Ως “κλιματική αλλαγή” ορίζεται η μεταβολή στο κλίμα που οφείλεται άμεσα ή έμμεσα σε ανθρώπινες δραστηριότητες, και διακρίνεται από τον όρο “κλιματική μεταβλητότητα” που έχει φυσικά αίτια (ορισμός: από Σύμβαση – Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές μεταβολές UNFCC).

Από κάποιους επιστήμονες η κλιματική κρίση, θεωρείται ως παγκόσμια υπαρξιακή κρίση. Οι άνθρωποι είχαμε πετύχει να δαμάσουμε τη φύση για χάρη της ανθρώπινης εξουσίας και κέρδους. Όμως η δύναμη της φύσης έχει αρχίσει να ανταποκρίνεται νομοτελειακά, κάτι που ορίζει πως πρέπει να μεταβάλλουμε άμεσα τις προτεραιότητες της συλλογικής μας συνύπαρξης. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μαζί με τη φύση και την ιστορική κληρονομιά του ανθρώπινου πολιτισμού, κινδυνεύουν και οι ίδιοι οι δημοκρατικοί θεσμοί: “εάν δεν πράξουμε τα ελάχιστα οικειοθελώς, θα υποστούμε τα μέγιστα εξ’ ανάγκης”.  

Στη Διεθνή διάσκεψη της Μαδρίτης (Δεκέμβριος 2019) ελήφθη η ιστορική απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, να κηρυχθεί η Ευρώπη σε κατάσταση έκτακτης κλιματικής ανάγκης. Γι’ αυτό και παγκόσμιος σκοπός των κρατών, φορέων και συλλόγων είναι πλέον η συνεργασία για την αειφόρο ανάπτυξη σε όλα τα γεωγραφικά επίπεδα και την καταπολέμηση της ανισότητας. Ταυτόχρονα, έχει αναπτυχθεί ένα παγκόσμιο κίνημα που ζητά την ισοκατανομή των περιβαλλοντικών βαρών και την κλιματική δικαιοσύνη.

Ακόμα και αν μέσα από Διεθνείς Συνθήκες και Συμφωνίες η προστασία του περιβάλλοντος, θεσμοθετήθηκε πλέον ως ισοδύναμο αγαθό και αποτέλεσε βασική προϋπόθεση για την εξέλιξη της οικονομίας (“αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης”), ο Άνθρωπος είναι αυτός που πάντα κυριαρχεί μέσω των δράσεων και των επιλογών του. Η ανθρωποκεντρική συνιστώσα είναι ο βασικός καταλύτης στην έννοια της αλλαγής του κλίματος, γι’ αυτό και η περίοδος που τώρα διανύουμε ονομάζεται Ανθρωπόκαινος Περίοδος (o όρος ανήκει στον καθηγητή Paul Grutzen και αποτελείται από τις λέξεις «άνθρωπος» και «καινός» και που σημαίνει «νέα, πρόσφατη περίοδος».

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, στην κατεύθυνση του μετριασμού των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, υπάρχει δεδηλωμένη η πρόθεση για την απολιγνιτοποίηση της χώρας έως το 2028, απόφαση που συνάδει με τη Νέα Πράσινη Συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Ελληνική κοινωνία φαίνεται να έχει ωριμάσει αρκετά, ώστε να συμμετέχει στο δημόσιο διάλογο σχετικά με τις διαθέσιμες επιλογές. Σε δημοσκόπηση που έγινε το 2019 στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος LIFE – IP για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, το ποσοστό αναφορών που την ανάγουν σε μέγιστο περιβαλλοντικό πρόβλημα έφτασε πλέον στα 30%, ενώ ένα επιπλέον 24% ανέφερε ως επικίνδυνα τα ακραία καιρικά φαινόμενα που συνεχώς επιτείνονται. Η κοινωνία πλέον αντιλαμβάνεται ότι απαιτούνται λύσεις και είμαστε έτοιμοι να μπούμε σε δημόσιο διάλογο.

Για να επιτύχει όμως η προσπάθεια αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης, χρειάζεται να μεταβληθούν τα καταναλωτικά μας πρότυπα, για να μην υπάρξει υποβάθμιση της υγείας, της ποιότητας ζωής, της βιοποικιλότητας, του φυσικού κάλλους και του πολιτισμού, που συνθέτουν τη θετική μας ταυτότητα ως λαού.Είναι πλέον γενικά αποδεκτό ότι το κλίμα αλλάζει σε παγκόσμια
κλίμακα. Ένας εμφανής-εύκολα παρατηρήσιμος δείκτης είναι η περιβαλλοντική
θερμοκρασία που έχει αυξηθεί. Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει την ανθρώπινη
υγεία ποικιλοτρόπως. Ανάλογα με το γεωγραφικό εύρος, μπορεί να
διαταραχθεί η εποχικότητα ορισμένων μολυσματικών νόσων.
Ως κλιματική αλλαγή νοείται η μεταβολή του παγκόσμιου κλίματος και
ειδικότερα οι μεταβολές των μετεωρολογικών συνθηκών που εκτείνονται σε
μεγάλη χρονική κλίμακα. Στη Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για τις
Κλιματικές Μεταβολές (UNFCC), ως κλιματική αλλαγή ορίζεται ειδικότερα η
μεταβολή στο κλίμα που οφείλεται άμεσα ή έμμεσα σε ανθρώπινες
δραστηριότητες, διακρίνοντας τον όρο από την κλιματική μεταβλητότητα που
έχει φυσικά αίτια.1
Εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής η στάθμη της θάλασσας αυξάνεται, οι
παγετώνες λιώνουν και η τυπολογία των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων
αλλάζει. Παρατηρούνται ακόμη ακραία καιρικά φαινόμενα -εντονότερα και πιο
εντατικά-, μείωση του ατμοσφαιρικού όζοντος, αλλαγές στο οικοσύστημα
λόγω της απώλειας της βιοποικιλότητας, αλλαγές στα υδρολογικά συστήματα
και τις προμήθειες του γλυκού πόσιμου νερού, υποβάθμιση του εδάφους και
αστικοποίηση.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών, οι ανθρώπινες
δραστηριότητες - κυρίως αυτές που έγκεινται στην καύση ορυκτών καυσίμων
- έχουν προκαλέσει αύξηση των ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα και άλλων
αερίων -των λεγομένων «αερίων του θερμοκηπίου»-. Τα αέρια αυτά
απορροφούν την υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπεται από τη Γη, αντί να
της επιτραπεί η ελεύθερη διαφυγή στο διάστημα. Λόγω του κλιματικού αυτού
φαινομένου παγιδεύεται επιπρόσθετη θερμότητα στα χαμηλότερα
ατμοσφαιρικά στρώματα. Συγκεκριμένα, τα τελευταία 100 έτη η παγκόσμια
θερμοκρασία έχει αυξηθεί κατά 0.75oC περίπου, ενώ τα τελευταία 25 έτη, ο
ρυθμός θέρμανσης του πλανήτη έχει αυξηθεί σε άνω των 0.18oC ανά
δεκαετία.2 Η αύξηση της περιβαλλοντικής θερμοκρασίας απειλεί να:
 οδηγήσει σε υψηλότερα επίπεδα ορισμένων ατμοσφαιρικών ρύπων.
 οδηγήσει σε αύξηση της μετάδοσης ασθενειών μέσω ακάθαρτου νερού
και μολυσμένων τροφίμων.3
 θέσει σε κίνδυνο τη γεωργική παραγωγή σε ορισμένες από τις λιγότερο
ανεπτυγμένες χώρες.
 αυξήσει τον κίνδυνο ακραίων καιρικών φαινομένων.2
Η εκτίμηση του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής και της επιρροής του
στην υγεία του ανθρώπου απαιτεί μια νέα προοπτική η οποία επικεντρώνεται
στα οικοσυστήματα και στην αναγνώριση ότι τα θεμέλια της μακροπρόθεσμης
καλής υγείας των πληθυσμών βασίζεται σε μεγάλο μέρος στη στήριξη της.

https://www.safecrete.gr/ https://images.app.goo.gl/jvyGfbjUoPgGD1f96 https://images.app.goo.gl/HEYouyyUnXTKFqHH8