἄσπλαγχνη φοβέρα,
χίλιες φορὲς τὴν ἄκουσεν ὁ βράχος στὸν ἀθέρα
ν᾿ ἀντιβοᾶ τρομαχτικὰ χωρὶς κὰν νὰ ξυπνήσει,
καὶ σήμερα ἀνατρίχιασε, λὲς θὰ λιγοψυχήσει.
«Κῦμα, τὶ θέλεις ἀπὸ μὲ καὶ τὶ μὲ φοβερίζεις;
Ποιὸς εἶσαι σὺ κι ἐτόλμησες, ἀντὶ νὰ μὲ δροσίζεις,
ἀντὶ μὲ τὸ τραγούδι σου τὸν ὕπνο μου νὰ εὐφραίνεις,
καὶ μὲ τὰ κρύα σου νερὰ τὴ φτέρνα μου νὰ πλένεις,
ἐμπρός μου στέκεις φοβερό, μ᾿ ἀφροὺς στεφανωμένο;
Ὅποιος κι ἂν εἶσαι μάθε το, εὔκολα δὲν πεθαίνω!»

«Βράχε, μὲ λένε Ἐκδίκηση. Μ᾿ ἐπότισεν ὁ χρόνος
χολὴ καὶ καταφρόνεση. Μ᾿ ἀνάθρεψεν ὁ πόνος.
Ἤμουνα δάκρυ μιὰ φορὰ καὶ τώρα κοίταξέ με,
ἔγινα θάλασσα πλατιά, πέσε, προσκύνησέ με.
Ἐδῶ μέσα στὰ σπλάγχνα μου, βλέπεις, δὲν ἔχω φύκη,
σέρνω ἕνα σύγνεφο ψυχές, ἐρμιὰ καὶ καταδίκη,
ξύπνησε τώρα, σὲ ζητοῦν τοῦ ἄδη μου τ᾿ ἀχνάρια…
Μ᾿ ἔκαμες ξυλοκρέβατο… Μὲ φόρτωσες κουφάρια…
Σὲ ξένους μ᾿ ἔριξες γιαλούς… Τὸ ψυχομάχημά μου
τὸ περιγέλασαν πολλοὶ καὶ τὰ πατήματά μου
τὰ φαρμακέψανε κρυφὰ μὲ τὴν ἐλεημοσύνη.
Μέριασε βράχε, νὰ διαβῶ, ἐπέρασε ἡ γαλήνη,
καταποτήρας εἶμαι ἐγώ, ὁ ἄσπονδος ἐχθρός σου,
γίγαντας στέκω ἐμπρός σου!»

Ὁ βράχος ἐβουβάθηκε. Τὸ κῦμα στὴν ὁρμή του
ἐκαταπόντησε μεμιᾶς τὸ κούφιο τὸ κορμί του.
Χάνεται μὲς τὴν ἄβυσσο, τρίβεται, σβήεται, λιώνει
σὰ νἆταν ἀπὸ χιόνι.
Ἐπάνωθέ του ἐβόγγιζε γιὰ λίγο ἀγριεμένη
ἡ θάλασσα κι ἐκλείστηκε. Τώρα δὲν ἀπομένει
στὸν τόπο ποὖταν τὸ στοιχειό, κανεὶς παρὰ τὸ κῦμα,
ποὺ παίζει γαλανόλευκο ἐπάνω ἀπὸ τὸ μνῆμα.

Ο ΛΥΚΟΣ

Ο «κακός λύκος» των παραμυθιών δεν είναι παρά ένα τρωτό είδος που χρειάζεται προστασία. Υπήρξε το θηλαστικό με τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στον πλανήτη μας,καθώς κάλυπτε όλο σχεδόν το βόρειο ημισφαίριο. Σήμερα, εξαιτίας των συστηματικών προσπαθειών εξόντωσης έχει χάσει μεγάλο μέρος της ιστορικής του επικράτειας. Στην Ευρώπη, εκτός από την Ελλάδα, λύκους συναντά κανείς σε μικρούς πληθυσμούς στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στις σκανδιναβικές χώρες και σε μεγαλύτερους πληθυσμούς στα ανατολικά της Ευρώπης ενώ πρόσφατα επανεμφανίστηκε στη Γαλλία, στην Ελβετία και στη Γερμανία. Στην Ελλάδα η εξάπλωσή του εκτείνεται σε όλο σχεδόν το ηπειρωτικό ανάγλυφο της χώρας, βόρεια της Βοιωτίας.

Επικοινωνία

Καθώς οι λύκοι δεν είναι μοναχικά ζώα, αλλά ζουν σε ομάδες, η μεταξύ τους επικοινωνία είναι απαραίτητη.

Οι λύκοι επικοινωνούν με χαρακτηριστικές εκφράσεις του προσώπου, στάσεις του σώματος και ποικιλία ήχων.

Η στάση του σώματος προδίδει τις προθέσεις, τα συναισθήματα ακόμα και την κοινωνική θέση του λύκου στην αγέλη. Με τα ουρλιαχτά προειδοποιούν ξένες αγέλες για την παρουσία τους στην περιοχή και επίσης επικοινωνούν μεταξύ τους σε μεγάλες αποστάσεις.

Στη νεαρή ηλικία ακόμη και τα λυκάκια μαθαίνουννα ουρλιάζουν και να αναγνωρίζουν την ποικιλία των ήχων.

Το ουρλιαχτό του λύκου διαφοροποιείται ανάλογα με την κοινωνική του θέση στην αγέλη.

Οι νεαροί λύκοι ή οι λύκοι που βρίσκονται χαμηλά στην ιεραρχία ουρλιάζουν με διακεκομμένα ουρλιαχτά και φωνές που θυμίζουν γάβγισμα σκύλου ή ουρλιαχτό τσακαλιού.

Ο λύκος-αρχηγός της αγέλης ουρλιάζει με συνεχόμενο και πιο σταθερό ουρλιαχτό.

Το χωριό μου : Η Χιόνα!

Είναι ένα μικρό χωριό του νομού Αχαΐας και βρίσκεται στις πλαγιές του Κομπουβινίου, κοντά στο όρος του Ερυμάνθου. Εκεί συνέβη και ο μύθος του Ηρακλή που σκότωσε τον Ερυμάνθιο Κάπρο. Σήμερα το βουνό έχει πλούσια βλάστηση και δύσβατες διαδρομές για τους πιο τολμηρούς!
Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία και έχει εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Σήμερα στη διαδρομή για το χωριό περνάμε από το Φράγμα του Αστερίου στο οποίο υπάρχει ένα εκκλησάκι το οποίο καλύφθηκε από το νερό.

Καλή Καθαρά Δευτέρα και καλή Σαρακοστή σε όλους σας!

Συνηθίζεται την Καθαρά Δευτέρα να συζητάμε μαζί με τους φίλους μας για το Καρναβάλι που πέρασε! Επειδή λοιπόν δεν θα βρεθούμε από κοντά, θα ήθελα να σας γράψω για το δικό μου ξεχωριστό φετινό Καρναβάλι!

Κάθε χρόνο οι παρελάσεις των γκρούπ περνούσαν κάτω από το σπίτι μας και εμείς πάντα στολίζαμε το μπαλκόνι μας. Έτσι και φέτος, αποφασίσαμε να τηρήσουμε το έθιμό μας και βάλαμε πολλές σερπαντίνες και χρωματιστά μπαλόνια να κρέμονται μπροστά! Μου φάνηκε πιο χαρούμενη και χρωματιστή η γειτονιά μας, αλλά δυστυχώς τώρα έλειπε η καρναβαλική μουσική από τα ηχεία του Δήμου! Έτσι γρήγορα σκεφτήκαμε με την αδερφή μου να βάλουμε καρναβαλικά τραγούδια, να φορέσουμε τις παλιές καρναβαλικές στολές μας, να βαφτούμε και να διασκεδάσουμε κάνοντας την δική μας διαφορετική παρέλαση μέσα στο σπίτι μας! Κάναμε και εμείς ένα κορονοκαρναβαλικό πάρτι, και σήμερα Καθαρά Δευτέρα καθαρίζουμε, όπως λέει και το αγαπημένο μου τραγούδι!

Εύχομαι του χρόνου να διασκεδάζουμε όλοι στους δρόμους! Με χαρά!!!

          Στην εποχή της Κέιτ οι άντρες πίστευαν ότι οι γυναίκες γεννιούνταν για να τους υπηρετούν , θεωρούσαν ότι πρέπει να καθαρίζουν , να μαγειρεύνουν ,  να φροντίζουν τα παιδιά  και να μην ασχολούνται με τίποτε άλλο. Επίσης  έλεγαν ότι  πρέπει να φοράνε " γυναικεία ρούχα " ,δηλαδή μακριά φορέματα  με σφιχτούς κορσέδες. Δεν τους ένοιαζε καν αν οι γυναίκες με  αυτό το ντύσιμο δυσκολεύνταν να περπατήσουν και να αναπνεύσουν. Έπρεπε απλώς να είναι όμορφες.              Τότε δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες ούτε να δουλεύουν ,ούτε να ασχολούνται με κάποιο άθλημα ,ούτε να διοικούν τη χώρα, ούτε καν  να ψηφίζουν! Η Κέιτ όμως είχε άλλη γνώμη γι' αυτό , πίστευε ότι οι γυναίκες πρέπει να έχουν την ίδια ελευθερία με τους άντρες δηλαδή να έχουν την ελευθερία να λένε ό,τι σκέφτονται , να ψηφίζουν όποιον θέλουν και να φοράνε άνετα ρούχα.Μια μέρα είπε μπροστά σε πολλούς ανθρώπους:"Στις γυναίκες πρέπει να επιτραπεί να ψηφίζουν και θα πρέπει επίσης να σταματήσουν να φοράνε κορσέδες".Με την δήλωση αυτή ξάφνιασε κάποιους ανθρώπους, άλλους τους θύμωσε και σε άλλους έδωσε εμπνεύση με τις ιδέες της.             Η Κέιτ και οι φίλες της συγκέντρωσαν τόσες πολλές υπογραφές που αναγκάστηκαν να τις κολλήσουν μαζί για να φτιάξουν ένα τεράστιο ρολό.Το μετέφεραν στη Βουλή και το ξετύλιξαν στο πάτωμα , σαν ένα γιγάντιο μακρύ χαλί!Οι νομοθέτες έμειναν άφωνοι.Χάρη στην Κέιτ, το 1893 η Νέα Ζηλανδία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο όπου οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου.                                                                                                                                        * Γυναίκα που μαχόταν για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών    

 Πηγές: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑΣ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΕΣ 1                               Wikipedia     https://www.youtube.com/watch?v=lokX7x7zLIw                                                                                                                                   Read more

     Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης είναι οχυρωματικό έργο οθωμανικής κατασκευής του 15ου αιώνα (χτίστηκε πιθανόν μεταξύ 1450-1470). Σήμερα θεωρείται χαρακτηριστικό μνημείο της Θεσσαλονίκης και λειτουργεί ως μουσείο. Έχει θέα τον Θερμαϊκό κόλπο.

     Στην αρχή(1536) ονομαζόταν Πύργος του Λέοντος. Από τον 17ο αιώνα και μετά ονομαζόταν ανεπίσημα Kelemeriye Kal’asi (Φρούριο της Καλαμαριάς) και Πύργος των Γενιτσάρων. Το 1826, αποκτά το όνομα Kanli-Kule (Κανλί Κουλέ), δηλαδή Πύργος του Αίματος, λόγω των σφαγών από τους Γενιτσάρους. Κατά μία εκδοχή, το σύγχρονο όνομά του φαίνεται να το πήρε όταν ένας Εβραίος κατάδικος  τον ασβέστωσε με αντάλλαγμα την ελευθερία του, το 1891. Μέχρι το 1912 ο χριστιανικός πληθυσμός συνεχίζει να τον αναφέρει ως Κανλί Κουλέ, ενώ ο εβραϊκός υιοθετεί το Torre Blanca (Τόρε Μπλάνκα), ονομασία που υιοθετούν και οι Τούρκοι ως Beyaz-Kule (Μπεϊάζ Κουλέ), δηλαδή Λευκός Πύργος.

    Παλιότερα επικρατούσε η άποψη πως ήταν έργο των Βενετών αλλά πλέον η σύγχρονη ιστοριογραφία δέχεται το κτίσμα ως οθωμανικό. Κατά μία εκδοχή, η χρονολογία κατασκευής του μνημείου τοποθετείται περί το 1450 με 1470, λίγα χρόνια μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους (1430) και πρόκειται για ένα από τα πρωιμότερα δείγματα οθωμανικής οχυρωματικής που λαμβάνει υπόψη της το πυροβολικό.

    Ο Λευκός Πύργος είναι κυλινδρική κατασκευή με ύψος 33,9 μέτρα και διάμετρο 22,7 μέτρα. Έχει έξι ορόφους, οι οποίοι επικοινωνούν με εσωτερικό κλιμακοστάσιο. Με αυτό τον τρόπο, σε κάθε όροφο υπάρχει μια κεντρική κυκλική αίθουσα διαμέτρου 8,5 μέτρων. Ο έκτος όροφος έχει μόνο κεντρική αίθουσα και έξω από αυτήν ένα δώμα με θέα του τοπίου γύρω από τον πύργο.

    Το 1912 μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το μνημείο περιήλθε στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου και στην κορυφή του υψώθηκε η ελληνική σημαία. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Λευκός Πύργος στέγαζε το κέντρο διαβιβάσεων των Συμμάχων, ενώ το 1916 χρησιμοποίησαν έναν όροφό του για τη φύλαξη αρχαιοτήτων. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι και το 1983, ο Λευκός Πύργος χρησιμοποιήθηκε ως χώρος εγκατάστασης της αεράμυνας της πόλης, ως εργαστήριο Μετεωρολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ως έδρα των συστημάτων Ναυτοπροσκόπων της πόλης. Από το 1983 έως το 1985, η εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων συντήρησε και αναστήλωσε το, εσωτερικά αλλοιωμένο από τις επεμβάσεις που προκλήθηκαν από τις διάφορες χρήσεις των νεότερων χρόνων. Η αναστήλωσή και μετατροπή του πύργου σε εκθεσιακό κέντρο βραβεύτηκε το 1988 από τη Europa Nostra. Από το 2008 στεγάζει μόνιμη έκθεση αφιερωμένη στην ιστορική διαδρομή της πόλης από την ίδρυση της μέχρι τη σύγχρονη εποχή.

Η εμπειρία μου:

    Πριν 2 χρόνια, τα Χριστούγεννα, που ήμουν στην Θεσσαλονίκη, επισκέφτηκα μαζί με τον παππού μου τον Λευκό Πύργο. Η μέρα ήταν συννεφιασμένη και είχε ένα απαλό αεράκι με αποτέλεσμα η σημαία στην κορυφή του Λευκού Πύργου να κυματίζει. Ο Λευκός Πύργος ήταν πανύψηλος σε σχέση με τα άλλα κτήρια. Από την κορυφή του που ήταν σαν ένα πολεμικό κάστρο μπορούσες να δεις σχεδόν όλη την πόλη και τον Θερμαϊκό κόλπο. Ήταν φανταστικά! Γύρω από τον Λευκό Πύργο υπήρχε μια καταπράσινη έκταση με κόσμο που έβγαζε φωτογραφίες και τον θαύμαζε. Εκείνη η μέρα ήταν πραγματικά υπέροχη! Την επόμενη φορά θα ήθελα να τον δω και από μέσα.

Εσωτερικά ο Πύργος

Πηγές:

Λευκός Πύργος - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)

Λευκός Πύργος Θεσσαλονίκη | Επίσημη Ιστοσελίδα (lpth.gr)

Η πιο πιθανή καταγωγή της λέξης πάνθηρας είναι η σανσκριτική λέξη για το υποκίτρινο χρώμα, «pandarah», η οποία αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει την τίγρη. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη λέξη πάνθηρα για όλα τα θηρία ώστε να περιγράψουν τόσο πραγματικά ζώα όσο και αυτά της μυθολογίας. Στα μεσαιωνικά οικόσημα ο πάνθηρας απεικονιζόταν σαν ένα άκακο, πολύχρωμο ζώο που είχε πολύ γλυκιά μυρωδιά. Από επιστημονική άποψη, τα τέσσερα πιο μεγαλόσωμα είδη Μεγάλης Γάτας είναι πάνθηρες. Το λιοντάρι είναι Panthera Leo, η τίγρη Panthera tigris, η λεοπάρδαλη Panthera pardus και το τζάγκουαρ Panthera Onca. Αυτά είναι τα μοναδικά είδη γάτας που βρυχώνται....

Τα ζώα που οι περισσότερος κόσμος έχει στο μυαλό του ως πάνθηρες είναι στην πραγματικότητα είτε μαύρες λεοπαρδάλεις είτε μαύρα τζάγκουαρ (στη Νότια Αμερική). Κανένα από τα δύο ζώα δεν είναι εντελώς μαύρο. Αν τα εξετάσουμε από πολύ κοντά θα μπορέσουμε να διακρίνουμε ανεπαίσθητες κηλίδες στο δέρμα τους. Έχουν υποστεί γενετική μετάλλαξη με αποτέλεσμα η μαύρη χρωστική στη γούνα τους να έχει υπερισχύσει της πορτοκαλιάς. Οι σπάνιοι «λευκοί πάνθηρες» είναι στην πραγματικότητα λεοπαρδάλεις και τζάγκουαρ που πάσχουν από αλφισμό....

Κούλουμα: τι γιορτάζουμε;

Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί τη λήξη της αποκριάς και την έναρξη της νηστείας. Το ξεκίνημα της Σαρακοστής γιορτάζεται με διάφορα σαρακοστιανά εδέσματα, όπως η παραδοσιακή λαγάνα, η ταραμοσαλάτα και οι ελιές. Σύμφωνα με την Wikipedia, με την ονομασία Κούλουμα χαρακτηρίζεται ο υπαίθριος πανηγυρισμός της Καθαράς Δευτέρας. Η γιορτή αυτή είναι πανελλήνια και κατ' άλλους έχει αθηναϊκή καταγωγή, ενώ κατ' άλλους βυζαντινή. Στην Αθήνα, από πολλές δεκαετίες προ του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα Κούλουμα γιορτάζονταν στις πλαγιές του λόφου του Φιλοπάππου, όπου οι Αθηναίοι έτρωγαν κι έπιναν καθισμένοι στους βράχους από το μεσημέρι μέχρι τη δύση του ήλιου. Οι περισσότεροι χόρευαν υπό τους ήχους πλανόδιων μουσικών, κατά παρέες, είτε δημοτικούς είτε λαϊκούς χορούς υπό τους ήχους της λατέρνας.

Σχετικά με την ετυμολογία της, οι απόψεις διαφέρουν. Μία εκδοχή είναι ότι προήλθε από τον αναγραμματισμό της λατινικής λέξης «cumulus», που σημαίνει σωρός, αφθονία ή επίλογος, υποδηλώνοντας έτσι το πολύ φαγοπότι με χορό, ή το τέλος της Αποκριάς. Η άλλη εκδοχή θέλει τον όρο «Κούλουμα» να είναι καθαρά αθηναϊκός και να προέρχεται από τις κολώνες του ναού του Ολυμπίου Διός που τις αποκαλούσαν στη νεότερη ιστορία οι Αθηναίοι columna, κόλου μνα, κούλουμνα, κούλουμα, χωρίς όμως αυτό και να προσδιορίζει την αρχή της εορτής που πιθανολογείται κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας.

Χαρακτηριστικό της ημέρας αυτής είναι το πέταγμα του χαρταετού. Ο συμβολισμός του πετάγματος του χαρταετού στην ελληνική χριστιανική παράδοση είναι αρκετά συναφής με τον κινεζικό. Συμβολίζει το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής προς τον ουρανό και το Θεό. Μάλιστα οι άνθρωποι παλαιότερα πίστευαν ότι όσο πιο ψηλά πετάξει ο χαρταετός τόσο πιο πιθανό ήταν ο Θεός να εισακούσει τις προσευχές τους και να τις πραγματοποιήσει.

πηγές:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1

https://www.mothersblog.gr/news/story/54209/koyloyma-xerete-poia-einai-i-simasia-toys-kai-giati-ta-giortazoyme

Αυτό το σπάνιο λουλούδι έχει εξαιρετική ομορφιά , έχει σχήμα καρδιάς !Επιστημονικά ονομάζεται Δίκεντρα . Το όνομα Βleeding heart έχει καθιερωθεί προφανώς από το λουλούδι που μοιάζει με καρδιά από τη οποία στάζει μία σταγόνα αίμα. Αυτά τα πανέμορφα ροζ και λευκά λουλούδια βγαίνουν την Άνοιξη, χρειάζονται υγρασία, ζέστη αλλά και σκιά !Αυτό το λουλούδι προέρχεται από την Ασία. Τα πρώτα δείγματα εισήχθισαν στην Ευρώπη από την Ασία στην δεκαετία του 1840!Επείσις μπορεί να φτάσει το ύψος 0,3μ!

Το σχολείο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας και όταν η κοινωνία “νοσεί”, θα “νοσεί” και το σχολείο. Ο σχολικός εκφοβισμός αναφέρεται σε οποιαδήποτε μορφή βίας που ασκείται σε τακτά χρονικά διαστήματα στο θύμα.

Με τον όρο σχολικός εκφοβισμός, γνωστός στη διεθνή επιστημονική ορολογία ως bullying, εννοείται η επαναλαμβανόμενη και εσκεμμένη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή παιδιών παρόμοιας ηλικίας, με σκοπό την πρόκληση πόνου και αναστάτωσης. Αποτελεί μία κατάχρηση εξουσίας και εμπεριέχει ανισότητα στη δύναμη αντικειμενική (π.χ. σωματική) ή αντιληπτή (π.χ. προσωπικότητα). Ωστόσο, ο σχολικός εκφοβισμός δεν θα πρέπει να συγχέεται με τις περιπτώσεις όπου τα παιδιά κάνουν αστεία μεταξύ τους διασκεδάζοντας και οι δύο αληθινά.

Η βία μεταξύ των μαθητών μπορεί να πάρει τις εξής μορφές:

α) σωματική (σπρωξίματα, κλωτσιές, μπουνιές, χαστούκια, τράβηγμα μαλλιών κ.τ.λ.)

β) συναισθηματική (σκόπιμη απομόνωση του παιδιού, να λερώνουν, να κρύβουν, να καταστρέφουν τα πράγματά του, να το εκβιάζουν για χρήματα, να το απειλούν κ.τ.λ.)

γ) λεκτική (κοροϊδία, βρίσιμο, σαρκασμός, ειρωνεία, διάδοση ψευδούς φήμης, χειρονομίες, συκοφαντικά γκράφιτι κ.τ.λ.)

δ) σεξουαλική (ανεπιθύμητο άγγιγμα, απειλές, προσβλητικά μηνύματα, χυδαία γράμματα και εικόνες, πειράγματα κ.τ.λ..) και

ε) ηλεκτρονική (χρήση διαδικτύου, email, chat room, και κινητών με προσβλητικό και απειλητικό περιεχόμενο. Στην διεθνή επιστημονική ορολογία το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό ως cyberbullying).

Ερευνητικά δεδομένα από όλο τον κόσμο δείχνουν ότι ένας σημαντικός αριθμός μαθητών που φοιτούν σε όλες τις σχολικές βαθμίδες συμμετέχουν, με οποιοδήποτε τρόπο, σε φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού. Σε έρευνα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, μαθητές δήλωσαν, σε ποσοστό 29,4%, ότι υπήρξαν μάρρτυρες περιστατικών σχολικού εκφοβισμού. (psychologynow.gr)