Δακτύλιος G Κρόνου

Δακτύλιος G Κρόνου

Ο δακτύλιος G του Κρόνου είναι ένας πολύ λεπτός και αμυδρός δακτύλιος, περίπου στα μισά μεταξύ του δακτυλίου F και την έναρξη του δακτυλίου Ε, με το εσωτερικό του άκρο περίπου 15.000 χιλιόμετρα μέσα από την τροχιά του Μίμα. Περιέχει ένα σαφώς πιο φωτεινό τόξο κοντά στο άκρο του εσωτερικού του (παρόμοιο με τα τόξα των δακτυλίων του Ποσειδώνα), που έχει έκταση όσο περίπου το ένα έκτο της περιφέρειάς του, με επίκεντρο το δορυφόρο Αιγίαων, με διάμετρο περίπου μισό χιλιόμετρο, ο οποίος έχει 7:6 τροχιακή απήχηση με τον Μίμα. Το τόξο πιστεύεται ότι αποτελείται από παγωμένα σωματίδια μέχρι μερικά μέτρα σε διάμετρο το καθένα, και τον υπόλοιπο δακτύλιο G να αποτελείται από σκόνη που απελευθερώνονται από το εσωτερικό του τόξου. Η ακτίνα πλάτους του τόξου είναι περίπου 250 χλμ., σε σύγκριση με την ακτίνα πλάτους που είναι 9.000 χιλιόμετρα όλου του δακτυλίου G συνολικά. Το τόξο είναι πιθανών να περιέχει υλικό που αντιστοιχεί σε ένα παγωμένο μικρό δορυφόρο που έχει περίπου εκατό μέτρα διάμετρο. Η σκόνη που απελευθερώνεται από τον Αιγαίων και από άλλες πηγές εντός του τόξου που δημιουργούνται από μικρομετεωροϊδικές επιπτώσεις παρασύρονται έξω από το τόξο, λόγω της αλληλεπίδρασης με την μαγνητόσφαιρα του Κρόνου (της οποίας το πλάσμα είναι συντροχιακό με το μαγνητικό πεδίο του Κρόνου, το οποίο περιστρέφεται πολύ πιο γρήγορα από την τροχιακή κίνηση του δακτυλίου G ). Αυτά τα μικροσκοπικά σωματίδια διαβρώνονται σταθερά από περαιτέρω επιπτώσεις και τα διάσπαρτα εμπόδια του πλάσματος. Κατά τη διάρκεια χιλιάδων χρόνων το δαχτυλίδι χάνει σταδιακά μάζα, η οποία τροφοδοτείται με περαιτέρω επιπτώσεις στην Αιγαίων.

Ιανός (δορυφόρος)

Ιανός (δορυφόρος)

Ιανός
Ο Ιανός όπως φωτογραφήθηκε από το Κασσίνι-Χόιχενς στις 7 Απριλίου του 2010.
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Ωντουέν Ντολφύς, Βόγιατζερ 1
Ημερομηνία Ανακάλυψης	15 Δεκεμβρίου 1966
Τροχιακά χαρακτηριστικά [1]
Εποχή 2004.0
Μεγάλος ημιάξονας	151.460 ± 10 km
Εκκεντρότητα	0,0068
Περίοδος περιφοράς	16 ω 40 λ 18,65 sec
Κλίση	0,163° ± 0,004° (προς τον Ισημερινό του Κρόνου)
Είναι δορυφόρος του	Κρόνου
Φυσικά χαρακτηριστικά
Διαστάσεις	203 × 185 × 152,6 Km
Μέση Ακτίνα	89,5 ± 1,4 Km
Όγκος	~3.000.000 Km³
Μάζα	1,8975 ± 0,0006 ×1018 kg
Μέση πυκνότητα	0,63 ± 0,03 gr/cm³
Βαρύτητα στην επιφάνεια	~0,011–0,017 m/sec2
Περίοδος περιστροφής	Σύγχρονη
Κλίση άξονα	μηδέν
Λευκαύγεια	0,71 ± 0,02
Ατμόσφαιρα	Δεν έχει

Ο Ιανός (αγγλικά: Janus) είναι φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου, ο κοντινότερος στον πλανήτη από τους 10 μεγαλύτερους δορυφόρους του Κρόνου. Πήρε το όνομα του Ρωμαίου θεού Ιανού^[2]. Το συμβολικό του όνομα είναι Κρόνος Χ (ο ρωμαϊκός αριθμός 10). Ανακαλύφθηκε από τον Γάλλο αστρονόμο Ωντουέν Ντολφύς στις 15 Δεκεμβρίου 1966^[3]. Στις 29 Οκτωβρίου 1966 ο Jean Texereau είχε φωτογραφήσει τον Ιανό χωρίς να τον αντιληφθεί.

Η τροχιακή σχέση Ιανού και Επιμηθέως

Ο Ιανός και ο μικρότερος δορυφόρος Επιμηθεύς είναι συντροχιακοί, περιφέρονται δηλαδή γύρω από τον Κρόνο σχεδόν πάνω στην ίδια τροχιά. Αυτό προκάλεσε σύγχυση στους αστρονόμους, που υπέθεταν ότι μόνο ένα σώμα θα μπορούσε να καταλαμβάνει μία τροχιά. Μόλις τον Οκτώβριο 1978 οι Stephen M. Larson and John W. Fountain αντιλήφθηκαν ότι οι παρατηρήσεις αφορούσαν δύο ξεχωριστά ουράνια σώματα. Η τρέχουσα μέση ακτίνα της τροχιάς του Ιανού (μεγάλος ημιάξονας της τροχιάς του ή μέση απόσταση του κέντρου του Ιανού από το κέντρο του Κρόνου) είναι μόνο 50 χλμ. μικρότερη από αυτή του Επιμηθέως. Αυτό σημαίνει ότι η ταχύτητά του είναι λίγο μεγαλύτερη και επομένως οι δύο δορυφόροι θα έπρεπε να πλησιάζουν κάποτε και να συγκρούονται (αφού η απόσταση 50 χλμ. είναι μικρότερη του αθροίσματος των ακτίνων τους). Αλλά καθώς το εσωτερικό σώμα «προλαβαίνει» το άλλο στην τροχιά του, η αμοιβαία βαρυτική τους έλξη το επιταχύνει περισσότερο, αυξάνει τη στροφορμή του και το ωθεί σε υψηλότερη τροχιά, οπότε επιβραδύνεται. Ο εξωτερικός δορυφόρος χάνει ίσο ποσό στροφορμής και άρα μεταπίπτει σε χαμηλότερη τροχιά, οπότε επιταχύνει. Με αυτό τον τρόπο οι δορυφόροι ανταλλάσσουν τις τροχιές τους μία φορά κάθε 4 γήινα χρόνια. Μοιράζονται δηλαδή ουσιαστικά την ίδια μέση τροχιά χωρίς ποτέ να συγκρούονται, ούτε και πλησιάζουν ποτέ μεταξύ τους λιγότερο από περίπου 10.000 χλμ. Η πιο πρόσφατη προσέγγισή τους έγινε στις 21 Ιανουαρίου 2006. Σε κάθε ανταλλαγή, η τροχιακή ακτίνα του Ιανού αυξάνεται ή μειώνεται κατά περίπου 20 χλμ., ενώ του Επιμηθέως μειώνεται ή αυξάνεται αντιστοίχως κατά 80 χλμ. (επειδή έχει 4 φορές μικρότερη μάζα από ό,τι ο Ιανός).

Φυσικά χαρακτηριστικά

Το σχήμα του Ιανού είναι εμφανώς ακανόνιστο. Ο Ιανός έχει πολλούς κρατήρες, και αρκετοί είναι σχετικώς μεγάλοι (με διάμετρο μεγαλύτερη των 30 χλμ.), αλλά λίγα γραμμικά χαρακτηριστικά. Η επιφάνεια φαίνεται ότι είναι παλαιότερη εκείνης του Προμηθέως, αλλά νεότερη εκείνης της Πανδώρας. Από το υψηλό άλβεδο και την πολύ χαμηλή πυκνότητα, φαίνεται πιθανό ότι ο Ιανός αποτελείται από πάγο, όπως και οι περισσότεροι δορυφόροι του Κρόνου, αλλά και ότι είναι πορώδες σώμα. Εξάλλου η πολύ μικρή ένταση του βαρυτικού του πεδίου (716 φορές μικρότερη της γήινης στην επιφάνεια κατά μέσο όρο) δεν συμπιέζει σχεδόν καθόλου το υλικό του. Υπάρχει όμως μεγάλη αβεβαιότητα ως προς την πορώδη υφή.

Φωτογραφίες

• 
• 

  Ο Ιανός από το Κασσίνι-Χόιχενς το 2006.

• 

  Ο Ιανός φωτογραφημένος από το Κασσίνι στις 20 Φεβρουαρίου του 2008

Επιμηθέας (δορυφόρος)

Επιμηθέας (δορυφόρος)

Ο Επιμηθέας
Όπως φωτογραφήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 2007 απ'το Κασσίνι-Χόιχενς
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Richard Walker
Ημερομηνία Ανακάλυψης	18 Δεκεμβρίου 1966
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Ημιάξονας τροχιάς	151.410 Km
Εκκεντρότητα	0,0098
Περίοδος περιφοράς	0,694333517 ημέρες
Κλίση	0,351 ± 0,004° (προς τον Ισημερινό του Κρόνου)
Είναι δορυφόρος του	Κρόνου
Φυσικά χαρακτηριστικά
Διαστάσεις	129,8 × 114 × 106,2 Km
Μέση Ακτίνα	58,1 ± 1,8 Km
Όγκος	~780.000 Km³
Μάζα	5,266 ± 0,006 × 1017 kg
Μέση πυκνότητα	0,640 ± 0,062 g/cm3
Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας	~0,0064 – 0,011 m/s²
Ταχύτητα διαφυγής	~0,035 km/s
Περίοδος περιστροφής	Σύγχρονη
Κλίση άξονα	μηδέν
Λευκαύγεια	0,73 ± 0,03
Επιφανειακή θερμοκρασία	~78 K
Φαινόμενο μέγεθος	-

Ο Επιμηθέας (αγγλικά: Epimetheus) είναι ένας δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου, ευρισκόμενος μεταξύ των Δακτυλίων F και G του πλανήτη αυτού. Πήρε το όνομά του από τον τιτάνα αδερφό του Προμηθέα, Επιμηθέα ^[1], της ελληνικής μυθολογίας. Η άλλη του σημερινή ονομασία είναι Κρόνος XI (Saturn XI). Ενώ η αρχική προσωρινή ονομασία που του είχε δοθεί ήταν S/1980 S 3.

Ο Ωντουέν Ντολφύς παρατήρησε έναν δορυφόρο στις 15 Δεκεμβρίου του 1966^[2], τον οποίο πρότεινε να ονομαστεί «Ιανός». Στις 18 Δεκεμβρίου ^[3], ο Richard Walker έκανε μια παρόμοια παρατήρηση η οποία πιστώνεται τώρα ως η ανακάλυψη του Επιμηθέα. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, υπήρχε η λανθασμένη πεποίθηση ότι υπήρχε μόνο ένας δορυφόρος, ανεπίσημα γνωστός ως «Ιανός», στη δεδομένη τροχιά.

Η τροχιακή σχέση Ιανού και Επιμηθέως

Ο Ιανός και ο μικρότερος δορυφόρος Επιμηθεύς είναι συντροχιακοί, περιφέρονται δηλαδή γύρω από τον Κρόνο σχεδόν πάνω στην ίδια τροχιά. Αυτό προκάλεσε σύγχυση στους αστρονόμους, που υπέθεταν ότι μόνο ένα σώμα θα μπορούσε να καταλαμβάνει μία τροχιά. Μόλις τον Οκτώβριο 1978 οι Stephen M. Larson and John W. Fountain αντιλήφθηκαν ότι οι παρατηρήσεις αφορούσαν δύο ξεχωριστά ουράνια σώματα. Η τρέχουσα μέση ακτίνα της τροχιάς του Ιανού (μεγάλος ημιάξονας της τροχιάς του ή μέση απόσταση του κέντρου του Ιανού από το κέντρο του Κρόνου) είναι μόνο 50 χιλιόμετρα μικρότερη από αυτή του Επιμηθέως. Αυτό σημαίνει ότι η ταχύτητά του είναι λίγο μεγαλύτερη και επομένως οι δύο δορυφόροι θα έπρεπε να πλησιάζουν κάποτε και να συγκρούονται (αφού η απόσταση 50 χλμ. είναι μικρότερη του αθροίσματος των ακτίνων τους). Αλλά καθώς το εσωτερικό σώμα «προλαβαίνει» το άλλο στην τροχιά του, η αμοιβαία βαρυτική τους έλξη το επιταχύνει περισσότερο, αυξάνει τη στροφορμή του και το ωθεί σε υψηλότερη τροχιά, οπότε επιβραδύνεται. Ο εξωτερικός δορυφόρος χάνει ίσο ποσό στροφορμής και άρα μεταπίπτει σε χαμηλότερη τροχιά, οπότε επιταχύνει. Με αυτό τον τρόπο οι δορυφόροι ανταλλάσσουν τις τροχιές τους μία φορά κάθε 4 γήινα χρόνια. Μοιράζονται δηλαδή ουσιαστικά την ίδια μέση τροχιά χωρίς ποτέ να συγκρούονται, ούτε και πλησιάζουν ποτέ μεταξύ τους λιγότερο από περίπου 10.000 χλμ). Η πιο πρόσφατη προσέγγισή τους έγινε στις 21 Ιανουαρίου 2006. Σε κάθε ανταλλαγή, η τροχιακή ακτίνα του Ιανού αυξάνεται ή μειώνεται κατά περίπου 20 χλμ., ενώ του Επιμηθέως μειώνεται ή αυξάνεται αντιστοίχως κατά 80 χλμ. (επειδή έχει 4 φορές μικρότερη μάζα από ό,τι ο Ιανός).

Φωτογραφίες

• 

  O Επιμηθέας φωτογραφημένος από το Κασσίνι, στις 18 Αυγούστου του 2005.

• 
• 
• 

  Ο Επιμηθέας μπροστά από τον Τιτάνα.

• 

  Ο Ιανός και ο Επιμηθέας (κάτω αριστερά).

• 

  Ο Επιμηθέας όπως φωτογραφήθηκε από το Βόγιατζερ 1.

• 

Πανδώρα (δορυφόρος)

Πανδώρα (δορυφόρος)

Πανδώρα
Το δυτικό ημισφαίριο της Πανδώρας.
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Stewart A. Collins, Βόγιατζερ 1
Ημερομηνία Ανακάλυψης	Οκτώβριος 1980
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Ημιάξονας τροχιάς	141.720 ± 10 Km
Εκκεντρότητα	0,0042
Περίοδος περιφοράς	0,628504213 ημέρες
Κλίση	0,050 ± 0,004° (προς τον Ισημερινό του Κρόνου)
Είναι δορυφόρος του	Κρόνου
Φυσικά χαρακτηριστικά
Διαστάσεις	104 × 81 × 64 Km
Μέση Ακτίνα	40,7 ± 1,5 Km
Έκταση επιφάνειας	~21.000 Km²
Όγκος	~280.000 Km³
Μάζα	1,371 ± 0,019 × 1017 kg
Μέση πυκνότητα	0,49 ± 0,06 g/cm3
Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας	0,0026 – 0,0060 m/s²
Ταχύτητα διαφυγής	~0,019 km/s
Περίοδος περιστροφής	Σύγχρονη
Κλίση άξονα	μηδέν
Λευκαύγεια	0,6
Επιφανειακή θερμοκρασία	~78 K

Η Πανδώρα (αγγλικά: Pandora) είναι ένας φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου. Το όνομά της το πήρε από την Πανδώρα^[1] (την πρώτη γυναίκα) κατά την ελληνική μυθολογία. Η Πανδώρα ήταν η σύζυγος του Επιμηθέα και εκείνη που άνοιξε το κουτί με όλα τα κακά που ταλαιπωρούν έκτοτε τους ανθρώπους. Η άλλη της σημερινή ονομασία είναι Κρόνος XVII (Saturn XVII). Ενώ η αρχική προσωρινή ονομασία που της είχε δοθεί ήταν S/1980 S 26 ^[2]. Η Πανδώρα αποτελεί τον εξωτερικό δορυφόρο βοσκό του Δακτυλίου F του Κρόνου. Από την πολύ χαμηλή πυκνότητα της και τη σχετικά υψηλή λευκαύγειά της, φαίνεται πως πιθανόν ότι η Πανδώρα είναι ένα πολύ πορώδες και παγωμένο σώμα. Υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα για αυτές τις αξίες, όμως, έτσι αυτά μένει να επιβεβαιωθούν.

Τροχιά

Η τροχιά της Πανδώρας φαίνεται να είναι χαοτική, ως συνέπεια μιας μέσης απήχηση της κίνησης με τον Προμηθέα. Οι πιο σημαντικές αλλαγές στις τροχιές τους συμβαίνουν περίπου κάθε 6,2 χρόνια, όταν το περίκεντρο της Πανδώρας στοιχίζεται με το απόκεντρο του Προμηθέα και των φεγγαριών που βρίσκονται σε απόσταση περίπου 1.400 χιλιομέτρων (870 μίλια). Πανδώρα έχει επίσης μέση απήχηση 3:2 με την κίνηση του Μίμα.

Επιφάνεια

Η επιφάνεια της Πανδώρας χαρακτηρίζεται από πολλούς κρατήρες. Οι δύο μεγαλύτεροι έχουν διάμετρο 30 χιλιόμετρα ^[3]. Τέλος, από την πολύ μικρή πυκνότητά της και τη σχετικά μεγάλη λευκαύγεια, συμπεραίνουμε πως είναι ένα πολύ πορώδες παγωμένο σώμα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι βέβαιο και περιμένουμε να επαληθευτεί.

Εικόνες

• 

  Μια φωτογραφία της Πανδώρας από το Βόγιατζερ 2.

• 

  H Πανδώρα φωτογραφημένη από τη διαστημική βολίδα Κασίνι.

• 

  Η Πανδώρα στις 03 Αυγούστου του 2010 από το Κασσίνι-Χόιχενς .

S/2004 S 3 

S/2004 S 3

S/2004 S 3

Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Cassini Imaging Science Team
Ημ/νία ανακάλυψης	21 Ιουνίου 2004
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Ημιάξονας τροχιάς	140.100 − 140.600 Km
Εκκεντρότητα	< 0.002
Περίοδος περιφοράς	0,62 ημέρες
Κλίση	κοντά στο 0 (προς τον Ισημερινό του Κρόνου)
Δορυφόρος του	Είναι πιθανός δορυφόρος του
Φυσικά Χαρακτηριστικά
Μέση ακτίνα	3-5 Km
Μέση πυκνότητα	άγνωστη
Βαρύτητα επιφάνειας	άγνωστη
Περίοδος περιστροφής	πιθανών Σύγχρονη
Κλίση άξονα	άγνωστη
Λευκαύγεια	άγνωστη

Το S/2004 S 3 είναι το προσωρινό όνομα με το οποίο είναι γνωστό ένα σώμα το οποίο εμφανίζεται να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, πέρα από το εξωτερικό σκέλος του δακτυλίου F. Ανακαλύφθηκε στις 21 Ιουνίου του 2004, από επιστήμονες της Cassini Imaging Science Team, σε φωτογραφίες που τράβηξε ο δορυφόρος Cassini-Huygens, και ανακοινώθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.

Παρ' όλες τις προσπάθειες για να επανεντοπιστεί έκτοτε, δεν έχει υπάρξει κάποια αξιόπιστη παρατήρηση του άλλη φορά. Σε μία εκτεταμένη φωτογράφηση σε μία περίοδο 4 χιλιομέτρων στην περιοχή του, που έγινε τις 15 Νοεμβρίου του 2004, δεν έγινε δυνατόν να εντοπιστεί. Για τον λόγο αυτό, υπάρχει η άποψη πως ήταν μια προσωρινή μάζα υλικού που στη συνέχεια διαλύθηκε.

Ένα άλλο αντικείμενο, το S/2004 S 4, φωτογραφήθηκε περίπου 5 ώρες αργότερα από το S/2004 S 3, αλλά αυτή τη φορά ακριβώς μέσα στο δακτύλιο F. Λόγω της διαφορετικής θέσης εντοπισμού του δευτέρου αντικειμένου, του δόθηκε ένα διαφορετικό όνομα, αν και η άποψη πως πρόκειται για ένα ενιαίο αντικείμενο που διασχίζει την τροχιά του μέσα από το δακτύλιο F είναι επίσης δυνατή. Ένα τέτοιο σώμα πιθανών να έχει τροχιά με μία ελαφρώς διαφορετική κλίση σε σχέση με το δακτύλιο F, περνώντας όχι πραγματικά μέσα από το υλικό του δακτυλίου, παρόλο που φαίνεται σαν να βρίσκεται τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό μέρος από αυτόν.

Αν τελικά το S/2004 S 3 είναι ένα συμπαγές σώμα, τότε θα πρέπει να έχει διάμετρο 3 με 5 χιλιόμετρα, και ίσως να είναι ένας δορυφόρος-βοσκός (δηλαδή δορυφόρος που κινείται στα άκρα κάποιου δακτυλίου και τον επηρεάζει με τη βαρύτητά του) που κινείται εξωτερικά του δακτυλίου F.

S/2004 S 4

S/2004 S 4

S/2004 S 6

S/2004 S 6

S/2004 S 6
Μι εικόνα όπου εμφανίζεται το S/2004 S 6. Οι φωτογραφία τραβήχτηκε στις 5 Αυγούστου του 2005 από το Κασσίνι-Χόιχενς. Σε αυτήν την εικόνα φαίνεται να περιβάλλεται από ένα νέφος σκόνης, αλλά να έχει στερεό εσωτερικό.
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Cassini Imaging Science Team
Ημερομηνία Ανακάλυψης	28 Οκτωβρίου 2004 (Από τις αρχές του 2006 μέχρι σήμερα είναι χαμένο)
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Ημιάξονας τροχιάς	140.134 ± 2 Km
Εκκεντρότητα	0,00200 ± 0,00004
Περίοδος περιφοράς	0,6180116 ± 0,0000004 ημέρες
Κλίση	0,002 ± 0,001° (προς τον Ισημερινό του Κρόνου)
Είναι πιθανός δορυφόρος του	Κρόνου
Φυσικά χαρακτηριστικά
Διαστάσεις	- Km
Μέση Ακτίνα	< 5 Km
Μάζα	άγνωστη
Μέση πυκνότητα	άγνωστη
Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας	άγνωστη
Περίοδος περιστροφής	πιθανόν Σύγχρονη
Κλίση άξονα	άγνωστη
Λευκαύγεια	άγνωστη

Το S/2004 S 6 είναι το προσωρινό όνομα ενός αντικειμένου που εμφανίζεται να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, κοντά στον δακτύλιο F. Δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα αν πρόκειται για κάποια παροδική μάζα σκόνης ή αν είναι ένας στερεός στην σύνθεσή του μικρός δορυφόρος.

Ανακάλυψη

Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από επιστήμονες, σε έλεγχο στις εικόνες που τράβηξε ο δορυφόρος Cassini-Huygens, στις 28 Οκτωβρίου του 2004 και ανακοινώθηκε στις 8 Νοεμβρίου του ίδιου έτους. Φαίνεται πώς είναι το πιο ορατό από τα κινούμενα αντικείμενα στην περιοχή, καθώς είχε, πιθανόν, εντοπιστεί σε άλλες, τουλάχιστον, πέντε περιπτώσεις, μέχρι τα τέλη 2005. Σε αντίθεση, τα άλλα δύο αντικείμενα που είχαν παρατηρηθεί στη περιοχή του δακτυλίου F (τα S/2004 S 3 και S/2004 S 4), αν και παρατηρήθηκαν νωρίτερα, δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους τόσες φορές. Εντούτοις, συνεχίζει να είναι ασαφής εάν υπάρχει ένας στερεός πυρήνας στο S/2004 S 6 ή εάν είναι μια παροδική μάζα σκόνης που θα διαλύσει σε ένα χρονοδιάγραμμα κάποιων ετών ή μηνών. Ειδικότερα, μια ακολουθία φωτογραφιών που κάλυπτε μια ολόκληρη τροχιακή περιοχή 4 χλμ, που λήφθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2004 (λίγο μετά από την ανακάλυψη του S/2004 S 6) απέτυχε να εντοπίσει ξανά το αντικείμενο, ενώ αυτό εμφανίστηκε πάλι αργότερα. Οι καταστάσεις φωτισμού σε μέρος της τροχιάς του S/2004 S 6 ήταν διαφορετικοί κατά τη διάρκεια αυτών των δύο παρατηρήσεων, εντούτοις, η εμφάνισή του έγινε όταν η περιοχή ήταν έντονα φωτισμένη από τον Ήλιο. Μία προτεινόμενη άποψη αναφορικά με την απουσία του τον Νοέμβριο, ήταν ότι η παρατήρησή του S/2004 S 6 οφείλεται πρώτιστα σε ένα διάχυτο σύννεφο λεπτής σκόνης, που είναι πολύ φωτεινότερη και υπάρχει στο μπροστινό μέρος του, που φωτίζεται περισσότερο λόγω των συνθηκών της φωτογράφησης, και ότι ο στερεός πυρήνας είναι (ενδεχομένως) μικρός.

Το S/2004 S 6 έχει παρατηρηθεί τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά από το κύριο δακτύλιο F, και η τροχιά του πρέπει να διασχίζει το δακτύλιο. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι το αντικείμενο περνά περιοδικά μέσα από το υλικό των δαχτυλιδιών, π.χ. στις 9 Απριλίου 2005. Έχει προταθεί, ότι μια σπειροειδής δομή στο πιο λεπτό υλικό που περιβάλλει το δακτύλιο F, μπορεί να οφείλεται σε αυτό το γεγονός.

Παρατηρώντας τις εικόνες, διαπιστώνει κάποιος πως το φωτεινό σύννεφο σκόνης που περιβάλει το αντικείμενο είναι αρκετά μεγάλο, φτάνοντας τα 2.000 χιλιόμετρα μήκος. Με βάση, λοιπών, την φωτεινότητα των εικόνων υπολογίζεται πως η διάμετρος του αντικειμένου δεν θα ξεπερνά τα 3 με 5 χιλιόμετρα.

Τα πρόσθετα στοιχεία που ήρθαν το 2008 σχετικά με τον δακτύλιο F, θεωρούν αναγκαία την παρουσία του S/2004 S 6 ή ένα σώματος όπως αυτό, ώστε να εξηγηθεί η δυναμική του δακτυλίου. Ωστόσο αυτά, τα στοιχεία του 2005 που συνέλεξε το Κασσίνι, λένε πως είναι μια μάζα από υλικό του δακτυλίου που έπειτα διαλύθηκε, γιατί αν ήταν κάποιος δορυφόρος θα εμφανιζόταν και σε σημερινές φωτογραφίες του δακτυλίου και της γύρω περιοχής.

που εντοπίστηκε στις 21 Ιουνίου του 2005 από το Cassini, και πιθανόν να είναι το S/2004 S.

Προμηθέας (δορυφόρος)

Προμηθέας (δορυφόρος)

Προμηθέας

Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Stewart A. Collins, Βόγιατζερ 1
Ημ/νία ανακάλυψης	Οκτώβριος 1980
Ονομασίες
Εναλλακτικές ονομασίες	S/1980 S 27
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Ημιάξονας τροχιάς	139.380 ± 10 Km
Εκκεντρότητα	0,0022
Περίοδος περιφοράς	0,612990038 ημέρες
Κλίση	0,008 ± 0,004° (προς τον Ισημερινό του Κρόνου)
Δορυφόρος του	Κρόνου
Φυσικά Χαρακτηριστικά
Διαστάσεις	135,6 × 79,4 × 59,4 Km
Μέση ακτίνα	43,1 ± 2,7 Km
Όγκος	~340.000 Km³
Μάζα	1,595 ± 0,015 × 1017 kg
Μέση πυκνότητα	0,48 ± 0,09 g/cm3
Βαρύτητα επιφάνειας	0,0013–0,0058 m/s²
Ταχύτητα διαφυγής	~0,019 km/s
Περίοδος περιστροφής	Σύγχρονη
Κλίση άξονα	μηδέν
Λευκαύγεια	0,6
Θερμοκρασία	~74 K
Φαινόμενο μέγεθος	15,8

Ο Προμηθέας (αγγλικά: Prometheus) είναι δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου. Πήρε το όνομά του από τον Τιτάνα Προμηθέα της ελληνικής μυθολογίας ^[1]. Η άλλη του σημερινή ονομασία είναι Κρόνος XVI (Saturn XVI), ενώ η αρχική προσωρινή ονομασία που του είχε δοθεί ήταν S/1980 S 27 ^[2]. Ο Προμηθέας αποτελεί, μαζί με την Πανδώρα, δορυφόρο βοσκό του Δακτυλίου F του Κρόνου. Έχει πολύ επιμηκυσμένο σχήμα, με διαστάσεις 136 χλμ. × 79 χλμ. × 59 χλμ. Στην επιφάνειά του υπάρχουν αρκετές κορυφογραμμές και κοιλάδες, αλλά και πολλοί κρατήρες διαμέτρου περίπου 20 μέτρων. Παρόλα αυτά έχει λιγότερους κρατήρες από την Πανδώρα, τον Ιανό και τον Επιμηθέα. Από την πολύ μικρή πυκνότητά του και από τη σχετικά υψηλή λευκαύγεια συμπεραίνουμε πως είναι ένα πολύ πορώδες παγωμένο σώμα. Ωστόσο όλες αυτές οι τιμές είναι πολύ αβέβαιες και περιμένουμε να εξακριβωθούν πλήρως. Ο Ημιάξονας τροχιάς του είναι 139.380 ± 10 χλμ. από τον Κρόνο.

Στο εσώτερο τμήμα της τροχιάς του, ο Προμηθέας αλληλεπιδρά με τον πλάτους 300 χιλιομέτρων δακτύλιο R/2004 S2, ο οποίος έχει ημιάξονα τροχιάς 138.900 χιλιόμετρα, απομακρύνοντας σωματίδια από τον δακτύλιο προς την κατεύθυνση του δακτυλίου F, ενώ μερικά κινούνται προς την κατεύθυνση του Κρόνου.^[3]

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 

  Ο Προμηθέας έλκει υλικό από τον δακτύλιο F.

• 

Άτλας (δορυφόρος)

Άτλας (δορυφόρος)

Άτλας
Ο Άτλας σε φωτογραφία από το Κασίνι στις 12 Απριλίου του 2017.
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Terrile, Βόγιατζερ 1
Ημερομηνία Ανακάλυψης	Οκτώβριος 1980
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Ημιάξονας τροχιάς	137.670 ± 10 Km
Εκκεντρότητα	0,0012
Περίοδος περιφοράς	0,6016947883 ημέρες
Κλίση	0,003 ± 0,004° (προς τον Ισημερινό του Κρόνου)
Είναι δορυφόρος του	Κρόνου
Φυσικά χαρακτηριστικά
Διαστάσεις	40,8 × 35,4 × 18,8 Km
Μέση Ακτίνα	15,1 ± 0,9 Km
Όγκος	~14.400 Km³
Μάζα	6,6 ± 0,45 × 1015 kg
Μέση πυκνότητα	0,46 ± 0,11 g/cm3
Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας	~0,0002–0,0020 m/s²
Ταχύτητα διαφυγής	~0,0062 km/s
Περίοδος περιστροφής	Σύγχρονη
Κλίση άξονα	μηδέν
Λευκαύγεια	0,4
Επιφανειακή θερμοκρασία	~81 K
Φαινόμενο μέγεθος	-

Ο Άτλας (αγγλικά: Atlas) είναι φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου και έχει διάμετρο 30 χιλιόμετρα. Απέχει από τον πλανήτη Κρόνο 137.670 χλμ. Ανακαλύφθηκε το 1980 από φωτογραφίες που έστειλε πίσω στη Γη η διαστημοσυσκευή Βόγιατζερ 1 και ονομάστηκε S/1980 S 28^[1]. Το 1983 ονομάστηκε επίσημα Άτλας από την ελληνική μυθολογία, επειδή «κρατάει τους δακτυλίους του Κρόνου στους ώμους του» όπως ο τιτάνας Άτλας^[2] κρατούσε τον ουρανό στους ώμους του. Επίσης έχει και τον συμβολισμό Κρόνος XV (Saturn XV).

Φωτογραφίες

• 
• 
• 

  Ο Άτλας με τον δακτύλιο Α και F σε σύγκριση, φωτογραφία από το Κασίνι.

• 

  Ο Άτλας, όπως φωτογραφήθηκε από τη διαστημοσυσκευή Κασσίνι στις 8 Ιουνίου του 2005.

Δάφνις (δορυφόρος)

Δάφνις (δορυφόρος)

Δάφνις
Ο Δάφνις μέσα στο χάσμα Keeler, στις 19 Ιανουαρίου του 2017 από το Κασσίνι. Είναι υψηλότερης ανάλυσης φωτογραφία του Δάφνι
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Cassini Imaging Science Team
Ημερομηνία Ανακάλυψης	6 Μαΐου 2005
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Ημιάξονας τροχιάς	136.505,5 ± 0,1 Km
Εκκεντρότητα	0,0000331 ± 0,0000062
Περίοδος περιφοράς	0,5940798 ημέρες
Κλίση	0,0036° ± 0,0013° (προς τον Ισημερινό του Κρόνου)
Είναι δορυφόρος του	Κρόνου
Φυσικά χαρακτηριστικά
Διαστάσεις	8,6 × 8,2 × 6,4 Km
Μέση Ακτίνα	3,8 ± 0,8 Km
Μάζα	7,7 ± 1,5 × 1013 kg
Μέση πυκνότητα	0,34 ± 0,26 g/cm3
Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας	άγνωστη
Περίοδος περιστροφής	Σύγχρονη
Κλίση άξονα	άγνωστη
Λευκαύγεια	0,5
Επιφανειακή θερμοκρασία	~78 K
Φαινόμενο μέγεθος	-

O Δάφνις (αγγλικά: Daphnis) είναι ένας εσωτερικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου. Είναι επίσης γνωστός και με το όνομα Κρόνος XXXV (Saturn XXXV). Το προσωρινό του όνομα ήταν S/2005 S 1.^[1][2] Ο Δάφνις έχει διάμετρο περίπου 8 χιλιομέτρων και η τροχιά του βρίσκεται στο χώρο που ονομάζεται χάσμα Keeler μέσα στον δακτύλιο A.

Πήρε το όνομά του το 2006 από τον Δάφνι, πρόσωπο της Ελληνικής μυθολογίας, ο οποίος ήταν βοσκός και φέρεται ως εφευρέτης της ποιμενικής ποίησης.^[3] Ο Δάφνις ήταν γιος του Ερμή και αδελφός του Πάνα, το όνομα του οποίου έχει δοθεί σε έναν άλλο εσωτερικό δορυφόρο του Κρόνου. Ο Πάνας και ο Δάφνις είναι οι μόνοι δύο γνωστοί δορυφόροι-βοσκοί (δορυφόροι που βρίσκονται κοντά σε κάποιον δακτύλιο επηρεάζοντάς τον με τη βαρύτητά τους) που έχουν τροχιά εντός κάποιου από τους κύριους δακτυλίους του Κρόνου (ο Πάνας βρίσκεται στο Χάσμα Ένκε).

Ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες της Cassini Imaging Science Team στις 6 Μαΐου του 2005,^[1] σε φωτογραφίες που έστειλε η διαστημοσυσκευή Κασσίνι- Χόιχενς, ερευνώντας μία ακολουθία χρόνου-σφάλματος των 0,180 δευτερολέπτων, χρονικής διάρκειας 16 λεπτών, που λήφθηκε την 1η Μαΐου 2005, με λήψεις από την εξωτερική πλευρά του δακτυλίου Α. Εντοπίστηκε ξανά σε 32 εικόνες χαμηλής-φάσης, που αφορούσαν τον δακτύλιο F, από τις 13 Απριλίου 2005 (συνολικού χρόνου λήψης 18 λεπτών) και πάλι σε δύο υψηλής ευκρίνειας (3,54 km/pixel) εικόνες, χαμηλής-φάσης, που λήφθηκαν στις 2 Μαΐου 2005.

Η Κλίση και η εκκεντρότητα της τροχιάς του είναι πολύ μικρές, αλλά διακριτές από το 0. Η εκκεντρότητα του ευθύνεται για το ότι η απόστασή του από τον Κρόνο ποικίλει, με ένα εύρος των περίπου 9 χλμ, ενώ η κλίση του προκαλεί μία μετακίνησή του προς τα πάνω και προς τα κάτω κατά περίπου 17 χλμ. Το χάσμα Keeler έχει πλάτος περίπου 42 χλμ. Στις κοντινότερες απεικονίσεις του Δάφνι από το Κασσίνι, το 2010, φαίνεται στην επιφάνεια του δορυφόρου ένας μεγάλος κρατήρας με εύρος τουλάχιστον 2 χιλιόμετρα.^[4]

Γκαλερί