Posted on October 9, 2023
ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΟΝΙΣΣΑ (1) Πέτρος Μπάσιος
ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΑΣΙΟΣ
Β2
08/10/2023
ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΟΝΙΣΣΑ:
1) Να αναλύσετε την ψυχολογία και την φιλοσοφία της φόνισσας.
Έχοντας διαβάσει την νουβέλα έχω βγάλει τα συμπεράσματα μου πάνω στην
ψυχοσύνθεση της φόνισσας, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και βλέπει τα
πράγματα!
Η φόνισσα (Φραγκογιαννού) είναι μια γυναίκα η οποία έχει περάσει πολύ
δύσκολα παιδικά χρόνια, έχοντας δύο γονείς οι οποίοι δεν της φέρθηκαν και με τον καλύτερο
τρόπο. 'Εχει πολύ βαθιά τραύματα, τα οποία έχει σκεπάσει! Αυτά τα δυσάρεστα
συναισθήματα δυστυχώς τα κουβαλάει μέσα της όσο ζει και τα διαδίδει στους γύρω της.
Κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται με κακιά ψυχή θέλοντας να βλάπτει άλλους
ανθρώπους, η ζωή τον κάνει! Η τύχη και η μοίρα του! Φυσικά και δεν θέλω να δικαιολογήσω
τις πράξεις της και τα εγκλήματα της, αλλά αν είχαν φροντίσει γι’ αυτο το παιδί δεν θα είχε
καταλήξει έτσι. Εκτός των παιδικών της χρόνων, πέρασε και μια πολύ δύσκολη εφηβεία,
καθώς την πάντρεψαν από πολύ νωρίς με έναν άντρα, ο οποίος της ήταν εντελώς φόρτωμα.
Συνεπώς, έχει ακόμη περισσότερα τραύματα στην ψυχή της. Δεν έζησε το παιδί μέσα της,
δεν έπαιξε, δεν γέλασε, μόνο δούλευε και υπηρετούσε τους άλλους, παραμελώντας τον εαυτό της.
Στην συνέχεια της ζωής της έκανε πολλά παιδιά(κάτι που συνήθιζαν εκείνες τις εποχές) και είχε την έγνοια αυτών! Έπειτα από χρόνια έμαθε τα χαΐρια του ενός γιού της, πως να το αντέξει;
Ο γιός της φονιάς, βαριά πληγή και μεγάλο τραύμα για μια μάνα. Συνέχιζε να ζει μέσα στην
φτώχεια, να τα κάνει όλα μόνη της, χωρίς ένα στήριγμα, χωρίς μια βοήθεια… κάποιον να της
πει «είμαι και εγώ εδώ για ό,τι χρειαστείς, δεν είσαι μόνη». Καταλήγουμε στο γεγονός ότι
μίσησε την ζωή της και δεν ήθελε κανένας άλλος ή μάλλον καμία άλλη να περάσει ό,τι
πέρασε!
Δεν είχε άλλη λύση, λοιπόν, ήξερε ότι δεν της απομένουν και πολλά χρόνια ζωής. Προτίμησε
λοιπόν να προβεί σε έγκληματα και να σκοτώνει παιδιά, νόμιζε πως έκανε ψυχικό και πως
έδινε την ευκαιρία σε παιδιά και ειδικά στα κορίτσια να ησυχάσουν μια ώρα νωρίτερα και στα
αγόρια να πάνε στον παράδεισο με αποτέλεσμα να μην βασανίσουν άλλες γυναίκες. Ήξερε
τι έκανε, αλλά πίστευε ότι βοηθούσε. Δυστυχώς δεν μπορούσε να καταλάβει πως γενιά με
την γενιά, θα εξαλειφόταν το φαινόμενο του σεξισμού και της ανισότητας των δύο φύλων, το
γεγονός ότι κάποια στιγμή ίσως και τα κορίτσια υπάρξουν ευτυχισμένα και χαρούμενα.
Τέλος, η προσωπική μου άποψη είναι πως θα έπρεπε να άφηνε τα παιδιά να ζήσουν την
ζωή τους, όπως και αυτήν δεν την σκότωσε κανείς, προκειμένου να της «σώσει» την ζωή.
'Ετσι κι’ αυτή θα έπρεπε να έδινε την ευκαιρία στον κάθε άνθρωπο να ζήσει την ζωή του,
ακόμα και ας μην είναι ρόδινη και ωραία.