ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ

Αυτό είναι το ποίημα «Αργοπεθαίνει». Το 2009 η συγγραφή του αποδόθηκε στον Χιλιανό ποιητή Πάμπλο Νερούδα και πολύ γρήγορα έγινε viral στο ίντερνετ και αγαπήθηκε από πολλούς. Η αλήθεια όμως για το ποιος έγραψε το ποίημα είναι εντελώς διαφορετική.

Περιγραφή δραστηριότητας

Διαβάσαμε λοιπόν το ποίημα όλοι μαζί, το συζητήσαμε. Είπαμε ποιοι στίχοι μας αφορούν και ποιοι όχι και μετά γράψαμε το δικό μας ποίημα. Αλλάξαμε όμως το θέμα, την κεντρική ιδέα. Δεν γράψαμε για κάποιον που αργοπεθαίνει, αλλά για κάποιον που ξέρει να ζει. 

Τεχνική: συνεργατική δημιουργική γραφή

"Αργοπεθαίνει

(Muere lentamente)

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορα του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πάνσοφες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

*****

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ : εργασία πάνω στο ποίημα ΦΩΝΕΣ του Καβάφη

Φωνές

Το ποίημα «Φωνές» γράφτηκε το 1904. Ανήκει στα συμβολικά καβαφικά ποιήματα και έχει ως βασικό θέμα του τη λειτουργία της μνήμης. Διαπνέεται από νοσταλγική λυρική διάθεση για αγαπημένα πρόσωπα και εμπειρίες του παρελθόντος.

Διαβάσαμε το ποίημα, βρήκαμε λέξεις -κλειδιά, το σχολιάσαμε. Η άσκηση είχε τρία στάδια.

Πρώτα πρώτα βάζουμε ένα πρόσωπο στο μυαλό μας, ένα πρόσωπο που αγαπάμε ή που μισούμε ή που έχουμε ή θέλουμε να έχουμε μια διάδραση μαζί του.

Έπειτα διαλέγουμε κάποιες λέξεις από το ποίημα και τις σχολιάζουμε αναφορικά με τα συναισθήματα που έχουμε  για το πρόσωπο που βάλαμε στο μυαλό μας.

Τέλος γράψαμε μια σκηνή φανταστική στην οποία πρωταγωνιστές είμαστε εμείς και το πρόσωπο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ : ANIXNEYONTAΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ

Κουβεντιάσαμε στην Ομάδα πάνω στους κάτωθι στίχους του Λειβαδίτη. Καθισμένοι σε κύκλο στην πρώτη συνάντηση του Ομίλου το 2024 (Δευτέρα 8 Ιανουαρίου) Στόχος της κουβέντας ήταν να ανιχνεύσουμε τα προσωπικά μας συναισθήματα με αφορμή τους στίχους.

«Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου έζησα όλη τη ζωή».

Πλούσια συναισθήματα

λόγος ύπαρξης

σταμάτημα του χρόνου

ιδανικός έρωτας

«Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων».

Υπάρχουμε όταν έχουμε θέση στη ζωή των άλλων. Μετριέται η ύπαρξή μας ανάλογα με το πόσο εμπλεκόμεθα και πόσο επηράζουμε τη ζωή της οικογένειας, των φίλων και άλλων ανθρώπων. Αν μένουμε αμέτοχοι, περνάμε απαρατήρητοι, η ύπαρξή μας δεν έχει ειδικό βάρος στη ζωή κάποιου άλλου.

«Τίποτα. Κοιμήσου. Εμείς τελειώσαμε. Δεν έχει δάκρυα πια. Κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμη ελπίζουν».

Το κλάμα είναι λυτρωτικό, αλλά και δείγμα πως ζεις, πως υπάρχεις, πως αντέχεις, πως αντιστέκεσαι, πως ελπίζεις. Το κλάμα μπορεί να σου θυμίζει πως τίποτα δεν έχει τελειώσει παρά τον πόνο που βιώνει κανείς.

«Κι αν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλο είμαστε ήδη νεκροί».

Απόλυτη αμοιβαία αγάπη που είναι το ζητούμενο, αλλά είναι και δυσεύρετη, καθώς στις σχέσεις πολλές φορές αγαπάμε λίγο παραπάνω ή πολύ και μας αγαπούν λίγο παραπάνω ή πολύ.

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ

Νιώθουμε ευγνωμοσύνη για αυτά που έχουμε;

Είμαστε χαρούμενοι;

Mπορούμε να εκτιμήσουμε τις στιγμές;

Αυτό είναι το δέντρο της ΦΑΜΠΙΟΛΑΣ ΜΟΥΤΣΑΙ δέντρο ευχών για το νέο έτος και ευγνωμοσύνης

ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΔΟΥΝΑΒΗ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ : ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ομάδα συζήτησε πάνω στους στίχους του ποιητή με αφορμή το κάτωθι ποίημα. Τα μέλη της μοιράστηκαν προσωπικές ιστορίες και βιώματα.

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,
ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ...

(1955)

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/ntinos_xristianopoylos_poems.htm

KEIMENO THΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΔΟΥΝΑΒΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ : EΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Αρχικά φτιάχνω ένα σχήμα που θεωρώ ότι με αντιπροσωπεύει. Είναι εγώ.

Στα δεξιά μου φτιάχνω ένα σχήμα για κάποιο πρόσωπο θ ε τ ι κ ό, που παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και το αγαπώ ή έχω θετικά συναισθήματα. Γράφω μια λέξη ή φράση ή πρόταση σχετικά.

Στα αριστερά του δικού μου σχήματος φτιάχνω ένα αλλο σχήμα για ένα πρόσωπο  α ρ ν η τ ι κ ό, που δεν πάιζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και έχω αρνητικά συναισθήματα. Γράφω μια λέξη ή φράση ή πρόταση σχετικά.

Στο τέλος σε μικρό κειμενάκι γράφω πώς θα μπορούσα να καλυτερέψω τη σχέση μου με το αρνητικό πρόσωπο και αν θέλω. Επίσης, τα συναισθηματά μου αναλυτικά για το θετικό πρόσωπο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ: Το δικό μου ταξίδι

Σε λευκό χαρτί

Στο πάνω μέρος της σελίδας στα αριστερά ζωγραφίζουμε/σχεδιάζουμε το σημείο/μέρος /κατάσταση όπου είμαστε τώρα: στο παρόν. Δεν εννοούμε κατ΄ανάγκην το σχολείο ή τη σχολική τάξη. Εννοούμε ότι σχεδιάζουμε όπως νιώθουμε, όπως σκεφτόμαστε την συγκεκριμένη περίοδο.(α)

Στο κάτω μέρος της σελίδας στα αριστερά ζωγραφίζουμε/σχεδιάζουμε το σημείο/μέρος/κατάσταση που θέλουμε να βρεθούμε στο μέλλον ή ιδανικά, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Μια χώρα, μια διαφοερική κατάσταση ζωής, έναν περίεργο προορισμό;(β)

Έπειτα  διαγωνίως και ανάμεσα σε αυτά τα δύο σχεδιάζουμε/ζωγραφίζουμε  το μέσο με το οποίο θέλουμε να περάσουμε από τον ένα τόπο στον άλλο ή από τη μια κατάσταση στην άλλη (Πλοίο, αεροπλάνο, καμήλα, τραίνο...ότιδήποτε, μέχρι και μαγικό χαλί.) Το μέσο δεν είναι ανάγκη να είναι ρεαλιστικό, όπως είπα μπορεί να είναι και φανταστικό, όπως ένα μαγικό χαλί.(γ)

Εν τω μεταξύ, δίπλα σε κάθε (α),(β) και (γ) γράφουμε κάθε φορά και μια αντιπροσωπευτική λέξη ή φράση που μας εκφράζει.

Τέλος, με ένα μικρό κειμενάκι, αναφερόμαστε σε αυτήν  μας την επιθυμία για ταξίδι.