Ένα διαφορετικό Πασχαλινό blog

Εδώ θα δείτε την ομάδα εργασίας που δούλεψε για τη δημιουργία αυτού του blog.
(σε κάθε φωτογραφία φαίνεται και το όνομα του μαθητή ή η μαθήτριας)

Σας ευχόμαστε

Κ Α Λ Η  Π Λ Ο Η Γ Η Σ Η ! ! !

Δημιουργήσαμε τις δικές μας animation κάρτες με ευχές για το Πάσχα! Κάντε κλικ πάνω στους συνδέσμους αλλά και στην κάθε εικόνα ξεχωριστά για να τις απολαύσετε...

Της μαθήτριας Μάρας Τ.

http://iwishyouto.com/view/4924cf51ce9e196e

Της μαθήτριας Μαρίας Π.

https://iwishyouto.com/view/267375a03c5b8db2

Του μαθητή Άκη Γκ.

http://iwishyouto.com/view/57c0f94867ea127d

Η μαθήτρια Ντένια Π. βρήκε πληροφορίες σχετικά με το πως μπορούμε να φτιάξουμε πεντανόστιμα Λαζαράκια. Μια συνταγή που κρύβει τη δική της ιστορία... Οι νοικοκυρές τα ζυμώνουν και τα ψήνουν το Σάββατο του Λαζάρου. Είναι μικρά, αφράτα, ημίγλυκα ψωμάκια τα οποία έχουν το σχήμα ενός σπαργανωμένου ανθρώπου (όπως αναπαριστάνεται και ο Λάζαρος στις εικόνες) και συμβολίζουν την Ανάσταση του Λαζάρου.

Υλικά

• 400 γρ. νερό, χλιαρό
• 1 κ.σ. μαγιά ξηρή
• 150 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική
• 50 γρ. ελαιόλαδο
• 1 κ.γ. κανέλα
• 1/4 κ.γ. γαρίφαλο, σε σκόνη
• 1/2 κ.γ. κάρδαμο (κακουλέ)
• 1/4 κ.γ. αλάτι
• 800 γρ. αλεύρι γ.ο.χ.
• 50 γρ. σταφίδες
• 50 γρ. καρύδια, χοντροκομμένα
• 40 γαρίφαλα

Εκτέλεση

• Στον κάδο του μίξερ, προσθέτουμε το νερό, τη μαγιά και τη ζάχαρη.
• Ανακατεύουμε καλά με ένα σύρμα χειρός για να διαλυθεί και το αφήνουμε για 10 λεπτά μέχρι να ενεργοποιηθεί η μαγιά.
• Προσθέτουμε το ελαιόλαδο, την κανέλα, το γαρίφαλο σε σκόνη, το κάρδαμο, το αλάτι και το αλεύρι.
• Χτυπάμε με τον γάντζο σε μέτρια ταχύτητα για 8-10 λεπτά μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα και να δέσει το ζυμάρι.
• Αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί σκεπασμένη με μια πετσέτα για 30 λεπτά.
• Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 170° C στον αέρα.
• Αφού η ζύμη έχει ξεκουραστεί τη χωρίζουμε σε 20 μπαλάκια των 60 γρ. το καθένα.
• Από το κάθε μπαλάκι ζυγίζουμε 50 γρ. για το σώμα και 10 γρ. για τα χεράκια.
• Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τις σταφίδες και τα καρύδια ώστε να φτιάξουμε το μείγμα της γέμισης.
• Πλάθουμε το σώμα από τα Λαζαράκια σε μακρόστενο σχήμα, γεμίζουμε με 1 κ.γ. από τη γέμιση, κλείνουμε καλά και με την υπόλοιπη ζύμη και φτιάχνουμε 2 χεράκια τα οποία περνάμε χιαστί από την πίσω μεριά για να καταλήξουν σε σχήμα Χ μπροστά.
• Τοποθετούμε γαρίφαλα για τα μάτια.
• Μεταφέρουμε τα Λαζαράκια σε ένα ταψί στρωμένο με λαδόκολλα και ψήνουμε για 20-30 λεπτά.
• Σερβίρουμε.

Πηγή: Άκης Πετρετζίκης - https://akispetretzikis.com/el/categories/pswmia-zymes/lazarakia

Από τους μαθητές Μάνο Κ. και Χρυσούλα Β. 

1. Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

2. Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
Προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν
τον μόνο αναμάρτητον.

Τον Σταυρόν Σου, Χριστέ, προσκυνούμεν
και την Αγίαν σου Ανάστασιν
υμνούμεν και δοξάζομεν.

Συ γαρ ει ο Θεός ημών,
εκτός Σου, άλλον ούκ οίδαμεν,
το όνομά Σου ονoμάζομεν.

Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν
την του Χριστού Αγίαν Ανάστασιν.

Ιδού γαρ ήλθεν δια του Σταυρού
χαρά εν όλω τω κόσμω.

Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,
υμνούμεν την Ανάστασιν Αυτού.

Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς,
θανάτω, θάνατον ώλεσεν.

3. Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου,
καθώς προείπεν,
έδωκεν ημίν
την αιώνιον ζωήν
και το μέγα έλεος.

Κάλαντα άδονταν παλαιότερα και την Κυριακή των Βαΐων, τα οποία εξέφραζαν τη χαρά για τη μεγάλη ημέρα της Ανάστασης που πλησιάζει:

Βάγια, βάγια τω βαγιώ
τρώνε ψάρια και κολιό
και την άλλη Κυριακή
τρώνε κόκκινο αβγό.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/584/413

Το Μοιρολόι της Παναγίας

Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρη μέρα
σήμερον όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται,
σήμερον έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά και οι τρισκαταραμένοι,
για να σταυρώσουν τον Χριστό, τον πάντων βασιλέα.
Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνο μυστικό, να μην το λάβουν όλοι.

Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
τας προσευχάς της έκανε για το Μονογενή της.
Φωνή εξήλθ’ εξ ουρανού υπ’ αρχαγγέλου στόμα
σώνουν Κυρά μου οι προσευχές, σώνουν και οι μετάνοιες
και τον Υιό Σου πιάσανε και στον φονιά τον πάνε.
Σαν κλέφτη τον επιάσανε και σαν φονιά τον πάνε
και στου Πιλάτου τις αυλές εκεί τον τυραννάνε.

- Χαλκιά, χαλκιά, φτιάσε καρφιά, φτιάσε τρία περόνια.
Και κείνος ο παράνομος βαρεί και φτιάνει πέντε.
Συ, φαραέ, που τα ’φτιασες, πρέπει να μας διδάξεις.
- Βάλτε τα δυό στα πόδια του, τ’ άλλα τα δυό στα χέρια,
το πέμπτο το φαρμακερό βάλτε το στην καρδιά Του
να τρέξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά του.
Η Παναγιά πλησίασε και τα δεξιά κοιτάξει, κανένα δε γνωρίζει.

Κοιτά και δεξιότερα, βλέπει τον Αη Γιάννη:
- Αη Γιάννη, Αη Γιάννη Πρόδρομε και Βαπτιστά του Υιού μου,
μην είδες τον Γιόκα μου τον διδάσκαλό σου;
- Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω
Δεν έχω χέρι, πάλαμο για να σου Τον εδείξω.
Βλέπεις εκείνον τον γυμνό τον παραπονεμένο
όπου φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο;
Εκείνος είναι ο Γιόκα Σου και ο Διδάσκαλός Σου.

Η Παναγιά του μίλησε, η Παναγιά του λέει:
- Δε μου μιλείς παιδάκι μου, δε μου μιλείς παιδί μου;
- Τι να σου πω Μανούλα μου που διαφορά δεν έχεις;
Μόνο το Μέγα Σάββατο κοντά το μεσημέρι
που θα λαλήσει ο πετεινός, σημαίνουν οι καμπάνες.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/584/175

Τα παλιότερα χρόνια το Σάββατο του Λαζάρου τα παιδιά γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν τα ειδικά κάλαντα (Λαζαρικά) σε διάφορες παραλλαγές, που εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου.

Τελειώνοντας το τραγούδι τους τα Λαζαράκια, όπως αποκαλούνται οι καλαντιστές της ημέρας, συνεχίζουν με ευχετικούς και επαινετικούς στίχους για το σπίτι και δέχονται ως φιλοδώρημα αυγά που τα τοποθετούν σ’ ένα στολισμένο καλαθάκι (σε κάποιες περιοχές φρούτα ή χρήματα). Τον Λάζαρο τραγουδούν κυρίως κορίτσια σχολικής ηλικίας, τα οποία αποκαλούνται λαζαρίνες, λαζαρίτσες και λαζαρούδισσες.

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.
Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.

Πού ήσουν Λάζαρε; Πού ήσουν κρυμμένος;
Κάτω στους νεκρούς, σαν πεθαμένος.

Δε μου φέρνετε, λίγο νεράκι,
που 'ν' το στόμα μου πικρό φαρμάκι.

Δε μου φέρνετε λίγο λεμόνι,
Που 'ν' το στόμα μου, σαν περιβόλι.

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε η Κυριακή που τρων’ τα ψάρια.

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μάνα σου από την πόλη,
σου ’φέρε χαρτί και κομπολόι.

Γράψε Θόδωρε και συ Δημήτρη,
γράψε Λεμονιά και Κυπαρίσσι.

Το κοφνάκι μου θέλει αυγά,
κι η τσεπούλα μου θέλει λεφτά.

Βάγια, Βάγια και Βαγιώ.
τρώνε ψάρι και κολιό.
Και την άλλη Κυριακή,
τρώνε το ψητό τ’ αρνί.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/584/174

Το έθιμο της Πασχαλινής λαμπάδας, είναι ένα από τα πιο γνωστά και τα πιο αγαπημένα, μιας και όλοι το έχουμε συνδέσει με τα παιδικά μας χρόνια, τότε που περιμέναμε τον νονό, τη νονά ή τους γονείς μας, για να δούμε τι λαμπάδα θα μας έφερναν...

Ποια είναι η ιστορία τους;

Η πασχαλινή λαμπάδα μας έρχεται από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Από την εποχή που οι νεοφώτιστοι χριστιανοί βαφτίζονταν το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα.


Ένας άλλος συμβολισμός της Πασχαλινής λαμπάδας είναι ότι αναπαριστά το φως που έφερε στην ανθρωπότητα ο Χριστός, όταν «νίκησε» το θάνατο, και το σκοτάδι, μέσω της Ανάστασης του.

Καφέ ή λευκή λαμπάδα;

Ακόμη και το χρώμα της λαμπάδας έχει, με τη σειρά του, το δικό του ξεχωριστό συμβολισμό.

Καφέ λαμπάδες κρατάμε την Μεγάλη Παρασκευή στον Επιτάφιο, μιας και το χρώμα αυτό συμβολίζει το πένθος των πιστών για τα Πάθη και το θάνατο του Χριστού.

Λευκές λαμπάδες είθισται να κρατάμε το Μεγάλο Σάββατο στην Ανάσταση, καθώς το χρώμα αυτό υποδηλώνει τον εορτασμό για τη χαρά της Ανάστασης του Χριστού, υπενθυμίζοντας ότι το «λευκό είναι το χρώμα της αγνότητας, της αλήθειας, της τιμιότητας και της ειλικρίνειας».

Η ΛΑΜΠΑΔΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ, ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Παράλληλα, η Πασχαλινή λαμπάδα συμβολίζει επίσης και τον ήλιο της Άνοιξης. Το Άγιο φως, με το οποίο την ανάβουμε κατά την Ανάσταση, συμβολίζει το φως της γνώσης και της αγάπης.


«Με τη λαμπάδα της Αναστάσεως, είθισται σε πολλές περιοχές της χώρας, οι νοικοκυρές να ανάβουν τα καντηλάκια στα σπίτια τους, και να σταυρώνουν τις κεντρικές εισόδους στις οικίες, ώστε το άγιο φως να φωτίζει τις ζωές της οικογένειας», προσθέτει ο παπάς.

Ο μαθητής Χρήστος Α. βρήκε κάποια αποφθέγματα του αγαπημένου μας σε όλους Αρκά σχετικά με το Πάσχα. Απολαύστε τα!

Ο Αρκάς είναι Έλληνας σκιτσογράφος και συγγραφέας. Ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '80 δημοσιεύοντας τη σειρά Ο Κόκκορας στο περιοδικό Βαβέλ και στη συνέχεια στο Παρά Πέντε και στο Μικρό Παρά Πέντε. Το έργο του αποτελείται κυρίως από σειρές με συγκεκριμένο θέμα - πρωταγωνιστές που δημοσιεύονται σε περιοδικά και εφημερίδες και συγκεντρώνονται στη συνέχεια σε άλμπουμ. Δουλειές του έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, πολωνικά, ρουμανικά, σέρβικα και βουλγάρικα), ενώ έχει γράψει και θεατρικά έργα.

Το πραγματικό ονοματεπώνυμο του εν λόγω συγγραφέα μας είναι άγνωστο, καθώς ο ίδιος δεν το έχει αποκαλύψει, ενώ τα ονόματα Αντώνης Ευδαίμων και Γεράσιμος Σπανοδημήτρης που έχει χρησιμοποιήσει σε έργα του, θεωρούνται ως ψευδώνυμα. Επίσης, έχει προταθεί το όνομα Άρης Καστρινός (απ’ όπου υποτιθέμενα προέρχεται και το ΑΡ-ΚΑΣ).

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%AC%CF%82