1.2.1 Η αρχή των «συγκοινωνούντων δοχείων»
Ένα από τα πιο κοινά αποδεκτά ζητήματα στην εκπαίδευση ήταν, και εξακολουθεί να είναι σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό, το γεγονός ότι οι διδάσκοντες και οι διδασκόμενοι θεωρούν τη μάθηση ως ένα προϊόν, το οποίο μεταφέρεται δια μέσου της διδακτικής πράξης από μία πηγή σε μία άλλη, ή από μία περιοχή σε μία άλλη, ή ακόμα από μία εμπειρική – φιλοσοφική διάσταση σε μία άλλη. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν και διακηρύσσουν ακλόνητα ότι η διαδικασία της διδασκαλίας (και της εκπαίδευσης γενικότερα) είναι η ‘μεταφορά της γνώσης΄ ή ‘η μεταβίβαση της γνώσης’. Και όχι μόνο το πιστεύουν και το διακηρύσσουν, αλλά θεσμοθετούν και αποφασίζουν τη λειτουργία και πράξη ολόκληρων εκπαιδευτικών συστημάτων με βάση αυτή την αντίληψη. Γενιές και γενιές εκπαιδευτικών όλων των τύπων σε όλο τον πλανήτη διαμόρφωσαν συνειδήσεις και πρακτικές βασισμένες στην αρχή των ‘συγκοινωνούντων δοχείων’, όπου οι γνώσεις, δηλαδή οι εμπειρικές και φιλοσοφικές θεωρήσεις, από τις δεξαμενές των διδασκόντων μεταφέρονται, ως δια μαγείας, στις δεξαμενές των διδασκομένων μέσω της διδασκαλίας.
| Ας δούμε πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα!! |
Εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις δεκάδων χρόνων, κοινωνικοί σχηματισμοί και επηρεασμοί που συνεισέφεραν στην πορεία των εκπαιδευτικών συστημάτων, χιλιάδες γραμμένες σελίδες από χέρια σοφών παιδαγωγών, φιλοσόφων και πολιτικών, οδήγησαν ένα σύνολο ανθρώπινου δυναμικού στο χώρο της παιδείας για χρόνια στο σημείο μηδέν, δηλαδή πάλι στην αρχή, από εκεί που είχαν ξεκινήσει. Η αποθέωση της αντίληψης για ‘τη μεταφορά της γνώσης’ ή τη ‘μεταβίβαση της γνώσης’ ορίζει σήμερα όλο το σύστημα της εκπαίδευσης και πολύ περισσότερο, όλο το ανθρώπινο δυναμικό της παιδείας
