Ελληνικά

28 Οκτωμβρίου (1940)

Ιστορία

Λίγο μετά τις 3 τα ξημερώματα της 28 Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική Κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.

Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c'est la guerre», (προφέρεται από τα γαλλικά, αλόρ, σε λα γκερ, δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταλικών αιτημάτων.

O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή:

Μόλις καθίσαμε, του είπα ότι η κυβέρνησή μου μού είχε αναθέσει να του κάνω μία άκρως επείγουσα ανακοίνωση και χωρίς άλλα λόγια του έδωσα το κείμενο. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Τα χέρια που κρατούσαν το χαρτί έτρεμαν ελαφρά, και μέσα από τα γυαλιά έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν όπως συνήθιζε όταν ήταν συγκινημένος. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο και μου είπε με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή φωνή: «Alors, c'est la guerre!» (λοιπόν έχουμε πόλεμο) .Τού απάντησα ότι η ιταλική κυβέρνηση ήλπιζε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα δεχόταν τα αιτήματά της και θα άφηνε να περάσουν ελεύθερα τα ιταλικά στρατεύματα τα οποία θα άρχιζαν τις μετακινήσεις τους στις 6 το πρωί. Ο Μεταξάς με ρώτησε τότε πως θα μπορούσα να σκεφτώ ότι ακόμα και αν είχε πρόθεση να ενδώσει θα του ήταν δυνατόν μέσα σε τρεις ώρες να λάβει τις διαταγές του βασιλιά και να δώσει τις απαραίτητες οδηγίες για την ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων.

 

Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη «ΟΧΙ» παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας Ελληνικό Μέλλον' του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940. Ακολούθως υιοθετήθηκε ως σύνθημα, και από άλλες εφημερίδες, και για ακόλουθες περιστάσεις, όπως το εξώφυλλο της εφημερίδας Η Βραδυνή, στις 6 Απριλίου 1941 με αφορμή την Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα.

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα γίνεται στη Θεσσαλονίκη, η επίσημη εορτή με κάθε λαμπρότητα, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων επισήμων, με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, η οποία συμπίπτει με τον εορτασμό της απελευθέρωσης της πόλης κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και τη μνήμη του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου. Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις γίνονται μαθητικές παρελάσεις, ενώ δημόσια και ιδιωτικά κτίρια υψώνουν την ελληνική σημαία.

Κατά στην επέτειο του «ΟΧΙ», τηλεόραση και ραδιόφωνο προβάλλουν επετειακές εκπομπές μνήμης και κάνουν ιδιαίτερη μνεία στην «τραγουδίστρια της νίκης» Σοφία Βέμπο, η οποία με τα πατριωτικά της τραγούδια εμψύχωνε τους στρατιώτες και μετέδιδε τον ενθουσιασμό της προέλασης των ελληνικών δυνάμεων στη Βόρεια Ήπειρο. Σχετικό επίσης επετειακό υλικό παρουσιάζει και όλος ο ελληνικός έντυπος τύπος (εφημερίδες και περιοδικά).

Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασμός στις 28 Οκτωβρίου 1941. Γίνονταν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει μάθημα την ημέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο. [3]Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγματος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΕΠΟΝ και ΠΕΑΝ. Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίες όμως δεν παρενέβησαν Εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα έγιναν και σε άλλες πόλεις. Στον Πειραιά πραγματοποιήθηκαν ολιγοπληθείς συγκεντρώσεις, ανέβαινε κάποιος σε μια καρέκλα, έβγαζε ένα σύντομο λόγο, και κατόπιν διαλύονταν, για να αποφύγουν επέμβαση των καραμπινιέρων. Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη γιορτάστηκε η επέτειος στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά (ο Βενέζης ήταν τότε υπάλληλος της τράπεζας). Κατέφθασαν όμως οι Γερμανοί, που είχαν την ευθύνη της αστυνόμευσης πλέον, υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ, ενώ έστειλαν και είκοσι περίπου από αυτά τα άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποια δεν επέστρεψαν.

Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.

Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.

Μερικά έθιμα του Πάσχα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας

Μπότηδες, Κέρκυρα

Πρόκειται για τα πήλινα κανάτια που σκάνε στα πόδια όσων περπατούν στα καντούνια της Παλιάς Πόλης της Κέρκυρας το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Το έθιμο αυτό σηματοδοτεί την Πρώτη Ανάσταση, στην εκκλησία της Παναγιάς των Ξένων, όπου αναπαριστώντας τον σεισμό που έγινε σύμφωνα με την Βίβλο στον τάφο του Ιησού γίνεται τεχνητός σεισμός. Έπειτα οι Κερκυραίοι γεμίζουν τους μπότηδες με νερό και τους πετούν από τα μπαλκόνια των καντουνιών. Στη συνέχεια οι κερκυραϊκές φιλαρμονικές κυκλοφορούν στην πόλη παίζοντας εύθυμα εμβατήρια.

botides-photoby-corfutimes εθιμα πασχα ελλαδα-πασχαλινα-εθιμα-ελλαδα

Μπότηδες, Κέρκυρα

 


Τελετή του Ιερού Νιπτήρα, Πάτμος

Η τελετή του ιερού νιπτήρα είναι ένα θρησκευτικό έθιμο και πρόκειται για την αναπαράσταση της πράξης του Ιησού πριν τον Μυστικό Δείπνο. Ο Χριστός πήρε μια λεκάνη νερό και έπλυνε τα πόδια των μαθητών του. Η αναπαράσταση λαμβάνει χώρα το μεσημέρι της μεγάλης Πέμπτης, στην πλατεία Ξάνθου, μπροστά στο Δημαρχείο. Τους 12 Αποστόλους υποδύονται μοναχοί ή κληρικοί και το ρόλο του Χριστού, ο ηγούμενος της Μονής Θεολόγου, ενώ το ρόλο του Ευαγγελιστή ένας κληρικός. Η αναπαράσταση γίνεται μέσα σε αυστηρά μοναστηριακό κλίμα με τον Απόστολο Πέτρο και τον Ιούδα ως «πρωταγωνιστές» μέχρι την ώρα που ο ηγούμενος θα ραντίσει συμβολικά τα πόδια των μοναχών με νερό. Έπειτα η πομπή επιστρέφει στο Μοναστήρι.


Το κάψιμο του Ιούδα, Θράκη

Όλοι αντιλαμβανόμαστε το περιεχόμενο του εθίμου, αλλά το ενδιαφέρον είναι στον τρόπο εφαρμογής του. Τα παιδιά φτιάχνουν το ομοίωμα του Ιούδα και το περιφέρουν από σπίτι σε σπίτι ζητώντας από τους κατοίκους κλαδιά τα οποία χρησιμοποιούν τη Μεγάλη Παρασκευή μετά την περιφορά του Επιταφίου για να βάλουν φωτιά και να «κάψουν» τον Ιούδα. Μάλιστα συνηθίζεται να κρατούν μέρος αυτής της στάχτης για να την ρίξουν στα μνήματα.

 

Anastasi-Leonidio-Arkadia-Pasxa εθιμα πασχα πασχαλινα-εθιμα-ελλαδα

Ανάσταση στο Λεωνίδιο


Τα αερόστατα της Ανάστασης, Λεωνίδιο

Ένα καθόλα εντυπωσιακό έθιμο λαμβάνει χώρα στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας αμέσως μετά την Ανάσταση. Οι κάτοικοι κατασκευάζουν μικρά, πολύχρωμα αερόστατα τα οποία αφήνουν στον ουρανό αμέσως μετά την Ανάσταση. Η επικρατέστερη θεωρία για την προέλευση του έθιμου αναφέρει ότι προήλθε από ναυτικούς της περιοχής, οι οποίοι εντυπωσιάστηκαν από αντίστοιχο έθιμο που είδαν σε ασιατική χώρα και στη συνέχεια το μετέφεραν στην πατρίδα τους. Η πρώτη μαρτυρία για την τέλεση του εθίμου έρχεται από το 1910. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι και σήμερα, περισσότερο από ένα αιώνα μετά, τα αερόστατα της Ανάστασης συνεχίζουν να αποτελούν ένα από τα πιο εντυπωσιακά αναστάσιμα έθιμα στην Ελλάδα. Θέλετε να τα δείτε να χάνονται στα ουράνια; Οργανώστε το Πάσχα σας στο Λεωνίδιο, κλείστε το δωμάτιο  από μόλις 35 ευρώ σας εδώ!


Ο «νεκρός» Ζαφείρης, Ήπειρος

Την Κυριακή του Πάσχα και καθόλη τη διάρκεια της Άνοιξης στην Ήπειρο αλλά και σε κάποια μέρη της Μακεδονίας αναβιώνει το έθιμο του Ζαφείρη. Το όνομα δεν είναι σταθερό και μπορεί και να συναντηθεί ώς Μαγιόπουλο ή ακόμα  και Φουσκοδέντρι. Το έθιμο αυτό είναι ουσιαστικά ένα παιδικό παιχνίδι και την αναβίωση του. Το παιδί που έχει το ρόλο του Ζαφείρη παριστάνει το νεκρό, ενώ τα υπόλοιπα μαζεύουν λουλούδια και φύλλα. Τον στολίζουν και παράλληλα τον μοιρολογούν κρατώντας στα χέρια τους καλάμια αντί για λαμπάδες. Στο τέλος του μοιρολογιού, όλα τα παιδιά μαζί φωνάζουν «Σήκου Ζαφείρη, Σήκου!» και ο «νεκρός» ανασταίνεται από το στολισμένο με λουλούδια κρεβάτι του και τα κυνηγά φωνάζοντας και γελώντας. Αλίμονο στον άτυχο που θα πιάσει ο αναστημένος Ζαφείρης, γιατί θα είναι ο «νεκρός» της επόμενης χρονιάς ή του επόμενου γύρου.

ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΩΝ ΑΥΓΩΝ

Σύμφωνα με την παράδοση κάθε χρόνο τη Μεγάλη Πέμπτη σε όλη την Ελλάδα (ημέρα του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Χριστός πρόσφερε άρτο και κρασί ως συμβολισμό για το σώμα Του και το αίμα Του, έτοιμος να θυσιαστεί για να ελευθερώσει τον κόσμο από τα δεσμά της αμαρτίας), βάφουμε τα κόκκινα αυγά.

Το αυγό συμβολίζει τη γονιμότητα και τη δημιουργία, αλλά και την αναγέννηση του κόσμου και την ανανέωση της φύσης. Το κόκκινο χρώμα συμβολίζει το αίμα του Χριστού όταν σταυρώθηκε. Για άλλους τα αυγά βάφονται κόκκινα ως έκφραση χαράς για το ευτυχισμένο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου και συνάμα μέσο αποτρεπτικό κάθε κακού.

Τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα είναι μια από τις μεγαλύτερες Θρησκευτικές εορτές των Ελλήνων. Σε όλη τη χώρα τα παιδιά τριγυρνούν από σπίτι σε σπίτι για να πουν τα κάλαντα τις παραμονές των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανίων, ενώ στις δώδεκα τα μεσάνυχτα ανάβουν φωτιές για να διώξουν τους καλικάντζαρους, έθιμο κυρίως της υπαίθρου.Σημαντικά έθιμα στις εορτές των Χριστουγέννων θεωρούνται τα Κάλαντα Χριστουγέννων, τα κάλαντα Πρωτοχρονιάς και τα κάλαντα Φώτων που ψάλλουν συνήθως μικρά παιδιά. Επίσης πολύ δημοφιλή είναι και τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια (διεθνή και εθνικά).

Στην Ελλάδα που κύριο χριστουγεννιάτικο έδεσμα είναι το χοιρινό, απαντάται και το έθιμο με το χριστουγεννιάτικο καραβάκι που όμως στη Χίο αποτελεί τοπικό έθιμο της Πρωτοχρονιάς με ομοιώματα πλοίων.

Γενικά τα έθιμα στις "εορτές των Χριστουγέννων" προέρχονται από ένα συνδυασμό θρησκευτικών (χριστιανικών και πρότερων), και λαϊκών παραδόσεων που εορτάζονται κυρίως από τους χριστιανούς της Ευρώπης και Αμερικής αλλά και από άλλους λαούς μη χριστιανικούς (Κινέζοι, Ιάπωνες κλπ). Στην Ελλάδα συνδυάζονται διεθνή έθιμα όπως ο Άϊ Βασίλης και η υποδοχή του νέου έτους με ελληνικά έθιμα όπως το πρωτοχρονιάτικο ρόδι και ιστορίες με καλικάντζαρους. Κάθε χώρα έχει τα ιδιαίτερα Χριστουγεννιάτικα έθιμά της.

Ανταλλαγή δώρων

Σημαντικότατο έθιμο στις γιορτές των Χριστουγέννων είναι η ανταλλαγή δώρων. Ιδιαίτερα για τα παιδιά, η εποχή των Χριστουγέννων είναι αυτή κατά την οποία λαμβάνουν σημαντικό αριθμό δώρων από τους γονείς και συγγενείς τους, αλλά και σε πολλές χώρες από τον Άϊ Βασίλη, ο οποίος κατά τη διεθνή παράδοση φέρνει τα δώρα κατεβαίνοντας από την καμινάδα του σπιτιού και τα τοποθετεί μέσα στις κάλτσες που είναι κρεμασμένες μπροστά από το τζάκι (κάλτσες των δώρων). Στην Ελλάδα το έθιμο αυτό γιορτάζεται την Πρωτοχρονιά.

Φαγητά των Χριστουγέννων

Την περίοδο των Χριστουγέννων στην Ελλάδα προετοιμάζονται (και καταναλώνονται) ιδιαίτερα φαγητά και γλυκά, όπως η γαλοπούλα, το χριστόψωμο, η βασιλόπιτα, τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες κλπ. που συμπληρώνουν το πατροπαράδοτο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.Επίσης τα γλυκά των Χριστουγένων είναι τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες.

 

 

Αναμνήσεις από τα καλοκαιρινά μου γενέθλια

Ένα πρωί των καλοκαιρινών μου διακοπών στην Αμμουλιανή, όπως πάντα ξύπνησα, έπλυνα το πρόσωπό μου, είδα λίγο τηλεόραση και μετά ντύθηκα για να πάω με την οικογένειά μου να φάμε πρωινό με θέα την θάλασσα. Αφού φάγαμε, πήγαμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και έπαιξα λίγο με το τάμπλετ μου. Όταν πήγε 11:00 η ώρα φορέσαμε τα μαγιό μας για να πάμε στην θάλασσα.

Την ώρα που πήγα να βουτήξω ήρθαν όλοι οι φίλοι μας και έφεραν πολλά φουσκωτά. Αφού παίξαμε με τα φουσκωτά, κολυμπήσαμε και κάναμε βαθιές τρύπες μέσα στην άμμο μέχρι να βρούμε νερό, ξάφνικά μας φώναξαν οι γονείς. Ήθελαν να βγάλουμε μια αναμνηστική φωτογραφία, αντί όμως να βγάλουμε φωτογραφία άρχισαν να μου τραγουδάνε χρόνια πολλά επειδή είχα γενέθλια και μου κάνανε έκπληξη με τούρτα. Η τούρτα μου ήταν Harry Potter.

Αφού την φάγαμε συνεχίσαμε το παιχνίδι και κάναμε βουτιές από μια αποβάθρα. Εγώ και τα κορίτσια κολυμπήσαμε μέχρι μια σημαδούρα 2 φορές μόνες μας και 1 φορά με τις μαμάδες μας. Μετά βγήκαμε από την θάλασσα γιατί ήταν μεσημέρι και πεινούσαμε. Γι΄αυτό παραγγείλαμε μπέργκερ,χάμπουγκερ και ταυτόχρονα παίζαμε διάφορα παιχνίδια με χαρτιά. Όταν πήγε 17:00  η ώρα πήγαμε όλοι στα ξενοδοχεία μας. Εγώ με την μαμά μου πήραμε παγωτό και πήγαμε να ξεκουραστούμε.

Το απόγευμα μετά τις 19:00 πήγαμε στο κέντρο της Αμμουλιανής, κάναμε βόλτες, πήραμε πράγματα από τα μαγαζιά, φάγαμε κρέπες και μετά πήγαμε στο λούνα παρκ. Το βράδυ όλοι πήγαμε στα ξενοδοχεία μας. Πριν κοιμηθώ είδα τηλεόραση για να με πάρει ο  ύπνος.

Αυτή η μέρα θα μου μείνει αξέχαστη:)

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ, Ο ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ

Ο Εμμανουήλ Παπάς γεννήθηκε το 1772 στο χωριό Εμμανουήλ Παπά των Σερρών, το οποίο τότε ονομαζόταν Δοβίστα.

Υπήρξε πρωτεργάτης της εξέγερσης στην Μακεδονία και συγκεκριμένα στη Χαλκιδική και μία από τις σπουδαιότερες μορφές του αγώνα της ανεξαρτησίας από τον τουρκικό ζυγό.

Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και ο ίδιος ήταν μεγαλέμπορος και τραπεζίτης. Υπήρξε στέλεχος της φιλικής εταιρείας και διέθεσε όλη του την περιουσία αλλά και την οικογένειά του για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Τρεις από τους οχτώ γιους του σκοτώθηκαν από τους Τούρκους, ενώ και ο ίδιος πέθανε τα τέλη του 1821, από τις κακουχίες του πολέμου.

Δικαίως ονομάστηκε Αρχιστράτηγος των δυνάμεων των Ελλήνων στη Μακεδονία καθώς πολέμησε με γενναιότητα , πετυχαίνοντας σπουδαίες νίκες κατά των Τούρκων ,τον πρώτο χρόνο της επανάστασης.

Οι σημαντικές επιτυχίες του ανάγκασαν τους Τούρκους το 1821 να διαθέσουν μεγάλο μέρος των δυνάμεών τους στη Μακεδονία προκειμένου να τον αντιμετωπίσουν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι επαναστατημένες δυνάμεις των Ελλήνων στο Νότο να απελευθερώσουν ένα μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας, συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο τα μέγιστα στην επιτυχία της Επανάστασης.

Η θυσία του Εμμανουήλ Παπά τον κατατάσσει ως μία από τις πιο αγνές και πατριωτικές μορφές του αγώνα του έθνους μας προς την ανεξαρτησία.

Δημιουργική απασχόληση εν μέσω καραντίνας

Λόγω της σημερινής κατάστασης που επικρατεί εξαιτίας του κορωνοϊού, εμείς τα παιδιά είμαστε αναγκασμένα να είμαστε μέσα στο σπίτι μας.

Γι' αυτό σας προτείνω μερικές ιδέες για το πως μπορούμε να περάσουμε δημιουργικά τον ελεύθερό μας χρόνο μέσα στο σπίτι.

Μπορούμε να μάθουμε διάφορες συνταγές και να φτιάξουμε γλυκά και κέικ με τις μαμάδες μας.

Να δούμε μαζί με την οικογένειά μας οικογενειακές ταινίες ή να παίξουμε επιτραπέζια.

Να γυμναστούμε παρακολουθώντας στην τηλεόραση κάποιο πρόγραμμα γυμναστικής, να ακούσουμε μουσική και να δοκιμάσουμε νέες χορογραφίες.

Μπορούμε να διαβάσουμε βιβλία,να ζωγραφίσουμε,να παίξουμε με τα μικρά αδέλφια μας.

Τέλος μπορούμε να παίξουμε on-line παιχνίδια με τους φίλους μας και με όλη την οικογένειά μας.