ΟΜΑΛ
Σεράντα μήλα κόκκινα
[πουλί μ’/γιαβρί μ’]
σ’ ένα μαντίλ’ δεμένα
Σαράντα σέβντας κι αν ευτάς
[πουλί μ’/γιαβρί μ’]
[ωχ!] ’κ’ ευρήκ’ς άμον έμενα
Για έλα, έλα, πουλί μ’,
μετ’ εμέν έλα, γιάβρι μ’
Το νόστιμον το τέρεμα σ’, πουλί μ’
[ωχ!] θα σύρ’ και παίρ’ τ’ ακ̌ούλι μ’
Σπιχτόν εγέντον το σ̌κοινίν
[πουλί μ’/γιαβρί μ’]
ση γούλα μ’ ντ’ ετυλίεν
Να σύρ’ α’ και φουρκίγουμαι
[πουλί μ’/γιαβρί μ’]
[ωχ!] το καντήλι μ’ εβζήεν
Για έλα, έλα πουλί μ’
μετ’ εμέν έλα, γιάβρι μ’
Ατό τ’ ομματοτέρεμα σ’, πουλί μ’
[ωχ!] θα σύρ’ και παίρ’ τ’ αχούλι μ
ΤΙΚ
Μοιρολογούνε τα ραχ̌ι͜ά,
κλαίγ’νε, πουλί μ’, τ’ ορμία
Ο κόσμον όλιον έφυεν,
εγέντον ερημία
Να έμ’νε έναν πετούμενο
σ’ ορμάν’ απέσ’ πουλόπον
Κλαδίν - κλαδίν επέτανα,
εράευα τ’ αρνόπο μ’
Γουρπάνι σ’, ζωγραφία,
λάσ̌κεσαι τα ραχ̌ία
Κανείται αρ’ όσον ντ’ έπιες
αρ’ τα νερά τα κρύα
Γουρπάνι σ’, ζωγραφία μ’!
Να έμ’νε έναν πετούμενο
σ’ ορμάν’ απέσ’ πουλόπον
Μοιρολογούνε τα ραχ̌ι͜ά
και χ̌αίρεται το ψ̌όπο μ’
Γουρπάνι σ’, ζωγραφία,
λάσ̌κεσαι τα ραχ̌ία
Κανείται αρ’ όσον ντ’ έπιες
άι! τα νερά τα κρύα
Γουρπάνι σ’, ζωγραφία!
Μοιρολογούνε τα ραχ̌ι͜ά,
κλαίγ’νε τα ποταμάκρι͜α
Ακούω πώς μοιρολογούν,
τρέχ’νε τ’ εμά τα δάκρυ͜α
Γουρπάνι σ’, ζωγραφία,
λάσ̌κεσαι σα ραχ̌ία
Κανείται αρ’ όσον ντ’ έπιες
βάι! τα νερά τα κρύα
Εσύ, άι! ζωγραφία!
Μοιρολογούνε τα ραχ̌ι͜ά,
κλαίγ’νε, πουλί μ’, τ’ ορμία
Ο κόσμον όλιον έφυεν,
εγέντον ερημία
Γουρπάνι σ’, ζωγραφία,
λάσ̌κεσαι σα ραχ̌ία
Κανείται αρ’ όσον ντ’ έπιες
άι! τα νερά τα κρύα
Γουρπάνι σ’, ζωγραφία!