Ελληνικά

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΛΤΣΟΥΝΗΣ /// «1973»

«1973»

Υπάρχει ένα τεράστιο σχολείο,

από μέσα μέχρι έξω με αίμα ρυθμικό,

με κάγκελο μαύρο και δολοφονικό

και νέα παιδιά που έχουμε  μνήμες μέσα σ΄αυτό.

 

Από την πρώτη στιγμή βιώσαμε

λιποθυμία και κούραση μεγάλη!

Ματωμένοι στο σώμα και την πλάτη,

σαν να είμαστε σε ...πολεμικά εδάφη.

 

Καθώς δουλεύουμε και θυμίζουμε ζόμπι κι αριθμούς

ακούμε από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς

ότι έρχεται δικτατορία στρατιωτική

στην κλειστή σχολή με τανκ και στολή.

 

Η ώρα τρεις τα ξημερώματα κι αρχίζει

το βαρύ το  άρμα αμέσως  να γκρεμίζει

πρώτα τη μεγάλη πόρτα για να «καθαρίσει»

απ΄την είσοδο μεμιάς να μας σκορπίσει.

 

'Ερχονται από την παλιά γενιά

με επικίνδυνα όπλα , φονικά

για  να μας χτύπήσουν απευθείας στην καρδιά,

και να πεθάνουμε...νεαρά παιδιά!

 

Ψωμί, παιδεία, ελευθερία!

Κάτω τα  όπλα, πάνω η μαθητεία!

Κάτω η χούντα! Πάνω η  υγεία!

Σκλαβιά, πολιορκία, ποτέ πια.

 

*Oι φωτογραφίες είναι παρμένες από το pixabay.

 

ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ Α1 για την Ιρανή φοιτήτρια

Συζητάμε κάποιες φορές στην τάξη για σημαντικά γεγονότα της επικαιρότητας.

Το παρακάτω ποίημα το γράψαμε ομαδοσυνεργατικά στον πίνακα. Είπαμε όλοι από λίγο και προέκυψε το εξής:

(αφιερωμένο στην Ιρανή φοιτήτρια )

Εσύ που ύψωσες το ανάστημά σου,

με θάρρος και τόλμη

ανέδειξες το σωστό,έκανες το ακατόρθωτο.

'Επραξες αυτό που σκεφτόσουν,

εναντιώθηκες στο φασισμό,

ανέδειξες την ιδέα της ελευθερίας,

περπάτησες σε δρόμο φωτεινό, της αλήθειας.

Πού να΄σαι τώρα;

Αραγε ζεις ή πέθανες;

Σε όποιο ξεχασμένο μέρος κι αν βρίσκεσαι,

εσύ ποτέ δεν θα ξεχαστείς.

Έβαλες μπροστά σώμα και ψυχή.

Αναμετρήθηκες με το φόβο, το δόλο, την αδικία!

Είσαι τέρμα γενναία! 

Νίκησες!

Γιατί μένεις αθάνατη!

Α1 Αγίων Αναργύρων 2024

Τι σας ενοχλεί από τον κόσμο των «μεγάλων» ;Tι θα μπορούσε να γίνει;

Γράφει η Λυδία Αράπη

Στον “κόσμο των μεγάλων” υπάρχουν διάφορες διαφοροποιήσειs από τον “κόσμο των νέων”. Όπως, για παράδειγμα, μπορεί οι μεγαλύτεροι να είναι πιο αυστηροί σε μερικά θέματα, ενώ οι νεότεροι να μην την θεωρούν τόση  σωστή αυτήν την αυστηρότητα. Οι μεγαλύτεροι θεωρούν ότι οι πολλαπλές και πολύωρες έξοδοι δεν είναι σωστές, αλλά είναι και επικίνδυνες. Οι βαθμοί στο σχολείο παίζουν σημαντικό ρόλο, διότι άμα
δεν δουν αξιοπρεπείς βαθμούς από τα παιδία τους οι γονείς, μετά θα υπάρχουν εντάσεις και συνέπειες. Οι νέοι όπως και εγώ πιστεύουμε ότι πολλές φορές είναι λίγο υπερβολικοί. Αυτό που θα βοηθούσε είναι η συζήτηση μαζί τους και κυρίως η εμπιστοσύνη. Μπορεί να υπάρχει η ελευθερία στις βόλτες φυσικά με την ενημέρωση στους γονείς για την τοποθεσία που βρισκόμαστε. Τώρα το θέμα του σχολείου μπορούμε να το κατανοήσουμε και οι δύο πλευρές. Δηλαδή και τα παιδιά να έχουν ένα όριο με τις απουσίες και να προσπαθούν για τον εαυτό τους, αλλά και οι γονείς να δείχνουν κατανόηση στις προσπάθειες τους. Έτσι πιστεύω γονείς και παιδία θα έχουν μια καλύτερη σχέση μεταξύ τους και κυρίως
χωρίς εντάσεις.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΤΑΜΑΤΕΛΙΑ /// Ενα ποίημα

 



 
The Tree's Unhealed Roots/


A lone withered tree standing there waiting
Waiting for something to occur
However the silence remains
And the forest ceases of light
As it is always night cause the sun is not bright
A glooming ambience over the not so blooming tree
overtaking its source of life
It used to be full of hope even in the rain
Suddenly without a notice,
a vehement fire burnt and wiped away its purpose
And the air reminded it of its haunting scars
Forcing its melancholic memories to be retrieved
And how so hard it had tried to burry them down
its aching heart
Its growing buddies
had vanished from the punishing fire.
What could only be found of them were ashes
Though they weren't so benevolent,
the inclemency of solitude was easy to disregard
All seasons around, the image it had was feigned
Even when it had everything,
self exposure was impossible,
for it hadn't accepted its true identity
It was afraid of the unknown,
what would happen to it
if it were to break the balance of nature?

**
 
 

Οι ανεπούλωτες ρίζες του δέντρου

Ένα μοναχικό μαραμένο δέντρο κάθεται και περιμένει,
Περιμένει για κάτι να του συμβεί
Ωστόσο η ησυχία παραμένει
Και το δάσος πια παύει να έχει φως
Καθώς η νύχτα κυριαρχεί και ο ήλιος έχασε την λάμψη του,
Μια ζοφερή ατμόσφαιρα περικυκλώνει το όχι πλέον ανθισμένο δέντρο,
το οποίο έχει χάσει την πηγή της ζωής του
Συνήθιζε να έχει ελπίδα ακόμα
και όταν έβρεχε και στις καταιγίδες
Όμως ξαφνικά μια μέρα,
χωρίς προειδοποίηση,
μια σφοδρή φωτιά εμφανίστηκε και έκαψε το πεπρωμένο του
Και ο αέρας το ανάγκαζε να θυμηθεί τα βασανιστικά του τραύματα
Αυτές τις μελαγχολικές αναμνήσεις
τις οποίες τόσο πολύ είχε προσπαθήσει να τις ξεχάσει
και να τις θάψει στην πονεμένη του καρδιά
Τα φιλαράκια του, με τα οποία μεγάλωσε, είχαν χαθεί από την εκδικητική φλόγα
Το μόνο ίχνος που άφησαν ήταν οι στάχτες τους.
Aν και δεν ήταν και τόσο ευγενικοί και καλοί,
η δυστυχία της μοναξιάς στάθηκε εύκολο να αγνοηθεί.
Σε όλες τις εποχές του χρόνου, η εικόνα του ήταν πλαστή
Παρόλο που είχε τα πάντα,
ήταν αδύνατο να φανερώσει τον αληθινό του χαρακτήρα,
καθώς και το ίδιο δεν είχε αποδεχτεί το ποιο πραγματικά είναι.
Φοβόταν το άγνωστο,
τι θα του συνέβαινε
αν διέλυε την ισορροπία της φύσης;

ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ: ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ

Οι μαθητές του μαθήματος φιλοσοφίας  Β1 και Β3 (2023-2024) συνέβαλαν σε αυτό το padlet.

 

https://padlet.com/minaxirogianni/padlet-vjsjrkm0lhmqjowj

Τα πάντα είναι τίποτα /// κείμενο για το μάθημα της φιλοσοφίας της Ευαγγελίας Δούναβη

  Τα πάντα γύρω μας είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Εκτός από τη φύση και το σύμπαν βέβαια. Όλα τα υπόλοιπα τα έχει επινοήσει όλη αυτή η εξέλιξη της ιστορίας με αρχηγό τον άνθρωπο. Έχουμε φτιάξει από τα πιο κατανοητά πράγματα, όπως οι δρόμοι, τα σπίτια, τα ρούχα, έως και τα πιο δυσνόητα, όπως η γλώσσα. Όμως, αυτό που πολλοί δεν κατανοούν ή
δε συνειδητοποιούν είναι ότι ακόμα και η λογική, το ηθικό είναι πάλι τεχνητά. Όταν άρχισε ο άνθρωπος να αναπτύσσεται και να οργανώνεται σε ομάδες, κοινωνίες, ξεκίνησε να θέτει κάποια όρια, τα οποία σήμερα αποτελούν γραπτούς και άγραφους νόμους.
   Το λογικό και το μη λογικό είναι τελείως υποκειμενικοί όροι και αποτέλεσμα των ορίων αυτών. Κάτι που το βρίσκουμε αποδεκτό και κάτι που το αποδοκιμάζουμε, στην πραγματικότητα είναι ουδέτερα και πιο συγκεκριμένα είναι τίποτα, δεν έχουν θετική και αρνητική πλευρά. Ο καθένας σύμφωνα με την κοινωνία που ζει και τις απόψεις του, έχει την αντίστοιχη θέση απέναντι σε αυτό. Ένα άτομο Α μπορεί να θεωρεί φυσιολογικό κάτι, ενώ ένα άλλο άτομο Β να εναντιώνεται σε αυτό. Ακόμα και αν όλος ο υπόλοιπος πληθυσμός συμφωνεί με το άτομο Α, αυτό δε σημαίνει πως το άτομο Β έχει άδικο. Μπορεί σε μία άλλη εποχή όλοι να συμφωνούσαν με το Β. Οπότε βλέπουμε πως αφού η λογική αλλάζει ανά τις εποχές, αλλά και στην ίδια εποχή αλλάζει ανά άτομο, είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι πανανθρώπινο και δεν έχει ισχύ πάντα, αλλά είναι δημιούργημά μας. Τίποτα δεν είναι λογικό ή αλόγιστο στην πραγματικότητα. Το ίδιο το μυαλό του ανθρώπου ερμηνεύει τα πάντα με τον τρόπο του, επηρεασμένο από όλη αυτήν την εξέλιξη και τα δεδομένα που έχει αποκτήσει.
  Αντίστοιχα, η ηθική είναι ανθρώπινος θεσμός. Τι είναι η ηθική; Ηθική είναι ο κλάδος της φιλοσοφίας που ασχολείται με το τι είναι καλό, κακό κ.α. Γενικότερα, είναι ένα σύνολο κανόνων και αξιών που ορίζουν το επιτρεπτό και τον τρόπο συμπεριφοράς μας. Βέβαια, το σωστό και το λανθασμένο δεν υπάρχουν, το επιτρεπτό και το ανεπίτρεπτο δεν υπάρχουν, η
ευγένεια και η αγένεια δεν υπάρχουν. Όλα είναι άυλα πράγματα τα οποία οριοθετούν τον καθένα με σκοπό να έχει θέση στην κοινωνία, όπου πάλι και αυτό είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης του ανθρώπου. Δεν έχει σημασία το τι θεωρεί κάποιος αποδεκτό, αφού στην τελική, η ηθική δεν είναι κάτι πανανθρώπινο. Αυτό που ισχυρίζεται κάποιος ως σωστό για κάποιον άλλο μπορεί να είναι ασέβεια. Το οποίο πάλι καθορίζεται από το νου του, ο οποίος δομείται από στοιχεία που έχει λάβει και είναι το συμπέρασμα πολλών συλλογισμών προηγουμένων.
    Η λογική και η ηθική στην ουσία δεν υπάρχουν, αλλά είναι όλα μόνο μέσα στον εγκέφαλό μας, ανάλογα με το πώς έχουμε ανατραφεί και τις εμπειρίες μας. Με αυτόν τον τρόπο, η αλήθεια και οι πράξεις μας είναι ουδέτερες. Ξεκινώντας αναφερόμενη στην αλήθεια, η αλήθεια στην πραγματικότητα δεν είναι σκληρή ούτε δυσνόητη, αλλά οι συναισθηματισμοί
μας επηρεασμένοι από τα πλέον δεδομένα μας κάνουν να αντιδρούμε όπως αντιδρούμε. Η αλήθεια απλώς υπάρχει κι εμείς τη λαμβάνουμε διαφορετικά και την ερμηνεύουμε ανάλογα με την εποχή, την κοινωνία και το περιβάλλον που ζούμε, την περίσταση της στιγμής, το νοητικό μας επίπεδο, την ηλικία μας ή και τον ψυχισμό μας γενικότερα.
Παραδείγματος χάρη, το γεγονός ότι πεθαίνουμε μόνοι μας και ζούμε τη ζωή μας μόνοι μας (εφόσον μόνο εμείς ζούμε στο σώμα μας) για κάποιους μπορεί να φαίνεται καταθλιπτικό και τρομακτικό, για κάποιους άλλους ως μέσο κινητοποίησης ενώ κάποιοι άλλοι μπορεί να μην το έχουν σκεφτεί καν. Η αλήθεια είναι η πραγματικότητα και τα γεγονότα που εκτυλίσσονται γύρω μας και απλώς συμβαίνουν. Ένας πόλεμος θεωρείται οδυνηρό συμβάν μιας και έχουμε δώσει αρνητικό ορισμό στο φόνο, την απάτη, την αδικία κ.α.. Από εμάς εξαρτάται η οπτική των συμβάντων και των καταστάσεων. Για κάποιον ο πόλεμος (π.χ. αυτοί που τον προκαλούν) μπορεί να είναι κάτι ωφέλιμο, γιατί έχουν πείσει τον εαυτό τους πως θα κερδίσουν κάτι από όλο αυτό. Άρα, εξαρτάται από το τι τροφή έχουμε δώσει στον οργανισμό μας, τι τον έχουμε πείσει πως είναι αλήθεια.
Αντίστοιχα οι πράξεις μας δεν έχουν χρώμα. Οτιδήποτε κάνουμε, είναι απλώς κάτι που έλαβε χώρα μεταξύ κάποιων όντων. Δεν υπάρχουν κακές και καλές πράξεις. Όλα είναι ουδέτερα. Ακόμα και αν κάνουμε κάτι απάνθρωπο και ντροπιαστικό ή κάτι γενναιόδωρο και αξιοθαύμαστο. Για άλλη μία φορά, εμείς έχουμε διαχωρίσει τις καλές από τις κακές
πράξεις, τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι. Πρέπει να γνωρίζουμε ιστορία και να έχουμε βασικές γνώσεις, αλλιώς περιθωριοποιούμαστε. Δεν πρέπει να είμαστε ασεβής και αγενείς. Πρέπει να είμαστε φιλόξενοι και ευγενικοί. Δεν πρέπει να προσβάλλουμε τους άλλους.
Όλες αυτές οι έννοιες, αν και υπάρχουν από το μακρινό παρελθόν, δεν φύτρωσαν απλά στη γη. Εμείς οι ίδιοι τις σπείραμε και βασιζόμαστε εκτεταμένα σε αυτές. Για όλα αυτά εννοείται δεν ευθύνονται οι άνθρωποι. Το γένος Homo απλώς εξελίχθηκε με τέτοιο τρόπο που καταλήξαμε εμείς με όλη αυτή τη νοημοσύνη και αρχίσαμε να σκεπτόμαστε διαφορετικά. Όταν αρχίσαμε να ασχολούμαστε και με επιπλέον πράγματα εκτός των από τη φύση συνηθισμένων (αναπαραγωγή, επιβίωση) δε σταματήσαμε ποτέ.
Φαίνεται πως είναι στη φύση μας να εξελισσόμαστε και αυτή η εξέλιξη μας έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε έναν λαμπρότατο πολιτισμό. Από την αρχή της ιστορίας μας βλέπουμε πως η ζωή μας είναι γεμάτη ασήμαντα πράγματα για την επιβίωσή μας. Τα διάφορα κοσμήματα, οι τελετές, οι χοροί κ.α. δεν είναι απαραίτητα για να επιβιώσουμε. Βέβαια όπως έχουν τα πράγματα, όλα αυτά είναι χρήσιμα για να ζήσουμε. Αν και γενικώς οι άλλοι οργανισμοί δεν έχουν αυτές τις συνήθειες, μάλλον στη δική μας την περίπτωση αυτή η ανάγκη για δημιουργία και όχι απλώς επιβίωση, είναι έμφυτη. Ούτως ή άλλως από τους Homo Sapiens Neanderthalensis παρατηρούμε στοιχεία της πρώτης συμβολικής σκέψεις και
εμφανίστηκαν πριν από 130.000 χρόνια!
Παρ’ ολ’ αυτά, γνωρίζω πως τώρα είναι αδύνατο να απορρίψουμε τόσα επιτεύγματα και να γίνουμε πάλι Homo Erectus (1.000.000 χρόνια πριν). Με καμία προσπάθεια δε γίνεται αυτό καθώς ακόμα και αυτοί που ζουν στη ζούγκλα του Αμαζονίου, οι κακώς αποκαλούμενοι απολίτιστοι, έχουν τα δικά τους έθιμα/τελετές, άρα και τον δικό τους πολιτισμό. Απολίτιστο και παράξενο είναι ο,τι δεν έχουμε συνηθίσει. Ούτως ή άλλως, όλοι μας χαρακτηριζόμαστε από ανούσια πράγματα στην επιβίωσή μας. Αυτή η θεωρία όμως, μπορεί να εφαρμοστεί με άλλον τρόπο. Η ζωή μας μπορεί να γίνει πιο ευχάριστη όταν σκεπτόμαστε πως οι κανόνες και οι θεσμοί είναι ανθρώπινα δημιουργήματα. Αισθανόμαστε ευφροσύνη όταν συνειδητοποιούμε πως είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε και δεν οφείλουμε λόγο σε κανέναν. Αυτό πάει φυσικά σε συνδυασμό με τους κανόνες και δεν αντιστοιχεί σε αυτά που έχουμε ορίσει ως ακρότητες (αν π.χ. δολοφονήσουμε κάποιον, πολύ πιθανό να χάσουμε την κάθε ελευθερία μας).
Βέβαια, για τους παραπάνω συλλογισμούς έχω βασιστεί στις μέχρι τώρα γνώσεις μου και τις παρατηρήσεις που έχω κάνει μόνη μου, σε παρελθοντικούς συλλογισμούς μου. Δεν έχω κάνει κάποια αναζήτηση ούτε έχω απευθυνθεί σε κάποιον και τα λεγόμενα μου δε στηρίζονται σε κάποια θεωρία ή φιλοσοφική κατεύθυνση. Όμως, γνωρίζω πως αυτά τα λόγια παραπάνω, έχουν κάποια κοινά με τις θεωρίες του νιχιλισμού και του αμοραλισμού, αλλά και τη θέση του διαφωτιστή Jean- Jacques Rousseau σχετικά με την κοινωνία (φυσική κατάσταση). Αυτές τις γνώσεις πάντως, τις απέκτησα αργότερα.
* Η εικόνα είναι παρμένη από το ίντερνετ (Νέα Ακρόπλη)

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗ ΜΟΔΑ /// ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΤΑΜΑΤΕΛΙΑ /// Α4

Κατά τη γνώμη σας υπάρχει αλληλεπίδραση ενδυμασίας και ανθρώπινης προσωπικότητας; Να δώσετε παραδείγματα.
Είναι σίγουρο πως όλοι έχουν το δικό τους στυλ, ανεξαρτήτως το αν επιλέγουν να ακολουθούν
την τωρινή μόδα ή μια τάση που πλέον θεωρείται ξεπερασμένη.
Με τον τρόπο που ντύνεται κάποιος συνήθως εκφράζει κάτι που του αρέσει, είτε είναι το είδος μουσικής που ακούει και ίσως το πόσο προσέχει τον εαυτό του, δηλαδή άμα είναι περιποιημένος ή αν φοράει ακριβά κοσμήματα.
Επιπλέον, πολλές φορές η ενδυμασία κάποιου συσχετίζεται με το τι άνθρωπος μπορεί να είναι.
Μερικοί πιστεύουν πως τα σκουρόχρωμα ρούχα σε συνδιασμό με ένα έντονο μακιγιάζ
φοριούνται από άτομα με πιο επιθετική ή άγρια ψυχολογία ενώ τα ανοιχτόχρωμα με έναν πιο χαλαρό τόνο από πιο ήπια άτομα.
Το παραπάνω δεν ισχύει πάντα, επειδή τα ρούχα που φοράει κανείς ναι μεν τον χαρακτηρίζουν, αλλά δεν τον καθορίζουν. Μπορεί εννοείται να δώσει μια μικρή ιδέα για τα χόμπι και τα ενδιαφέροντα τους όμως όταν δεν γνωρίζονται δύο μεταξύ τους δεν είναι βέβαιο ότι τα συμπεράσματά τους θα είναι σωστά.
Σταματελια Δέσποινα Α4

Φύλλο Εργασίας με Θέμα τη Μόδα /// ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Α4

Κατά την γνώμη σας υπάρχει αλληλεπίδραση ενδυμασίας και ανθρώπινης προσωπικότητας ? Να δώσετε παραδείγματα.
  Ως γνωστόν η μόδα είναι κάτι που απασχολεί σχεδόν όλους τους ανθρώπους, αλλά ιδιαίτερα απασχολεί τους πιο νέους ηλικιακά ανθρώπους. Θεωρείται, από πολλούς πως ανάλογα με την ενδυμασία που έχει ο κάθε άνθρωπος μπορούμε
να καταλαβαίνουμε κατευθείαν και να παίρνουμε μια ιδέα για τον χαρακτήρα του καθενός. Αυτό όμως όπως μπορούμε να καταλάβουμε είναι λάθος, διότι πολλοί χαρακτήρες-προσωπικότητες ανθρώπων διαφέρουν κατά πολύ από τη ενδυμασία τους.
Για παράδειγμα μπορεί ένας άνθρωπος να επιλέξει να ντύνεται με πιο σκουρόχρωμα ρούχα κυρίως μαύρα και να φοράει παράλληλα και πολλά κοσμήματα του τύπου κολιέ,δαχτυλίδια και πολλά σκουλαρίκια. Πολλοί λοιπόν όταν αντικρίσουν αυτόν τον άνθρωπο θα βγάλουν γρήγορα και κυρίως αρνητικά συμπεράσματα σχετικά με τον χαρακτήρα του, που μπορεί να μην ισχύουν κι εκείνος ο άνθρωπος να είναι ακριβώς το αντίθετο από ό,τι περίμενε και πίστευε ο κόσμος. Αρκετές φορές ο κόσμος ξεγελιέται από τη εξωτερική εμφάνιση των άλλων και γι' αυτό καταλήγουν σε συμπεράσματα που ίσως να μην ισχύουν. Βέβαια, θα υπάρξουν και φορές που όντως τα συμπεράσματα του κόσμου θα είναι η πραγματικότητα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να προτρέχουμε και να κρίνουμε έναν άνθρωπο χωρίς να τον έχουμε γνωρίσει μονάχα από την εξωτερική του εμφάνιση. Πρέπει όμως να αναφερθεί πως είναι πολύ σημαντικό άμα θέλουμε να προχωρήσουμε και να εξελιχθούμε σαν κοινωνία να αποδεχόμαστε τις διαφορές που έχουμε με τους συνανθρώπους μας.
      Τέλος, ίσως να επηρεάζεται ελάχιστα η προσωπικότητα και η ψυχολογία του ατόμου από την ενδυμασία του, αλλά και πάλι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με ακρίβεια την προσωπικότητα του μόνο από την εικόνα που έχουμε.

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗ ΜΟΔΑ/// ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΚΙΩΡΗΣ Α4

 

Κατά την γνώμη σας υπάρχει αλληλεπίδραση ενδυμασίας και ανθρώπινης προσωπικότητας ? Να δώσετε παραδείγματα.

  Πράγματι, η σχέση ενδυμασίας-ανθρώπινης προσωπικότητας μπορεί να φανερώσει ορισμένα στοιχεία για τον χαρακτήρα κάποιου, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να ισχύει υποχρεωτικά. Για παράδειγμα, η επιλογή ενός συγκεκριμένου στυλ ρούχων (ή εμφάνισης γενικότερα), μπορεί να δώσει μια ιδέα στα άτομα γύρω σχετικά με προτιμήσεις του στις τέχνες, τη μουσική και την κουλτούρα.

   Επιπροσθέτως, αυτό έχει την ικανότητα να φανερώσει και τις αξίες ή τις πεποιθήσεις του ατόμου αυτού.  Επίσης, ο τρόπος που επιλέγουμε να εμφανιστούμε επηρεάζει και τον τρόπο που αλληλεπιδρούμε με τους γύρω μας (με βασικό παράδειγμα την πρώτη εμφάνιση/εντύπωση).Τέλος, η εμφάνιση διαθέτει τη δύναμη να επηρεάσει και αυτή την ψυχολογία του ατόμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αυτοπεποίθηση που παίρνουμε όταν φοράμε ρούχα που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά.

Παρόλα αυτά, όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, κάτι τέτοιο δεν ισχύει υποχρεωτικά. Πρόκειται για γεγονός πως η εμφάνιση μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση στους άλλους, οι οποίοι με τη σειρά τους να δημιουργήσουν λάθος εικόνα. Παραδείγματος χάρη, η επιλογή ενός στυλ, πέρα από τα θετικά του, μπορεί να δημιουργήσει προκαταλήψεις
σχετικά με την κοινωνική ή επαγγελματική θέση του ατόμου. Επομένως, η εμφάνιση κάποιου πραγματικά μεταδίδει μηνύματα σχετικά με τον χαρακτήρα του, και συνήθως η πρώτη εντύπωση είναι αυτή που αποτυπώνεται εντονότερα στο υποσυνείδητό μας. Γι’ αυτό, είναι καλό να γνωρίζουμε πως η εμφάνιση αποτελεί μόνο ένα κομμάτι της προσωπικότητας κάποιου και πως τα φαινόμενα συχνά απατούν.