Month: Ιανουάριος 2023

http://filologikigonia.weebly.com/uploads/3/9/9/5/39958455/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CF%83%CE%B5%CE%BB._105-114.pdf

Στόχοι: α) Η ισχυροποίηση του μακεδονικού κράτους

β) Η επέκταση της εξουσίας του

Ενέργειες για την ισχυροποίηση του μακεδονικού κράτους :

 Αποτελεσματική αντιμετώπιση των Ιλλυριών και των Παιόνων στα βόρεια
σύνορα.
 Οργάνωση ισχυρού στρατού → μακεδονική φάλαγγα ˂ πεζέταιροι βάθους
16 σειρών + σάρισα (δόρυ 6μ)+ ιππικό + ακοντιστές, τοξότες και πελταστές.
 Δημιουργία ισχυρής οικονομίας ˂ κατάληψη ορυχείων χρυσού του Παγγαίου
→ κοπή νομίσματος ( χρυσός στατήρας )→ εκποίηση περσικών δαρεικών.
 Επεκτατική εξωτερική πολιτική.

Στόχοι:

α) νέες εκτάσεις γης στον μακεδονικό στρατό
β) ένωση των Ελλήνων υπό την αρχηγία του

Στάδια επεκτατικής πολιτικής

1ο στάδιο: Χαλκιδική, εδάφη Ανατολικής Θράκης κ’ Μακεδονίας, δυτικές
ακτές Ευξείνου Πόντου.
2ο στάδιο: Θεσσαλία, νότια Ελλάδα.

Μάχη στη Χαιρώνεια (338 π.Χ.)

Νίκη του Φιλίππου ενάντια στο συνασπισμό Θηβαίων - Αθηναίων → Ηγέτης
Ελλήνων.
Συνέδριο στην Κόρινθο (337 π.Χ.)
Πανελλήνια ένωση κατά των Περσών.(Συμμετοχή όλων των πόλεων εκτός
της Σπάρτης).

Συμφώνησαν τα εξής:
 Απαγορεύτηκαν οι συγκρούσεις των ελληνικών πόλεων και η βίαιη
μεταβολή των καθεστώτων τους.
 Προστατεύθηκε η ελεύθερη ναυσιπλοΐα και καταδικάστηκε η
πειρατεία. Ιδρύθηκε πανελλήνια συμμαχία (αμυντική και επιθετική,
με ισόβιο αρχηγό το Φίλιππο Β΄.

336 π.Χ. επανάληψη του συνεδρίου με επικεφαλής τον Αλέξανδρο.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Στρατιωτικός τομέας: Αλέξανδρος διορατικός στρατηγός με μεγαλοφυή
σκέψη-εφαρμογή κατάλληλου σχεδιασμού για την αντιμετώπιση του
αντιπάλου.
Πολιτικός τομέας: στόχος η ανάμειξη του ελληνικού με τον ασιατικό κόσμο.
Αποδοχή των συνηθειών-παραδόσεων και του διαφορετικού τρόπου
άσκησης εξουσίας. Διατήρησε τις σατραπείες → ανάθεση σε Έλληνες ή
Πέρσες ηγεμόνες → καινούργια διοικητική παράδοση.
Οικονομικός τομέας: 1. Προωθεί το σύστημα της νομισματικής οικονομίας
και εγκαταλείπει την ιδέα του αυτοκρατορικού θησαυροφυλακίου. 2.
Δημιουργία φορολογικής περιφέρειας (περισσότερες από μία σατραπείες)
→ οι σατραπείες δεν ασχολούνται με τη συγκέντρωση φόρων και τη
διαχείριση του δημόσιου πλούτου. 3. Οι θησαυροί → χρυσό νόμισμα.
Πολιτιστικός τομέας: 1. Διάδοση της ελληνικής γλώσσας. 2. Διάδοση
ελληνικού πολιτισμού. 3. Υιοθέτηση πολιτιστικών στοιχείων από την
παράδοση της Ανατολής.4. Ίδρυση νέων πόλεων → εμπορικά και πνευματικά
κέντρα 5. Εξερευνήσεις περιοχών. 6. Επιθυμία για έρευνα (συμμετοχή
φιλοσόφων και ερευνητών) → η εκστρατεία είχε χαρακτηριστικά της
ένοπλης εξερεύνησης.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Η πολιτισμική ανάπτυξη των κλασικών χρόνων προσδιορίζει και την καθημερινή ζωή
των Ελλήνων:
 Αντίληψη για την εργασία: υποτίμηση της χειρωνακτικής εργασίας → οι
ελεύθεροι πολίτες ασχολούνται με τα κοινά
 Τρόπος διασκέδασης ( ιδιωτικά συμπόσια και δημόσιες γιορτές) → θέατρο
 Ο κοινωνικός χαρακτήρας των τελετών της γέννησης, του γάμου, του
θανάτου → πολιτιστικό επίπεδο.

ΑΘΗΝΑ: έχει τα πρωτεία της πολιτιστικής ανάπτυξης .

5ος αι.π.Χ.- Περικλής-Ακρόπολη-πνευματικές εκδηλώσεις (Παναθήναια,
Μεγάλα Διονύσια, Ελευσίνια Μυστήρια)-αρχαίο θέατρο = πόλος έλξης.
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΚΕΨΗ: Επίκεντρο ο άνθρωπος και ο ορθολογισμός.
Σωκράτης, σοφιστές Πλάτων , Αριστοτέλης.

ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ: Ηρόδοτος, Θουκυδίδης: θεμέλιο ιστορικής συγγραφής
Ξενοφών.

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ: Αρχαίο θέατρο:1.τραγωδία-Αισχύλος, Σοφοκλής,
Ευριπίδης. 2. Κωμωδία: Αριστοφάνης.

ΡΗΤΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ: Λυσίας, Ισοκράτης, Δημοσθένης.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ: Αστρονομία, μαθηματικά (Μέτων ο Αθηναίος),
ιατρική (Ιπποκράτης από Κω →όλες οι ασθένειες έχουν φυσικά αίτια),
χωροταξική οργάνωση των πόλεων (Ιππόδαμος από Μίλητο).

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ: Αρχιτεκτονική (Ικτίνος, Καλλικράτης,
Μνησικλής), πλαστική (Φειδίας, Μύρων, Αλκαμένης, Λύσιππος), ζωγραφική
(Πολύγνωτος, Μίκων, Ζεύξις, Πάμφυλος).

http://filologikigonia.weebly.com/uploads/3/9/9/5/39958455/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CF%83%CE%B5%CE%BB._105-114.pdf

 Επεξεργασία των γραπτών πηγών – παραθεμάτων:

Οι τρόποι και οι τεχνικές αξιοποίησης των πηγών στο μάθημα της ιστορίας εξαρτώνται κυρίως από τους διδακτικούς στόχους που θέτουμε, το περιεχόμενο της

διδασκαλίας και κυρίως από τις ικανότητες των μαθητών. Είναι πλεονέκτημα η πηγή να έχει μικρή έκταση, κυρίως στο Γυμνάσιο. Θα μπορούσε η ανάλυση και η ερμηνεία των γραπτών πηγών να ακολουθήσει τα εξής βήματα:

Α. Ανάγνωση – γλωσσική εξομάλυνση:

• Φωναχτή ανάγνωση των πηγών από μαθητές μέσα στην τάξη: ενισχύεται η αναγνωστική αυτοπεποίθηση, εξακριβώνουμε το βαθμό κατανόησης του περιεχομένου.//////Λεξιλογική εξομάλυνση, πραγματολογικά στοιχεία, διευκρίνιση ιστορικών όρων, ορολογία: διατρέχουμε την πηγή και υπογραμμίζουμε σημεία που δεν κατανοούνται εύκολα. Για τη διευκρίνιση όρων καταφεύγουμε στο γλωσσάριο του βιβλίου ή σε λεξικά – εγκυκλοπαίδειες.
• Β. Προσέγγιση της πηγής:
  • Συμφραζόμενα: αναγνώριση της ταυτότητας της ιστορικής πηγής: εξετάζουμε σε τι είδος ανήκει το απόσπασμα (ιστορικό, ποιητικό, ρητορικό κλπ.), ποιος είναι ο δημιουργός του, το χρόνο (πηγή σύγχρονη ή μεταγενέστερη) και το σκοπό της συγγραφής, ποιες είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφηκε η πηγή. Ένταξη της πηγής στο ιστορικό πλαίσιο. Εξέτασητης αντικειμενικότητας και της αξιοπιστίας της πηγής: επισημαίνονται η σχέση του συγγραφέα με τα ιστορσύμενα γεγονότα και τα πρόσωπα της εποχής του, η προέλευση πληροφοριών, παραλείψεις, αναζήτηση κινήτρων και προθέσεων του δημιουργού, διάκριση σχολίων-γεγονότων. Συγκέντρωση των πληροφοριών – δεδομένων της πηγής, οι οποίες σχετίζονται με την ιστορική περίσταση και μπορούν να αξιοποιηθούν στην απάντησή μας (μπορούμε να υπογραμμίζουμε στο παράθεμα τις πληροφορίες που θα αξιοποιήσουμε).
  • Γ. Ερμηνεία – σύνδεση πηγής με την αφήγηση του βιβλίου – απάντηση σε ερωτήσεις:
    • Ερμηνεία της πηγής με βάση τη διατύπωση συγκεκριμένων ερωτημάτων, τα οποία θέτουμε. Αναδιήγηση και σύνδεση της πηγής με την ιστορική αφήγηση. Η σύνδεση αυτή μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους: είτε παραγωγικά, ξεκινώντας από τα στοιχεία της ιστορικής αφήγησης και καταλήγοντας στην πηγή, είτε επαγωγικά, ξεκινώντας από τα στοιχεία της πηγής και καταλήγοντας στην ιστορική αφήγηση.
    • Σύγκριση πηγών που προσεγγίζουν το θέμα από διαφορετικές οπτικές, εντοπισμός ομοιοτήτων και διαφορών, εξαγωγή ιστορικών συμπερασμάτων (σε περίπτωση που ζητάμε συγκριτική μελέτη πηγών).
    • Απάντηση σε ερωτήσεις. (Διαβάζουμε προσεκτικά το ερώτημα ή τα ερωτήματα για να κατανοήσουμε ποιο ή ποια είναι τα ζητούμενα).
    • ► Για να απαντήσουμε γραπτά σε ερώτηση που σχετίζεται με ένα παράθεμα:Ακολουθούμε τις βασικές αρχές παραγωγής γραπτού λόγου. (Οι απαιτήσεις μας είναι πιο αυξημένες στο Λύκειο και ιδιαίτερα Β’ και Γ’):

      Στην αρχή, στον πρόλογο, κάνουμε μια σύντομη αναφορά στο είδος του παραθέματος (δημοσίευμα τύπου, ιστοριογραφία, επίσημο έγγραφο) και μια σύντομη εισαγωγή στο γεγονός με το οποίο θα ασχοληθούμε. Ο πρόλογος προετοιμάζει την κυρίως απάντηση. Ακολουθεί η κυρίως απάντηση, στην οποία συνδυάζουμε δημιουργικά το σχολικό εγχειρίδιο και το παράθεμα, το οποίο λειτουργεί είτε παραπληρωματικά είτε συμπληρωματικά στην αφήγηση του εγχειριδίου. Επισημαίνουμε στους μαθητές ότι σε καμία περίπτωση η απάντησή μας δεν αποτελεί το νόημα της πηγής!! Έχουμε υπόψη μας ότι η πηγή τεκμηριώνει την ιστορική αφήγηση του βιβλίου και όχι το αντίστροφο. Η απάντησή μας ολοκληρώνεται με έναν επίλογο, στον οποίο καταγράφουμε κάποιες γενικότερες εκτιμήσεις και συμπεράσματα σχετικά με το θέμα που αναπτύξαμε στην κυρίως απάντηση. Μπορούμε επίσης να κάνουμε σύντομη αναφορά στις μετέπειτα εξελίξεις που αφορούν το συγκεκριμένο θέμα με βάση τις ιστορικές μας γνώσεις.

      Για να είναι άρτια και ορθή η αξιοποίηση των πηγών θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στις βασικές αρχές παραγωγής γραπτού λόγου: προσέχουμε το περιεχόμενο, την έκφραση και τη δομή:Περιεχόμενο: Η διατύπωση είναι ακριβής και σαφής. Αποφεύγουμε να μεταφέρουμε στην απάντηση μας αυτούσια αποσπάσματα από την πηγή (χρησιμοποιούμε μόνο τους ιστορικούς όρους – ορολογία) και να διατυπώνουμε υποκειμενικές κρίσεις (όταν δεν μας ζητούνται). Προσπαθούμε πάντα να γενικεύουμε τις πληροφορίες που μας δίνει η πηγή ακολουθώντας την επαγωγική μέθοδο.

      Έκφραση: σωστή χρήση των γραμματικών και συντακτικών κανόνων. Αποφεύγουμε το λογοτεχνικό ύφος, το μακροπερίοδο λόγο.Δομή: ο λόγος μας δομείται σε πρόλογο, κύριο θέμα, επίλογο. Φυσικά ακολουθούμε βασικές αρχές παραγραφοποίησης* Για να δίνονται σωστές απαντήσεις από τους μαθητές πρέπει να δίνονται κατάλληλες και σαφείς ερωτήσεις για την αξιοποίηση των πηγών.Γ. Άλλοτε ζητείται η σύγκριση και εξαγωγή πληροφοριών και συμπερασμάτων από δύο πηγές – παραθέματα. Συνήθως τα παραθέματα αυτά περιέχουν διαφορετικές πληροφορίες και γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε σε θέση να συγκρίνουμε τις διαφορετικές πληροφορίες, έχοντας υπόψη την ιστορική αφήγηση και να συνθέσουμε την απάντησή μας, η οποία αξιοποιεί τις πληροφορίες του βιβλίου και τα δεδομένα του παραθέματος Η συγκριτική μελέτη των πηγών συμβάλλει στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.Δ. Άλλοτε ζητείται ο σχολιασμός ενός παραθέματος. Συχνά εντοπίζονται κάποια γεγονότα, πράξεις, πρόσωπα και κίνητρα και ζητείται η αξιολόγηση τους. Η αξιολόγηση αυτή γίνεται με βάση τις ιστορικές γνώσεις των μαθητών