Συνοπτικά     Προφίλ      Χώρα     Άνθρωποι    Ζώα και φυτά     Οικονομία      Ιστορία και πολιτική      Καθημερινότητα        Φαγητά        Παιδιά και σχολείο    Χαρακτηριστικά         Χριστούγεννα

Προ- και πρώιμη ιστορία της Βουλγαρίας

Η Βουλγαρία κατοικήθηκε ήδη από την Παλαιολιθική Εποχή. Στα δυτικά του σημερινού κράτους έχουν βρεθεί σπηλαιογραφίες που χρονολογούνται πριν από περίπου 1,5 εκατομμύριο χρόνια. Όπως παντού αλλού, οι κυνηγοί-συλλέκτες μετατράπηκαν τελικά και σε αυτό το μέρος του κόσμου σε  αγρότες.

Διαφορετικοί πολιτισμοί αναπτύχθηκαν με τις δικές τους τυπικές μορφές κεραμικής και ταφής. Στη Βουλγαρία, ο πολιτισμός του Καράνοβο ήταν ιδιαίτερα σημαντικός. Υπήρξε από το 6200 π.Χ. περίπου έως το 4000 π.Χ. περίπου και πιθανώς περιλάμβανε τον πολιτισμό της Βάρνας

(4400-4100 π.Χ.). Στο νεκροταφείο της Βάρνας βρέθηκαν πλούσια κτερίσματα, συμπεριλαμβανομένου χρυσού. Το νεκροταφείο της Βάρνας, γνωστό και ως νεκρόπολη της Βάρνας, είναι ένας σημαντικός ταφικός χώρος που βρίσκεται στη δυτική βιομηχανική ζώνη της πόλης και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους σημαντικότερους προϊστορικούς αρχαιολογικούς χώρους του κόσμου. Χρονολογείται στη χαλκολιθική (χαλκό) εποχή του πολιτισμού της Βάρνας, που ξεκίνησε περίπου 6,000–6,500 χρόνια πριν. Εκεί οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα παλαιότερα τεχνουργήματα χρυσού που ανακαλύφθηκαν ποτέ.

Θράκες, Έλληνες και Ρωμαίοι στη Βουλγαρία

Οι Θράκες εγκαταστάθηκαν στη Θράκη, ένα μέρος που σήμερα βρίσκεται στη νοτιοανατολική Βουλγαρία, την Ελλάδα και την Τουρκία. Υπήρχαν διάφορα θρακικά φύλα, ένα από τα μεγαλύτερα από τα οποία, οι Οδρύσες, ίδρυσαν μια αυτοκρατορία γύρω στο 450 π.Χ. που περιελάμβανε μεγάλο μέρος της σημερινής Βουλγαρίας.

Μεταξύ του 8ου και του 6ου αιώνα π.Χ., οι Έλληνες ίδρυσαν πολλές πόλεις-κράτη, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Η Απολλωνία και η Μεσαμβρία, για παράδειγμα, βρίσκονταν στην περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας.

Οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την περιοχή το 29 π.Χ. Οι κάτοικοι ρωμαιοποιήθηκαν. Αρκετές ρωμαϊκές επαρχίες βρίσκονταν στο σημερινό εθνικό έδαφος, συγκεκριμένα η Μακεδονία, η Θράκη, η Μοισία και η Δακία.

Μετά τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 395 μ.Χ., η περιοχή παρέμεινε στο Βυζάντιο (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία). Οι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν στη Βουλγαρία από τον 6ο αιώνα.

Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία (681-1018)

Η Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία ήταν ένα βουλγαρικό κράτος που ιδρύθηκε το 681 από τον Ασπαρούχ, έναν ηγέτη των Βουλγάρων. Η αυτοκρατορία εκτεινόταν από τον Δούναβη μέχρι το Αιγαίο και από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τον Δρίνο ποταμό. Ο λαός που ίδρυσε αυτή την αυτοκρατορία είναι γνωστός ως Πρωτοβούλγαροι.

Το 678, η αυτοκρατορία κατέρρευσε και μέρος του λαού μετακόμισε στη σημερινή Βουλγαρία. Εκεί ίδρυσαν την Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία.

Οι Πρωτοβούλγαροι συγχωνεύτηκαν με τους Θράκες και τους Σλάβους που ζούσαν εδώ και σχημάτισαν τους Βούλγαρους.

Στα τέλη του 8ου αιώνα, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε' προσπάθησε να καταστρέψει τη Βουλγαρία, αλλά χωρίς επιτυχία.  Από το 809 ο Χαν Kρούμο επιτέθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Με επικεφαλής Kρούμο οι Βούλγαροι ήταν νικητές. Το 811 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Νικηφόρος σκοτώθηκε στη μάχη. Ο Kρούμος κάλυψε το κρανίο του με ασήμι και το χρησιμοποίησε για να πίνει. Το 813 ο Kρούμος πολιόρκησε ακόμη και την Κωνσταντινούπολη, την πρωτεύουσα του Βυζαντίου, αλλά απέτυχε να την καταλάβει. Τελικά, το 816 ο Χαν Ομουρτάγκ έκανε ειρήνη.

Στη συνέχεια, το 846 ο Βόρις Α΄της Βουλγαρίας αποδέχθηκε τον χριστιανισμό και οι υπήκοοί του τον ακολούθησαν. Η Βουλγαρία αποδέχθηκε την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία αντί της Δυτικής Καθολικής Εκκλησίας. Η Βουλγαρία έφτασε στο απόγειο της υπό τον Συμεών τον Μέγα 893-927. Αυτοαποκαλούνταν "αυτοκράτορας όλων των Βουλγάρων και των Ελλήνων". Ο Πάπας τον αναγνώρισε, αλλά ο βυζαντινός αυτοκράτορας όχι!

Ωστόσο, στα τέλη του 10ου αιώνα η Βουλγαρία παρακμάζει. Το 971 οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την πρωτεύουσα Πρέσλαβ μαζί με ένα μεγάλο μέρος της ανατολικής Βουλγαρίας. Τέλος, το 1014, μετά τη μάχη της Μπελασίτα, οι Βυζαντινοί αιχμαλώτισαν 15.000 Βούλγαρους. Από κάθε 100 άνδρες, οι 99 τυφλώθηκαν και ένας έμεινε με το ένα μάτι για να οδηγήσει τους υπόλοιπους στην πατρίδα. Το 1018 η Βουλγαρία έγινε μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία (1186-1393)

Οι Βυζαντινοί κυβέρνησαν τη Βουλγαρία μέχρι το 1185. Τότε η βαριά φορολογία προκάλεσε εξέγερση. Ιδρύθηκε ένα νέο βουλγαρικό βασίλειο με πρωτεύουσα το Τέρνοβο. Το 1202 οι Βυζαντινοί αποδέχθηκαν την κατάσταση και σύναψαν ειρήνη.

Στη συνέχεια, το 1204 οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη, την πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Σταυροφόροι ισχυρίστηκαν ότι οι Βούλγαροι ήταν υποτελείς τους, ωστόσο οι Βούλγαροι τους νίκησαν στη μάχη.

Το δεύτερο βουλγαρικό βασίλειο έφθασε στο απόγειό του υπό τον Ιβάν Ασέν Β' 1218-1241. Η Βουλγαρία έγινε ευημερούσα και ισχυρή.

Ωστόσο, οι Βούλγαροι είχαν ισχυρούς εχθρούς. Το 1330 οι Βούλγαροι ηττήθηκαν από τους Σέρβους στη μάχη του Velbuzhd. Η Βουλγαρία περιήλθε προσωρινά στη σερβική κυριαρχία. n Από τον 9ο αιώνα έως τον 15ο αιώνα μια θρησκευτική αίρεση που ονομαζόταν Βογόμιλοι άκμασε στη Βουλγαρία. Οι Βογόμιλοι πιθανόν πήραν το όνομά τους από έναν ιερέα του 8ου αιώνα που ονομαζόταν Βογόμιλος.

Οι Βογόμιλοι ήταν δυϊστές. Ήταν μια πολύ παλιά πεποίθηση στη Μέση Ανατολή ότι υπήρχαν δύο θεοί, ένας καλός και ένας κακός. Ο κακός θεός δημιούργησε τον υλικό κόσμο, ενώ ο καλός θεός δημιούργησε τον πνευματικό. Η πίστη αυτή εισήλθε στη Βουλγαρία και πήρε κάποια χριστιανικά στοιχεία. Οι Μπογκομίλ πίστευαν ότι ο Σατανάς δημιούργησε το υλικό σύμπαν, ενώ ο Θεός δημιούργησε την ψυχή.

Οι Βογόμιλοι δεν πίστευαν στην ενσάρκωση (το δόγμα ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος - ο Ιησούς). Δεν πίστευαν στο βάπτισμα των βρεφών ή στην Θεία Ευχαριστία (το μοίρασμα του ψωμιού στη λειτουργία). Απέρριπταν επίσης ολόκληρη την οργάνωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Οι ηγέτες των Βογόμιλων ζούσαν αυστηρή ζωή. Απέφευγαν να παντρεύονται, να τρώνε κρέας και να πίνουν κρασί. Ωστόσο, οι οπαδοί τους δεν ήταν υποχρεωμένοι να ζουν τόσο αυστηρή ζωή.

Η αίρεση των Βογόμιλων εξαπλώθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και σε άλλα μέρη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ωστόσο, εξαφανίστηκε μετά την κατάκτηση της περιοχής από τους Τούρκους.

Οι Μογγόλοι και οι Οθωμανοί στη Βουλγαρία

Το 1242, η εισβολή των Μογγόλων προκάλεσε χάος στη χώρα. Το Βυζάντιο, η Ουγγαρία και η Σερβία απείλησαν επίσης τη Βουλγαρική Αυτοκρατορία. Τον 14ο αιώνα, η αυτοκρατορία διασπάστηκε σε διάφορες ηγεμονίες. Το 1396 η Βουλγαρία ηττάται από τους Οθωμανούς στη Μάχη της Νικόπολης και προσαρτάται στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Οθωμανική κυριαρχία (1393-1878)

Τον 14ο αιώνα, οι Οθωμανοί Τούρκοι ήταν μια ανερχόμενη δύναμη στην περιοχή. Το 1393 κατέλαβαν το Τέρνοβο. Κάθε βουλγαρική αντίσταση στους Τούρκους έληξε το 1396. Η Βουλγαρία βρισκόταν υπό τουρκική κυριαρχία για σχεδόν 500 χρόνια.

Παρ' όλα αυτά, οι Βούλγαροι έπρεπε να πληρώνουν φόρους στους Τούρκους. Έπρεπε επίσης να παραδώσουν τους γιους τους. Ανά διαστήματα, οι Τούρκοι έπαιρναν βουλγαρικά αγόρια ηλικίας 7 έως 14 ετών. Τους έπαιρναν από τις οικογένειές τους και τους μεγάλωναν ως μουσουλμάνους. Εκπαιδεύονταν επίσης για να γίνουν στρατιώτες, οι οποίοι ονομάζονταν Γενίτσαροι.

Το 1688 οι Βούλγαροι γύρω από το Chirpiest εξεγέρθηκαν. Ωστόσο, η εξέγερση καταπνίγηκε. Παρ' όλα αυτά, από τα τέλη του 17ου αιώνα και μετά η Τουρκική Αυτοκρατορία άρχισε να παρακμάζει αμείλικτα.

Στη συνέχεια, τον 19ο αιώνα ο εθνικισμός έγινε ισχυρή δύναμη στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Βουλγαρίας, και οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης εξαπλώθηκαν. Υπήρξε ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον βουλγαρικό πολιτισμό και την ιστορία και μια αυξανόμενη δυσαρέσκεια για την τουρκική κυριαρχία.

Τελικά, τον Απρίλιο του 1876, ορισμένοι Βούλγαροι εξεγέρθηκαν. Ωστόσο, οι Τούρκοι συνέτριψαν εύκολα την εξέγερση.

Το 1877, η Ρωσία κήρυξε τελικά τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Ρωσία έβλεπε τον εαυτό της ως την προστατευτική δύναμη όλων των Σλάβων, αλλά πιθανότατα ήλπιζε και η ίδια να αποκτήσει εξουσία. Η Ρωσία νίκησε το 1878 και η Βουλγαρία έγινε ανεξάρτητη με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.

Ιστορία της Βουλγαρίας από την ανεξαρτησία μέχρι σήμερα

Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας (1878-1908)

Η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου είχε σημαντικές επιπτώσεις για την Βουλγαρία, καθώς προέβλεπε τη δημιουργία ενός μεγάλου βουλγαρικού κράτους.

Σύμφωνα με τη συνθήκη, η Βουλγαρία θα γινόταν μια αυτόνομη ηγεμονία υπό την οθωμανική επικυριαρχία. Η ηγεμονία θα εκτεινόταν από τον Δούναβη μέχρι το Αιγαίο, και από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τον Δρίνο ποταμό. Ο ηγεμόνας της Βουλγαρίας θα εκλεγόταν από τον ρωσικό τσάρο με τη σύμφωνη γνώμη του σουλτάνου.

Η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου ήταν μια μεγάλη νίκη για το βουλγαρικό έθνος. Η δημιουργία ενός μεγάλου βουλγαρικού κράτους ήταν ένα μακροχρόνιο όνειρο των Βουλγάρων. Ωστόσο, η συνθήκη αυτή δεν άρεσε στις Μεγάλες Δυνάμεις, ιδιαίτερα στην Αυστροουγγαρία και τη Βρετανία. Οι δύο χώρες φοβούνταν ότι η δημιουργία ενός μεγάλου βουλγαρικού κράτους θα οδηγούσε σε αύξηση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια.

Ως αποτέλεσμα, οι Μεγάλες Δυνάμεις συγκάλεσαν το Συνέδριο του Βερολίνου το 1878, για να αναθεωρήσουν τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Το συνέδριο μείωσε σημαντικά το μέγεθος της Βουλγαρίας, η οποία περιορίστηκε στα εδάφη που βρίσκονται βόρεια του ποταμού Στρυμόνα. Η νότια Μακεδονία και η Ανατολική Ρωμυλία παραχωρήθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Ανατολική Ρωμυλία έγινε αυτόνομη επαρχία υπό την οθωμανική επικυριαρχία.

Οι αποφάσεις του Συνεδρίου του Βερολίνου ήταν απογοητευτικές για τη Βουλγαρία. Η χώρα έχασε τα εδάφη που είχε κερδίσει στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο

Το Συνέδριο του Βερολίνου αποφάσισε επίσης ότι θα έπρεπε να υπάρξει ένα ανεξάρτητο Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας. Ο πρώτος ηγεμόνας του πριγκιπάτου ήταν ο Αλέξανδρος Α.

Τσαρία της Βουλγαρίας (1908-1946)

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Βουλγαρίας μέχρι το 1908. Ο Φερδινάνδος Α΄ ήταν πρίγκιπας της Βουλγαρίας από το 1887. Τώρα το πριγκιπάτο έγινε τσαρία και ο Φερδινάνδος έγινε τσάρος.

Το 1912, η Βουλγαρία, η Σερβία, το Μαυροβούνιο και η Ελλάδα ένωσαν τις δυνάμεις τους για να σχηματίσουν τη Βαλκανική Συμμαχία. Στόχος τους ήταν να εκδιώξουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία από τη Βαλκανική Χερσόνησο. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε ο Πρώτος Βαλκανικός Πόλεμος. Ο στόχος της Βαλκανικής Συμμαχίας επιτεύχθηκε το 1913 και οι Οθωμανοί αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν.

Η Βουλγαρία κέρδισε σημαντικά εδάφη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, συμπεριλαμβανομένης της Μακεδονίας, της Θράκης και της Ανατολικής Ρωμυλίας. Ωστόσο, η Βουλγαρία δεν έμεινε ικανοποιημένη με τα αποτελέσματα του πολέμου. Η χώρα ήθελε να αποκτήσει όλα τα εδάφη της Μακεδονίας, αλλά η Σερβία και η Ελλάδα αρνήθηκαν να τα παραχωρήσουν. Αυτό οδήγησε τελικά στον Β' Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο η Βουλγαρία ηττήθηκε.. Αυτό οδήγησε στον Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο το 1913, στον οποίο προσχώρησε και η Ρουμανία. Η Βουλγαρία έχασε τον πόλεμο και αναγκάστηκε να παραχωρήσει εδάφη που είχε προηγουμένως κερδίσει, όπως η Μακεδονία.

Στον Πρώτο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βουλγαρία πολέμησε στο πλευρό της Γερμανίας και έχασε περαιτέρω εδάφη.

Πιο συγκεκριμένα:

Α' Παγκόσμιος

Τον Οκτώβριο του 1915 η Γερμανία έπεισε τη Βουλγαρία να ενταχθεί στο πλευρό της υποσχόμενη εδάφη ως ανταμοιβή. Ωστόσο, ένας συμμαχικός αποκλεισμός προκάλεσε σοβαρές ελλείψεις στη Βουλγαρία και τελικά σχεδόν λιμοκτονία. Στη συνέχεια, τον Σεπτέμβριο του 1918 γαλλικά και βρετανικά στρατεύματα εισήλθαν στη Βουλγαρία και στις 29 Σεπτεμβρίου 1918 η Βουλγαρία υπέγραψε ανακωχή. Στις 3 Οκτωβρίου 1918, ο Φερδινάνδος παραιτήθηκε. Τον αντικατέστησε ο γιος του Μπόρις Γ΄.

Το 1919 η Βουλγαρία αναγκάστηκε να υπογράψει τη Συνθήκη του Νεϊγύ. Έχασε σημαντικά τμήματα της επικράτειάς της. Επιπλέον, η Βουλγαρία δεν επιτρεπόταν να έχει στο στρατό της περισσότερους από 20.000 άνδρες και αναγκάστηκε να καταβάλει αποζημιώσεις (μια μορφή αποζημίωσης για τον πόλεμο). Ωστόσο, οι αποζημιώσεις ακυρώθηκαν το 1932.

Β Παγκόσμιος

Όταν άρχισε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1939, ο βασιλιάς Μπόρις ήταν, αρχικά, αποφασισμένος να διατηρήσει τη Βουλγαρία ουδέτερη. Ωστόσο, από τον Μάρτιο του 1941, συμφώνησε να επιτρέψει στα γερμανικά στρατεύματα να περάσουν από τη Βουλγαρία στο δρόμο τους προς την Ελλάδα. Ως ανταμοιβή, η Βουλγαρία έλαβε εδάφη στη Θράκη και τη Μακεδονία. Ωστόσο, αν και στη Βουλγαρία ψηφίστηκαν ορισμένοι αντισημιτικοί νόμοι, οι Βούλγαροι Εβραίοι δεν απελάθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο βασιλιάς Μπόρις πέθανε τον Αύγουστο του 1943.

Μέχρι το καλοκαίρι του 1944, η Γερμανία είχε προφανώς χάσει τον πόλεμο και οι Ρώσοι πλησίαζαν τη Βουλγαρία. Η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στη Βουλγαρία στις 5 Σεπτεμβρίου 1944. Η Βουλγαρία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία στις 7 Σεπτεμβρίου 1944 (με ισχύ από τις 8 Σεπτεμβρίου). Ωστόσο, στις 8 Σεπτεμβρίου 1944 τα ρωσικά στρατεύματα εισήλθαν στη Βουλγαρία.

 

Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας (1946-1990)

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κομμουνιστές κατέλαβαν την εξουσία στη Βουλγαρία. Η μοναρχία καταργήθηκε. Ο τσάρος Συμεών Β', ο οποίος ήταν μόλις 9 ετών, αναγκάστηκε να φύγει. Η Βουλγαρία τέθηκε υπό σοβιετική επιρροή. Εφαρμόστηκε η σχεδιασμένη οικονομία και η βιομηχανία και η γεωργία εθνικοποιήθηκαν. Για δεκαετίες, η πολιτική καθοριζόταν από τον Todor Zhivkov. Ήταν αρχηγός του κράτους από το 1954 έως το 1989.

Τη δεκαετία του 1980, πολλοί Τούρκοι εκδιώχθηκαν από τη Βουλγαρία, αφού η κυβέρνηση θέλησε να επιβάλει βουλγαρικά ονόματα στην τουρκική μειονότητα της χώρας. Υπό την πίεση του κόμματος, ο Ζίβκοφ παραιτήθηκε από τα αξιώματά του ως πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός στις 10 Νοεμβρίου 1989. Θεμελιώδεις αλλαγές στο σύστημα δεν είχαν προγραμματιστεί. Υπήρξαν διαδηλώσεις στη χώρα και το 1990 διεξήχθησαν για πρώτη φορά ελεύθερες εκλογές.

Βουλγαρία από το 1990

Μετά τις πρώτες ελεύθερες εκλογές τον Ιούνιο του 1990, η Βουλγαρία υιοθέτησε ένα δημοκρατικό σύνταγμα το 1991. Υπήρξαν πολλές κυβερνητικές αλλαγές κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών. Οι πρώην κομμουνιστές ήταν στην εξουσία μέχρι το 1997.

Το 2001, ο πρώην τσάρος, Συμεών Β', εξελέγη πρωθυπουργός της Βουλγαρίας. Επειδή ο Συμεών είχε γεννηθεί πρίγκιπας του Σαξ-Κόμπουργκ και Γκότα, αποκαλούσε πλέον τον εαυτό του Συμεών Σαξκομπούργκοτσκι. Συνδέθηκε με πολλές ελπίδες και εφάρμοσε μεταρρυθμίσεις. Οι συνθήκες διαβίωσης βελτιώθηκαν μόνο αργά και η ανεργία παρέμεινε υψηλή, ιδίως στην ύπαιθρο. Η διαφθορά παρέμενε παντού πρόβλημα. Η Βουλγαρία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 2004.

Το 2005, οι σοσιαλιστές κέρδισαν τις εκλογές. Η Βουλγαρία εντάχθηκε στην ΕΕ το 2007. Το 2009, το συντηρητικό, φιλοδυτικό κόμμα GERB κέρδισε τις εκλογές. Ο Μπόικο Μπορίσοφ έγινε πρωθυπουργός. Παραιτήθηκε το 2013 μετά από διαμαρτυρίες κατά των μέτρων λιτότητας και των αυξήσεων των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά επέστρεψε στο αξίωμα από το 2014. Παραιτήθηκε και πάλι τον Νοέμβριο του 2016.

Κατείχε και πάλι το αξίωμα από το 2017 έως το 2021. Ο σοσιαλιστής Ρούμεν Ράντεφ έγινε πρόεδρος το 2017. Επανεξελέγη το 2021.

Από τις εκλογές του 2021 και μετά, τρεις άνδρες κατέχουν το αξίωμα του πρωθυπουργού της Βουλγαρίας. Ο Γκαλάμπ Ντόνεφ ανέλαβε μεταβατικά τον Αύγουστο του 2022, αφού ο Κιρίλ Πέτκοφ απομακρύνθηκε με ψήφο δυσπιστίας. Οι πέμπτες βουλευτικές εκλογές μέσα σε μόλις δύο χρόνια διεξήχθησαν το 2023. Ο Νικολάι Ντένκοφ έγινε πρωθυπουργός.