Posted on 9 Οκτωβρίου, 2023
ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΟΝΙΣΣΑ (7) ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΑΝΙΩΤΗ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΦΡΑΓΚΟΓΙΑΝΝΟΥΣ της Παρασκευής Μανιώτη
Οι δύσκολες προσωπικές εμπειρίες της Φραγκογιαννούς, που έχει
περάσει τη ζωή της να υπηρετεί τους άλλους, η αίσθηση ότι οι δικοί της
την αδίκησαν δίνοντάς της μιαν ασήμαντη προίκα, η φτώχεια και η
μίζερη διαβίωσή της, το γεγονός ότι ακόμη και τώρα συνεχίζει να
υπηρετεί την οικογένειά της, έχουν συμβάλλει αρνητικά στη
διαμόρφωση του χαρακτήρα της. Έτσι, η φόνισσα παρουσιάζεται ως μια
γυναίκα εξαιρετικά σκληρή, χωρίς ευαισθησίες και συναισθηματισμούς.
Διακατέχεται από έντονο μισογυνισμό, καθώς σε όλα τα θηλυκά παιδιά
βλέπει τη δική της επίπονη πορεία. Για τη Φραγκογιαννού δεν υπάρχει
τίποτε το θετικό στη ζωή μιας γυναίκας, γι' αυτό και θεωρεί
προτιμότερο να μη γεννιούνται καν κορίτσια. Εδώ γίνεται βέβαια σαφές
πως η Φραγκογιαννού προβάλλει στα μικρά κορίτσια την απόλυτα
αρνητική εικόνα που έχει η ίδια για τον εαυτό της. Η έντονη, αλλά
ανομολόγητη επιθυμία της να μην είχε γεννηθεί η ίδια,
αντικατοπτρίζεται στον τρόπο με τον οποίο βλέπει τα θηλυκά παιδιά. Γι'
αυτό άλλωστε όταν εκφράζεται θετικά για τα αρσενικά παιδιά,
εκφράζει έμμεσα τη σκέψη πως η ζωή της θα ήταν σαφώς καλύτερη αν
δεν ήταν γυναίκα. Η φόνισσα είναι επιπλέον κυνική καθώς, χωρίς να
λαμβάνει καθόλου υπόψη της τα συναισθήματα των γονιών θεωρεί πως
ο θάνατος των κοριτσιών θα αποτελέσει γι' αυτούς μια μεγάλη
ανακούφιση. Πίσω βέβαια από τη σκληρότητα και την απανθρωπιά της
φόνισσας κρύβεται ένας άνθρωπος εξαιρετικά πληγωμένος, που
πέρασε μια ζωή γεμάτη βάσανα και πίκρες. Στοιχείο που δεν την
αθωώνει βέβαια αλλά μας βοηθά να κατανοήσουμε τη μεγάλη σημασία
που έχουν τα βιώματα και οι εμπειρίες του ανθρώπου στην τελική
διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. στο χαρακτήρα της Φόνισσας
δεν διακρίνεται η σύναψη στενών δεσµών µε τους οικείους της.
Αντιθέτως, οι σχέσεις της στηρίχτηκαν στην εκµετάλλευση και την
εξαπάτηση, µε µόνο σκοπό την επιβίωσή της από τα παιδικά της χρόνια.
∆εν διαφαίνεται στοργή και αγάπη προς τους γονείς της και τα αδέλφια
της αλλά ούτε και προς την δική της οικογένεια. Το ψυχολογικό
αποτέλεσµα ήταν να νιώθει ότι η αιτία των ταλαιπωριών, της
δυστυχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσής της ήταν το γυναικείο
φύλο της, στο οποίο είχε προβάλει όλη την οργή και το µίσος της. Το
µίσος και η οργή για το φύλο της µετατέθηκαν και στράφηκαν στα
πρόσωπα των µικρών κοριτσιών, τα οποία δεν ήθελε να δει να
µεγαλώνουν, για να σταµατήσει έτσι τη συµφορά της µητέρας τους και
να τη λυτρώσει από τις υποχρεώσεις της όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Απ’ όλα τα στοιχεία που αναφέρθηκαν προκύπτει ότι η πρωταγωνίστρια
του διηγήµατος πάσχει από αντικοινωνική διαταραχή της
προσωπικότητας. Χαρακτηρίζεται από σκληρότητα και κυνικότητα,
έντονα χειριστική συµπεριφορά, επιθετικότητα, βιαιότητα και
αναλγησία, που αποτελούν στοιχεία και κριτήρια της αντικοινωνικής ή
ψυχοπαθητικής συµπεριφοράς. Υπάρχει επιπρόσθετα η δυσκολία του
ατόµου να δηµιουργήσει και να διατηρήσει στενές σχέσεις µε άλλους
ανθρώπους, καθώς και η εµπλοκή του σε δραστηριότητες που
παραβιάζουν βασικούς νόµους της κοινωνίας. ∆εν προκύπτει από το
κείµενο ψυχοπαθολογία άλλης ψυχιατρικής διαταραχής ή νόσου πέρα
από τη διαταραχή αυτή της προσωπικότητας. Τα εφιαλτικά όνειρα µε
θέµα τα πρόσωπα νεκρών κοριτσιών είναι συνέπεια των έντονων
βιωµάτων των εγκληµατικών της πράξεων και όχι ψυχικής νόσου.
Συνολικά είχε συνείδηση και επίγνωση των πράξεών της καθώς και των
συνεπειών τους και ενδεικτικό είναι και το γεγονός ότι προσπάθησε να
διαφύγει από τις αρχές, όταν την κατεδίωξαν.