Δ3 2οΔημ.Σχολ.Πανοράματος "Μένουμε σπίτι, μένουμε δημιουργικοί!"

~Το Ναύπλιο UwU~

Το Ναύπλιο είναι ένα μια παραθαλάσσια πόλη στην Πελοπόννησο που πάντα ήθελα να επισκεφτώ! Την ιδέα για να γράψω για το Ναύπλιο μου την έδωσε ο πνευματικός μου αδερφός που το επισκέφτηκε πέρυσι το καλοκαίρι!

Το Ναύπλιο ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους και εκεί ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός της Ελλάδος, ο Ιωάννης Καποδίστρια, που δολοφονήθηκε στα σκαλιά του ναού του Αγίου Σπυρίδωνα! Επίσης μπορείτε να επισκεφτείτε το κοντινό νησάκι (κάστρο) του Ναυπλίου, το Μπούρτζι,  το κάστρο όπου φυλακίστηκε ο Κολοκοτρώνης, το Παλαμήδι, το μουσείο Κομπολογιού και την παλιά πόλη που έχει πολλά στενά γραφικά σοκάκια!   

Η Κως, το νησί του Ιπποκράτη

Κως, Ελλάδα ( πόλη)

  Η Κως είναι ένα ελληνικό νησί, του Αιγαίου Πελάγους.Έχει πληθυσμό 33.388 κατοίκους και είναι το  τρίτο μεγαλύτερο νησί της Δωδεκανήσου σε έκταση.
Το νησί είναι πλούσιο σε ιστορικά μνημεία και παρουσιάζει αξιόλογο αρχαιολογικό και τουριστικό ενδιαφέρον.Εκεί γεννήθηκε ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής.Η σημερινή Κως είναι ένα σύγχρονο, τουριστικό νησί με πολλές δυνατότητες στα θέματα διαμονής, φαγητού, σπορ και ψυχαγωγίας.Η Κως εξαιτίας των ποδηλατόδρομων της ονομάζεται και νησί των ποδηλάτωνΤο νησί του πατέρα της Ιατρικής,Ιπποκράτη,κατοικείται από το 3.000 π.Χ. Σ'αυτό το σημείο συναντήθηκαν όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι πολιτισμοί της Μεσογείου και άφησαν το στίγμα τους.
Είναι ένα εύφορο νησί με πυκνή βλάστηση , άφθονα νερά και ευρύχωρες παραλίες.Όλα αυτά το κάνουν ιδανικό για διακοπές.
Ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφτεί πάρα πολλά αρχαία αξιοθέατα διαφόρων πολιτισμών αλλά πάνω απ'όλα τα ερείπια του Ασκληπιείου οπού στα παλια χρόνια δίδασκε το Ιπποκράτης. Το νησί έχει Διεθνές αεροδρόμιο,λιμάνι, εστιατόρια, ξενοδοχεία,παραδεισένιες παραλίες και δυνατή νυχτερινή ζωή.Ολ'αυτά κάνουν τους τουρίστες να επιστρέφουν ξανά και ξανά.

Ασκληπιείο Κω

Το Ασκληπιείο της Κω είναι χτισμένο στις πλαγιές ενός λόφου με πλούσια βλάστηση και θέα στη θάλασσα.Είναι το σπουδαιότερο αρχαιολογικό μνημείο του νησιού, αλλά κι ένα από τα πιο φημισμένα ασκληπιεία της αρχαιότητας.

Αρχαία αγορά Κω

 Η Αρχαία αγορά της Κω ήταν παλιά το εμπορικό και το κοινωνικό κέντρο της Κω.Οικοδομήθηκε των 4ο αιώνα π. Χ σε μικρή απόσταση από το λιμάνι αυτής της πόλης.Η Αρχαία αγορά της Κω είναι μία από τις μεγαλύτερες που έχουν ανασκαφεί.

Κάστρο Νερατζιας 

Το κάστρο της Κως, γνωστότερο ως κάστρο της Νερατζιάς, αποτελεί το πιο σημαντικό σκέλος της ιπποτικής οχύρωσης που κατασκεύασαν Ιωαννίτες ιππότες στα τέλη του 14ου αιώνα.Στα τέλη του 14ου αιώνα και αρχές του 15ου αιώνα η Κως πυκνοφυτεύτηκε με Νερατζίες και λεμονιές γι' αυτό και το κάστρο ονομάστηκε Νερατζιά.

Ρωμαικό ωδείο Κω

Το Ρωμαικό ωδείο θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά δημόσια οικοδομήματα της αρχαίας Κως.Βρέθηκε από τον Ιταλό αρχαιολόγο Laurenzi σε ανασκαφή το 1929.Κατασκευάστηκε τον 2ο αιώνα μ. Χ και πιστεύεται ότι κατέλαβε τη θέση προγενέστερου δημόσιου κτιρίου που ίσως ήταν το Βουλευτήριο της πόλης. Παρότι το ωδείο κατασκευάστηκε για  διεξαγωγή μουσικών αγώνων, χρησιμοποιούνταν ταυτόχρονα και ως έδρα της Γερουσίας, η οποία προσέδιδε τιμές σε διακεκριμένους πολίτες του νησιού.

Κοζάνη

Η Κοζάνη είναι μια πόλη της Μακεδονίας που έχει από ξέγνοιαστα πάρκα ως και σημαντικούς ιστορικούς και θρησκευτικούς προορισμούς!!! Από κάτω σου προτείνουμε διάφορα μέρη που οπωσδήποτε πρέπει να επισκεφτείς:

Όμως πριν πας κάπου θα έπρεπε να ξέρεις την Ιστορία του τόπου για να δούμε λοιπόν :

Παλαιολιθική - Νεολιθική Εποχή

Στα παλαιολιθικά χρόνια ανάγεται η ύπαρξη ζωής στο νομό Κοζάνης. Οι κάτοικοι του νομού είναι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελιμιωτών Μακεδόνων, που ανήκαν στα βορειοδυτικά ελληνικά φύλα. Με την κάθοδό τους στο χώρο αυτό αφομοίωσαν τον προελληνικό πληθυσμό, τους Πελασγούς, που ήταν εγκατεστημένοι στην περιοχή από την Νεολιθική εποχή. Αξιόλογα δείγματα της πολιτιστικής ζωής των αρχαίων κατοίκων και της επαφής τους με τον υπόλοιπο ελληνικό κόσμο από την 7η ακόμηχιλιετία π.Χ. είναι δείγματα ειδωλίων κυκλαδικής τέχνης, αγγεία μυκηναϊκής εποχής και άλλα αρχαιολογικά ευρήματα από τη Νεολιθική εποχή μέχρι τη Ρωμαϊκή κτήση, τα οποία ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στο χώρο της αρχαίας Αιανής, αλλά και στον ευρύτερο χώρο του νομού.

Ο Φίλιππος ο Β΄ (359 – 336π.Χ.) ενσωμάτωσε τα κρατίδια της άνω Μακεδονίας στο ενιαίο Μακεδονικό Βασίλειο. Στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία η ελιμιωτική τάξη των πεζεταίρων με επικεφαλή το στρατηγό Κοίνο δόξασε το μακεδονικό όνομα σε όλες τις μάχες μέχρι τον Ινδό ποταμό. Μετά τη μάχη της Πύδνας το έτος 176 π.Χ. η περιοχή υποτάχθηκε στους Ρωμαίους.

Η Ελίμεια, η Εορδαία, η Λυγκηστίδα και η Πελαγονία απετέλεσαν την "Τέταρτη Μερίδα", μια δηλαδή από τις τέσσερις ανεξάρτητες δημοκρατίες, στις οποίες διαίρεσαν τη Μακεδονία οι Ρωμαίοι.

Στην περιοχή έχουν βρεθεί αρχαιότητες της Ρωμαϊκής περιόδου, ερείπια οικοδομημάτων, βωμός, τμήμα υδραγωγείου, αγάλματα, νομίσματα, τάφοι και βάσεις κιόνων - στη θέση Τρίδενδρο, στο λόφο του Αγίου Ελευθερίου, στη θέση της Μπήλιως τα μνήματα και στη θέση Τζιαμάρα.

Κατά τα έτη 1100 – 1300 ιδρύθηκε ο συνοικισμός Καλύβια (Παλιόσπιτα), στη θέση Σιώποτο ίχνη του οποίου διατηρούνται μέχρι σήμερα.  Οι κάτοικοι του οικισμού αυτού έχτισαν ναό, επάνω σε λόφο προς τα ΝΑ, όπου υπήρχαν ερείπια αρχαίου βωμού, στη μνήμη του Αγίου Αθανασίου.

Στα Βυζαντινά χρόνια η περιοχή διοικητικά ανήκε στο Β΄ Θέμα της αυτοκρατορίας όπως και η υπόλοιπη Μακεδονία.

Μετά τη μάχη του Κοσσυφοπεδίου της Σερβίας, το 1389 μ.Χ. η περιοχή περιήλθε στην κυριαρχία των Τούρκων και παρέμεινε υποδουλωμένη επί 523 χρόνια.

Περάσαμε την πρώτη πύλη του χρόνου και συνεχίζουμε προς τη 2η...

Τουρκοκρατία

Το 1392 άποικοι προερχόμενοι από την Πρεμέτη, το Μπιθικούκιο και την Κόζδιανη της Ηπείρου, κατάφυγαν κυνηγημένοι από τους Τουρκαλβανούς στην περιοχή βόρεια της Σέλιτσας (που μέχρι σήμερα ονομάζεται Παλιοκόζδιανη) και στη συνέχεια μεταναστεύοντας ανατολικά συνάντησαν τον χριστιανικό οικισμό στα Καλύβια. Οι κάτοικοι των Καλυβιών δεν τους αποξένωσαν, αλλά τους υποχρέωσαν να χτίσουν τις κατοικίες τους ανατολικότερα. Οι νέοι κάτοικοι ονόμασαν την περιοχή Τζαμουριά διασώζοντας το πατρωνύμιο της παλιάς τους περιοχής. Σήμερα η περιοχή ονομάζεται Τζάμπρα. Επίσης το βραχώδη λόφο επάνω από την Τζάμπρα τον ονόμασαν Σκρίκα ή Σκίρκα (Σκ’ρκα), που σημαίνει βραχώδες ύψωμα.

Αν και υπάρχουν διάφορες εκδοχές για το όνομα της πόλεως η επικρατέστερη είναι πως οι άποικοι αυτοί της Ηπείρου ονόμασαν το νέο οικισμό Κόσδιανη που στη συνέχεια μετατράπηκε σε Κόζιανη και οι μετέπειτα λόγιοι το μετασχημάτισαν σε Κοζάνη.

Λίγα χρόνια αργότερα οικογένειες από τα Σέρβια και το Δρέπανο μετοικίζουν και ενισχύουν τον οικισμό της Κόσδιανης. Οι κάτοικοι παλιών και νέων οικισμών ενώνονται σε μια νέα ενιαία κοινότητα, χτίζουν την εκκλησία τους, κατασκευάζουν υδραγωγεία και κρήνες

Το 1612 λόγω των διώξεων που υπέστησαν από τους Κονιάρηδες Τούρκους, κάτοικοι από τα 'Αγραφα και τη Θεσσαλία κατάφυγαν στην Κοζάνη η οποία αποτελεί πλέον μια ελληνική κοιτίδα πολιτισμού μέσα στον τούρκικο ωκεανό που την περιβάλλει.

Το 1646 νέοι άποικοι από την Θεσσαλία, από το χωριό Χόρμοβο, έρχονται και χτίζουν τα σπίτια τους στη Σκ’ρκα και στα περίχωρα της πόλης.

Τρία χρόνια αργότερα το 1649 εκατόν είκοσι οικογένειες από το χωριό Κτένι υπό την αρχηγία του προεστού τους Ιωάννη Τράντα, εγκαταστάθηκαν στη θέση Κρεβατάκια. Ο γιος του Ιωάννη Τράντα, Χαρίσιος, κατόρθωσε να λάβει Σουλτανικό διάταγμα με προνόμια για τους κατοίκους της πόλης "Μαλικανές", η πόλη δηλαδή ήταν υπό την προστασία της Σουλτανομήτορος: απαγορευόταν να μένουν ως μόνιμοι κάτοικοι οι Μουσουλμάνοι στην πόλη, χορηγήθηκαν παραχωρήσεις για την εξάσκηση των θρησκευτικών τελετών και των πανηγυριών, όταν πρόκειται να μπει κάποιο στρατιωτικό σώμα στην πόλη, η μουσική έπαυε και τα άλογα εκπεταλώνονταν.

Ο Χαρίσιος Τράντας έκτισε μεγαλοπρεπή οικήματα, και στόλισε την πόλη με πλατάνια και κρήνες. Το 1664 θεμελίωσε τον ναό του Αγίου Νικολάου ο οποίος ανακαινίστηκε το 1721. Θεωρείται ο πρώτος άρχοντας της πόλης (Μπασιάς).

Οι κάτοικοι ήταν ελεύθεροι από κάποιους φόρους.

Ήδη είχε αρχίσει η εμπορική επαφή των Κοζανιτών με τα μεγάλα αστικά κέντρα, Κωνσταντινούπολη, Ουγγαρία, Πολωνία, Γερμανία. Ο πρίγκιπας της Τρανσυλβανίας Ράκοζι, το 1667, παραχωρεί στους Κοζανίτες εμπορικά προνόμια και έτσι από πραματευτάδες γίνονται ιδρυτές μεγάλων οίκων στις παραδουνάβιες χώρες. Δημιουργήθηκαν οι ονομαστές κοινότητες των Κοζανιτών στο Ζέμουν (Σέμλινο), στη Βιέννη, στη Βούδα, στην Πέστη, το Βουκουρέστι και σε άλλες πόλεις της Αυστροουγγαρίας. Τα προϊόντα που εμπορεύονται είναι κιλίμια, αλατζάδες, κάπες, νήματα, μεταξωτά, κρόκος, κρασιά, δέρματα και υφαντά.

Η επαφή αυτή με την Ευρώπη προάγει οικονομικά, πνευματικά και κοινωνικά την πόλη.

 Βαδίζουμε προς την τρίτη!

Εκπαίδευση

Σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας λειτουργούσαν υποτυπώδη σχολεία. Το πρώτο οργανωμένο σχολείο στην Κοζάνη λειτούργησε στο τέλος του 17ου αιώνα με πρώτο δάσκαλο τον Γρηγόριο Κονταρή ο οποίος δίδασκε Αριστοτέλη και Θεολογία.

Το 1668 ιδρύθηκε η βιβλιοθήκη της Κοζάνης που στην αρχή λειτούργησε σαν σχολική βιβλιοθήκη και στη συνέχεια προμηθευόταν βιβλία μέσω ειδικού επιτετραμμένου από τη Βιέννη. Μεγάλος αριθμός βιβλίων προήλθε από δωρεές. Σήμερα αριθμεί 120.000 τόμους, σπάνιες εκδόσεις, παλαιά έγγραφα και χειρόγραφα, παλαιότερο των οποίων είναι ένα ευαγγελιστάριο του 1022.

Το 1745 ιδρύθηκε με την ενίσχυση των αποδήμων της Ουγγαρίας η Στοά. Ο πρώτος της δάσκαλος ήταν ο Ευγένιος Βούλγαρης ο οποίος δίδασκε θετικές επιστήμες (Wolff, Locke, Leibniz). Οι διάδοχοι του Βούλγαρη – ιερείς στην πλειοψηφία τους–δεν διέθεταν γνώσεις θετικών επιστημών και σκοπός της εκπαίδευσης πλέον ήταν η χρηστότητα των ηθών και η γλωσσική κατάρτιση.

Λόγω του συντηρητισμού της διοίκησης και της κοινωνίας και λόγω της έλλειψης  διδακτικού προσωπικού η απήχηση του Διαφωτισμού ήταν περιορισμένη. Αντίθετα οι απόδημοι της Κοζάνης συνέβαλαν στο φωτισμό του γένους.

Το 1756 ιδρύεται η Σχολή της Κομπανίας, που χρηματοδοτούνταν από τους απόδημους Κοζανίτες στην Ουγγαρία και λειτούργησε περίπου 15 χρόνια. 

Λόγω του φόβου των Τούρκων έποικοι από τις γύρω κωμοπόλεις και τα χωριά ήρθαν στην Κοζάνη.

Ο 18ος αιώνας κλείνει με επιδρομές των μπέηδων του Καρατζιλαρίου και των Καραγιαννίων. Επί τέσσερις μέρες η πόλη λεηλατούνταν άγρια και φονεύθηκαν πολλοί κάτοικοι. Το 1787 σχηματίστηκαν δύο πολιτικές φατρίες, η μία είχε αρχηγό τον Ρούση Γ.Κοντορούση, αριστοκρατικό και Αλήφρονα, και η άλλη είχε αρχηγό τον Γ. Αυλιώτη, δημοκρατικό και εχθρό του Αλή πασά. Ξεσπά εμφύλια αιματηρή διαμάχη με θλιβερά ανοσιουργήματα, η οποία αποδυνάμωσε κοινωνικά και οικονομικά την πόλη.

 .................................................................................................... 

Βρισκόμαστε στην πύλη του 19 αιώνα !!!!

19ος αιώνας
Οι απόδημοι Κοζανίτες εξελίσσονται πνευματικά, προωθούν τις ιδέες του Διαφωτισμού, αγωνίζονται για την απελευθέρωση της πατρίδας τους και συμμετέχουν στη Φιλική εταιρεία.

Σημαντικές προσωπικότητες της εποχής είναι:

Γεώργιος Λασσάνης
Γεώργιος Λασσάνης (1793–1870). Φιλόλογος, συγγραφέας, μέλος της Φιλικής Εταιρείας και υπασπιστής του Αλέξανδρου Υψηλάντη.

Σακελάριος Γεώργιος Γεώργιος Σακελλάριος (1767–1838). Λογοτέχνης, ιστοριογράφος και γιατρός
Νικόλαος Κοσομούλης Νικόλαος Κασομούλης (1795–1871) Συγγραφέας, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, ηγέτης της εξέγερσης στη Μακεδονία. Τιμήθηκε με αξιώματα από το ελληνικό κράτος
Χαρίσιος Μεγδάνης (1768–1823). Ιερέας, γιατρός, συγγραφέας και καθηγητής στην Πέστη.
Γεώργιος Ρουσιάδης (1783–1854). Έμπορος, συγγραφέας και καθηγητής των ελληνικών στην ακαδημία της Βιέννης.
Μιχαήλ Περδικάρης (1766–1828). Γιατρός και συγγραφέας, γνωστός για την κριτική που ασκούσε στην κοινωνία της εποχής του.
Ευφρόνιος Ραφαήλ Πόποβιτς (1772–1853). Διδάσκαλος στα ελληνικά σχολεία της Βιέννης και της Πέστης. Από τους πρώτους Έλληνες δημοσιογράφους.
Κατά τον 19ο αιώνα ιδρύεται εξατάξια αστική σχολή, και τριτάξιο γυμνάσιο. Το 1840 εμφανίζονται οι πρώτες μαθήτριες και από το 1862 λειτουργεί Παρθεναγωγείο. Το 1873 ιδρύεται ο φιλεκπαιδευτικός σύλλογος.

Στην πολιτική ζωή του τόπου συνεχίζεται η διαμάχη των πολιτικών φατριών, με ένοπλες συγκρούσεις, απαγχονισμούς και φόνο του Αυλιώτη όπως και πολλών οπαδών του.

Μετά την επανάσταση του 1821 όλη η ευρύτερη περιοχή ξεσηκώνεται, αλλά χωρίς επιθυμητά αποτελέσματα.Οι εξεγέρσεις του 1854 και του 1878 πνίγηκαν στο αίμα και σε όλο το πέρασμα του αιώνα η Κοζάνη μαστίζεται από λεηλασίες, αιματοχυσίες, και αρρώστιες.

....................................................................................................

Ερχόμαστε ακόμα πιο κοντά στον 20ο αιώνα!!!

20^ος αιώνας

Ο 20ος αιώνας ξεκινάει με ταραχές και δολοφονίες λόγω της Βουλγαρικής προπαγάνδας  και του κινήματος των Νεότουρκων. Οι πρώτες εκλογές που μπορούσαν να συμμετέχουν χριστιανοί Έλληνες έγιναν το 1908. Εκλέχτηκαν δυο Κοζανίτες υποψήφιοι: ο Γεώργιος Μπούσιος και ο Κωνσταντίνος Δρίζης. Από την αρχή του 1912 έχουμε μία ταραχώδη πολιτική κατάσταση λόγω του Βαλκανικού συνασπισμού ενάντια στην Τουρκία. Στις 9 Οκτωβρίου του 1912 ο ελληνικός στρατός νίκησε στη μάχη του Σαρανταπόρου και έτρεψε τα Τουρκικά στρατεύματα σε φυγή.

Την Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 1912 ο Ελληνικός στρατός μπαίνει στην πόλη και το πλήθος τον υποδέχεται με δάκρυα χαράς, άκρατο ενθουσιασμό και κωδωνοκρουσίες. Έτσι επί μητροπολίτη Φωτίου Μανιάτη, δημάρχου Νικολάου Αρμενούλη και γυμνασιάρχη Παναγιώτη Λιούφη, η πόλη μετά από 523 χρόνια δουλείας είδε το φως της ελευθερίας και την ένωση με την μητέρα Ελλάδα.

 ....................................................................................................

8χρονος θυμάται την 11η Οκτωβρίου 1912
Μέρα απελευθέρωσης της Κοζάνης

Αυτό το επετειακό για την απελευθέρωση της Κοζάνης, γράφτηκε το 1986, όταν ακόμη βρισκόταν στη ζωή ο «παλιός» δημοσιογράφος της Κοζάνης Μανώλης Πιτσέλης.
Την 11η Οκτωβρίου του 1912, ο Μανώλης, ήταν 8 χρονών! Να τι θυμάται, από την ιστορική αυτή μέρα:

“… Ήμουνα μαθητής του δημοτικού, 8 χρονών παιδί. Θυμάμαι με συγκίνηση,  ότι η μάνα μου μ’ είχε ντύσει ναυτάκι μ’ ένα καπέλο που έγραφε “Αβέρωφ” και μούχε δώσει στα χέρια λουλούδια, για να προϋπαντήσουμε τον Ελληνικό στρατό. Με πήρε από το χέρι και πήγαμε έξω από το σπίτι του Δεμσερή που ήταν δίπλα στου Ταρτάρα (απέναντι από το ξενοδοχείο “Αλιάκμων” οδός 11ης Οκτωβρίου) και περιμέναμε…
Ήταν απόγευμα όταν ήρθε ο πρώτος ιππέας προπομπός του Ελληνικού στρατού και οι Κοζανίτες τον έραιναν με λουλούδια. Πριν προλάβω να πετάξω και τα δικά μου, ο καβαλλάρης με πήρε πάνω στο άλογο και με φίλησε, όταν του χάρισα τα λουλούδια μου. Αυτή τη στιγμή δεν θα την ξεχάσω ποτέ…”.

Στην δοξολογία που έγινε στον Αϊ-Νικόλα, οι Κοζανίτες με εθνική συγκίνηση και περηφάνεια έψαλλαν:
“Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα Νικητήρια…”
Ήταν η μέρα που μπήκε στην Κοζάνη απελευθερωτής ο Ελληνικός στρατός,  μετά από 520 περίπου χρόνια δουλείας, το άγγελμα της νίκης, της αποφασιστικής μάχης του Σαρανταπόρου, προκάλεσε ξέφρενο ενθουσιασμό στους Κοζανίτες.
Στις 4 και 4’ της 11ης Οκτωβρίου του 1912 ένας έφιππος προπομπός του Ελληνικού στρατού, έφερε το γλυκό μήνυμα της απελευθέρωσης. Αμέσως, οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, ενώ σ’ όλα τα παράθυρα, αναρτήθηκε η γαλανόλευκη, που ήταν κρυμμένη στα σεντούκια των Κοζανιτών.
Τρόμοι, καϋμοί, δάκρυα, όνειρα αιώνων συμπυκνώνονται σε κείνη την ιστορική στιγμή που λαχταρούσανε γενιές ολόκληρες...
Ν.Κ.

 ....................................................................................................

Το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαθίστανται στην περιοχή 1400 περίπου οικογένειες προσφύγων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο οι οποίοι συνέβαλλαν και αυτοί στην ανάπτυξη της. Επόμενος σημαντικός σταθμός στην ιστορία της Κοζάνης είναι η Γερμανική κατοχή. Η πείνα και οι εκτελέσεις των πατριωτών από τους Γερμανούς - 44 πατριώτες εκτελούνται στην Παναγία- ξεσηκώνουν τους Κοζανίτες.

Σημαντική μορφή του αγώνα υπήρξε ο μητροπολίτης Ιωακείμ ο οποίος με δύο φλογερά κηρύγματα στις 26 Οκτωβρίου 1942 στο ναό του Αγίου Δημητρίου και στις 6 Δεκεμβρίου στο ναό του Αγίου Νικολάου ξεσηκώνει τα πλήθη και βγαίνει στην αντίσταση στο βουνό. Το Νοέμβριο του 1944 τελειώνει η Γερμανική κατοχή. Μετά από εμφύλιες διαμάχες η Κοζάνη ακολούθησε ανοδική πορεία και παρά την έντονη μετανάστευση προς το εξωτερικό αλλά και προς τα μεγάλα αστικά κέντρα είναι πλέον μια πόλη που καθημερινά εκσυγχρονίζεται και αποτελεί παράδειγμα ανάπτυξης και πολιτισμού.

 ....................................................................................................

Πάντα πίστευα πως το να μαθαίνεις είναι διασκεδαστικό αλλά όχι και έτσι!!!!!!!!!   : - )

Χρήσιμα βίντεο...

https://youtu.be/qlCJPD5hUPM

Έστω και εικονικά καταφέραμε να σας μεταδώσουμε λίγη Κοζάνη...

Σάμος

Η Σάμος είναι ελληνικό νησί του ανατολικού Αιγαίου ανατολικά του Ικαρίου πελάγους, και ανήκει στον νομό Σάμου και έχει 32.974 κατοίκους. Το νησί είναι σήμερα γνωστό για το γλυκό μοσχάτο κρασί του «Νέκταρ», την οργιώδη βλάστηση και τα τουριστικά αξιοθέατά του, αλλά και για τις προσωπικότητες που παρείχε στην ελληνική ιστορία, όπως τον Πυθαγόρα, τον φιλόσοφο Επίκουρο, τον αστρονόμο Αρίσταρχο που φέρεται να σχεδίασε τον πρώτο ηλιοκεντρικό χάρτη και άλλους.

Λευκάδα

Ολυμπιάδα

Το χωριό ιδρύθηκε το 1923 από Μικρασιάτες πρόσφυγες, οι οποίοι ήλθαν από την Αγία Κυριακή του Αιγιαλού της Μικράς Ασίας,την πατρίδα του Μενέλαου Λουντέμη. Αρχικά το έδαφος της περιοχής ήταν ελώδες και η ελονοσία αποτελούσε το κύριο πρόβλημα για τον πληθυσμό. Πολλοί από τους πρόσφυγες πέθαναν και άλλοι σκορπίστηκαν σε άλλα μέρη, στη Μακεδονία και στη Θράκη.
Αναφορικά με την ονομασία του οικισμού, η παράδοση αναφέρει πως οφείλεται στην Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία είχε εξοριστεί στα αρχαία Στάγειρα. Άλλη εκδοχή κάνει λόγο για το νησάκι Κάπρος (σημερινός Καυκανάς) ως τόπο εξορίας της Ολυμπιάδας.

Η Λήμνος, το αγαπημένο μου νησί!

Η Λήμνος είναι ένα από τα ωραιότερα νησιά του βορείου Αιγαίου. Για να πας εκεί από Θεσσαλονίκη, πας από Καβάλα και παίρνεις πλοίο.

Η πρωτεύουσα  της Λήμνου είναι η Μύρινα.Έχει πολλά αξιοθέατα και ωραίες παραλίες για αυτό έχει πολύ τουρισμό.

Το πιο σπουδαίο αξιοθέατο όμως είναι το κάστρο της Μύρινας, Van Myrin.Εντυπωσιακές είναι και η Αμμοθήνες που είναι μεγάλοι αμμόλοφοι και η επίσκεψη εκεί είναι πολύ διασκεδαστική!

Τον δεκαπενταύγουστο γιορτάζει η εκκλησία της Κακαβιώτισσας, ένα μοναστήρι με φανταστική θέα, τότε γίνονται μεγάλα πανηγύρια.

Η πιο ωραία παραλία της Λήμνου είναι το μικρό Φαναράκι μια μικρή και ρηχή παραλία.Στο κέντρο της Μύρινας υπάρχει το αρχαιολογικό μουσείο της Λήμνου με ενδιαφέροντα αρχαία.

Δείτε τη Λήμνο εδώ!

Η Λήμνος είναι το καλύτερο νησί που έχω πάει στις καλοκαιρινές μου διακοπές και πέρασα απίθανα. Ελπίζω να πάτε όλοι είναι τέλεια!!!!

Λέσβος

Η Λέσβος είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδος και βρίσκεται στο βορειοανατολικό Αιγαίο. Η πρωτεύουσά του είναι η Μυτιλήνη, ενώ άλλες γνωστές κωμοπόλεις της είναι η Αγιάσοςμ η Καλλονή και το Πλωμάρι. Το νησί φημίζεται για το περίφημο ούζο του, όπως και για το νοστιμότατο λάδι του.

Η Λέσβος κατοικείται απ’ την Παλαιολιθική Εποχή. Τη βυζαντινή περίοδο γνώρισε μεγάλη ακμή, ωστόσο καταλήφθηκε απ’ τους Τούρκους το 1462μ.χ. Απελευθερώθηκε στις 8-11-1912 και από τότε ανήκει στην Ελλάδα.

Μερικά γνωστά της αξιοθέατα είναι η Εκκλησία της Παναγίας στο ορεινό χωριό της Αγιάσου, το Απολιθωμένο Δάσος, τα Κάστρα Μυτιλήνης και Μολύβου και το προσκύνημα του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο.

Χανιά

Στην περιοχή των Χανίων καταγράφεται ιστορία 50 και πλέον αιώνων, με τον επισκέπτη να περπατά σε χώρους και να βλέπει τα σημάδια που άφησαν πολιτισμοί εδώ και περισσότερα από 5000 χρόνια όπου κατοικείται, αφήνοντας ισχυρό στίγμα στο νησί της Κρήτης αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Ιστορία, φυσικό τοπίο, μνημεία και ευρήματα δένουν αρμονικά στη σύγχρονη πόλη των Χανίων, σε ένα μοναδικό ταξίδι αισθήσεων από την προϊστορία μέχρι το παρόν.

Η περιοχή των Χανίων κατοικείται από την πρωτομινωική περίοδο . Σύμφωνα με την παράδοση, η αρχαία Κυδωνία ιδρύθηκε κατά τα προϊστορικά χρόνια από τον Κύδωνα, γιο του Ερμή . Ο λόφος Καστέλι, πάνω από το παλιό λιμάνι, αποτέλεσε το σημείο του πρώτου οικισμού, ο οποίος εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε συνδυάζοντας τη γεωργία με το εμπόριο και τη ναυτιλία. Στην Οδύσσεια του Ομήρου οι Κύδωνες αναφέρονται ως μία από τις πέντε κρητικές φυλές, ενώ η Κυδωνία θεωρείται από το Στράβωνα ως την τρίτη μεγαλύτερη πόλη στο νησί.