ΣΤ2 ΤΑΞΗ 2020-21

ΤΟΠΙΚΑ ΕΘΗΜΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΡΓΥΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Χ.

Το πρωί της  Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία  και ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το λειτουργήσει.Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας - δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του - και έτσι να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.

Μπαίνωντας μέσα, με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες  ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά . Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες, αν είναι τραγανές και κατακόκκινες.Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

Στην Λευκάδα σήμα κατατεθέν των Χριστουγέννων ειναι οι "Κουτσούνες" οι οποίες λέγονται και αγριεκρεμμύδεςκαι θεωρούνται σύμβολα τύχης. Τα παιδιά ξεριζώνουν κουτσούνες απο τις εξοχές και τις πηγαίνουν στα σπίτια τους ή τις πουλάνε.Οι νοικοκυρές τις έβαζαν στο κατώι πάνω σε μια καπάσα ή ένα βαένι με λάδι ή τις κρεμούσαν σε ένα πατωμάτερο ή τις έβαζαν στην κουζίνα.

Την Πρωτοχρονιά είχαν το έθιμο "Διάνα" που είναι κατάλοιπο της Ενετοκρατίας. Ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς γύρω στις 4. π.μ έβγαινε η μπάντα της φιλαρμονικής και γύριζε μέσα στην πόλη παίζοντας το "εωθινό" και τα κάλαντα, μέχρι να ξημερώσει.Τα παλιότερα χρόνια την "Διάνα" ακουλούθαγαν σχεδόν όλοι οι Λευκαδίτες με πρωταγωνιστές τους ντορατζήδες που έκαναν φάρσες διασκεδάζοντας τον κόσμο.

Το ζύμωμα του χριστόψωμου στη Κρήτη είναι έργο θείο και έθιμο καθαρά χριστιανικό. Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι το χριστόψωμο είναι ευλογημένο ψωμί αφού θα στηρίξει τη ζωή του νοικοκύρη και της οικογένειας του. Χρησιμοποιούν καλό αλεύρι και ακριβά υλικά, όπως ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα και γαρίφαλα. Μαζεύονται οι γυναίκες του σπιτιού και μέχρι να γίνει το προζύμι, τραγουδούν, «ο Χριστός γεννιέται, το φως ανεβαίνει, το προζύμι για να γένει». Πλάθουν το ζυμάρι, παίρνουν τη μισή ζύμη και φτιάχνουν μια κουλούρα. Με την υπόλοιπη φτιάχνουν σταυρό με λουρίδες από τη ζύμη και στο κέντρο βάζουν ένα άσπαστο καρύδι που συμβολίζει τη γονιμότητα. Στην υπόλοιπη επιφάνεια σχεδιάζουν σχήματα με το πιρούνι για να βγάλουν το «κακό μάτι» και να «καρφώσουν» την κακογλωσσιά. Ο νοικοκύρης του σπιτιού παίρνει το χριστόψωμο, το σταυρώνει, το κόβει και το μοιράζει σε όλους όσους παρευρίσκονται στο τραπέζι, σαν συμβολισμό της Θείας Κοινωνίας, που ο Χριστός έδωσε τον Άρτο της ζωής σε όλη την ανθρώπινη οικογένεια του.

Η Θεσσαλοί είναι γνωστοί για τα πλούσια έθιμά τους τα οποία ζωντανεύουν τέτοιες μέρες, με τα «Μπαμπαλιούρια» και το «τάισμα της βρύσης» να έχουν την τιμητική τους. Το τάισμα της βρύσης: Οι κοπέλες, τα χαράματα των Χριστουγέννων, (σε κάποιες περιοχές και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς), πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση «για να κλέψουν το άκραντο νερό».

Το νερό λέγεται άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δεν μιλούν κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Αλείφουν τις βρύσες του χωριού με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο και γλυκιά να είναι και η ζωή τους. Στη συνέχεια «ταΐζουν» τη βρύση με διάφορες λιχουδιές, όπως βούτυρο, ψωμί, τυρί, όσπρια ή κλαδί ελιάς προκειμένου να εξασφαλίσουν καλή σοδειά τη νέα χρονιά. Η κοπέλα που φτάνει πρώτη στη βρύση θεωρείται πως θα είναι η πιο τυχερή του χρόνου. Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, «κλέβουν νερό». Η επιστροφή πρέπει να είναι επίσης αμίλητη μέχρι να πιούνε όλοι από το άκραντο νερό, το οποίο ραντίζεται στις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια. 

Γεμάτα με έθιμα είναι τα Χριστούγεννα στην Ρούμελη. Από το σφάξιμο των γουρουνιών, μέχρι «το πάντρεμα της φωτιάς» και το βασιλόψωμο, η Ρούμελη έχει πλούσιο λαογραφικό απόθεμα.
Χοιροσφαγή: Στα ορεινά χωριά της δυτικής Φθιώτιδας τα γουρούνια είναι το πλέον συνηθισμένο οικόσιτο ζώο. Σύμφωνα με την παράδοση, η απόκτηση ενός χοίρου ήταν πάντα θέμα αρχοντιάς, κοινωνικής και οικονομικής επιφάνειας. Για να δηλωθεί το περίλαμπρο της γιορτής των Χριστουγέννων λοιπόν, το έθιμο ήταν η σφαγή του γουρουνιού. Η προετοιμασία για τη σφαγή τους ξεκινά πολύ νωρίς αφού οι νοικοκυρές είναι υποχρεωμένες να βρουν πλέον γανωματή για να γανώσουν (να κασιτερώσουν) τα οικιακά σκεύη που είναι αναγκαία για την χοιροσφαγή. Ακόμη και σήμερα που δεν είναι απαραίτητα όλα αυτά τα σκεύη, η χοιροσφαγή παραμένει ολόκληρη τελετουργία: απαραίτητα για την τήρηση του εθίμου είναι η φωτιά, το κάρβουνο και το λιβάνι καθώς την ώρα της σφαγής η νοικοκυρά θα πρέπει να τα ρίξει πάνω στο γουρούνι ενώ στο στόμα του χοίρου τοποθετούν ένα λεμόνι για να μένει ανοιχτό και να ευωδιάζει. Όταν τελικά τελειώσουν τους χοίρους, ολόκληρη η γειτονιά ξεκινά ένα γλέντι ενώ την ίδια ώρα οι νοικοκυρές ξεκινούν να φτιάξουν τα λουκάνικα και τις «τσιγαρίθρες».

Το αρραβώνιασμα της φωτιάς: γίνεται ξημερώματα των Χριστουγέννων την ώρα που ο λαός την αποκαλεί «ανοιχτή ώρα». Η νοικοκυρά βάζει ένα μεγάλο ξύλο στο τζάκι και σύμφωνα με την παράδοση εκείνη την ώρα ό,τι ζητήσει κανείς μπορεί να πραγματοποιηθεί, αρκεί βεβαίως να αφορά τα παιδιά και όχι τους...παντρεμένους. Μια έβδομαδα αργότερα, γίνεται και το πάντρεμα της φωτιάς λίγο πριν την Πρωτοχρονιά. Στο τζάκι μπαίνουν τώρα δύο μεγάλα ξύλα πρέπει να είναι ισομερή για να καίγονται το ίδιο. Σύμφωνα με την παράδοση εκείνη την ώρα που δεν αλλάζει μόνο ημέρα, αλλά και ο χρόνος όποια ευχή η όποια κατάρα και αν κάνει ο άνθρωπος θα πραγματοποιηθεί. Τα συγκεκριμένα έθιμα τα συναντάμε σε πάρα πολλά σημεία της Ρούμελης ιδιαίτερα όμως στη δυτική Φθιώτιδα και στην ορεινή Δωρίδα.

Το πρωί της  Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία  και ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το λειτουργήσει.Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας - δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του - και έτσι να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.

Μπαίνωντας μέσα, με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες  ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά . Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες, αν είναι τραγανές και κατακόκκινες.Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

Στην Λευκάδα σήμα κατατεθέν των Χριστουγέννων ειναι οι "Κουτσούνες" οι οποίες λέγονται και αγριεκρεμμύδεςκαι θεωρούνται σύμβολα τύχης. Τα παιδιά ξεριζώνουν κουτσούνες απο τις εξοχές και τις πηγαίνουν στα σπίτια τους ή τις πουλάνε.Οι νοικοκυρές τις έβαζαν στο κατώι πάνω σε μια καπάσα ή ένα βαένι με λάδι ή τις κρεμούσαν σε ένα πατωμάτερο ή τις έβαζαν στην κουζίνα.

Την Πρωτοχρονιά είχαν το έθιμο "Διάνα" που είναι κατάλοιπο της Ενετοκρατίας. Ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς γύρω στις 4. π.μ έβγαινε η μπάντα της φιλαρμονικής και γύριζε μέσα στην πόλη παίζοντας το "εωθινό" και τα κάλαντα, μέχρι να ξημερώσει.Τα παλιότερα χρόνια την "Διάνα" ακουλούθαγαν σχεδόν όλοι οι Λευκαδίτες με πρωταγωνιστές τους ντορατζήδες που έκαναν φάρσες διασκεδάζοντας τον κόσμο.

Το ζύμωμα του χριστόψωμου στη Κρήτη είναι έργο θείο και έθιμο καθαρά χριστιανικό. Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι το χριστόψωμο είναι ευλογημένο ψωμί αφού θα στηρίξει τη ζωή του νοικοκύρη και της οικογένειας του. Χρησιμοποιούν καλό αλεύρι και ακριβά υλικά, όπως ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα και γαρίφαλα. Μαζεύονται οι γυναίκες του σπιτιού και μέχρι να γίνει το προζύμι, τραγουδούν, «ο Χριστός γεννιέται, το φως ανεβαίνει, το προζύμι για να γένει». Πλάθουν το ζυμάρι, παίρνουν τη μισή ζύμη και φτιάχνουν μια κουλούρα. Με την υπόλοιπη φτιάχνουν σταυρό με λουρίδες από τη ζύμη και στο κέντρο βάζουν ένα άσπαστο καρύδι που συμβολίζει τη γονιμότητα. Στην υπόλοιπη επιφάνεια σχεδιάζουν σχήματα με το πιρούνι για να βγάλουν το «κακό μάτι» και να «καρφώσουν» την κακογλωσσιά. Ο νοικοκύρης του σπιτιού παίρνει το χριστόψωμο, το σταυρώνει, το κόβει και το μοιράζει σε όλους όσους παρευρίσκονται στο τραπέζι, σαν συμβολισμό της Θείας Κοινωνίας, που ο Χριστός έδωσε τον Άρτο της ζωής σε όλη την ανθρώπινη οικογένεια του.

Η Θεσσαλοί είναι γνωστοί για τα πλούσια έθιμά τους τα οποία ζωντανεύουν τέτοιες μέρες, με τα «Μπαμπαλιούρια» και το «τάισμα της βρύσης» να έχουν την τιμητική τους. Το τάισμα της βρύσης: Οι κοπέλες, τα χαράματα των Χριστουγέννων, (σε κάποιες περιοχές και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς), πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση «για να κλέψουν το άκραντο νερό».

Το νερό λέγεται άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δεν μιλούν κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Αλείφουν τις βρύσες του χωριού με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο και γλυκιά να είναι και η ζωή τους. Στη συνέχεια «ταΐζουν» τη βρύση με διάφορες λιχουδιές, όπως βούτυρο, ψωμί, τυρί, όσπρια ή κλαδί ελιάς προκειμένου να εξασφαλίσουν καλή σοδειά τη νέα χρονιά. Η κοπέλα που φτάνει πρώτη στη βρύση θεωρείται πως θα είναι η πιο τυχερή του χρόνου. Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, «κλέβουν νερό». Η επιστροφή πρέπει να είναι επίσης αμίλητη μέχρι να πιούνε όλοι από το άκραντο νερό, το οποίο ραντίζεται στις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια. 

Γεμάτα με έθιμα είναι τα Χριστούγεννα στην Ρούμελη. Από το σφάξιμο των γουρουνιών, μέχρι «το πάντρεμα της φωτιάς» και το βασιλόψωμο, η Ρούμελη έχει πλούσιο λαογραφικό απόθεμα.
Χοιροσφαγή: Στα ορεινά χωριά της δυτικής Φθιώτιδας τα γουρούνια είναι το πλέον συνηθισμένο οικόσιτο ζώο. Σύμφωνα με την παράδοση, η απόκτηση ενός χοίρου ήταν πάντα θέμα αρχοντιάς, κοινωνικής και οικονομικής επιφάνειας. Για να δηλωθεί το περίλαμπρο της γιορτής των Χριστουγέννων λοιπόν, το έθιμο ήταν η σφαγή του γουρουνιού. Η προετοιμασία για τη σφαγή τους ξεκινά πολύ νωρίς αφού οι νοικοκυρές είναι υποχρεωμένες να βρουν πλέον γανωματή για να γανώσουν (να κασιτερώσουν) τα οικιακά σκεύη που είναι αναγκαία για την χοιροσφαγή. Ακόμη και σήμερα που δεν είναι απαραίτητα όλα αυτά τα σκεύη, η χοιροσφαγή παραμένει ολόκληρη τελετουργία: απαραίτητα για την τήρηση του εθίμου είναι η φωτιά, το κάρβουνο και το λιβάνι καθώς την ώρα της σφαγής η νοικοκυρά θα πρέπει να τα ρίξει πάνω στο γουρούνι ενώ στο στόμα του χοίρου τοποθετούν ένα λεμόνι για να μένει ανοιχτό και να ευωδιάζει. Όταν τελικά τελειώσουν τους χοίρους, ολόκληρη η γειτονιά ξεκινά ένα γλέντι ενώ την ίδια ώρα οι νοικοκυρές ξεκινούν να φτιάξουν τα λουκάνικα και τις «τσιγαρίθρες».

Το αρραβώνιασμα της φωτιάς: γίνεται ξημερώματα των Χριστουγέννων την ώρα που ο λαός την αποκαλεί «ανοιχτή ώρα». Η νοικοκυρά βάζει ένα μεγάλο ξύλο στο τζάκι και σύμφωνα με την παράδοση εκείνη την ώρα ό,τι ζητήσει κανείς μπορεί να πραγματοποιηθεί, αρκεί βεβαίως να αφορά τα παιδιά και όχι τους...παντρεμένους. Μια έβδομαδα αργότερα, γίνεται και το πάντρεμα της φωτιάς λίγο πριν την Πρωτοχρονιά. Στο τζάκι μπαίνουν τώρα δύο μεγάλα ξύλα πρέπει να είναι ισομερή για να καίγονται το ίδιο. Σύμφωνα με την παράδοση εκείνη την ώρα που δεν αλλάζει μόνο ημέρα, αλλά και ο χρόνος όποια ευχή η όποια κατάρα και αν κάνει ο άνθρωπος θα πραγματοποιηθεί. Τα συγκεκριμένα έθιμα τα συναντάμε σε πάρα πολλά σημεία της Ρούμελης ιδιαίτερα όμως στη δυτική Φθιώτιδα και στην ορεινή Δωρίδα.

Χριστουγεννιάτικα Φαγητά-Γλυκά

Τις ημέρες των Χριστουγέννων συγκεντρώνεται  όλοι η οικογένεια γύρω από το γιορτινό τραπέζι, που είναι γεμάτο με διάφορα γιορτινά φαγητά. Κύριο πιάτο είναι η κότα ή γαλοπούλα γεμιστή, κατσίκι ή αρνί στον φούρνο, χοιρινό στον φούρνο και πολλές σαλάτες. Στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι υπάρχει η βασιλόπιτα με το φλουρί. Μπορούμε να φάμε κοτόσουπα και διάφορα ψητά όπως οι μπριζόλες ή τα παΪδάκια. Συνήθως κερνάμε κουραμπιέδες, μελομακάρονα και διάφορα σοκολατένια κεικ και σοκολάτες αλλά μπορούμε να φάμε μπακλαβά και καταΪφι.

Χριστουγεννιάτικα Έθιμα από περιοχές της Ελλάδας Αποστόλης Χ και Αργύρης

Έθιμα Βόλου :

Το Χριστουγεννιάτικο έθιμο της γριάς

Την παραμονή των Χριστουγέννων η ηλικιωμένη γυναίκα του σπιτιού παίρνει από τη στοίβα με τα ξύλα το μεγαλύτερο κούτσουρο και  το βάζει στη φωτιά ώστε τα υπολείμματά του να βρει ο καινούργιος χρόνος. Το κούτσουρο αυτό θα διώχνει τους καλικάντζαρους, ενώ συμβολίζει τον γαμπρό που θα έρθει για τα ανύπαντρα κορίτσια.

Έθιμα Καρδίτσας :

Το «τάισμα της βρύσης»

Σύμφωνα με το έθιμο, που αναβιώνει τα μεσάνυχτα της παραμονής Χριστουγέννων, οι κοπέλες πηγαίνουν τα χαράματα των Χριστουγέννων στην πιο κοντινή βρύση «για να κλέψουν το «άκραντο νερό». Είναι, δηλαδή, αμίλητο νερό, γιατί δε βγάζουν λέξη σε όλη τη διαδρομή. Αλείφουν τις βρύσες του χωριού με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο και όπως γλυκό είναι το μέλι, έτσι γλυκιά να είναι και η ζωή τους. Μάλιστα, έλεγαν ότι όποια θα πήγαινε πρώτη στη βρύση, αυτή θα στεκόταν και η πιο τυχερή ολόκληρο το χρόνο. Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, «κλέβουν νερό» και γυρίζουν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες μέχρι να πιούνε όλοι από το άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.

Έθιμα Τρικάλων :

Η Βασιλόπιτα & οι συμβολισμοί της

Για την παρασκευή της βασιλόπιτας οι γυναίκες του σπιτιού, κάνουν ζυμάρι στο οποίο τοποθετούν νόμισμα, ένα κομμάτι κλήμα, άχυρο ή χορταράκι, μία μικρή πέτρα όπως κι ένα σπόρο καλαμποκιού. Στο μεσημεριανό τραπέζι ο νοικοκύρης του σπιτιού θα κόψει τη βασιλόπιτα αφού πρώτα τη φέρει τρεις φόρες γύρω στο ταψί και θα την μοιράσει σε κομμάτια με σειρά ηλικίας σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Σε όποιον πέσει το κλήμα θα έχει πολλά σταφύλια, σε όποιον πέσει η μικρή πέτρα θα είναι δυνατός στην υγεία του, ενώ αυτός που θα πετύχει το άχυρο ή το χόρτο θα αποκτήσει πολλά ζώα, αυτός που θα πετύχει το νόμισμα θα γίνει πλούσιος και τέλος αυτός που θα πετύχει τα καλαμπόκι, θα κερδίσει τη φετινή σοδειά.

Έθιμα Λάρισας :

Γουρονοχαρά

Η «γουρουνοχαρά» είναι ένα έθιμο όπου το γλέντι συνδυάζεται με το σφάξιμο και το ψήσιμο του γουρουνιού. Το έθιμο γιορτάζεται σε κάποια χωριά της περιοχής, ενώ στη Λάρισα αναβιώνει κάθε χρόνο την περίοδο των γιορτών των Χριστουγέννων στη συνοικία της Φιλιππούπολης, όπου οι κάτοικοι έλκουν την καταγωγή τους από την Ανατολική Ρωμυλία. Τις μέρες της «γουρουνοχαράς» οι κάτοικοι μαγειρεύουν παραδοσιακά εδέσματα από την Ανατολική Ρωμυλία, τα οποία προσφέρουν στους επισκέπτες μαζί με χοιρινό κρέας αλλά και άφθονο κρασί.

Αποστόλης Χ

Παράξενα έθιμα άλλων χωρών

Ουγγαρία

Μια χώρα όπου τα Χριστούγεννα είναι η πιο μεγάλη γιορτή. Γι’ αυτό το λόγο θα βρει κανείς και τα πιο πολλά και ενδιαφέροντα έθιμα. Κατ’ αρχάς ο Άγιος Βασίλης, έρχεται όχι τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου, αλλά από τις 6 του μηνός! Τα δώρα τα αφήνει στα παπούτσια των παιδιών, που πρέπει να είναι καθαρά και τοποθετημένα έξω από το σπίτι. Τέλος, στο εορταστικό τραπέζι προτιμούν το ψάρι.

Ισλανδία

Όχι έναν, όχι δύο, ούτε τρεις αλλά 13 Άγιους Βασίληδες έχει η παράδοση της Ισλανδίας. Η ομάδα τους ονομάζεται Yule Lads και η παράδοση τους θέλει να μοιάζουν με κοντά, άσχημα αλλά τρισχαριτωμένα τρολ.

Σύμφωνα με το μύθο, ξεκινούν τις «επισκέψεις» τους από τις 12 Δεκεμβρίου και για τον υπόλοιπο μήνα βγαίνει στα σπίτια κάθε μέρα και ένα διαφορετικό από αυτά. Ο στόχος τους; Να σκορπίζουν έναν ευχάριστο πανικό με τις σκανδαλιές τους, καθώς μπαίνουν στα σπίτια από το τζάκι και σκορπίζοντας γύρω τους αστερόσκονη, κάνουν συνεχώς μικρές φάρσες στους κατοίκους τους.

παράξενα έθιμα απο όλο τον κόσμο!!!

Κάθε λαός, έχει διαφορετικές χριστουγεννιάτικες συνήθειες, που είτε τηρεί γιατί το επιτάσσει η παράδοση, είτε γιατί προσδίδει μία πιο χιουμοριστική διάθεση στην αναμονή των γιορτών.Τα Χριστούγεννα στη Γαλλία αποτελούν την εορταστική κορύφωση του έτους. Σε αντίθεση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες η εποχή προ των Χριστουγέννων είναι αρκετά σημαντική και πολύ οικογενειακή. Η παραμονή των Χριστουγέννων εδώ είνα εργάσιμη μέρα, όπως και τώρα άρχισε και στην Ελλάδα. Το βράδυ όμως η οικογένεια συγκεντρώνεται για ένα ολοκληρωμένο χριστουγεννιάτικο δείπνο. Ο Père Noël (Ο πατέρας των Χριστουγέννων), ο κατά τους Γάλλους Άγιος Βασίλης, δίνει τα δώρα του στις 24 Δεκεμβρίου .

Μεγάλη σημασία στους εορτασμούς των Χριστουγέννων έχουν οι γαστρονομικές απολαύσεις. Το παραδοσιακό εορταστικό τραπέζι, το «Reveille» (ρεβεγιόν) αποτελείται προπαντός από θαλασσινά και κυρίως τα στρείδια, όλες οι αγορές γεμίζουν στρείδια επίσης μια πλούσια γκάμα διαφορετικών πιάτων. Ανήμερα στις 25 τρώνε την γαλοπούλα Και αυτό το έθιμο έχει περάσει σήμερα στα προγράμματα όλων των ξενοδοχειακών μονάδων της Ευρώπης και όχι μόνο αλλά και επί πλέον και την Πρωτοχρονιά. Οι Γάλλοι τα Αλεξανδριανά τα γνωστά κόκκινα λουλούδια τα αποκαλούν Le poinsettia ou étoile de Noël (Αστέρια των Χριστουγέννων) και τα χρησιμοποιούν για διακόσμηση εσωτερικών χώρων καθώς και ως δώρο σε όλη τη διάρκεια των εορτών.                                                                                                                                                                   

                                        Ά

Καλικάτζαροι

 ΠΡΟΈΛΕΥΣΗ Οι καλικάντζαροι έρχονται την παραμονή των Χριστουγέννων, από «το κάτω κόσμο» τον Άδη. Συνήθη μέρη που μένουν μετά τον ερχομό τους είναι οι μύλοι, τα γεφύρια, τα ποτάμια και τα τρίστρατα  όπου παραμονεύουν μόνο κατά τη νύκτα και φεύγουν με το τρίτο λάλημα του πετεινού. Εκτός του Δωδεκαήμερου τον υπόλοιπο χρόνο μένουν στα έγκατα της γης και πριονίζουν το δέντρο που κρατά τη γη . Βγαίνουν δε στην επιφάνεια κοντά στο τέλος της εργασίας τους, από το φόβο μήπως τελικά η ετοιμόρροπη γη τους πλακώσει , όταν δε κατεβαίνουν βρίσκουν το δέντρο ακέραιο και ξαναρχίζουν το πριόνισμα. Το δένδρο των Χριστουγέννων συμβολίζει αυτή ακριβώς την ακεραιότητα και τη Θεϊκή δύναμη και προστασία με την παρουσία του Χριστού

ΠΟΙΗΜΑ «Φεύγετε να φεύγωμε
τι έρχεται ο τρελόπαπας
με την αγιαστούρα του
και με τη βρεχτούρα του.
Μας άγιασε μας έβρεξε
και μας, μας εκατέκαψε!» ή «και θα μας μαγαρίσει»

ΤΡΟΦΉ Η τροφή τους κυρίως ακάθαρτη: σκουλήκια, βαθράκοι , φίδια, ποντίκια κ.ά. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποστρέφονται τα εδέσματα του Δωδεκαήμερου.
Είναι πολύ ευκίνητοι ανεβαίνουν στα δένδρα πηδούν από στέγη σε στέγη σπάζοντας κεραμίδια και κάνοντας μεγάλη φασαρία. Και ότι βρουν απλωμένα τα ποδοπατούν. Άμα βρουν ευκαιρία κατεβαίνουν από τις καμινάδες στα σπίτια και μαγαρίζουν τα πάντα.

ΤΡΑΓΟΎΔΙ https://www.youtube.com/watch?v=ajT_8y8T96E

χριστουγεννιατικα φαγητα και γλυκα

Τα κάλαντα

Τα Κάλαντα

 Τα κάλαντα αποτελούν δημοτικά ευχετικά τραγούδια που ψάλλονται εθιμικά κατ’ έτος κυρίως την παραμονή μεγάλων θρησκευτικών εορτών όπως των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς, των Θεοφανίων και των Βαΐων. Κύρια παραδοσιακά μουσικά όργανα που συνοδεύουν τα κάλαντα είναι το τρίγωνο, το λαούτο, το νταούλι ,η τσαμπούνα, η φλογέρα κ.ά.

Τα κάλαντα έχουν τη βάση τους σε παλιά λαϊκά τραγούδια. Πρόκειται για τραγούδια με ευχές για τον νοικοκύρη και τα άλλα μέλη της οικογένειας. Τα κάλαντα αποτελούν πράξη τελετουργική η οποία, σύμφωνα με τη λαϊκή αντίληψη, έχει ως στόχο την ευημερία.

Τα κάλαντα ψάλλονται κυρίως από παιδιά και κάθε περιοχή έχει τα δικά της. Κύριος σκοπός των τραγουδιών αυτών είναι μετά τις ευχές τα "Χρόνια Πολλά", το φιλοδώρημα είτε σε χρήματα είτε σε προϊόντα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πολυποίκιλες παραλλαγές καλάντων που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Σχεδόν κάθε περιοχή, κάθε νησί, ενίοτε και κάθε χωριό έχει τα δικά του, ξεχωριστά κάλαντα. Οι στίχοι διαμορφώνονται ανάλογα με τις διαλέκτους και τα ιδιώματα της κάθε περιοχής και η μουσική ανάλογα με την παράδοση του κάθε τόπου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι περιοχές των Επτανήσων, της Θράκης, της Ηπείρου, των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων, του Πόντου, της Κρήτης και της Μικρά Ασίας.

Κατά την αρχική περίοδο της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας καθιερώθηκε το έθιμο της απαγγελίας των καλάντων από τους άνδρες της ανακτορικής φρουράς ενώπιον των Βασιλέων. Το έθιμο αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα γενικευμένο όμως και σε πρόσωπα πολιτικά αλλά και από ομάδες, συλλόγους, χορωδίες κλπ.

Πατήστε εδώ με ctrl και κλικ για να ακούσετε κάλαντα από διάφορα μέρη της Ελλάδας και της Κύπρου.

Πατήστε εδώ με ctrl και κλικ για να ακούσετε τα κάλαντα από διάφορα μέρη της Ελλάδας.

                                                                                    Μαρίνα, Αφροδίτη

ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΔΩΡΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Μ ΚΑΙ ΜΙΧΑΛΗΣ Χ

Τα Χριστούγεννα (σύνθετη λέξη της δημοτικής Χριστός + γέννα) είναι η ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού και κατ' επέκταση το σύνολο των εορτών από εκείνη την ημέρα, τις 25 Δεκεμβρίου, μέχρι τα Θεοφάνια ("Γιορτές των Χριστουγέννων"). Την ημέρα των Χριστουγέννων γιορτάζουν ο Χρήστος, η Χρυσούλα^[1] και η Χριστίνα   

ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΔΩΡΟΝ

Την ημέρα που μας θέρνει ο αγιος Βασιλης τα δωρα ολλος ο κοσμος ειναι χαρουμενος.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΔΩΡΩΝ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ

Δένδρο των Χριστουγέννων:

Το δέντρο των Χριστουγέννων ή χριστουγεννιάτικο δέντρο απoτελεί σήμερα διεθνές χριστουγεννιάτικο έθιμο. Ως χριστουγεννιάτικο σύμβολο - έθιμο φέρεται από τον 8ο αιώνα, όταν ο Άγιος Βονιφάτιος θέλησε περί το 750 να εξαλείψει την μέχρι τότε αποδιδόμενη ιερότητα των «ειδωλολατρών» στη βελανιδιά, αντικαθιστώντας την με το έλατο δηλαδή το δένδρο των Χριστουγάννων

Χριστουγεννιάτικος στολισμός τζακιού:

Προτάσεις και ιδέες Χριστουγεννιάτικης διακόσμησης για το τζάκι του σπιτιού σας. Μπορείτε να το διακοσμήσετε με λουλούδια, φωτογραφίες της οικογένειάς σας, αποξηραμένα φρούτα, στεφάνια, κηροπήγια, κώνους, κουκουνάρια, καμπάνες και κεριά κ.α.

Στολισμός βάπτισης Χριστουγεννιάτικος: