Μεσαίωνας (Middle Ages) ονομάζεται η περίοδος από το 400-1400µ.Χ.περίπου, που συμβολίζει την Ευρώπη την περίοδο μεταξύ την πτώση της Ρώμης το 476 μ.Χ. και την κλασική Ελλάδα, και την αρχή της Ιταλικής Αναγέννησης  τον 14ο αιώνα.

Σήμερα όμως ο μεσαιωνικός πολιτισμός χαρακτηρίζεται ως μια "μάχη" ανάμεσα στο παλαιό
και το νέο, με στοιχεία  χριστιανικής και ελληνορωμαϊκής  παράδοσης και πολιτισμού. Η μεσαιωνική τέχνη έχει έντονο θρησκευτικό περιεχόμενο, λόγω της επιρροής της εκκλησίας εκείνη την περίοδο, το οποίο εμφανίζεται σε πάρα πολλούς πίνακες του Μεσαίωνα. Ήταν πάντοτε συνδεδεμένη με άλλες τέχνες κυρίως με την αρχιτεκτονική και την γλυπτική, καθώς εκείνη την περίοδο, οι άνθρωποι διακοσμούσαν κυρίως κτήρια και αγγεία με την χρήση της ζωγραφικής. Μάλιστα, η χρήση χρώματος στις τρισδιάστατες αυτές επιφάνειες οδήγησε την ζωγραφική στην απεικόνιση, την απόδοση του βάθους ενός χώρου και των φωτοσκιάσεων. Η ζωγραφική, επίσης, συνδεόταν με τις τέχνες του ψηφιδωτού και της αγγειογραφίας, τα οποία επίσης χρησιμοποιούσαν για διακόσμηση.

Η Μινωική ζωγραφική, ήταν η πρώτη σημαντική περίοδος της ζωγραφικής στην αρχαία Ελλάδα. Συνδέεται με την αρχιτεκτονική των ανακτόρων και χαρακτηρίζεται από τα χαρούμενα και φωτεινά χρώματα, την φυσιοκρατία και την λεπτότητα στην απόδοση των μορφών.

Η Κυκλαδική ζωγραφική, που θεωρείται παρόμοια με την Μινωική τέχνη, είναι περισσότερο ανθρωποκεντρική από ότι την Μινωική, κάτι το οποίο την συνδέει με την κλασσική τέχνη. Η χρήση χρώματος στα αγγεία άρχισε στις Κυκλάδες, ενώ η πολυχρωμία εμφανίστηκε την μεσοκυκλαδική περίοδο. 

Στην Αρχαϊκή τέχνη χρησιμοποιούνται, άλλοτε τα Πολυγνώτειαχρώματα και άλλοτε χρώματα όπως το κόκκινο, το μαύρο, το  μπλε, το πράσινο, το λευκό, το κίτρινο, και φωτοσκιάσεις. Προέχει η καθαρότητα και σαφήνεια των μορφών και ο εσωτερικός ρυθμός της σύνθεσης. Σημαντικοί ζωγράφοι την Αρχαϊκή εποχή ήταν: Ο Τηλεφάνης από την Σικυώνα, οι Κορίνθιοι Κλεάνθης, Αρίδικος, και Έκφαντος, ο Φιλοκλής πιθανώς από τη Ναύκρατη, ο Κίμων από τις Κλεωνές

ΠΗΓΕΣ:

•http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/4706/Istoria-tis-Technis_B-G-EPAL_html-apli/index8.html

•https://eclass.uoa.gr/modules/document/file.php/ECD239/8.%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82%2048-53.pdf

Η Αναγέννηση (Renaissance) ονομάζεται η περίοδος που, σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς, σηματοδοτεί την μετάβαση από την εποχή του Μεσαίωνα στην τότε πιο σύγχρονη εποχή. Η περίοδος της Αναγέννησης υπήρξε περίοδο τρομερής καλλιτεχνικής εξέλιξης σε όλο τον κόσμο, ιδίως  όμως στις χώρες της Ευρώπης όπου συνεχώς  υπήρχαν πολλές κοινωνικές αλλαγές. Λόγω των επιστημονικών εξελίξεων, της γνώσης της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος και την δυνατότητα επιστημονικής μελέτης, επέτρεψαν την εξέλιξη, την εξάπλωση και την διάδοση της Αναγεννησιακής τέχνης. Η αναγεννησιακή τέχνη πρωτοεμφανίστηκε στην Ιταλία τον 15ο αιώνα περίπου, όπου παράλληλα από την ζωγραφική, υπήρξαν εξελίξεις στην γλυπτική, στην μουσική, στην τεχνολογία, στην επιστήμη και στην αρχιτεκτονική.

Σε αντίθεση με την τέχνη του Μεσαίωνα, όπου οι τέχνες είχαν χαρακτηριστικά έντονο θρησκευτικό περιεχόμενο, οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης χρησιμοποιούσαν ανθρωπιστικά και μυθολογικά θέματα, ενώ  και με την εμφάνιση νέων τεχνικών, όπως για παράδειγμα η χρήση του λαδιού στην ζωγραφική, η ζωγραφική σε υφάσματα και η τυπογραφία οδήγησε τους καλλιτέχνες να διευρύνουν τις δυνατότητες τους. Επίσης χαρακτηριστικά της Αναγεννησιακής τέχνης είναι η αναπαράσταση της φύσης, η απεικόνιση γήινης ομορφιάς, η τελειότητα και η ρεαλιστική εικόνα, η χρήση της προοπτικής, των διαστάσεων και του βάθους.

Η αρχιτεκτονική της αναγέννησης έλαβε εξίσου μεγάλες αλλαγές και χαρακτηρίζεται από την αναβίωση  Ρωμαϊκών προτύπων . Οι σημαντικές αλλαγές στο αρχιτεκτονικό σχέδιο σημειώθηκαν αρχικά στη Φλωρεντία και γενικότερα στην κεντρική Ιταλία, στα μέσα του 15ου αιώνα.  Μερικοί σημαντικοί αρχιτέκτονες την περίοδο της Αναγέννησης αποτελούν οι  Leon battista Alberti, Donato Bramante , Michelangelo, Leonardo Da Vinci και  Andrea Palladio.

Η ζωγραφική γνώρισε έναν μεγάλο αριθμό τεχνικών καινοτομιών κατά τη διάρκεια της αναγέννησης, όπως για παράδειγμα η τεχνική του Sfumato (σφουμάτο) που ορίζεται ως το αργό πέρασμα και η τέλεια αλλαγή  από τον φωτεινό τόνο στον σκιερό, η προοπτική, η διακόσμηση με ζωγραφική των κτιρίων.

Επίσης την περίοδο της Αναγέννησης ανακαλύφτηκε η ζωγραφική με την χρήση λαδιού, η οποία επιτρέπει στην λαμπρότητα και στην απεικόνιση του βάθους, το οποίο βοηθάει ειδικότερα στην δημιουργία σκιών, και η ζωγραφική σε υφασμάτινη επιφάνεια όπως ο καμβάς αντί για ξύλινη.

Μερικά από τα πιο σπουδαία έργα και αγάλματα που αντιπροσωπεύουν την Αναγέννηση είναι ο πίνακας της Mona Lisa του Leonardo da Vinci, The Last Supper του Leonardo da Vinci, το άγαλμα του David του Michelangelo, ο πίνακας των Netherlandish Proverbs του Pieter Bruegel the Elder,ο πίνακας The creation of Adam του Μichelangelo και The Birth of Venus του Sandro Botticelli.

ΠΗΓΕΣ:

•https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7

•https://www.fractalart.gr/i-anagennisi-sti-zografiki-techni-a/

Ο Pablo Ruiz Picasso (Πάμπλο Ρουίθ Πικάσσο) γνωστός κυρίως ως Pablo Picasso,

ήταν Ισπανός ζωγράφος,  και αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους και κορυφαίους ζωγράφους και καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Πέρα από το ταλέντο του στην ζωγραφική, στην ζωή του είχε ασχοληθεί και με την κεραμική, την γλυπτική, και την ποίηση και έπαιξε και σε διάφορες ταινίες.

O Pablo Picasso γεννήθηκε στην Μάλαγα της Ισπανίας στις 25 Οκτωβρίου 1881 από γονείς Don José Ruiz y Blasco (Χοσέ Ρουίθ ι Μπλάσκο)(1838–1913) και María Picasso y López (Μαρία Πικάσο ι Λόπεθ). Από πολύ μικρή ηλικία άρχισε να ασχολείται με την ζωγραφική  και έδειξε από νωρίς δείγματα του ταλέντου του. Ο Picasso άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής από τον πατέρα του αφού ήταν και ο ίδιος καλλιτέχνης. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη το φθινόπωρο του 1895, και ο Πάμπλο έγινε δεκτός στην τοπική Ακαδημία Καλών Τεχνών (λα Γιότχα). Το 1897 ο Picasso ξεκίνησε τις σπουδές του για μικρό διάστημα στο Real Academia de Bellas Artes de San Fernando του Μανδρίτη, το οποίο αποτελούσε την κορυφαία ακαδημία τέχνης της Ισπανίας εκείνη την εποχή, αφού προτιμούσε να μελετήσει έργα άλλων διάσημων καλλιτεχνών, όπως El Greco, Rembrandt, Francisco Goya, Diego Velaquez και άλλους.

Τα έργα του Picasso χωρίζονται σε 4 κυριότερους περιόδους:

Μπλε ή Γαλάζια περίοδος (1901-04): ονομάζεται έτσι διότι οι πίνακες του Picasso, εκείνη την περίοδο, χαρακτηρίζονται από το μπλε χρώμα και τις μπλε αποχρώσεις τους και θεωρείται να συμβολίζουν μία συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του. Ένα παράδειγμα αυτής της περιόδου είναι ο πίνακας The Blue Room (Το μπλε δωμάτιο) του 1903 και Mother and Child (Μητέρα και Παιδί) του 1902.

Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1905-07): στα έργα του Picasso αυτήν την περίοδο κυριαρχούν τα κεραμικά χρώματα και οι γήινοι τόνοι όπως στον πίνακα Family of Saltimbanques (Οικογένεια Σαλτιμπάγκων) που δημιουργήθηκε το 1905.

Αναλυτικός Κυβισμός (1907-12): αναφέρεται στην τεχνοτροπία που ανέπτυξε ο ίδιος ο Picasso μαζί με τον Georges Braque (Zωρζ Μπρακ) από το 1907 έως το 1914. Παραδείγματα αυτής της περιόδου είναι Three Women (Τρεις γυναίκες) του 1907 και  Girl with Mandolin (Κορίτσι με μαντολίνο) το 1910.

Συνθετικός Κυβισμός(1912-15):  χαρακτηρίζεται από την επιστροφή των έντονων χρωμάτων και από τη χρησιμοποίηση της τεχνικής των κολάζ. Στους πίνακες Three Musicians (Τρεις Μουσικοί) (1913) και Still life with the caned chair  (Νεκρή φύση με καρέκλα από μπαμπού)(1921) φαίνεται αυτή η τεχνοτροπία του Picasso.

Το διασημότερο  έργο του Picasso είναι η Guernica (Γκουέρνικα) που δημιουργήθηκε το 1937, όπου απεικονίζεται ο Γερμανικός βομβαρδισμός της πόλης της Ισπανίας, Γκερνίκα. Θεωρείται από πολλούς κριτικούς τέχνης ως το πιο δυνατό έργο ζωγραφικής με αντιπολεμικό μήνυμα στην ιστορία.

Στις 8 Απριλίου 1973,  o Pablo Picasso πεθαίνει σε ηλικία 92 χρόνων στην Μουζέν της Γαλλίας όπου τάφηκε στο Château of Vauvenargues.

ΠΗΓΕΣ:

•Wikipedia https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%BF_%CE%A0%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CF%83%CE%BF

•San Simera

https://www.sansimera.gr/biographies/14

Ο Vincent van Gogh (Βίνσεντ βαν Γκογκ) ήταν ένας Ολλανδός ζωγράφος ο οποίος αναγνωρίζεται στον σημερινό κόσμο ως ένας από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών. Ο Vincent γεννήθηκε στο ολλανδικό χωριό  Zundert στις 30 Μαρτίου 1853 και ήταν ο μεγαλύτερος από τα συνολικά επτά παιδιά της οικογένειάς του, από τους οποίους είχε καλύτερη σχέση με τον αδελφό του τον Theo van Gogh (Τεό βαν Γκογκ). Ακολούθησε διάφορα επαγγέλματα όπως έμπορος έργων τέχνης και κληρικό, πριν τελικά αποφασίσει να ακολουθήσει  το επάγγελμα του καλλιτέχνη.

Στην καριέρα του ως καλλιτέχνης, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως σημαντικός ζωγράφος και το έργο του δεν σημείωσε καμία ιδιαίτερη επιτυχία, παρά μόνο μετά τον θάνατό του.  Κατά την διάρκεια της δεκαετούς καριέρας του δημιούργησε περίπου 2.100 έργα τέχνης, από τα οποία  860 ήταν ελαιογραφίες, οι περισσότερες από τις οποίες φαίνεται να δημιουργήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του. Πολλά από τα έργα του αποτελούν τοπία, νεκρές φύσεις, αστικά τοπία,  πορτρέτα και αυτοπροσωπογραφίες, και χαρακτηρίζονται από έντονα χρώματα και δραματικές και εκφραστικές πινελιές.

Την περίοδο του 1886 αποφασίζει να επισκεφτεί τον αδελφό του στο Παρίσι όπου έρχεται σε επαφή με τους ιμπρεσιονιστές Edgard Degas (Εντγκάρ Ντεγκά), Paul Gauguin (Πωλ Γκωγκέν) και Émile Bernard ( Εμίλ Μπερνάρ). Επηρεάζεται σημαντικά από το κίνημα του ιμπρεσιονισμού και ειδικότερα σε ότι αφορά τη χρήση του χρώματος. Χρησιμοποίησε συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος, το οποίο διακρίνεται από τη χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν. Δύο χρόνια αργότερα, το 1888 επισκέπτεται την νότια Γαλλία όπου υπάρχουν αναφορές πως εκεί εμπνέεται από το τοπίο καθώς και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία προσπαθεί να αποδώσει και στα έργα του.  Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αρλ ( Arles), δέχεται και την επίσκεψη του ζωγράφου και κοντινού του φίλου, Gauguin. Ωστόσο, μετά από λίγους μήνες, οι δυο τους διαφωνούν έντονα και λόγω της ασταθούς ψυχικής υγείας του Van Gogh, κόβει μέρος του αριστερού του αυτιού του.

Το 1889 εισάγεται στο ψυχιατρικό κέντρο στο Σαιν Ρεμύ, όπου και παραμένει συνολικά για ένα χρόνο περίπου, δημιουργώντας περίπου 150 έργα τέχνης, ένα από αυτά και το The Starry Night το οποίο αποτελεί το πιο δημοφιλές έργο του Van Gogh.

Στις 27 Ιουλίου του 1890, λόγω της έντονης κατάθλιψής του, O Van Gogh αυτοπυροβολείται στο στομάχι του το οποίο και οδήγησε στον θάνατό του δύο μέρες αργότερα.

ΠΗΓΕΣ:

•Wikipedia

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BD%CF%83%CE%B5%CE%BD%CF%84_%CE%B2%CE%B1%CE%BD_%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%BA

•Culture now

https://www.culturenow.gr/vincent-van-gogh-mia-vasanismeni-idiofyia/

 Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος ή αλλιώς El Greco, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους της αναγέννησης. Ο Δομήνικος ήταν Κρητικός ζωγράφος και γλύπτης. Το ταλέντο του αναδείχθηκε με τα ταξίδια που έκανε στην Βενετία , στην Ρώμη και στην Ισπανία.   Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος γεννήθηκε στην Κρήτη , στον Χάνδακα(Σημερινό Ηράκλειο) την περίοδο της Ενετοκρατίας στις 1 Οκτωβρίου 1541.

Οι γονείς του ήταν εύποροι άνθρωποι της εποχής εκείνης. Μέσα από διάφορες πηγές αναφέρεται ότι ο πατέρας του, Γεώργιος Θεοτοκόπουλος,  ήταν έμπορος και φοροσυλλέκτης  ενώ για την μητέρα του δεν αναφέρονται πληροφορίες.  Είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Μανούσο Θεοτοκόπουλο (1531-1604), ο οποίος ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα τους. Ο Θεοτοκόπουλος άρχισε να ασχολείται με την ζωγραφική από το 1563 όπου τότε ήταν και η  εποχή της μεγάλης ακμής της Κρητικής Σχολής το οποίο του ασκούσε μεγάλη επιρροή.

Το 1566 ανεβαίνει στη Βενετία και μαθητεύει στη σχολή του Τιτσιάνο και του Τιντορέτο. Το 1570 βρέθηκε στη Ρώμη προσπαθόντας να ακολουθήσει βήματα μεγάλων ζωγράφων εκείνης της πόλης .Όπου τότε του δόθηκε το προσωνύμιο EL-GRECO. Αλλά η βυζαντινή παράδοση αμφισβητείται και ο ιεραρχημένος του κόσμος συγκλονίζεται από την Αναγέννηση. Το 1577 ο Θεοτοκόπουλος φτάνει στην Ισπανία όπου  εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη και αργότερα στο Τολέδο. Εκεί δημιούργησε ορισμένα από τα πιο γνωστά έργα όπως Ο Διαμερισμός των Ιματίων του Χριστού (1577-79). Συμμετείχε  επίσης στο εικονογραφικό πρόγραμμα για το Ανάκτορο του Εσκοριάλ, επιδιώκοντας να κερδίσει την εύνοια του βασιλιά. Στο Τολέδο απέκτησε ένα γιο, τον Χόρχε Μανουέλ (Γεώργιος Εμμανουήλ) με την Χερόνιμα ντε λας Κουέβας (Doña Jerónima de Las Cuevas). To 1586, ο ιερέας της ενορίας του Αγίου Θωμά, τού ανέθεσε την παραγγελία για τον πίνακα Η Ταφή του Κόμη Οργκάθ, που συνιστά μέχρι σήμερα ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του.

Πέθανε στις 7 Απριλίου του 1614  στο Τολέδο.  Στην απογραφή που συνέταξε ο γιος του μετά το θάνατο τού Γκρέκο, αναφέρονταν 143 ολοκληρωμένοι πίνακες, 45 γύψινα ή πήλινα προπλάσματα, 150 σχέδια, 30 σχέδια για ρετάμπλ καθώς και 200 χαρακτικά έργα.

Πηγές:

•    https://www.sansimera.gr/biographies/811 

• https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82