ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ

A3
Εννοείται πως θα διαβάσετε ό,τι έχουμε γράψει και πει...και ό,τι φυλλάδιο σας έχω δώσει.
Καλά μεταφράσεις και τα σχόλια από το Blog....
και τα σχόλια του βιβλίου που σας επεσήμανα, καθώς και τα φυλλάδια με σχόλια.
OMΩΣ σας έχω και αυτά....δεν τα δίνω τυχαία.ΔΩΣΤΕ ΒΑΣΗ  ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ @Αυτά είναι γραμματική και συντακτικό.Παρακαλώ να μην αγνοηθούν.
Στα λεξιλογικά /ομόρριζα/σημασιολογικά συγγενή δεν σας φοβάμαι.
Ούτε στις αντιστοιχίες της μετάφρασης σας φοβάμαι.
Στο συντακτικό  παρακαλώ τους βασικούς όρους: Yποκείμενο, αντικείμενο, κατηγορούμενο, αμετάβατο και μεταβατικό ρήμα.
Να βρίσκετε το υποκείμενο μετοχών, ρημάτων και απαρεμφάτων.
Εμπρόθετοι προσδιορισμοί χρόνου, τόπου, σκοπού
Από δευτερεύουσες προτάσεις δώστε βάση σε ΧΡΟΝΙΚΕΣ (επιρρηματικές) ΕΝΔΟΙΑΣΤΙΚΕΣ(ονοματικές) ΠΛΑΓΙΕΣ (ονοματικές) ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΔΙΚΕΣ(ονοματικές). Μην ξεχνάτε πως,  σε αντίθεση με τις επιρρηματικές, οι ονοματικές μπορούν να μπουν ως αντικείμενο ενός ρήματος  προσωπικού ή υποκείμενο ενός ρήματος απρόσωπου.
ΕΙΔΗ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ////ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ
H arxaia.gr πλατφόρμα
https://arxaia.gr/category/listing/4
ΚΛΙΣΗ ΤΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ ΠΛΕΩ //ΠΡΟΣΟΧΗ
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΡΗΜΑΤΑ που ακολουθούν
Κάποια έχουν διπλούς τύπους 
Εμφαση στον Αόριστο β και τον παθητικό α
Θυμηθείτε πώς κλίνονται σε όλες τις εγκλίσεις.
λέγω ἔλεγον λέξω ἔλεξα εἴρηκα εἰρήκειν ἐρῶ εἶπα εἶπον (αόριστος β)
λέγοµαι ἐλεγόµην λεχθήσοµαι και   ῥηθήσοµαι  ἐλέχθην(παθητικός α) και ἐρρήθην (παθητικός α) εἴρηµαι εἰρήµην 
πέµπω ἔπεµπον πέµψω ἔπεµψα πέπομφα ἐπεπόμφειν
λείπω ἔλειπον λείψω ἔλειψα (αόριστος α) και έλιπον (αόριστος β)λέλοιπα ἐλελοίπειν
 λείποµαι ἐλειπόµην λείψοµαι (μέλλοντας όπως του λύομαι/βαρύτονος) και λειφθήσομαι(παθητικός μέλλοντας)  ἐλιπόµην(αόριστοςβ) και  ἐλείφθην(παθητικός α) λέλειµµαι ἐλελείµµην
ἄγω ἦγον ἄξω ἤγαγον (αόριστος β) ἀγήοχα και ἦχα ἠγηόχειν και ἤχειν
ἄγοµαι ἠγόµην ἄξοµαι ἠγαγόµην(αόριστος β μέσης φωνής) ἦγµαι ἤγµην
ὁράω-ῶ, ἑώρων, ὄψοµαι εἶδον (αόριστος β΄) ἑό(ω)ρακα ἑο(ω)ράκειν και ὄπωπα ὠπώπειν
 ὁρῶµαι, ἑωρώµην, ὀφθήσοµαι, εἰδόµην (αόριστος β), και ὤφθην ,ἑό(ω)ραµαι, ἑο(ω)ράµην ,και διπλοί τύποι παρακειμένου  και υπερσυντελίκου/ ὦµµαι ὤµµην
λαµβάνω ἐλάµβανον λήψοµαι ἔλαβον (αόριστος β΄) εἴληφα εἰλήφειν
λαµβάνοµαι ἐλαµβανόµην ληφθήσοµαι, ἐλήφθην (παθητικός α) ἐλαβόµην (αόριστος β)εἴληµµαι εἰλήµµην
πείθω ἔπειθον, ἔπιθον  (αόριστος β) πείσω ἔπεισα πέπεικα ἐπεπείκειν
πείθοµαι ἐπειθόµην πείσοµαι ἐπεισάµην / επιθόμην (αόριστος β)πέπεισµαι ἐπεπείσµην
γίγνοµαι ἐγιγνόµην γενήσοµαι και γενηθήσοµαι (παθητικός μέλλοντας) ,ἐγενόµην (αόριστος β μέση φωνή)γέγονα και γεγένηµαι, ἐγεγόνειν  καιι ἐγεγενήµην
βλάπτω ἐβλαπτον βλάψω ἐβλαψα βέβλαφα ἐβεβλάφειν
Διαβάστε καλά πώς κλίνονται τα σε -αω  και -εω
νικάω-ῶ ἐνίκων νικήσω ἐνίκησα νενίκηκα ἐνενικήκειν
νικῶµαι ἐνικώµην νικήσοµαι και νικηθήσομαι ἐνικήθην νενίκηµαι ἐνενικήµην 
ποιέω-ῶ ἐποίουν ποιήσω ἐποίησα πεποίηκα ἐπεποιήκειν 
ποιοῦµαι ἐποιούµην ποιήσοµαι και ποιηθήσοµαι  ἐποιησάµην και ἐποιήθην πεποίηµαι ἐπεποιήµην 
ΤΟ ΛΥΩ ΚΑΙ ΛΥΟΜΑΙ ΤΈΛΕΙΑ .ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΓΚΛΙΣΕΙΣ
ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥΤΟΝΟ.Σαν κι αυτό κλόνονται τα παύω, ικετεύω, παιδεύω...κ.λπ. ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
ΠΡΟΣΟΧΗ
έχω    : EXEI AOΡΙΣΤΟ B  έσχον

ΕΔΩ

ἔσχον σχῶ σχοίην σχές σχεῖν σχών
έρχομαι: EXEI AOΡΙΣΤΟ Β ΗΛΘΟΝ / έλθω, έλθοιμι, ελθέ, ελθειν/ελθών-ουσα-ον
ΕΧΕΤΕ Α-Β-Γ ΚΛΙΣΗ ////ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ναῦς
Ενικός αριθμός

τῆς

τῇ

τὴν

γυνὴ

γυναικὸς

γυναικὶ

γυναῖκα

γύναι

ναῦς

νεὼς

νηὶ

ναῦν

ναῦ

χεὶρ

χειρὸς

χειρὶ

χεῖρα

χεὶρ

Πληθυντικός αριθμός
αἱ

τῶν

ταῖς

τὰς

γυναῖκες

γυναικῶν

γυναιξὶ

γυναῖκας

γυναῖκες

νῆες

νηῶν

ναυσὶ

ναῦς

νῆες

χεῖρες

χειρῶν

χερσὶ(ν)

χεῖρας

χεῖρες

Αρσενικό

Ενικός Πληθυντικός
Ονομαστική παῖς παῖδες
Γενική παιδός παίδων
Δοτική παιδί παισί(ν)
Αιτιατική παῖδᾰ παῖδᾰς
Κλητική παῖ παῖδες
Προσωπικες αντωνυμίες /// Να τις ξεχωρίζετε από τις κτητικές 
εγω, συ, ημεις , υμεις κ.λ.

221Προσωπικές λέγονται οι αντωνυμίες που φανερώνουν τα τρία πρόσωπα του λόγου.

Πρώτο πρόσωπο είναι εκείνο που μιλεί: εγώ·

Δεύτερο πρόσωπο είναι εκείνο που του μιλούμε: σύ·

Τρίτο πρόσωπο είναι εκείνο για το οποίο γίνεται λόγος: αὐτός, ἐκεῖνος κτλ.

222. Οι προσωπικές αντωνυμίες κλίνονται έτσι:

Ενικός αριθμός

α' πρόσ. β' πρόσ. γ' πρόσ.
ον. ἐγὼ σὺ
γεν. ἐμοῦ, μου σοῦ, σου (οὗ)
δοτ. ἐμοί, μοι σοί, σοι οἷ, οἱ
αιτ. ἐμέ, με σέ, σε (ἓ)

Πληθυντικός αριθμός

ον. ἡμεῖς ὑμεῖς (σφεῖς)
γεν. ἡμῶν ὑμῶν (σφῶν)
δοτ. ἡμῖν ὑμῖν σφίσι(ν)
αιτ. ἡμᾶς ὑμᾶς (σφᾶς)

. Κτητικές αντωνυμίες

228. Κτητικές λέγονται οι αντωνυμίες που φανερώνουν σε ποιον ανήκει κάτι, δηλ. ορίζουν τον κτήτορα.

Οι κτητικές αντωνυμίες έχουν τρία πρόσωπα, όπως και οι προσωπικές, και σχηματίζονται από τα θέματα των αντίστοιχων προσωπικών αντωνυμιών:

Α΄ Για έναν κτήτορα

α΄ πρόσωπο: ἐμός, ἐμή, ἐμὸν (= δικός μου, δική μου, δικό μου)·

β΄ πρόσωπο: σός, σή, σὸν (= δικός σου, δική σου, δικό σου)·

γ΄ πρόσωπο: ἑός, ἑή, ἑὸν (= δικός του, δική του, δικό του).

 

Β΄ Για πολλούς κτήτορες

α΄ πρόσ.: ἡμέτερος, ἡμετέρα, ἡμέτερον (= δικός μας, δική μας, δικό μας)·

β΄ πρόσ.: ὑμέτερος, ὑμετέρα, ὑμέτερον (= δικός σας, δική σας, δικό σας)·

γ΄ πρόσ.: σφέτερος, σφετέρα, σφέτερον (= δικός τους, δική τους, δικό τους).

Από τις ΔΕΙΚΤΙΚΕΣ κυρίως αυτή : οὗτος, αὗτη, τοῦτο

2. Δεικτικές αντωνυμίες

223. Δεικτικές λέγονται οι αντωνυμίες που φανερώνουν δείξιμο (αισθητό ή νοητό).

Δεικτικές αντωνυμίες της αρχαίας ελληνικής είναι οι ακόλουθες (όλες τρικατάληκτες με τρία γένη):

οὗτος, αὕτη, τοῦτο

ἐκεῖνος, ἐκείνη, ἐκεῖνο

ὅδε, ἥδε, τόδε (= αυτός εδώ, αυτός δα, ο εξής)

τοιόσδε, τοιάδε, τοιόνδε ή τοιοῦτος, τοιαύτη, τοιοῦτο(ν) (= τέτοιος).

τηλικόσδε, τηλικήδε, τηλικόνδε ή τηλικοῦτος, τηλικαύτη, τηλικοῦτο(ν) (= τόσο μεγάλος).

224. 1) Η αντωνυμία οὗτος, αὗτη, τοῦτο κλίνεται έτσι:

Ενικός αριθμός

Πληθυντικός αριθμός

ον. οὗτος αὕτη τοῦτο οὗτοι αὗται ταῦτα
γεν. τούτου ταύτης τούτου τούτων τούτων τούτων
δοτ. τούτῳ ταύτῃ τούτῳ τούτοις ταύταις τούτοις
αιτ. τοῦτον ταύτην τοῦτο τούτους ταύτας ταῦτα
κλ. (ὦ) οὗτος (ὦ) αὕτη

 

Αναφορικές (αυτές που είπαμε πως παίρνουν δασεία)

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΗΝ 

ὃς

Ενικός αριθμός

αρσ. θηλ. ουδ. αρσ. θηλ. ουδ.
ον. ὃς ὅσπερ ἥπερ ὅπερ
γεν. οὗ ἧς οὗ οὗπερ ἧσπερ οὗπερ
δοτ. ᾧπερ ᾗπερ ᾧπερ
αιτ. ὃν ἣν ὅνπερ ἥνπερ ὅπερ

Πληθυντικός αριθμός

αρσ. θηλ. ουδ. αρσ. θηλ. ουδ.
ον. o αἱ οἵπερ αἵπερ ἅπερ
γεν. ὧν ὧν ὧν ὧνπερ ὧνπερ ὧνπερ
δοτ. οἷς αἷς οἷς οἷσπερ αἷσπερ οἷσπερ
αιτ. οὓς ἃς οὕσπερ ἅσπερ ἅπερ

Κλίση του ρήματος εἰμί (ΥΛΗ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΛΛΑ ΣΟΣ)

 

Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική Απαρέμφατο
Ενεστώτας εἰμί
εἶ
ἐστί
ἐσμέ(ν)
ἐστέ
εἰσί(ν)

ᾖς

ὦμεν
ἦτε
ὦσιν
εἴην
εἴης
εἴη
εἴημεν – εἶμεν
εἴητε – εἶτε
εἴησαν – εἶεν

ἴσθι
ἔστω

ἔστε
ἔστων ή ὄντων ή ἔστωσαν
εἶναι

Μετοχή
ὤν,
οὖσα,
ὄν
Παρατατικός ἦ και ἦν
ἦσθα
ἦν
ἦμεν
ἦτε ή ἦστε
ἦσαν
Μέλλοντας ἔσομαι
ἔσῃ ή ἔσει
ἔσται
ἐσόμεθα
ἔσεσθε
ἔσονται
ἐσοίμην
ἔσοιο
ἔσοιτο
ἐσοίμεθα
ἔσοισθε
ἔσοιντο
Απαρέμφατο
ἔσεσθαι
Μετοχή
ἐσόμενος,
ἐσομένη,
ἐσόμενον
Αόριστος ἐγενόμην
ἐγένου
ἐγένετο
ἐγενόμεθα
ἐγένεσθε
ἐγένοντο
γένωμαι
γένῃ
γένηται
γενώμεθα
γένησθε
γένωνται
γενοίμην
γένοιο
γένοιτο
γενοίμεθα
γένοισθε
γένοιντο

γενοῦ
γενέσθω

γενέσθε
γενέσθων, γενέσθωσαν
Απαρέμφατο
γενέσθαι
Μετοχή
γενόμενος
γενομένη
γενόμενον
Παρακείμενος γέγονα
γέγονας
γέγονε
γεγόναμεν
γεγόνατε
γεγόνασιν
γεγονώς, -υῖα, -ός ὦ
γεγονώς, -υῖα, -ός ᾖς
γεγονώς, -υῖα, -ός ᾖ
γεγονότες, -υῖαι, -ότα ὦμεν
γεγονότες, -υῖαι, -ότα ἦτε
γεγονότες, -υῖαι, -ότα ὦσιν
γεγονώς, -υῖα, -ός εἴην
γεγονώς, -υῖα, -ός εἴης
γεγονώς, -υῖα, -ός εἴη
γεγονότες, -υῖαι, -ότα εἴημεν
γεγονότες, -υῖαι, -ότα εἴητε
γεγονότες, -υῖαι, -ότα εἴησαν
 
γεγονώς, -υῖα, -ός ἴσθι
γεγονώς,-υῖα,-ός ἔστω

γεγονότες,-υῖαι,-ότα ἔστε
γεγονότες, -υῖαι, -ότα ἔστων
Απαρέμφατο
γεγονέναι
Μετοχή
γεγονώς
γεγονυῖα
γεγονός
Υπερσυντέλικος ἐγεγόνειν
ἐγεγόνεις
ἐγεγόνει
ἐγεγόνεμεν
ἐγεγόνετε
ἐγεγόνεσαν

Leave a Reply