10 Δεκεμβρίου 1916
Αγαπημένοι μου γονείς και αγαπημένη μου αδερφή,
Χάρηκα πολύ όταν είδα το γράμμα σας και αποφάσισα να σας γράψω για να σας περιγράψω τις συνθήκες υπό τις οποίες ζούμε τον τελευταίο καιρό.
Η ζωή στα χαρακώματα είναι πάρα πολύ δύσκολη και οι καταστάσεις που ζούμε τραγικές. Υπάρχει πολλή βρωμιά, πολλοί στρατιώτες έχουν κολλήσει ψείρες αλλά και διάφορες αρρώστιες. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε μπάνιο. Επίσης υπάρχουν πολλά τρωκτικά και χθες ένας αρουραίος δάγκωσε το αυτί του στρατιώτη που κοιμόταν δίπλα μου προκαλώντας του έντονο πόνο και αιμορραγία. Μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα δημιουργείται με τη βροχή αφού ο χώρος γεμίζει λάσπη και είναι δύσκολο ακόμα και να καθίσουμε. Κοιμόμαστε ελάχιστες ώρες φορώντας βρεγμένες αρβύλες γιατί αν τις βγάλουμε μετά είναι δύσκολο να τις ξαναφορέσουμε. Τέλος, είναι τραγικό να βλέπουμε στρατιώτες να πεθαίνουν δίπλα μας και άλλους να τραυματίζονται σοβαρά. Όλες αυτές οι καταστάσεις έχουν προκαλέσει σε πολλούς στρατιώτες διάφορα ψυχολογικά προβλήματα και αρκετοί έχουν έντονες παραισθήσεις.
Θέλω να ξέρετε ότι μου λείπετε πάρα πολύ. Μη στενοχωριέστε γιατί θα τα καταφέρω και πολύ σύντομα θα επιστρέψω νικητής. Καλά Χριστούγεννα!!!
Με πολλή αγάπη,
Γιάννης
