Author: ΚΑΡΔΑΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ

ΝΤΟΝ ΡΟΣΑ

Ο Κένο Ντον Χιούγκο Ρόσα γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1951 στη Λούισβιλ του Κεντάκι στις Η.Π.Α. Είναι Αμερικάνος σχεδιαστής και συγγραφέας κόμικς ευρύτερα γνωστός για τις ιστορίες του με τον Σκρούτζ Μακ Ντακ. Ξεκίνησε από θαυμαστής του Καρλ Μπαρκς και έγινε ο σημαντικότερος μαθητής και διάδοχος του έργου του.

Σε πολλές από τις ιστορίες του χρησιμοποιεί ήρωες και τοποθεσίες που είχε δημιουργήσει ο Καρλ Μπαρκς. Έχει γράψει περίπου 90 ιστορίες από το 1987 έως το 2006. Το πιο διάσημο έργο του είναι το Ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ, το οποίο βραβεύτηκε το 1995 με τη σημαντικότερη διάκριση στο χώρο της Ένατης Τέχνης, το Βραβείο Άισνερ για την "Καλύτερη Σειρά σε Συνέχειες".

Ο Ντον Ρόσα θεωρείται ένας από τους καλύτερους δημιουργούς κόμικς Ντίσνεϊ και, ειδικά στην Ευρώπη, είναι πολύ γνωστός. Μαζί με τον Καρλ Μπαρκς είναι από τους λίγους καλλιτέχνες που έχουν το όνομά τους στα εξώφυλλα των περιοδικών όταν αυτά δημοσιεύουν κάποιο έργο τους. Οι ιστορίες του είναι εύκολα αναγνωρίσιμες χάρη στον ιδιαίτερο σχεδιασμό τους και την εκπληκτική λεπτομέρεια των καρέ του. Ο Ρόσα περιλαμβάνει κρυφές αναφορές στα αγαπημένα του έργα φαντασίας καθώς και σε δικά του προηγούμενα έργα. Συνήθως χρησιμοποιεί 12 καρέ ανά σελίδα αντί για 8. Υποχρεώνεται να χρησιμοποιεί αυτά τα επιπλέον καρέ γιατί οι ιστορίες του είναι αρκετά μεγάλες και δεν μπορούν να δημοσιευθούν αν δεν τις μικρύνει.

D.U.C.K.

Οι περισσότερες ιστορίες του Ντον Ρόσα έχουν τα αρχικά D.U.C.K. κρυμμένα κάπου στο πρώτο καρέ και στα εξώφυλλα. Το D.U.C.K. είναι ένα ακρωνύμιο της φράσης Dedicated to Uncle Carl by Keno (αφιερωμένο στον θείο Καρλ από τον Κένο). Επειδή η Ντίσνεϋ δεν επιτρέπει τις προσωπικές υπογραφές στα κόμικς, και σκεπτόμενος ότι αυτό το ακρωνύμιο μοιάζει σαν υπογραφή, ο Ντον Ρόσα άρχισε να κρύβει τα γράμματα στα πιο απίθανα σημεία. Πολλοί από τους αναγνώστες του έχουν κάνει χόμπι την αναζήτηση της υπογραφής του. Το D.U.C.K. είναι συνήθως κρυμμένο στο πρώτο καρέ της πρώτης σελίδας της κάθε ιστορίας ή στα εξώφυλλα των ιστοριών του Ρόσα, τα οποία σχεδιάζει ο ίδιος, καθώς και σε αυτά που σχεδιάζει για επανεκδόσεις των ιστοριών του Καρλ Μπαρκς. Κατά ένα ειρωνικό τρόπο, σχεδόν κάθε φορά που γράφεται κάποιο άρθρο γι' αυτόν σε κάποιο περιοδικό της Ντίσνεϋ, στις ευρωπαϊκές εκδόσεις τουλάχιστον, γίνεται αναφορά σε αυτή την υπογραφή - αφιέρωση.

Ο λόγος που διάλεξα αυτόν τον σχεδιαστή είναι γιατί είναι ο αγαπημένος μου, και θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα ασχολία το να ψάχνω το D.U.C.K. στις σελίδες των περιοδικών που αγοράζω!!!

ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ

Πρόσφατα επισκέφτηκα μια αλλιώτικη παιδική χαρά με μεγάλη ιστορία. Την παιδική χαρά του Δημήτρη Πικιώνη στη Φιλοθέη.

Ο Δημήτρης Πικιώνης (1887-1968) ήταν φημισμένος αρχιτέκτονας, ζωγράφος και καθηγητής, που μεταξύ άλλων, σχεδίασε πολλά μοντέρνα και ενδιαφέροντα κτίρια. Την παιδική χαρά στην Φιλοθέη την έφτιαξε το διάστημα 1961-1964.Βρίσκεται μέσα σε ένα πανέμορφο δάσος με πολλά δέντρα και φυτά. Είναι διαμορφωμένη σε διαφορετικά επίπεδα που ενώνονται μεταξύ τους με λιθόστρωτα δρομάκια. Έχει ακόμα και μια λίμνη με πέτρινη γέφυρα. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι έχει αρκετά γλυπτά και επιγραφές σκαλισμένες σε μαρμάρινες πλάκες.
Tα παιχνίδια της είναι ξύλινα ή μεταλλικά. Κούνιες, τραμπάλες, γύρω-γύρω όλοι, μονόζυγα, όλα φτιαγμένα όπως παλιά και τοποθετημένα στο χώμα χωρίς προστατευτικά, σαν τις σημερινές παιδικές χαρές.
Τα παιχνίδια είναι πολύ λίγα και έτσι μένει άπλετος χώρος για άλλα παιχνίδια, ποδήλατο ή ένα περίπατο στη φύση.

Η παιδική χαρά αυτή αποτελεί διατηρητέο μνημείο του Υπουργείου Πολιτισμού. Δυστυχώς όμως διαπίστωσα ότι δεν έχει συντηρηθεί καλά. Κάποια από τα γλυπτά και άλλα ιδιαίτερα πράγματα που, όπως διάβασα, ήταν τοποθετημένα στο χώρο, δεν υπάρχουν πια. Όπως το άγαλμα με το ελάφι και η σαρακατσάνικη καλύβα. 

Το γεγονός ότι πολλά πράγματα δεν ήταν εκεί με στεναχώρησε, μα ο χώρος αυτός σου προξενεί και άλλα συναισθήματα και καταλαβαίνεις ότι δεν βρίσκεσαι σε μια συνηθισμένη παιδική χαρά.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Οι πληροφορίες για τον Πικιώνη είναι από τη Βικιπαίδεια.
Οι φωτογραφίες είναι δικές μου, εκτός από αυτή με την καλύβα, που είναι από το διαδίκτυο.