28 Οκτωβρίου 2020

28η Οκτωβρίου 1940

Το περιστατικό που μου διηγήθηκε η γιαγιά μου έγινε την περίοδο του πολέμου του 1940 στην περιοχή Αμμουδιά Πρεβέζης.

Στην αρχή οι Γερμανοί έψαχναν τον παππού της γιαγιάς μου, για να τους πει που είχαν κρύψει οι συγχωριανοί του κάποια όπλα. Ύστερα από μερικές μέρες που τον βρήκαν, τον κρέμασαν στην αυλή του σπιτιού του σε ένα δέντρο και τον βασάνιζαν για να τους πει που ήταν τα όπλα. Αυτός όμως, παρόλα τα βασανιστήρια δε φανέρωνε την κρυψώνα. Πριν καλά καλά το καταλάβει, του έκοψαν το αριστερό αυτί. Όλα αυτά γίνονταν μπροστά στην οικογένειά του.

Μετά τον πήραν και τον παράτησαν σε έναν αχυρώνα για αρκετές μέρες χωρίς καθόλου φαγητό. Στο τέλος τον άφησαν

Ι.Μ.

 Στον πόλεμο

  Στον πόλεμο που πολεμήσαμε με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς το 1940 η προγιαγιά μου ζούσε κι ήταν 7 χρονών και ο προπάππους μου 15 χρονών . Της πήρα μια συνέντευξη και μου είπε πόσο δύσκολα ήταν στον πόλεμο .

  Όλοι πεινούσαν πολύ και γι ΄ αυτό οι γυναίκες έδιναν ό,τι είχαν κοσμήματα , κεντήματα , ρολόγια μέχρι και ρούχα για να πηγαίνουν οι άντρες από το Βόλο με τα πόδια μέχρι τα Φάρσαλα για να τους πάνε τα πράγματα και να τους δώσουν αντάλλαγμα φασόλια , ρεβίθια , σάπιες ντομάτες , σάπιες πατάτες , λίγο λάδι και καλαμπόκι .

  Τους άντρες τους έπαιρναν σαν υπηρέτες κι άμα δεν τους έκαναν σωστά την δουλειά τους σκότωναν .Έτσι ο παππούς μου ντύθηκε κορίτσι έτσι ώστε να μην τον πάρουν .

   Την γιαγιά μου την έστειλαν στο χωριό εκεί που έχει μπόλικο φαγητό να φάει είχε ζώα και αυγά .

  Από την πείνα κάθε μέρα πάνω από 50 άτομα πέθαιναν και τους μάζευαν με το καροτσάκι .Γι’  αυτό οι άντρες πήγαιναν να φέρουν νερό ,φαγητό και ό,τι άλλο τους έδιναν .

  Απ'  αυτά που άκουσα και έγραψα πιστεύω πως εκείνα τα χρόνια περνούσαν πολύ δύσκολα και δεν θα ήθελα να το ζήσω αυτό μ ’αρέσει που έχουμε ειρήνη !!!

ΒΜ.