ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΜΟΥ - 4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ

ΦΟΥΡΝΟΣ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ

Λίγο μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο ο Percy Spencer εργαζόταν σε εταιρεία η οποία παρήγαγε ηλεκτρονικά συστήματα για τις ένοπλες δυνάμεις. Μια μέρα καθώς έκανε δοκιμές πάνω σε ένα ραντάρ με μικροκύματα παρατήρησε πως μια σοκολάτα που είχε στην τσέπη του άρχισε να λιώνει. Όταν τοποθετεί μια χούφτα ξηρών καρπών καλαμποκιού στο γραφείο του παρατηρεί έκπληκτος να μεταμορφώνονται σε ποπ κορν! Το 1954 ο Spencer αποκτά δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια κατηγορία ραδιοκυμάτων τα οποία μπορούν να θερμαίνουν τις τροφές σε ελάχιστο χρόνο!

ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ– Ο ΑΓΝΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ

Ο Μάρκος Μπότσαρης (Σούλι Θεσπρωτίας, 1790 - Καρπενήσι Ευρυτανίας, 9 Αυγούστου 1823) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και καπετάνιος των Σουλιωτών. Για τις συνολικές του υπηρεσίες και τη μεγάλη συνεισφορά του στον αγώνα, μετά θάνατον έλαβε τιμητικά τον στρατιωτικό βαθμό του Στρατηγού. Ο πατέρας του, όπως και ο παππούς του Γιώργης Μπότσαρης, υπήρξαν από τις επιφανέστερες μορφές της περιοχής του Σουλίου στην Ήπειρο. Ο Μάρκος Μπότσαρης δραστηριοποιείτε στην Ήπειρο από το 1820-1822 και συγκεκριμένα στις μάχες της Βογόρτσας, στα Δερβίζιανα, στο Κομπότι, στις μάχες της Πλάκας και του Πέτα και στην πολιορκία της Άρτας. Στα τέλη του 1822 συμμετείχε στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου και τα Χριστούγεννα υπερασπίζεται με μόνο 35 άνδρες το τείχος της πόλης από τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη και τότε με παρέμβαση του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του έδωσαν τον τίτλο του στρατηγού της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας.

Το καλοκαίρι του 1823 προσπάθησε να ανακόψει το δρόμο στα τούρκικα στρατεύματα που επέδραμαν προς τη δυτική Ρούμελη. Στις αρχές Ιουλίου ο Μουσταής πασάς, επικεφαλής 15.000 επίλεκτων ανδρών, εκστράτευσε εναντίον της Επανάστασης και σύντομα κατέφθασε ο Ομέρ πασάς και ο Σούλτζη Κόρτσα με τα πολυάριθμα στρατεύματα τους.Τη νύχτα της 8-9 Αυγούστου του 1823 μαζί με τον Κίτσο Τζαβέλα και άλλους 450 Σουλιώτες επιτέθηκε κατά των τουρκικών στρατευμάτων στο Κεφαλόβρυσο τού Καρπενησίου(Μάχη του Κεφαλόβρυσου).Σκοπός του Μπότσαρη ήταν η σύλληψη των αξιωματικών και συγκεκριμένα του Μουσταή. Οι Αλβανοί είχαν λάβει ελλιπή αμυντικά μέτρα, γεγονός που οδήγησε σε πολλές απώλειες από πλευράς τους. Και οι τουρκικές απώλειες υπήρξαν βαριές, περίπου 800-1.500 άνδρες, σε αντίθεση με τις ελληνικές που ήταν ελάχιστες. Επίσης οι Έλληνες άρπαξαν 690 τουφέκια, 1.000 πιστόλια, δύο σημαίες, πολλά άλογα και μουλάρια και άλλα είδη.Δυστυχώς όμως αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν όταν διαπίστωσαν ότι ο Μπότσαρης είχε πέσει νεκρός από σφαίρα που τον χτύπησε στο δεξί μάτι και με θριαμβική πομπή μεταφέρθηκε στο Μεσολόγγι όπου και ενταφιάστηκε.

.

Η έξοδος του Μεσολογγίου.

Στις 25 Δεκεμβρίου του 1825 άρχισε η δεύτερη φάση της πολιορκίας του Μεσολογγίου.  Ο Μιαούλης δεν μπορούσε να διασπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό και να τροφοδοτήσει την πόλη. Τρόφιμα δεν υπήρχαν και οι πολιορκημένοι έτρωγαν φύκια, δέρματα, ποντίκια και γάτες!

Αποφασίστηκε να γίνει έξοδος την νύχτα του Σαββάτου του Λαζάρου προς Κυριακή των Βαΐων (9 προς 10 Απριλίου 1826). Όμως, το σχέδιο της εξόδου, είτε προδόθηκε, είτε δεν εφαρμόστηκε σωστά κι έτσι οι δυνάμεις του Ιμπραήμ κατέσφαξαν με τα γιαταγάνια τους μαχητές της ελευθερίας.

Μέσα στο Μεσολόγγι είχαν αρχίσει οι σφαγές. Ο δημογέροντας Χρήστος Καψάλης, όταν κυκλώθηκε από τους εισβολείς στο σπίτι του, όπου είχαν συγκεντρωθεί τραυματίες, γέροντες και γυναικόπαιδα, έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη. Οι απώλειες των Ελλήνων κατά την έξοδο ήταν 1.700 που έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι. Γύρω στα 6.000 γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα. Οι απώλειες για τους τουρκοαιγύπτιους ανήλθαν σε 5.000 άνδρες. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε την ποιητική του σύνθεση «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι».

Β΄ πολιορκία του Μεσολογγίου

Στις 15 Απριλίου 1825 έφθασε προ του Μεσολογγίου ο Κιουταχής με μια πανίσχυρη στρατιά 20.000 ανδρών. Αμέσως άρχισε την πολιορκία της πόλης. Την οργάνωση της άμυνας ανέλαβε τριμελής επιτροπή υπό τους Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, Δημήτριο Θέμελη και Γεώργιο Καναβό.  Εντός του Μεσολογγίου υπήρχαν 10.000 άτομα, εκ των οποίων 4.000 άνδρες, άριστοι πολεμιστές από την Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία και ακόμη 1.000 άνδρες.

Κατά την α φάση της πολιορκίας (15 Απριλίου - 12 Δεκεμβρίου 1825) το Μεσολόγγι πολιορκήθηκε μόνο από τις δυνάμεις του Κιουταχή. Οι επιθέσεις του αποκρούστηκαν από τους υπερασπιστές της πόλης. Ο Μιαούλης από τη θάλασσα ενίσχυε με πολεμοφόδια και τρόφιμα τους πολιορκημένους. Στις 24 Ιουλίου, 1.000 ρουμελιώτες πολεμιστές με αρχηγό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ανάγκασαν τον Κιουταχή να αποσύρει τις δυνάμεις του.

Όμως, στις αρχές Νοεμβρίου, ο κοινός στόλος Τούρκων και Αιγυπτίων αποβίβασε 8.000 Αιγύπτιους στρατιώτες με αρχηγό τον Ιμπραήμ. Οι πολιορκητές αριθμούσαν 25.000 άνδρες. Οι Έλληνες είχαν να αντιπαρατάξουν 4.000 μαχητές.

Η καταστροφή των Ψαρών

Το 1824 ο σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ αποφάσισε να κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και με τη βοήθεια του Μεχμέτ Αλί της Αιγύπτου να καταστείλει την Επανάσταση των Ελλήνων. Στις 19 του Ιούνη 1824 τουρκικός στόλος (140 πολεμικά και 88 μεταγωγικά με 14 χιλιάδες άνδρες) υπό τον Χοσρέφ πασά απέπλευσε από τη Μυτιλήνη και στις 20 του Ιούνη έφτασε στις βόρειες ακτές των Ψαρών, όπου κατόρθωσαν να αποβιβάσουν αγήματα. Στο μεταξύ, από τις 8 του Ιούνη οι Ψαριανοί υπό την πίεση των 1.200 Θεσσαλών και των 20.000 προσφύγων από τη Μικρά Ασία και τα νησιά του Αιγαίου, που βρίσκονταν στο νησί, είχαν αποφασίσει να αντιτάξουν άμυνα μόνο στην ξηρά. Στις 21 του Ιούνη οι Τούρκοι προχώρησαν από τον όρμο Κάναλο προς Νότο. Οι υπερασπιστές των Ψαρών, πιστοί στο σύνθημα «Ελευθερία ή θάνατος», αντέταξαν ηρωική άμυνα. Οι υπερασπιστές του Φτελιού έβαλαν φωτιά στην πυριτιδαποθήκη και ανατινάχτηκαν μαζί με εισβολείς. Το ίδιο έκαναν και στο Παλιόκαστρο. Τέλος, οι Τούρκοι έφτασαν στην πρωτεύουσα, όπου κατέστρεψαν και λεηλάτησαν τα πάντα, κατέσφαξαν πολλούς και έφυγαν παίρνοντας αιχμαλώτους. Μόνο 16 πλοία και με 3.000 περίπου Ψαριανούς και μερικούς πρόσφυγες διέφυγαν. Η ελληνική κυβέρνηση τούς όρισε προσωρινή διαμονή τη Μονεμβασία και μετά την απελευθέρωση τούς εγκατέστησε στην αρχαία Ερέτρια, σε οικισμό που ονομάστηκε Νέα Ψαρά. Η τραγωδία των Ψαρών συγκίνησε το μαχόμενο ελληνικό έθνος. Προκάλεσε βαθιά αίσθηση και στην παγκόσμια κοινή γνώμη, της οποίας η συμπαράσταση δυνάμωσε. Πολλοί φιλέλληνες ποιητές ύμνησαν τον ηρωισμό των Ψαριανών.